College van Beroep voor het bedrijfsleven, 21-02-2014, ECLI:NL:CBB:2014:73, AWB 12/1074 t/m AWB 12/1077

Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat uit de overgelegde projectadministratie nagenoeg niet valt op te maken dat werknemers van appellante de in de aanvraagformulieren genoemde ontwikkelingswerkzaamheden hebben uitgevoerd. Verweerder maakt uit het geheel van stukken en de gegeven toelichting op dat appellante een centrale sturende rol heeft in het project, eisen en randvoorwaarden doorgeeft aan [bedrijfsnaam 1] en overige potentiële leveranciers, een aandeel heeft in (het laten opstellen van) functionele ontwerpen, overleggen voert met (potentiële) leveranciers, tentoonstellingen, schepen en scheepswerven bezoekt, keuzes maakt met betrekking tot het al dan niet aangaan van investeringsverplichtingen en reisbezoeken in het buitenland aflegt. Verweerder beschouwt deze werkzaamheden als organisatorische werkzaamheden in de zin van artikel 1, vierde lid, van de Wva, dan wel als werkzaamheden die op zich zelf niet zijn aan te merken als S&O in de zin van artikel 1, onder letter o van de Afbakeningsregeling.

Verweerder heeft uit het geheel van stukken en de gegeven toelichting geconcludeerd dat eventuele feitelijke ontwikkelingswerkzaamheden binnen het project nagenoeg uitsluitend worden verricht door de externe specialisten en [bedrijfsnaam 1], waarbij eventuele technische knelpunten nagenoeg uitsluitend door hen worden opgelost en niet door appellante. Volgens verweerder denkt appellante wel mee met de externe specialisten en [bedrijfsnaam 1], zij het meer op functioneel en organisatorisch niveau. Verweerder is gebleken dat appellante zijdelings betrokken is bij bepaalde ontwikkelingswerkzaamheden. Verweerder acht, alles bijeengenomen, aannemelijk dat het S&O-werk dat door appellante is verricht een omvang heeft van 10% van de door appellante gerealiseerde S&O-uren in 2009, 2010 en 2011.

Naar aanleiding van het onder 5.1 weergegeven standpunt van verweerder heeft appellante subsidiair gesteld dat de omvang van het door appellante verrichte S&O-werk moet worden vastgesteld op 40% en niet op 10%. Anders dan verweerder stelt, is er naar haar mening niet nagenoeg alleen sprake van administratieve en organisatorische werkzaamheden. Nagenoeg niets kan zonder enige aanpassing of modificatie gebruikt worden. Veel onderdelen zijn aangepast op specificatie van de wensen van appellante. Appellante heeft haar praktijkervaring bij diverse besprekingen ingebracht. Als voorbeeld noemt appellante de levensduur van de onderwaterpomp, waarin appellante het initiatief heeft genomen om het probleem in overleg met andere partijen op te lossen. Appellante wijst op besprekingsverslagen, autocadtekeningen, stabiliteitsberekeningen/technische specificaties en e-mailberichten, waaruit opgemaakt kan worden dat appellante de regie voerde. Uit de regelmatig opgestelde besprekingsverslagen blijkt op eenvoudige en duidelijke wijze de inbreng van appellante. De autocadtekeningen zijn afkomstig van [bedrijfsnaam 1], dan wel [bedrijfsnaam 2], maar deze zijn alleen tot stand gekomen omdat appellante geregeld naast de tekenaar van [bedrijfsnaam 1] zat om oplossingen aan te dragen. Zoals uit het e-mailverkeer onmiskenbaar blijkt, heeft appellante de ontwikkeling van het zeeschip voor een zeer belangrijk deel mogelijk gemaakt. Over de stabiliteitsberekeningen en technische specificaties heeft appellante veelvuldig contact gehad met externe specialisten. Appellante vindt de conclusie van verweerder dat deze technische specificaties van derden afkomstig zijn onbegrijpelijk dan wel onvoldoende onderbouwd.

Verder wijst appellante op een verklaring van [bedrijfsnaam 1] waaruit de betrokkenheid van appellante bij het S&O-werk blijkt. De door [bedrijfsnaam 1] overlegde verklaring dient ter ondersteuning van de aard en omvang van de door appellante uitgevoerde werkzaamheden en dient niet ter vervanging van de ingevolge de Wva verplichte administratie.

Daarnaast wijst appellante op de waardestijging van het schip. Appellante heeft [bedrijfsnaam 1] opdracht gegeven voor het bouwen van de sleephopperzuiger ten bedrage van € 41,625 miljoen, terwijl een andere scheepswerf een bedrag offreerde van € 60 miljoen. Volgens appellante wordt dit verschil in prijs uitsluitend bepaald door de inbreng van de expertise van appellante. Het schip is in september 2012 getaxeerd op een bedrag van € 65 miljoen.

Het College stelt vast dat appellante opdracht heeft gegeven tot de bouw van een innovatief schip. Appellante heeft de daadwerkelijke bouw van het schip opgedragen aan de [bedrijfsnaam 1]. Daarnaast stelt het College vast dat uit de besprekingsverslagen en de overgelegde e-mailberichten een sturende rol van appellante bij de totstandkoming van de sleephopperzuiger blijkt, waarbij appellante eisen en randvoorwaarden benoemt en een aandeel heeft in het laten opstellen van functionele ontwerpen en investeringsverplichtingen. Naar het oordeel van het College heeft verweerder redelijkerwijs kunnen oordelen dat uit deze besprekingsverslagen en de e-mailberichten niet, althans onvoldoende, is vast te stellen welk gedeelte van deze werkzaamheden als het S&O-werk is aan te merken waarvoor verweerder appellante een S&O-verklaring heeft gegeven. Het College heeft daarbij in aanmerking genomen dat appellante, in haar, tot de stukken behorende, urenadministratie, geen relatie heeft gelegd tussen de door werknemers van appellante geschreven uren en de in de aanvragen genoemde werkzaamheden aan de hiervoor aangeduide bijzondere onderdelen van de sleephopperzuiger (spudpalen, losapparatuur, bodemdeuren en onderwatermotor). De autocadtekeningen in de administratie van appellante, voorzien van de naam [bedrijfsnaam 1], werpen geen ander licht op de zaak, nu niet inzichtelijk is welk aandeel appellante in de totstandkoming van deze tekeningen heeft. Ook uit de verklaring van [bedrijfsnaam 1] over de betrokkenheid van appellante bij de totstandkoming van de sleephopperzuiger is niet eenvoudig en duidelijk de aard, inhoud en voortgang van het door appellante verrichte S&O-werk af te leiden.

Hoezeer ook mogelijk is dat appellantes inbreng in de S&O-uren feitelijk op een hoger niveau dan het door verweerder vastgestelde percentage heeft gelegen, had het op de weg van appellante gelegen om haar stelling dat de omvang van het door appellante verrichte S&O-werk had moeten worden vastgesteld op 40% overtuigend te onderbouwen. Appellante heeft evenwel, onder overlegging van een groot aantal e-mailberichten en enkele besprekingsverslagen, volstaan met algemene stellingen op dit punt. Het College volgt verweerder in zijn oordeel dat uit deze bijlagen niet met helderheid valt vast te stellen welk gedeelte van de werkzaamheden is aan te merken als het S&O-werk waarvoor verweerder appellante een S&O-verklaring heeft gegeven. Voorts is het College van oordeel dat de stelling van appellante dat met de waardestijging van het schip is aangetoond dat appellante S&O-werk heeft verricht niet kan slagen, nu de loutere waardestijging van een schip geen adequaat criterium is om te bepalen of, en zo ja in welke mate, sprake is van S&O-werk.

Gelet op deze feiten kan, tegen de achtergrond van het hiervoor weergegeven wettelijke kader voor de beoordeling door verweerder van de aannemelijkheid van de opgegeven S&O-uren, de conclusie van verweerder dat hij het aannemelijk acht dat het S&O-werk dat door appellante is verricht een omvang heeft van 10% van de door appellante gerealiseerde S&O-uren in 2009, 2010 en 2011, niet met vrucht worden gezegd dat die voor de hier relevante jaren onredelijk zou zijn. De subsidiaire grond van appellante slaagt derhalve evenmin.