Centrale Raad van Beroep, 25-01-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:283, 15/7724 WMO

1.1.

Appellante ondervindt beperkingen bij het verrichten van huishoudelijke taken. In verband hiermee heeft het college appellante (laatstelijk) bij besluit van 27 juni 2014 op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) huishoudelijke hulp toegekend voor vier uur per week voor de periode van 1 juli 2014 tot en met 31 december 2014. De huishoudelijke hulp is toegekend in de vorm van een persoonsgebonden budget (pgb).

1.2.

Appellante heeft op 27 april 2015 beroep ingesteld tegen het niet tijdig nemen van een besluit op haar aanvraag om verlenging van de huishoudelijke hulp in de vorm van een pgb.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante niet-ontvankelijk verklaard. De rechtbank heeft daarbij overwogen dat niet is voldaan aan de in artikel 6:12, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) opgenomen eisen voor het instellen van beroep tegen het niet tijdig beslissen. Appellante heeft niet aannemelijk gemaakt dat zij een aanvraag om een besluit te nemen heeft ingediend, zodat van het niet tijdig nemen van een besluit geen sprake is.

3. Appellante heeft zich in hoger beroep gemotiveerd tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De Raad stelt vast dat de aangevallen uitspraak op 13 oktober 2015 is verzonden en dat appellante daartegen op 19 november 2015 digitaal hoger beroep heeft ingesteld. Daarmee is het hogerberoepschrift, anders dan het college heeft betoogd, binnen de daarvoor geldende termijn van zes weken ingediend.

4.2.

Appellante beoogt met deze procedure (uiteindelijk) te bewerkstelligen dat het college haar over de periode vanaf 1 januari 2015 een pgb voor huishoudelijke hulp verleent. Nu appellante heeft gesteld dat zij tot juni 2015 hulp in de huishouding heeft gehad en aan haar pas met ingang van 22 januari 2016 opnieuw een pgb voor huishoudelijke hulp is toegekend, kan het college niet worden gevolgd in het standpunt dat appellante geen procesbelang (meer) heeft bij de beoordeling van het geschil.

4.4.

Appellante heeft in hoger beroep haar standpunt dat zij een aanvraag om verlenging van de huishoudelijke hulp heeft ingediend, gehandhaafd. De rechtbank heeft met juistheid overwogen dat de bewijslast dat een aanvraag is ingediend bij niet-aangetekende verzending op appellante rust. Dit wordt niet anders indien, zoals appellante stelt, het college geen goede registratie heeft bijgehouden van de gevoerde telefoongesprekken met appellante.

4.5.

Evenals de rechtbank is de Raad van oordeel dat appellante er niet in is geslaagd de verzending van haar aanvraag aannemelijk te maken, zodat er van dient te worden uitgegaan dat deze aanvraag niet is ingediend.

4.6.

Nu moet worden aangenomen dat appellante geen aanvraag heeft ingediend, is er ook geen sprake van het op grond van artikel 6:2, aanhef en onder b, van de Awb met een besluit gelijk te stellen niet tijdig nemen van een besluit. Dit betekent dat ingevolge artikel 8:1, eerste lid, van de Awb, geen beroep kon worden ingesteld.

4.7.

Uit 4.6 volgt dat de rechtbank onbevoegd was om kennis te nemen van het beroep van appellante. De rechtbank heeft dit niet onderkend, zodat de aangevallen uitspraak voor vernietiging in aanmerking komt. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen, zal de Raad de rechtbank onbevoegd verklaren.