Centrale Raad van Beroep, 01-09-2006, ECLI:NL:CRVB:2006:214 AY9485, 04/5342 WAO

Datum uitspraak: 1 september 2006

I. PROCESVERLOOP

De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak geoordeeld dat het Uwv terecht en op goede gronden de uitkering van appellant ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) per 1 april 2003 heeft vastgesteld naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 15 tot 25%.

Zij heeft daartoe de juistheid onderschreven van het aan het bestreden besluit van 7 oktober 2003 ten grondslag liggende standpunt dat appellant, uitgaande van de door de verzekeringsarts A.A.C. Hordijk ten aanzien van hem vastgestelde beperkingen, per 1 april 2003 in staat was met de hem voorgehouden functies een zodanig inkomen te verdienen dat het verlies aan verdiencapaciteit 19,76% bedraagt.

De van de zijde van appellant in bezwaar en in beroep, en thans wederom in hoger beroep aangevoerde grieven betreffen de medische grondslag van het bestreden besluit. In hoger beroep is - kort samengevat - namens appellant aangevoerd dat de psychische klachten van appellant zijn onderschat. Ter ondersteuning hiervan is medische informatie van de psychiater

R.W. Jessurun overgelegd. Voorts is namens appellant de grief herhaald, dat het Uwv is voorbijgegaan aan het in bezwaar aan het Uwv per faxbericht gedane verzoek tot uitstel van de behandeling ter hoorzitting.

De rechtbank heeft ten aanzien van dit uitstelverzoek, daarbij appellant aanduidend als eiser en het Uwv als verweerder, het volgende overwogen:

“In beroep heeft eiser aangevoerd dat ten onrechte geen hoorzitting is gehouden. De rechtbank volgt eiser hierin niet. Blijkens de stukken is eiser op 12 augustus 2003 uitgenodigd voor de hoorzitting op 4 september 2003, eiser is echter niet verschenen. Gemachtigde van eiser heeft eerst tijdens de zitting van de rechtbank een brief laten zien waarin om uitstel voor de hoorzitting wordt gevraagd. Gemachtigde van verweerder heeft ter zitting aangegeven dat het uitstelverzoek naar het juiste faxnummer is verzonden en het onduidelijk is waarom deze niet bij de juiste persoon is terechtgekomen.

De Raad verenigt zich met deze overwegingen en voegt daaraan toe dat uit de uitspraak van de Raad van 3 april 2003, gepubliceerd in AB 2003/216, volgt dat het indienen van een bezwaarschrift door middel van een faxbericht op zichzelf is aan te merken als een toelaatbare wijze van verzending, maar dat de aan deze wijze van indiening verbonden risico's voor rekening van de verzender dienen te komen. Dat brengt met zich dat, mocht ontvangst aan de andere zijde ondanks zorgvuldig onderzoek niet bevestigd kunnen worden, het op de weg van verzender ligt de verzending aannemelijk te maken.

De Raad stelt vast dat gemachtigde van appellant ter zitting heeft erkend dat na verzending van het faxbericht op 29 augustus 2003 schriftelijk dan wel telefonisch is nagelaten navraag te doen bij het kantoor van het Uwv of het faxbericht daadwerkelijk op die dag is ontvangen. De Raad voegt hieraan toe dat de status “OK” op de verzend-bevestiging weliswaar een indicatie maar geen sluitend bewijs vormt dat het faxbericht in goede orde is ontvangen. Nu gemachtigde van het Uwv ter zitting heeft aangegeven dat ook bij nader onderzoek op het kantoor het bewuste faxbericht niet is aangetroffen, dient naar het oordeel van de Raad in lijn met de hiervoor genoemde jurisprudentie ook in het onderhavige geval het risico van de gekozen wijze van verzending van het uitstelverzoek voor rekening van appellant te blijven.

Uitgaande van de juistheid van de vastgestelde belastbaarheid bestaat evenmin grond om ervan uit te gaan dat de aan appellant voorgehouden functies voor hem in medisch opzicht niet geschikt zouden zijn.

De aangevallen uitspraak komt derhalve voor bevestiging in aanmerking.

Deze uitspraak is gedaan door J.W. Schuttel. De beslissing is, in tegenwoordigheid van J.E.M.J. Hetharie als griffier, uitgesproken in het openbaar op 1 september 2006.

(get.) J.W. Schuttel.

(get.) J.E.M.J. Hetharie.