College van Beroep voor het bedrijfsleven, 18-12-2014, ECLI:NL:CBB:2014:504, AWB 13/10

1. De Wet vermindering afdracht loonbelasting en premie voor de volksverzekeringen (hierna: Wva) bepaalde, ten tijde en voor zover hier van belang, het volgende:

2. Appellante heeft voor het jaar 2010 S&O-verklaringen aangevraagd voor een vijftal projecten: SAV050201 “Ontwikkeling technisch nieuwe vaatwaslijn voor grootkeukens”, 2009-01-02 “Ontwikkeling nieuwe dispenser voor sanitaire disposables”, 2009-01-03 “Ontwikkeling van een reinigingsinstallatie voor groot keukens”2009-02-01 “Ontwikkeling Whizzo” en 2010-1-1 “Ontwikkeling nieuwe oplaadbare batterij”.

3. Bij beschikkingen van 27 januari 2010 (periode 1) en 20 juli 2010 (periode 2) is aan appellante een S&O-verklaring voor 2010 afgegeven waarbij – in totaal – voor de onder 2 genoemde projecten de aangevraagde 8000 uren zijn toegekend.

Op 4 mei 2012 heeft een controlebezoek bij appellante plaatsgevonden. De bevindingen van dit bezoek zijn neergelegd in Rapport Controle WBSO van 23 mei 2012. Naar aanleiding van deze rapportage heeft verweerder de afgegeven S&O-verklaringen 2010 gecorrigeerd tot nihil voor wat betreft de projecten SAV050201 “Ontwikkeling technisch nieuwe vaatwaslijn voor grootkeukens” en 2010-1-1“Ontwikkeling nieuwe oplaadbare batterij”. Appellante is opgekomen tegen de correctie tot nihil van het project SAV050201.

4. Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat uit de S&O-administratie van appellante is gebleken dat de door appellante uitgevoerde werkzaamheden niet overeenkomen met de werkzaamheden waarvoor de S&O-verklaringen zijn afgegeven. Het project SAV050201 ziet – blijkens de aanvraag – op het ontwikkelen van een nieuwe vaatwaslijn voor grootkeukens. Appellante heeft de uren evenwel volledig besteed aan de ontwikkeling van een reinigingsmiddel. Nu de uitgevoerde werkzaamheden geen onderdeel uitmaakten van de aanvraag, kunnen deze uren volgens verweerder niet worden aangemerkt als S&O-uren waarvoor de verklaring is afgegeven. Om die reden is de S&O-verklaring voor dit project gecorrigeerd tot nihil. Dat werkzaamheden ter ontwikkeling van een reinigingsmiddel mogelijkerwijs op zichzelf als S&O werkzaamheden aangemerkt zouden kunnen worden, is volgens verweerde niet relevant, reeds omdat deze werkzaamheden niet als zodanig in het kader van de aanvraag S&O van het project SAV050201 zijn vermeld.

5. Appellante stelt dat verweerder ten onrechte heeft geoordeeld dat het ontwikkelen van de reinigingsmiddelen geen onderdeel uitmaakt van de door haar ingediende aanvraag van het project SAV050201 en dat daarom de hieraan bestede uren niet worden aangemerkt als S&O-uren. Het ontwikkelen van de reinigingsmiddelen vormt volgens appellante een onlosmakelijk onderdeel van de ontwikkeling van de nieuwe vaatwaslijn. In een rapport van een bedrijfscontrole uit 2007 heeft verweerder, volgens appellante, dat ook opgenomen. Dat appellante in 2010 meer uren heeft besteed aan de reinigingsmiddelen dan aan de ontwikkeling van de vaatwaslijn komt door het voortschrijdend inzicht bij appellante gedurende de ontwikkeling. Daarnaast is bij het bedrijfsbezoek door de heer [naam 2] aangegeven dat de administratie van appellante in orde was, aldus appellante. Tevens acht appellante het onbegrijpelijk dat haar S&O verklaring tot nihil wordt gecorrigeerd terwijl V-Max BV, waar appellante een dochtermaatschappij van is, voor hetzelfde project een correctie heeft gekregen van 75% van haar S&O verklaring, en derhalve 25% van de gewerkte uren wel zijn geaccepteerd als S&O in het kader van hetzelfde project. Nu beide bedrijven zeer met elkaar verbonden zijn, eenzelfde administratie voeren en nauw hebben samengewerkt in het kader van dit project valt – in de visie van appellante – niet in te zien waarom bij haar ook niet 25% van de uren als S&O werkzaamheden worden geaccepteerd. Er zijn S&O-werkzaamheden verricht, er is een innovatief product opgeleverd, maar daar gaat verweerder aan voorbij. Dat het innovatief is blijkt ook wel uit de octrooiaanvraag die zal worden toegekend. De S&O-verklaring is dan ook ten onrechte tot nihil gecorrigeerd. Voorts heeft appellante betoogd dat verweerder haar heeft tegengewerkt.