Centrale Raad van Beroep, 03-02-2010, BL3520, 09-57 AKW

09/57 AKW

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

U I T S P R A A K

op het hoger beroep van:

[Appellant], wonende te [woonplaats], Marokko (hierna: appellant),

tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 25 november 2008, 06/2113 (hierna: aangevallen uitspraak),

in het geding tussen:

appellant

en

de Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank (hierna: Svb).

Datum uitspraak: 3 februari 2010

I. PROCESVERLOOP

Namens appellant heeft mr. C.A.J. de Roy van Zuydewijn, advocaat te Amsterdam, hoger beroep ingesteld.

De Svb heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 12 november 2009. Appellant is verschenen bij zijn gemachtigde mr. De Roy van Zuydewijn voornoemd. De Svb heeft zich laten vertegenwoordigen door J.Y. van den Berg.

II. OVERWEGINGEN

1.1. Appellant is met behoud van zijn uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) - gebaseerd op een mate van arbeidsongeschiktheid van 80 tot 100% - in 1992 naar Marokko teruggekeerd.

1.2. Op 21 april 2005 heeft appellant een aanvraag om kinderbijslag krachtens de Algemene Kinderbijslagwet (AKW) bij de Svb ingediend ten behoeve van zijn dochter geboren [in] 1999. Als reden voor de late aanvraag heeft appellant desgevraagd aangegeven dat het erg lang duurde alvorens hij zijn dochter in het familieboekje kon laten bijschrijven.

1.3. Bij besluit van 7 oktober 2005 heeft de Svb aan appellant kinderbijslag toegekend met ingang van het tweede kwartaal van 2004. Bij beslissing op bezwaar van 10 maart 2006 (besluit I) heeft de Svb de bezwaren, gericht tegen de mate van terugwerkende kracht, ongegrond verklaard.

1.4. Bij besluit van eveneens 10 maart 2006 heeft de Svb aan appellant medegedeeld dat hij met ingang van het tweede kwartaal van 2004 geen recht heeft op kinderbijslag omdat hij niet verzekerd is voor de AKW. De eerder op foutieve gronden toegekende kinderbijslag wordt echter niet teruggevorderd.

1.5. Bij beslissing op bezwaar van 5 juli 2006 (hierna: bestreden besluit) heeft de Svb zijn besluit van 10 maart 2006 gehandhaafd. Naar aanleiding van het bezwaar van appellant heeft de Svb in het bestreden besluit nader toegelicht dat appellant vanaf 1 januari 2000 niet verzekerd is ingevolge de AKW op grond van het bepaalde in het Besluit inzake uitbreiding en beperking kring verzekerden volksverzekeringen 1999 van 24 december 1998, Stb. 746, (hierna: KB 746), nu per 1 januari 2000 artikel 26 van KB 746, waarin het recht op een WAO-uitkering als verzekeringsgrondslag voor de volksverzekeringen was opgenomen, is vervallen. Voorts kan appellant ook niet voortgezet verzekerd worden geacht ingevolge de overgangsregeling van artikel 27, eerste lid, van KB 746, omdat hij niet voldoet aan de voorwaarde dat hij in het vierde kwartaal van 1999 recht had op kinderbijslag. Hierbij heeft de Svb in aanmerking genomen dat ook als sprake zou zijn van een bijzonder geval dit volgens het beleid niet zou kunnen leiden tot beoordeling van het recht op kinderbijslag over het vierde kwartaal van 1999. Nu appellant niet voortgezet verzekerd was ingevolge artikel 27 van KB 746, kan appellant ook geen aanspraak op kinderbijslag ontlenen aan het per 1 januari 2006 in werking getreden artikel 7c van de AKW.

2. De rechtbank heeft het beroep tegen besluit I mede gericht geacht tegen het bestreden besluit. Het beroep tegen besluit I heeft de rechtbank niet-ontvankelijk geacht en het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond.

3. In hoger beroep is namens appellant aangevoerd dat appellant wel als voortgezet verzekerd ingevolge artikel 27 van KB 746 en artikel 7c van de AKW moet worden aangemerkt, omdat hij in het vierde kwartaal van 1999 verzekerd was voor de AKW en recht had op kinderbijslag voor zijn kind maar dit recht niet eerder geldend kon maken. Voorts is betoogd dat sprake is van een bijzonder geval in de zin van artikel 14 van de AKW waardoor appellant niet kan worden aangerekend dat hij niet eerder kinderbijslag heeft aangevraagd.

4. De Raad overweegt het volgende.

4.1. Tussen partijen is in geschil of de Svb terecht geweigerd heeft om kinderbijslag aan appellant toe te kennen met ingang van enig kwartaal gelegen na het vierde kwartaal van 1999, op de grond dat appellant toen niet meer verzekerd was ingevolge artikel 27 van KB 746, zoals dat luidde tot 1 januari 2006, en op grond van artikel 7c van de AKW, zoals dat artikel vanaf die datum luidt.

4.4. Tussen partijen is niet in geschil dat appellant tot en met 31 december 1999 verplicht verzekerd is geweest op grond van artikel 26 van KB 746. Appellant voldoet echter niet aan de door de Svb gestelde nadere voorwaarde dat over het vierde kwartaal van 1999 kinderbijslag aan hem moet zijn toegekend voor een kind jonger dan 18 jaar. Ook het aannemen van een bijzonder geval als bedoeld in artikel 14 van de AKW zou er volgens het in de jurisprudentie aanvaarde beleid niet toe kunnen leiden dat alsnog over het vierde kwartaal van 1999 kinderbijslag aan appellant wordt toegekend, nu volgens dit beleid de kinderbijslag slechts met een maximale terugwerkende kracht van vijf jaar vanaf de aanvraagdatum kan worden toegekend en de aanvraag om kinderbijslag eerst in 2005 is ingediend.

4.5. Het geschil tussen partijen spitst zich derhalve toe op de nadere vraag of de Svb de zinsnede “recht had op kinderbijslag” in artikel 27 van KB 746 juist heeft ingevuld door aan te nemen dat daaraan slechts is voldaan wanneer daadwerkelijk - al dan niet met terugwerkende kracht - kinderbijslag is toegekend over het vierde kwartaal van 1999.

4.6. De Raad stelt vast dat de zinsnede “recht had op kinderbijslag” voor tweeërlei uitleg vatbaar is. Enerzijds kan verdedigd worden dat hiermee gedoeld wordt op een theoretisch recht op kinderbijslag. Deze uitleg sluit aan bij het systeem van de AKW, waarbij in de paragrafen 1 en 2 van hoofdstuk III, onderscheid wordt gemaakt tussen “het recht op kinderbijslag” (artikelen 7 tot en met 13) en “het geldend maken van het recht op kinderbijslag” (artikelen 14 tot en met 17). De bepalingen in paragraaf 1 zien uitsluitend op theoretische rechten op kinderbijslag, want die kunnen slechts leiden tot toekenning en uitbetaling van kinderbijslag wanneer aan nadere voorwaarden bedoeld in paragraaf 2 en 3 is voldaan.

4.7. Anderzijds kan verdedigd worden dat met de zinsnede “recht had op kinderbijslag” wordt bedoeld dat de kinderbijslag - al dan niet met terugwerkende kracht - moet zijn toegekend over het vierde kwartaal van 1999. De Svb heeft ter ondersteuning van zijn uitleg van deze zinsnede gewezen op artikel 14, derde lid, van de AKW, zoals dit artikel sedert 29 december 2000 luidt, waarin is bepaald dat het recht op kinderbijslag niet vroeger kan ingaan dan één jaar voorafgaande aan de aanvraag om kinderbijslag. Blijkens de wetsgeschiedenis van deze bepaling is beoogd te regelen dat het recht op kinderbijslag in beginsel met een maximale terugwerkende kracht van één jaar kan worden toegekend.

4.9. Uit deze toelichting blijkt naar ’s Raads oordeel dat beoogd is de verplichte verzekering krachtens de AKW voort te zetten voor personen die vóór 1 januari 2000 verplicht verzekerd waren en recht hadden op kinderbijslag. Met deze keuze heeft de regelgever enerzijds beoogd bestaande rechten op kinderbijslag te beschermen en anderzijds te voorkomen dat nieuwe rechten op kinderbijslag zouden kunnen ontstaan.

4.10. Het onderhavige geval is naar het oordeel van de Raad niet op één lijn te stellen met de door de regelgever bedoelde situatie. Weliswaar was appellant in het vierde kwartaal van 1999 verzekerd krachtens de AKW, maar nu hij eerst in 2005 een aanvraag om kinderbijslag heeft ingediend, kan aan hem op grond van artikel 14 van de AKW geen kinderbijslag meer worden toegekend over het vierde kwartaal van 1999 en evenmin over de kwartalen gelegen voor en na dat kwartaal. De Raad is van oordeel dat hier sprake is van een situatie die niet in zodanige mate overeenkomt met de gevallen die de regelgever voor ogen hebben gestaan bij de totstandkoming van artikel 27 van KB 746, dat dit geval eveneens onder het bereik van die bepaling moet worden gebracht.

4.11. Het vorenstaande leidt tot de slotsom dat de Svb in dit geval het daadwerkelijk toekennen van kinderbijslag over het vierde kwartaal van 1999 terecht bepalend heeft geacht bij de toepassing van artikel 27 van KB 746. Dit betekent dat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.

5. De Raad acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep;

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door T.L. de Vries als voorzitter en H.J. Simon en H.J. de Mooij als leden, in tegenwoordigheid van M. Pijper als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 3 februari 2010.

(get.) T.L. de Vries.

(get.) M. Pijper.

IJ