Arrest van het Hof (Negende kamer) van 15 oktober 2020

Arrest

1 Het verzoek om een prejudiciële beslissing betreft de uitlegging van verordening (EG) nr. 945/2005 van de Raad van 21 juni 2005 tot wijziging van verordening (EG) nr. 658/2002 tot instelling van het definitieve antidumpingrecht op de invoer van ammoniumnitraat van oorsprong uit Rusland en tot wijziging van verordening (EG) nr. 132/2001 tot instelling van definitieve antidumpingrechten op ammoniumnitraat uit onder andere Oekraïne, naar aanleiding van een gedeeltelijk herzieningsonderzoek op grond van artikel 11, lid 3, van verordening (EG) nr. 384/96 (PB 2005, L 160, blz. 1).

2 Dit verzoek is ingediend in het kader van een geding tussen „Linas Agro” AB en de Muitinės departamentas prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos (douanedienst van het ministerie van Financiën van de Republiek Litouwen; hierna: „centrale belastingdienst”) over de betaling van definitieve antidumpingrechten op de invoer van meststoffen op basis van ammoniumnitraat.

Toepasselijke bepalingen

Hoofdgeding en prejudiciële vragen

18 In de periode van 1 januari 2016 tot en met 31 december 2017 heeft Linas Agro, een in Litouwen gevestigde onderneming, op het Litouws grondgebied de meststof op basis van ammoniumnitraat NPK 30‑4-4 ingevoerd, met een stikstofgehalte van 30 gewichtspercenten, een fosforgehalte van 4 gewichtspercenten en een kaliumgehalte van 4 gewichtspercenten, geproduceerd door de Russische onderneming PAO „Dorogobuzh”. Linas Agro heeft de ingevoerde goederen in haar invoeraangiften vermeld onder Taric-code 3105209000 („andere minerale of chemische meststoffen die de drie vruchtbaarmakende elementen stikstof, fosfor en kalium bevatten”) of Taric-code 3105201090 („andere minerale of chemische meststoffen met een gehalte aan stikstof van meer dan 10 gewichtspercenten, berekend op het droge kristalwatervrije product”).

19 Bij een controle heeft het Kauno teritorinė muitinė (douanekantoor van Kaunas, Litouwen; hierna: „douanekantoor”) op basis van de van de producent afkomstige kwaliteitscertificaten vastgesteld dat het stikstofgehalte van de in het hoofdgeding aan de orde zijnde meststof 30 gewichtspercenten bedroeg, dat wil zeggen meer dan 28 gewichtspercenten, en dat het fosfor- en kaliumgehalte elk meer dan 4 gewichtspercenten bedroeg. Het douanekantoor heeft bovendien laboratoriumonderzoeken laten uitvoeren, die bevestigden dat het stikstofgehalte meer dan 28 gewichtspercenten bedroeg.

20 Daaruit heeft het douanekantoor op basis van de aanname in de overwegingen 21 tot en met 23 van verordening nr. 945/2005 afgeleid dat de in het hoofdgeding aan de orde zijnde meststof noodzakelijkerwijs een ammoniumnitraatgehalte van meer dan 80 gewichtspercenten had en dat deze, gelet op de aanwezigheid van andere primaire nutriënten (fosfor en kalium), onder Taric-code 3105201050 en aanvullende Taric-code A 999 viel.

21 Het douanekantoor van Kaunas heeft derhalve op die meststof het overeenkomstige invoerrecht van 6,5 % en een definitief antidumpingrecht van 42,83 EUR per ton toegepast en heeft vastgesteld dat Linas Agro een bedrag van 496 302 EUR aan definitieve antidumpingrechten verschuldigd was, alsmede bedragen uit hoofde van de belasting over de toegevoegde waarde (btw), vertragingsrente en een geldboete.

22 Het door Linas Agro bij de centrale belastingdienst ingediende bezwaar is afgewezen bij besluit van 16 november 2018.

23 In dat besluit heeft de centrale belastingdienst ingestemd met de zienswijze van het douanekantoor. De centrale douanedienst heeft benadrukt dat het op grond van de aanname in de overwegingen 21 tot en met 23 van verordening nr. 945/2005 niet nodig was om aan de hand van laboratoriumtests het exacte gehalte aan ammoniumnitraat te bepalen, omdat dit gehalte werd aangenomen. De door de fabrikant van de in geding zijnde meststof overgelegde documenten, waarin de primaire nutriënten van de meststof en het gehalte daarvan werden vermeld, waren toereikend voor de indeling van die meststof en voor de toepassing van het overeenkomstige antidumpingrecht.

24 Op 12 december 2018 heeft Linas Agro tegen dat besluit beroep ingesteld bij de Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės (commissie voor fiscale geschillen bij de regering van de Republiek Litouwen). In het kader van haar beroep betwist Linas Agro weliswaar niet dat de in het hoofdgeding aan de orde zijnde meststof een gehalte van de primaire nutriënt stikstof van 30 gewichtspercenten heeft, maar voert zij aan dat het loutere feit dat het stikstofgehalte meer dan 28 gewichtspercenten bedraagt niet noodzakelijkerwijs met zich meebrengt dat de meststof een ammoniumnitraatgehalte van meer dan 80 gewichtspercenten heeft en dat deze terecht werd ingedeeld onder Taric-code 3105201050. Het aandeel ammoniumnitraat in de meststof kan immers niet uitsluitend op basis van de verhouding tussen het ammoniumnitraatgehalte en het stikstofgehalte, zoals aangeduid in de overwegingen van verordening nr. 945/2005, worden bepaald. Linas Agro benadrukt dat deze overwegingen geen bindende rechtskracht hebben, zodat de centrale belastingdienst zonder rechtsgrondslag een besluit heeft vastgesteld door zich niet te baseren op uit laboratoriumtests voortvloeiende feitelijke gegevens, maar op de in die overwegingen vermelde aannames over het ammoniumnitraatgehalte van samengestelde meststoffen zoals die welke in het hoofdgeding aan de orde zijn.

25 Linas Agro betwist ook de uitlegging die de centrale belastingdienst heeft gegeven aan de overwegingen van verordening nr. 945/2005, waarbij zij opmerkt dat de term „betrokken product” in overweging 17 niet ziet op een samengestelde meststof zoals die welke in het hoofdgeding aan de orde is, maar op ammoniumnitraat. Hieruit volgt dat niet de hoeveelheid stikstof in het totale gewicht van de samengestelde meststof moet worden gemeten, maar alleen de stikstof in het ammoniumnitraat dat die meststof bevat.

26 Daarop heeft de Mokestinių ginčų komisija prie Lietuvos Respublikos Vyriausybės de behandeling van de zaak geschorst en het Hof de volgende prejudiciële vragen gesteld:

• Moeten de verklaringen zoals uiteengezet in de overwegingen van verordening nr. 945/2005, en met name in de overwegingen 20 tot en met 23, dat als ‚het betrokken product meer dan 28 gewichtspercenten N bevat, [...] het AN-gehalte automatisch meer dan 80 gewichtspercenten [is]’ worden begrepen als een vaste aanname op basis waarvan kan worden geconcludeerd dat wanneer het betrokken product (meststof op basis van ammoniumnitraat) een stikstofgehalte (N) van 28 gewichtspercenten of meer heeft, het ammoniumnitraatgehalte (AN) altijd meer dan 80 gewichtspercenten bedraagt?

• Is deze aanname van toepassing op de nieuwe producttypen die zijn gespecificeerd in verordening nr. 945/2005, dat wil zeggen op NPK-meststoffen met een stikstofgehalte (N) dat gelijk is aan of hoger dan 28 gewichtspercenten, met een verhouding tussen ammoniumstikstof en nitraatstikstof van ongeveer 1:1 en met een totaal fosfor- (P) en kaliumgehalte (K) van niet meer dan 12 gewichtspercenten, zoals de in het onderhavige geschil aan de orde zijnde meststof NPK 30‑4-4?

• Indien de voorgaande vragen bevestigend worden beantwoord, is de bovengenoemde aanname in verordening nr. 945/2005 juridisch bindend, dat wil zeggen, kan hierop worden gesteund bij de indeling in de Taric-codes van NPK-meststoffen als gespecificeerd [in de tweede vraag] en, dienovereenkomstig, bij de toepassing van de geldende maatregelen (antidumpingrechten), ondanks het feit dat artikel 1, leden 1 en 3, van verordening nr. 945/2005 [en artikel 1, lid 1, en artikel 1, lid 2, onder c), van verordening nr. 999/2014, die ten tijde van de litigieuze invoer van kracht was] het opleggen van definitieve antidumpingrechten niet koppelen aan het gehalte van het chemische element stikstof (N) in een product, maar aan het gehalte van de chemische verbinding ammoniumnitraat (AN) en aan het fosfor- en kaliumgehalte in een product?

• Kan met het oog op de indeling in Taric-codes van de in [de tweede vraag] bedoelde NPK-meststoffen en, dienovereenkomstig, met het oog op de toepassing van de geldende maatregelen (antidumpingrechten) – rekening houdend met de doelstellingen zoals uiteengezet in de overwegingen 35 en 36 van verordening nr. 945/2005 om de bestaande maatregelen toe te passen op nieuwe producttypen op basis van het evenredigheidsbeginsel en om de douaneprocedure en de toepassing van de passende rechten, die overeenkomen met het gehalte van het betrokken product dat is verwerkt in de samengestelde meststoffen, te vereenvoudigen – bij de berekening (bepaling) van het gehalte ammoniumnitraat (AN) van dergelijke meststoffen worden gesteund op de aanname als bedoeld in [de eerste vraag]? Met andere woorden, wordt, na de vaststelling van het stikstofgehalte (N) in de [in de tweede vraag bedoelde] NPK-meststoffen [...] (op basis van de door de importeur overgelegde documenten op het moment van de inklaring of tijdens laboratoriumtests), het gehalte ammoniumnitraat (AN) berekend (bepaald) gelet op de verhouding tussen het gehalte ammoniumnitraat (AN) en het stikstofgehalte (N) als gedefinieerd in overweging 20 van verordening nr. 945/2005, die afhankelijk is van het atoomgewicht van de elementen en 2,86 is, zonder dat aanvullende laboratoriumtests worden uitgevoerd om het exacte gehalte ammoniumnitraat (AN) te bepalen?”

Beantwoording van de prejudiciële vragen

27 Vooraf moet in de eerste plaats worden vastgesteld dat verordening nr. 945/2005, waarover de verwijzende rechter het Hof om uitlegging vraagt, verordening nr. 658/2002 (hierna: „oorspronkelijke verordening”) heeft gewijzigd en de omschrijving heeft gepreciseerd van het product waarop de bij de oorspronkelijke verordening ingestelde maatregelen betrekking hadden. Deze maatregelen zijn vervolgens achtereenvolgens gehandhaafd bij verordening nr. 661/2008 en uitvoeringsverordening nr. 999/2014, waarin de omschrijving van het betrokken product zoals gepreciseerd in verordening nr. 945/2005 telkens is overgenomen. Hieruit volgt dat uitvoeringsverordening nr. 999/2014 weliswaar de ratione temporis op het hoofdgeding toepasselijke antidumpingverordening is, maar verordening nr. 945/2005 relevant blijft voor de uitlegging daarvan.

28 In de tweede plaats heeft het Gerecht bij arrest van 10 september 2008, JSC Kirovo-Chepetsky Khimichesky Kombinat/Raad (T‑348/05, niet gepubliceerd, EU:T:2008:327 ), zoals uitgelegd in het arrest van het Gerecht van 9 juli 2009, JSC Kirovo-Chepetsky Khimichesky Kombinat/Raad, (T‑348/05 INTP, niet gepubliceerd, EU:T:2009:261 ), verordening nr. 945/2005 nietig verklaard voor zover deze betrekking heeft op JSC Kirovo-Chepetsky Khimichesky Kombinat, wegens schending van artikel 11, lid 3, van verordening nr. 384/96. Deze verordening is definitief geworden voor de andere producenten en exporteurs van het betrokken product, zoals Dorogobuzh, omdat zij niet binnen de in artikel 230, lid 5, EG gestelde termijn om nietigverklaring ervan hebben verzocht.

29 In het licht van deze overwegingen moeten de prejudiciële vragen worden onderzocht.

30 Met deze vragen, die gezamenlijk dienen te worden onderzocht, wenst de verwijzende rechter in essentie te vernemen of artikel 1 van uitvoeringsverordening nr. 999/2014, gelezen in het licht van de overwegingen 20 tot en met 23 van verordening nr. 945/2005, aldus moet worden uitgelegd dat bij een meststof op basis van ammoniumnitraat met een stikstofgehalte van meer dan 28 gewichtspercenten, een verhouding tussen ammoniumstikstof en nitraatstikstof van ongeveer 1:1 en een totaal fosfor- en kaliumgehalte van niet meer dan 12 gewichtspercenten, de aanname geldt dat deze meststof een ammoniumnitraatgehalte van meer dan 80 gewichtspercenten heeft voor de heffing van het bij dit artikel ingestelde definitieve antidumpingrecht, zonder dat een laboratoriumtest hoeft te worden verricht om het exacte ammoniumnitraatgehalte te bepalen.

31 Bij artikel 1 van uitvoeringsverordening nr. 999/2014 is een definitief antidumpingrecht ingesteld op de invoer van vaste meststoffen uit Rusland met een ammoniumnitraatgehalte van meer dan 80 gewichtspercenten, ingedeeld onder de in dat artikel genoemde GN-codes.

32 Linas Agro betoogt in essentie dat deze verordening niet van toepassing is op de in het hoofdgeding aan de orde zijnde meststof, aangezien deze meststof een ammoniumnitraatgehalte van niet meer dan 80 gewichtspercenten heeft, ondanks een stikstofgehalte van meer dan 28 gewichtspercenten.

33 In dit verband moet in de eerste plaats worden onderzocht of kan worden aangenomen dat het ammoniumnitraatgehalte van een meststof zoals aan de orde in het hoofdgeding meer dan 80 gewichtspercenten bedraagt wanneer deze een stikstofgehalte van meer dan 28 gewichtspercenten heeft.

34 Zoals blijkt uit overweging 1 van uitvoeringsverordening nr. 999/2014 is de omschrijving van de producten waarop deze verordening van toepassing is, met name het resultaat van de preciseringen dienaangaande in verordening nr. 945/2005. Zo volgt uit overweging 16 van laatstgenoemde verordening dat het betrokken product volgens de oorspronkelijke verordening ammoniumnitraat was, een vaste meststof op basis van stikstof die vaak in de landbouw wordt gebruikt, die wordt vervaardigd van ammoniak en salpeterzuur en die een stikstofgehalte van meer dan 28 gewichtspercenten heeft. Ook wordt in de overwegingen 4 en 6 van die verordening uiteengezet dat de Commissie een verzoek overeenkomstig artikel 11, lid 3, van verordening nr. 384/96 had ontvangen om het toepassingsgebied van de bestaande maatregelen opnieuw te bezien en nieuwe producttypen in de maatregelen op te nemen. Deze nieuwe producttypen werden omschreven als meststoffen van ammoniumnitraat met een stikstofgehalte van meer dan 28 doch niet meer dan 33 gewichtspercenten, onder toevoeging daaraan, bijmenging daarin of verwerking daarin van ten hoogste 5 % P2O5-equivalent en/of ten hoogste 5 % K2O-equivalent.

35 Aldus bevatten de overwegingen 20 tot en met 23 van verordening nr. 945/2005 bepaalde preciseringen over de chemische en fysieke eigenschappen en de eindgebruiken van zowel het betrokken product in de zin van de oorspronkelijke verordening als de nieuwe producttypen waarop de antidumpingmaatregelen van toepassing zijn.

36 In deze overwegingen wordt uiteengezet dat het betrokken product, in de zin van de oorspronkelijke verordening, wordt vervaardigd van ammoniak en salpeterzuur, waarvan de combinatie resulteert in ammoniumnitraat. Er zijn twee belangrijke kenmerken voor de chemische samenstelling ervan: de uitdrukking van het stikstofgehalte alsmede het totale stikstof- en ammoniumnitraatgehalte. Het stikstofgehalte wordt uitgedrukt als nitraatstikstof (nitraation NO3-) en als ammoniumstikstof (ammoniumion NH4+), en de verhouding tussen deze twee is ongeveer 1:1. Verder bedraagt het stikstofgehalte altijd meer dan 28 gewichtspercenten. De verhouding tussen ammoniumnitraat en stikstof is 2,86 en kan worden verklaard door het atoomgewicht van de elementen. Het atoomgewicht van stikstof bedraagt 14,0067, dat van waterstof 1,00794 en dat van zuurstof 15,9994. Het totale gewicht van ammoniumnitraat is derhalve 80,04, waarvan 28,01 wordt vertegenwoordigd door stikstof. Aangezien het stikstofgehalte van het betrokken product altijd meer dan 28 gewichtspercenten bedraagt, is het ammoniumnitraatgehalte derhalve altijd meer dan 80 gewichtspercenten. Het betrokken product, in de zin van de oorspronkelijke verordening, bevat ook marginale stoffen en/of nutriënten, waarvan het totale gehalte nooit meer kan zijn dan 20 gewichtspercenten aangezien ammoniumnitraat ten minste 80 % van het betrokken product uitmaakt.

37 Met andere woorden, de oorspronkelijke verordening was gebaseerd op de premisse dat wanneer het betrokken product in de zin van die verordening een stikstofgehalte van meer dan 28 gewichtspercenten heeft, kan worden aangenomen dat het ammoniumnitraatgehalte meer dan 80 gewichtspercenten bedraagt, aangezien de stikstof in een dergelijk product afkomstig is van het ammoniumnitraat.

38 Uit overweging 6 van verordening nr. 945/2005 blijkt dat in het verzoek om een nieuw onderzoek werd verwezen naar nieuwe producttypen, namelijk meststoffen van ammoniumnitraat met een gehalte aan stikstof van meer dan 28 doch niet meer dan 33 gewichtspercenten, onder toevoeging daaraan, bijmenging daarin of verwerking daarin van ten hoogste 5 % P2O5-equivalent (nutriënt fosfor, P) en/of ten hoogste 5 % K2O-equivalent (nutriënt kalium, K).

39 De in punt 37 van het onderhavige arrest vermelde aanname geldt evenwel ook voor deze nieuwe producttypen. Vastgesteld werd immers dat het stikstofgehalte van deze nieuwe producttypen hoger was dan 28 gewichtspercenten en dat derhalve het ammoniumnitraatgehalte ervan meer dan 80 gewichtspercenten bedroeg. Ook in deze producten werd het stikstofgehalte uitgedrukt als nitraatstikstof en ammoniakstikstof, en was de verhouding daartussen ongeveer 1:1.

40 Ondanks de toevoeging van andere primaire nutriënten en ongeacht het voor deze omvorming gebruikte procédé (chemisch of menging) bleek dat het proces dat deze nieuwe producttypen hebben ondergaan, de voornaamste chemische eigenschappen van het erin voorkomende ammoniumnitraat – dat wil zeggen de uitdrukking van het stikstofgehalte en het totale gehalte aan stikstof en ammoniumnitraat – niet heeft beïnvloed; deze waren meer dan 28 respectievelijk meer dan 80 gewichtspercenten.

41 Derhalve werd in overweging 35 van verordening nr. 945/2005 geconcludeerd dat alle nieuwe producttypen moeten worden beschouwd als betrokken product in de zin van de oorspronkelijke verordening uitsluitend voor wat betreft hun ammoniumnitraatgehalte, voor zover dit meer bedraagt dan 80 gewichtspercenten. In overweging 37 werd geconcludeerd dat de beschrijving van het product die is opgenomen in de bepalingen van de oorspronkelijke verordening moest worden verduidelijkt, omdat verschillende meststoffen een ammoniumnitraatgehalte hebben van meer dan 80 gewichtspercenten en een stikstofgehalte, uitgedrukt als nitraatstikstof en ammoniakstikstof, van meer dan 28 gewichtspercenten, en omdat verwarring moet worden voorkomen tussen het betrokken product en het voornaamste bestanddeel daarvan, ammoniumnitraat. Om die reden is krachtens artikel 1 van verordening nr. 945/2005 de term „ammoniumnitraat” in artikel 1, lid 1, van de oorspronkelijke verordening vervangen door de uitdrukking „vaste meststoffen met een gehalte aan ammoniumnitraat van meer dan 80 gewichtspercenten”. Deze omschrijving van het betrokken product is woordelijk overgenomen in de latere verordeningen tot instelling van een antidumpingrecht, in het bijzonder in uitvoeringsverordening nr. 999/2014.

42 Hieruit volgt dat, anders dan Linas Agro aanvoert, de aanname in de overwegingen 20 tot en met 23 van verordening nr. 945/2005 niet alleen geldt voor het betrokken product in de zin van de oorspronkelijke verordening, maar ook voor de nieuwe producttypen, zodat artikel 1 van uitvoeringsverordening nr. 999/2014, gelezen in het licht van die overwegingen 20 tot en met 23, niet aldus kan worden uitgelegd dat het zich ertegen verzet dat ingeval het stikstofgehalte van een meststof van ammoniumnitraat meer dan 28 gewichtspercenten bedraagt, de aanname geldt dat die meststof een ammoniumnitraatgehalte van meer dan 80 gewichtspercenten heeft voor de tariefindeling ervan en voor de heffing van een antidumpingrecht krachtens die uitvoeringsverordening.

43 In de tweede plaats moet desalniettemin worden gepreciseerd dat een dergelijke aanname weerlegbaar is.

44 In dit verband moet in herinnering worden gebracht dat volgens artikel 14, lid 1, van de basisverordeningen antidumpingrechten bij verordening worden ingesteld en door de lidstaten worden geïnd in de vorm, voor het bedrag en met inachtneming van de criteria die in die verordening zijn vermeld. Op een product kan slechts een recht worden geheven wanneer het is ingedeeld onder de in een antidumpingverordening neergelegde GN-code en daarnaast alle kenmerken van het betrokken product bezit (zie in die zin arrest van 18 april 2013, Steinel Vertrieb, C‑595/11, EU:C:2013:251, punten 30 en 31 ).

45 Uit de duidelijke bewoordingen van artikel 1 van uitvoeringsverordening nr. 999/2014 en de daarin opgenomen Taric-codes volgt dat het doorslaggevende criterium voor de tariefindeling en voor de heffing van het antidumpingrecht het daadwerkelijke ammoniumnitraatgehalte van de ingevoerde meststof is, en niet het op basis van het stikstofgehalte aangenomen ammoniumnitraatgehalte. De in de overwegingen 20 tot en met 23 van verordening nr. 945/2005 geformuleerde aanname kan derhalve niet worden gehandhaafd indien het bewijs wordt geleverd dat de betrokken meststof, ondanks een stikstofgehalte van meer dan 28 gewichtspercenten, in werkelijkheid een ammoniumnitraatgehalte van niet meer dan 80 gewichtspercenten heeft.

46 Elke andere uitlegging van uitvoeringsverordening nr. 999/2014, in het licht van verordening nr. 945/2005, zou tot gevolg hebben dat de toepassing van antidumpingmaatregelen wordt uitgebreid tot meststoffen die niet vallen onder de omschrijving van de producten waarop eerstgenoemde verordening betrekking heeft. In dit verband dient in herinnering te worden gebracht dat uitbreiding van de toepassing van antidumpingrechten tot andere producten dan die waarop een antidumpingverordening betrekking heeft, onverenigbaar is met het doel en de systematiek van de basisverordeningen (zie naar analogie arrest van 18 april 2013, Steinel Vertrieb, C‑595/11, EU:C:2013:251, punt 43 ).

47 In de derde plaats dient ter beantwoording van de vragen van de verwijzende rechter over de bewijsmiddelen ter weerlegging van deze aanname, zoals een laboratoriumtest, in herinnering te worden gebracht dat volgens vaste rechtspraak bij ontbreken van een Unieregeling ter zake het een aangelegenheid van de interne rechtsorde van elke lidstaat is om de procedureregels vast te stellen voor beroepen die worden ingesteld ter bescherming van de rechten die de justitiabelen aan het Unierecht ontlenen, mits het gelijkwaardigheids- en het doeltreffendheidsbeginsel worden geëerbiedigd (zie in die zin arrest van 13 maart 2007, Unibet, C‑432/05, EU:C:2007:163, punten 39 en 82 ).

48 Het staat dus aan de verwijzende rechter om op grond van de nationale procedureregels te beoordelen of de door Linas Agro overgelegde bewijzen de aanname in de overwegingen 20 tot en met 23 van verordening nr. 945/2005 kunnen weerleggen en, in voorkomend geval, of een laboratoriumtest moet worden uitgevoerd om het daadwerkelijke ammoniumnitraatgehalte van de in het hoofdgeding aan de orde zijnde meststof vast te stellen.

49 Uit het voorgaande volgt dat artikel 1 van uitvoeringsverordening nr. 999/2014, gelezen in het licht van de overwegingen 20 tot en met 23 van verordening nr. 945/2005, aldus moet worden uitgelegd dat bij een meststof op basis van ammoniumnitraat met een stikstofgehalte van meer dan 28 gewichtspercenten, een verhouding tussen ammoniumstikstof en nitraatstikstof van ongeveer 1:1 en een totaal fosfor- en kaliumgehalte van niet meer dan 12 gewichtspercenten, behoudens bewijs van het tegendeel de aanname geldt dat deze meststof een ammoniumnitraatgehalte van meer dan 80 gewichtspercenten heeft voor de heffing van het bij dit artikel ingestelde definitieve antidumpingrecht, zonder dat een laboratoriumtest hoeft te worden verricht om het exacte ammoniumnitraatgehalte te bepalen.

Kosten

50 Ten aanzien van de partijen in het hoofdgeding is de procedure als een aldaar gerezen incident te beschouwen, zodat de verwijzende rechter over de kosten heeft te beslissen. De door anderen wegens indiening van hun opmerkingen bij het Hof gemaakte kosten komen niet voor vergoeding in aanmerking.