Centrale Raad van Beroep, 24-03-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:1253, 14/2835 AW

1.1.

Bij de uitspraak van 8 mei 2014 heeft de Raad beslist op het hoger beroep van verzoekster over het besluit tot beëindiging van de aanstelling in tijdelijke dienst met een proeftijd van twee jaar per 15 december 2010 en over het besluit van 17 augustus 2010 tot vrijstelling van verzoekster van werkzaamheden tot aan het einde van haar dienstverband.

1.2.

De Raad heeft verzoekster schriftelijk uitgenodigd haar verzoek van 14 mei 2014 toe te spitsen op de eisen die in artikel 8:119, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) worden gesteld aan een verzoek om herziening. In antwoord daarop heeft verzoekster in een uitvoerig geschrift van 21 juli 2014, voorzien van verscheidene bijlagen, aandacht gevraagd voor een aantal elementaire feiten die volgens haar een ander licht laten schijnen op haar zaak. Dit betrof onder meer haar melding van een misstand, het achterwege blijven van een nieuw functie-informatie-formulier, het niet nakomen van de belofte om de concept aanstellingsbrief te herstellen, de aanwijzingen voor willekeur, het doen vóórkomen dat verzoekster disfunctioneerde en de geforceerde methode om haar niet meer te laten terugkeren in dienst. Verzoekster stelt dat zij onder valse voorwendselen is weggewerkt en dat de minister zich niet als een goed werkgever heeft gedragen.

1.3.

Ter zitting van 11 februari 2016 heeft appellante ook nog gewezen op de naar haar mening onjuiste gang van zaken rondom het besluit van 17 augustus 2010 en op het gebrek aan aandacht dat zij heeft ervaren op 27 maart 2014, bij de behandeling van haar hoger beroep ter zitting van de Raad.

1.4.

De minister heeft betoogd dat hetgeen verzoekster naar voren heeft gebracht geen nieuwe feiten en of omstandigheden zijn die tot herziening kunnen leiden.

2.1.

Ingevolge artikel 8:119, eerste lid, van de Awb kan de bestuursrechter op verzoek van een partij een onherroepelijk geworden uitspraak herzien op grond van feiten of omstandigheden die: a. hebben plaatsgevonden vóór de uitspraak, b. bij de indiener van het verzoekschrift vóór de uitspraak niet bekend waren en redelijkerwijs niet bekend konden zijn, en c. waren zij bij de bestuursrechter eerder bekend geweest, tot een andere uitspraak zouden hebben kunnen leiden.

2.2.

2.3.

Volgens vaste rechtspraak is het bijzondere middel van herziening voorts niet gegeven om - eventueel op basis van andere argumenten - een hernieuwde discussie over de betrokken zaak te voeren en evenmin om een discussie over de juistheid van de betrokken uitspraak te openen. Ook de omstandigheid dat verzoekster ter zitting van 27 maart 2014 een gebrek aan aandacht heeft ervaren betreft - wat daar ook van zij - geen feit of omstandigheid dat tot herziening van de desbetreffende uitspraak kan leiden.

2.4.

De Raad komt tot de conclusie dat het verzoek om herziening van de uitspraak van 8 mei 2014 moet worden afgewezen.