Centrale Raad van Beroep, 07-10-1999, ZB8579 AG8626 AL1061, 98/1350 ALGEM, 98/3254 ALGEM, 98/3258 ALGEM,;98/3259 ALGEM, 98/3261 ALGEM

98/1350 ALGEM

98/3254 ALGEM

98/3258 ALGEM

98/3259 ALGEM

98/3261 ALGEM

X B.V., gevestigd te Y, appellante 1 en het Landelijk instituut sociale

verzekeringen, appellant 2 en tevens gedaagde (hierna: Lisv),

A B.V.,

B B.V.,

C B.V.,

D B.V., alle gevestigd te Y, gedaagden.

Met ingang van 1 maart 1997 is de Organisatiewet sociale verzekeringen 1997

in werking getreden. Ingevolge de Invoeringswet Organisatiewet Sociale

Verzekeringen 1997 treedt het Landelijk instituut sociale verzekeringen in

de plaats van de betrokken bedrijfsvereniging. In het onderhavige geval is

het Lisv in de plaats getreden van de Bedrijfsvereniging voor de Haven- en

Aanverwante bedrijven, Binnenscheepvaart en Visserij. In deze uitspraak

wordt onder Lisv tevens verstaan het bestuur van deze bedrijfsvereniging.

Het Lisv heeft ten laste van appellante 1 en gedaagden correctienota's

premies sociale werknemersverzekeringswetten opgelegd over de jaren 1989

tot en met 1993, waarvan in hoger beroep uitsluitend in geschil zijn de

correcties die het gevolg zijn van de verlaging van de brutolonen, samenhangend

met een in 1989 door appellante 1 en gedaagden ingevoerde reiskostenregeling.

Bij de respectieve besluiten op bezwaar, alle gedateerd 18 maart 1996,

heeft het Lisv zijn standpunt inzake die correctie onverkort gehandhaafd.

De Arrondissementsrechtbank te Haarlem heeft bij uitspraak van 1 december

1997 het bestreden besluit ten name van appellante 1 op het onderhavige

onderdeel in stand gelaten.

Namens appellante 1 hebben drs A.F. de Bats en mr M.L.H. Fruyt van Hertog,

werkzaam bij Lindhout, Bours en Partners, belastingadviseurs te

's-Gravenhage, tegen dit onderdeel van die uitspraak bij de Raad hoger

beroep ingesteld, op bij aanvullend beroepschrift d.d. 26 mei 1998

aangegeven gronden.

De beroepen van gedaagden tegen de respectieve besluiten van 18 maart 1996

zijn bij uitspraak van de Arrondissementsrechtbank te Rotterdam onder

dagtekening 27 februari 1998 gegrond verklaard.

Het Lisv heeft tegen die uitspraak hoger beroep ingesteld bij aanvullende

beroepschriften (met bijlage) d.dis 22 oktober 1998.

Van de kant van gedaagden zijn onder dagtekening 30 november 1998

verweerschriften (met bijlagen) ingediend.

De gedingen zijn gevoegd behandeld ter zitting van de Raad, gehouden op 15

juli 1999, waar voor appellante 1 en gedaagden als gemachtigden zijn

verschenen mr M.L.H. Fruyt van Hertog en drs A.F. de Bats, voornoemd,

terwijl het Lisv zich heeft doen vertegenwoordigen door mr M.T.M. van der

Veer, werkzaam bij Gak Nederland B.V.

Blijkens de gedingstukken hebben gedaagden die tot een concern behoren in

1989, dit naar aanleiding van de zogenoemde 'Oortwetgeving' besloten om hun

werknemers voor de keus te stellen om afstand te doen van een deel van hun

aan belastingheffing en premieheffing onderworpen brutosalaris teneinde

daarmee een onbelast voordeel te genieten in de vorm van een, onbelaste

vergoeding, ingevolge het zogenoemde reiskostenforfait. Het door de

werknemers gebrachte offer bedraagt, naar de stelling van gedaagden, een

verlaging van het brutoloon met 75% van het brutobedrag van de maximaal

vrijgestelde reiskostenvergoeding op basis van voornoemd forfait.

Partijen worden in hoger beroep uitsluitend verdeeld gehouden over het

antwoord op de vraag of gedaagden en appellante 1 het brutoloon van de

werknemers daadwerkelijk hebben verlaagd.

Het Lisv heeft in hoger beroep naar voren gebracht dat gedaagden en

appellante 1 voor de berekening van het vakantiegeld, loonsverhogingen en

gratificaties, het voorheen geldende brutoloon zijn blijven hanteren.

Bovendien is aan het Lisv in het kader van de Ziektewet een brutoloonopgave

gedaan als ware de reiskostenvergoedingenregeling niet inwerking getreden.

Op grond hiervan stelt het Lisv zich op het standpunt dat van een

daadwerkelijke verlaging van het brutoloon geen sprake is geweest.

De Raad leidt uit de gedingstukken af dat het gedaagden en appellante 1 uit

een oogpunt van wijziging van de belastingwetgeving, als gevolg van de

zogenoemde 'Oortwetgeving', voordeliger voorkwam een deel van het brutoloon

van de werknemers om te zetten in onbelast, en ook vrij van premieheffing

ingevolge de sociale werknemersverzekeringswetten, loon.

Blijkens de gedingstukken zijn de werknemers van gedaagden en appellante 1

voor de keuze gesteld om al dan niet aan deze omzetting van

belast/premieloon dan wel onbelast/premievrijloon, deel te nemen. Uit de

gedingstukken, waaronder een aantal door werknemers ingevulde en

ondertekende vragenstroken terzake, blijkt naar het oordeel van de Raad

genoegzaam dat werknemers van gedaagden de keuzemogelijkheid hebben benut

om te kiezen voor een verlaging van het brutoloon op vorenaangegeven wijze

in ruil voor de betaling van een onbelaste cq premievrije reiskostenvergoeding.

De Raad acht hiermee afdoende aangetoond dat tussen gedaagden en appellante

1 en haar werknemers een overeenkomst tot stand gekomen is als door

gedaagden en appellante 1 en hun werknemers is bedoeld.

De omstandigheid dat gedaagden en appellante 1, naar zij hebben gesteld,

per abuis, het 'oude' brutoloon als rekenfactor hebben gehanteerd voor de

berekening van een aantal van het brutoloon afgeleide loonelementen kan

hierin geen verandering brengen. Dit geldt evenzeer voor de onjuiste

opgaven van de kant van gedaagden en appellante 1, gedaan in het kader van

ziekmeldingen voor de toepassing van de Ziektewet.

De Raad heeft bij het vorenstaande van belang geacht dat blijkens een tot

de gedingstukken behorende verklaring d.d. 13 juni 1995 van de voorzitter

van de Ondernemingsraad van gedaagden en appellante 1, van de zijde van de

werknemers uitdrukkelijk is ingestemd met bedoelde verlaging van het

brutosalaris.

Op basis van de gedingstukken en het verhandelde ter zitting, heeft de Raad

- mede met het oog op de tussen gedaagden, appellante 1 en het Lisv

gevoerde correspondentie op grond waarvan de door gedaagden en appellante 1

getroffen regeling per 1 januari 1996 voor het Lisv wel aanvaardbaar wordt

geacht - voldoende de overtuiging gekregen dat gedaagden en appellante 1

uitvoering hebben gegeven aan hun met hun werknemers gemaakte afspraken.

Op grond van het vorenstaande dient de uitspraak van de rechtbank te

Haarlem d.d. 1 december 1997 te worden vernietigd, terwijl die van de

rechtbank te Rotterdam bevestigd dient te worden.

De Raad ziet voorts aanleiding om het Lisv te veroordelen tot vergoeding

van kosten van appellante 1 in eerste aanleg, begroot op f 1.420,--, en in

hoger beroep, begroot op f 1.420,--, voor verleende rechtsbijstand.

Hetzelfde geldt voor de in hoger beroep door gedaagden gemaakte kosten

terzake van verleende rechtsbijstand ten bedrage van f 2.130,--, waarbij de

Raad op grond van artikel 3, tweede lid, van het Besluit proceskosten

bestuursrecht, gezien het aantal samenhangende zaken van vier, de factor

1,5 heeft gehanteerd.

De Raad ziet voorts aanleiding op het Lisv te veroordelen tot betaling van

het door appellante 1 in eerste aanleg en in hoger beroep betaalde

griffierecht ten bedrage van f 1.030,--.

Veroordeelt het Lisv tot betaling van het griffierecht in hoger beroep ten

bedrage van f 675,--.

Vernietigt de aangevallen uitspraak van de Arrondissementsrechtbank te

Haarlem d.d. 1 december 1997 ten name van appellante 1, voorzover in hoger

beroep aangevochten;

Vernietigt het ten name van appellante 1 gestelde besluit van het Lisv d.d.

18 maart 1996 in zoverre;

Bevestigt de aangevallen uitspraak van de Arrondissementsrechtbank te

Rotterdam d.d. 27 februari 1997 ten name van gedaagden;

Veroordeelt het Lisv in de proceskosten van appellante 1 in eerste aanleg

tot een bedrag van f 1.420,-- en in hoger beroep tot een bedrag van f 1.420,--;

Veroordeelt het Lisv in de proceskosten van gedaagden in hoger beroep tot

een bedrag van in totaal f 2.130,--;

Bepaalt dat het Lisv aan appellante 1 het in eerste aanleg en in hoger

beroep gestorte griffierecht vergoedt ten bedrage van in totaal f 1.030,--;

Veroordeelt het Lisv tot betaling van het griffierecht in hoger beroep ten

bedrage van f 675,--.

Aldus gegeven door mr B.J. van der Net als voorzitter en mr R.C. Schoemaker

en mr G. van der Wiel als leden, in tegenwoordigheid van A.H. Huls als

griffier, en uitgesproken in het openbaar op 7 oktober 1999.

HL

2709