Hof van Justitie EU 10-12-1985 ECLI:EU:C:1985:493

Vraag 1, sub a

14 Met betrekking tot vraag 1, sub a, overweegt het Bundesfinanzhof in zijn verwijzingsbeschikking, dat uit artikel 3, lid 3, sub a, van verordening nr. 1224/80, zoals gewijzigd bij artikel 1 van verordening nr. 3193/80, is af te leiden, dat de kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap begrepen zijn in de transactiewaarde in de zin van lid 1 van dit artikel.

15 Volgens verzoekster daarentegen moet de vraag van de nationale rechter ontkennend worden beantwoord, zulks op grond van de tekst van artikel 3, lid 1, van verordening nr. 1224/80, van de ontstaansgeschiedenis van deze bepaling en van de systematiek van bedoelde verordening.

16 Wat de tekst van artikel 3 betreft, merkt verzoekster op, dat de kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap, zelfs wanneer zij aan de leverancier van de goederen worden betaald, niet voor de ingevoerde goederen doch voor het vervoer ervan worden betaald. Bovendien worden deze kosten betaald voor het vervoer binnen de Gemeenschap en niet voor „de uitvoer naar het douanegebied van de Gemeenschap”. Voorts valt uit de tekst van artikel 3 nog af te leiden, dat ingevolge artikel 8, lid 1, sub e, onder i, de douanewaarde uitsluitend kan worden verhoogd met de kosten van vervoer tot de plaats van binnenkomst in het douanegebied van de Gemeenschap. A contrario volgt daaruit dat de kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap niet tot de douanewaarde behoren.

17 Met betrekking tot de ontstaansgeschiedenis van verordening nr. 1224/80 en inzonderheid van artikel 3 daarvan merkt verzoekster op dat deze verordening, zoals uit haar considerans blijkt, is vastgesteld om de communautaire rechtsorde in overeenstemming te brengen met de Overeenkomst inzake de toepassing van^ artikel VII van de Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel (GATT) (zie besluit nr. 80/271 van de Raad van 10 december 1979, PB 1980, L 71, blz. 1, en voor de tekst van de Overeenkomst biz. 107). In artikel 8, lid 2, van deze overeenkomst wordt bepaald :

„Bij de vaststelling van haar nationale wetgeving, voorziet elke Partij in bepalingen inzake het begrijpen in of uitsluiten van de douanewaarde, hetzij geheel of voor een deel, van de volgende elementen:

1. de kosten van het vervoer van de ingevoerde goederen tot de haven of de plaats van invoer;

2. ...”

18 Uit deze bepaling leidt verzoekster af, dat de Gemeenschap op grond van de genoemde Overeenkomst niet bevoegd was om bepalingen vast te stellen volgens welke de kosten van vervoer binnen de Gemeenschap in de douanewaarde zouden zijn inbegrepen.

19 Deze uitlegging wordt volgens verzoekster bevestigd door de systematiek van zowel artikel 3 als van verordening nr. 1224/80 in haar geheel. In artikel 3 wordt nergens bepaald dat de kosten van vervoer binnen de Gemeenschap deel uitmaken van de transactiewaarde, doch wordt alleen verwezen naar artikel 8 dat de kosten van vervoer buiten de Gemeenschap betreft. In artikel 3, lid 3, wordt verklaard, dat de werkelijk betaalde of te betalen prijs „de totale betaling ... voor de ingevoerde goederen” is; dit betekent evenwel niet dat eventueel door de koper aan de verkoper betaalde kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap in bedoelde prijs zijn begrepen.

20 De tegengestelde oplossing vloeit volgens verzoekster evenmin voort uit artikel 15; wel kan uit deze bepaling worden afgeleid dat de kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap niet in de douanewaarde zijn begrepen, noch wanneer zij onderscheiden zijn van de prijs (lid 1), noch wanneer zij naar evenredigheid van de totale vrachtkosten moeten worden gesplitst (lid 2).

21 De Commissie deelt in wezen de mening van verzoekster.

22 Er moet worden vastgesteld dat, zoals verzoekster en de Commissie terecht hebben aangevoerd, reeds uit de tekst van de terzake geldende bepalingen van verordening nr. 1224/80 alsmede uit hun context volgt dat de kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap in beginsel niet tot de transactiewaarde in de zin van artikel 3 behoren, en dus evenmin in de douanewaarde zijn begrepen.

23 Artikel 3, lid 1, dat als beginsel stelt dat als transactiewaarde is aan te merken „de voor de goederen werkelijk betaalde of te betalen prijs indien zij worden verkocht voor uitvoer naar het douanegebied van de Gemeenschap”, bepaalt immers ook dat deze prijs uitsluitend overeenkomstig artikel 8 dient te worden aangepast.

24 Aangezien bedoeld artikel 8 ter zake van de vrachtkosten enkel voorziet in een verhoging van de werkelijk betaalde of te betalen prijs met de kosten van het vervoer „tot de plaats van binnenkomst van de goederen in het douanegebied van de Gemeenschap”, mogen bijgevolg de kosten van het vervoer vanaf de plaats van binnenkomst in het douanegebied van de Gemeenschap tot de plaats van bestemming binnen dit gebied niet aan de betrokken prijs worden toegevoegd, en behoren zij dus niet tot de douanewaarde.

25 Het beginsel dat de kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap geen deel uitmaken van de douanewaarde wordt voorts bevestigd door de tekst van artikel 15. Lid 1 van dit artikel bepaalt enkel dat de kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap niet tot de douanewaarde behoren op voorwaarde dat deze kosten „onderscheiden” zijn van de werkelijk betaalde of te betalen prijs.

26 Lid 2 van dit artikel regelt vervolgens het geval waarin de kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap niet afzonderlijk in rekening zijn gebracht, en bepaalt hoe zij van de betaalde of te betalen prijs moeten worden afgetrokken.

27 Deze uitlegging van de relevante bepalingen van verordening nr. 1224/80 is in overeenstemming met zowel de ontstaansgeschiedenis als de geest van de verordening.

28 Voor wat het eerste aspect betreft, volstaat het te verwijzen naar verzoeksters argumenten ter zake die hierboven zijn samengevat.

29 Uit de Overeenkomst inzake de toepassing van artikel VII van het GATT, meer in het bijzonder uit artikel 8, lid 2, ervan, volgt namelijk dat de ondertekenaars van deze Overeenkomst zich op het standpunt stelden, dat de kosten van het vervoer vanaf de haven of de plaats van invoer niet in de douanewaarde zijn begrepen.

30 Wat nu de geest van verordening nr. 1224/80 betreft, evenals de voorheen geldende verordening nr. 803/68 van de Raad van 17 juni 1968 (PB 1968, L 148, blz. 6) heeft zij, naar luid van de zesde overweging van haar considerans, ten doel „de uniforme toepassing van het gemeenschappelijk douanetarief en een gelijke behandeling van de importeurs van de Gemeenschap” te garanderen.

31 Het ware onverenigbaar met dit oogmerk, verordening nr. 1224/80 aldus uit te leggen, dat de kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap in de douanewaarde zou zijn begrepen.

32 Zouden deze kosten wel zijn inbegrepen, dan zou zulks tot gevolg hebben dat de douanewaarde zou afhangen van de afstand tussen de plaats van binnenkomst van de goederen in het douanegebied van de Gemeenschap en de plaats van bestemming binnen dit gebied, zodat het invoerrecht voor dezelfde goederen die via hetzelfde douanekantoor worden ingevoerd, zou verschillen al naar gelang van de afstand van bedoeld douanekantoor tot de plaats van bestemming. Waar zulks ertoe zou leiden dat importen ondanks identieke invoerverrichtingen ongelijk zouden worden behandeld, is een dergelijk resultaat onaanvaardbaar.

33 Mitsdien moet op de eerste vraag van de nationale rechter worden geantwoord, dat de door de importeur op grond van een afzonderlijke factuur betaalde kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap niet zijn begrepen in de transactiewaarde, als bedoeld in artikel 3, lid 1, van verordening nr. 1224/80.

34 Dit antwoord sluit evenwel niet uit, dat het bevoegde douanekantoor, wanneer de omstandigheden dit rechtvaardigen, de factuur betreffende bedoelde kosten verifieert om na te gaan of de in rekening gebrachte kosten werkelijk met de betaalde kosten overeenkomen.

35 In de zesde overweging van de considerans van verordening nr. 1224/80 is namelijk uitdrukkelijk gesteld, dat met bedoelde verordening „wordt beoogd de wereldhandel te stimuleren via een billijk, uniform en neutraal systeem voor de bepaling van de douanewaarde waarbij het gebruik van willekeurig vastgestelde of fictieve douanewaarden wordt uitgesloten”.

36 De verwezenlijking van dit doel zou in gevaar worden gebracht, indien een importeur de douanewaarde van goederen naar believen zou kunnen verminderen, door een gedeelte van de betaalde of te betalen prijs door de leverancier als kosten van vervoer binnen de Gemeenschap in rekening te laten brengen.

37 Op vraag 1, sub a, van de nationale rechter moet mitsdien worden geantwoord dat, wanneer de binnenlandse koper aan de buitenlandse verkoper, naast de prijs van de goederen, op grond van een afzonderlijke factuur een apart bedrag heeft betaald voor „kosten van het vervoer binnen de Gemeenschap”, de transactiewaarde in de zin van artikel 3, lid 1, van verordening nr. 1224/80 enkel de prijs van de goederen omvat; wanneer de omstandigheden dit rechtvaardigen, kunnen de bevoegde douane-instanties echter de op bedoelde kosten betrekking hebbende factuur verifiëren om na te gaan of het niet om fictieve kosten gaat.

De andere vragen

38 Aangezien de overige vragen slechts zijn gesteld voor het geval van een bevestigend antwoord op vraag 1, sub a, behoeven zij niet te worden beantwoord.

Kosten

39 De kosten door de Commissie van de Europese Gemeenschappen wegens indiening harer opmerkingen bij het Hof gemaakt, kunnen niet voor vergoeding in aanmerking komen. Ten aanzien van de partijen in het hoofdgeding is de procedure als een aldaar gerezen incident te beschouwen, zodat de nationale rechterlijke instantie over de kosten heeft te beslissen.