Gerechtshof Amsterdam, 20-01-2003, AF3721, 02/00014

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

Tweede Meervoudige Belastingkamer

UITSPRAAK

op het beroep van X te Y, belanghebbende,

tegen

een uitspraak van het Hoofd van de Belastingdienst Ondernemingen te P, de inspecteur.

1. Loop van het geding

Van belanghebbende is ter griffie een beroepschrift ontvangen op 7 december 2001, ingediend door mr. A (mr. A belastingadviseurs c.s. te B) als gemachtigde en aangevuld bij twee brieven van 6 februari 2002.

Het beroep is gericht tegen de uitspraak van de inspecteur, gedagtekend 15 november 2001 betreffende de aan belanghebbende opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 1996.

Aan belanghebbende is een aanslag opgelegd berekend naar een belastbaar inkomen van ¦ 296.404 waarvan ¦ 216.357 is belast naar het bijzondere tarief van artikel 57 van de Wet op de inkomstenbelasting 1964. Na bezwaar tegen de aanslag is deze bij de bestreden uitspraak gehandhaafd.

Het beroep strekt tot vernietiging van de uitspraak van de inspecteur en tot vermindering van de aanslag tot een naar een belastbaar inkomen van ¦ 80.047.

De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend en concludeert tot bevestiging van de uitspraak.

Ter zitting van 25 november 2002 zijn verschenen belanghebbende en de gemachtigde, tot bijstand vergezeld van C alsmede namens de inspecteur mr. D tot zijn bijstand vergezeld van E.

Belanghebbende heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en overgelegd. De pleitnota wordt tot de gedingstukken gerekend.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Belanghebbendes moeder exploiteerde tot haar overlijden op 9 december 1992 een pension in het pand a-straat 6 te F (verder: het pand). Een gedeelte van het pand was in gebruik als eigen woning. Belanghebbendes moeder rekende het pand tot haar privévermogen. Na haar overlijden is de onderneming voortgezet door haar erfgenamen, te weten belanghebbende en haar broer AX. Belanghebbende is feitelijk de onderneming gaan drijven.

2.2. Belanghebbende was tot 8 juli 1993 eigenaresse van een eigen woning in G. Zij stond tot 30 juli 1993 ingeschreven in de basisadministratie op het adres in G. Vanaf 30 juli 1993 is zij ingeschreven op het adres a-straat 6 te F. Zij is de kamers gaan bewonen die eerder door haar moeder voor privégebruik waren bestemd.

2.4. De exploitatie van het pension is beëindigd op 1 september 1995. Het pand is in mei 1996 verkocht. In de daartoe opgestelde koopovereenkomst is het pand omschreven als " the hotel building and premises". De levering van het pand heeft plaatsgevonden op 10 oktober 1996. De koopsom bedroeg ¦ 840.000. De koper is het pand eveneens als hotel gaan exploiteren.

2.5. De inspecteur is van mening dat het pand verplicht ondernemingsvermogen was voor belanghebbende en haar broer en heeft als winst uit verkoop van het pand een bedrag van 50% x ¦ 462.714 = ¦ 31.357 tot belanghebbendes stakingswinst gerekend.

2.6. Belanghebbende heeft het haar toegezonden aangiftebiljet inkomstenbelasting/premieheffing volksverzekeringen 1996 niet ingediend. De inspecteur heeft de gegevens omtrent de stakingswinst afgeleid uit de aangifte van belanghebbendes broer.

3. Geschil

In geschil is of belanghebbende verplicht was haar onverdeeld aandeel in het pand tot haar ondernemingsvermogen te rekenen, hetgeen de inspecteur stelt doch belanghebbende betwist.

4. Standpunten van partijen

4.1. Voor de standpunten van partijen verwijst het Hof naar de stukken van het geding.

5. Beoordeling van het geschil

5.1. Belanghebbende heeft het aan haar toegezonden aangiftebiljet niet ingeleverd. Op grond van het bepaalde in artikel 27e van de Algemene wet inzake rijksbelastingen dient het Hof het beroep ongegrond te verklaren tenzij gebleken is dat en in hoeverre de uitspraak op het bezwaar onjuist is. Het Hof zal derhalve beoordelen of belanghebbende heeft doen blijken dat zij de aan haar toekomende onverdeelde helft van het pand niet tot haar ondernemingsvermogen behoefde te rekenen.

5.2. Belanghebbende heeft gesteld dat het pand in de gegeven omstandigheden redelijkerwijs alleen als pension te exploiteren was als zij er zelf zou wonen. De inspecteur heeft daar tegenover gesteld dat exploitatie ook mogelijk zou zijn met behulp van personeel. Het Hof is van oordeel dat belanghebbende daartegenover onvoldoende bewijs heeft aangedragen. Het Hof gaat er derhalve vanuit dat belanghebbende en haar broer ten tijde van de verkrijging van het pand de keuze hadden om, zo zij de onderneming zouden gaan voortzetten, dit te doen hetzij met behulp van personeel, hetzij door belanghebbende, maar dat zelfbewoning van het pand door belanghebbende uit een oogpunt van bedrijfsvoering in geen van beide situaties noodzakelijk was.

5.3. Het onder 5.2. overwogene laat onverlet dat het pand wel geschikt was voor zelfbewoning. Belanghebbendes moeder heeft het pand immers ook bewoond. Belanghebbende en haar broer hadden derhalve ten tijde van de verkrijging van het pand de keuze om, zo zij de onderneming zouden gaan voortzetten, het pand zelf te gaan bewonen. Zij hadden op dat moment echter ook de keuze om de onderneming helemaal niet voort te zetten en het pand te verkopen. Belanghebbende heeft ter zitting immers onweersproken gesteld dat er op het moment van overlijden van haar moeder geen gasten in het pension waren. Het Hof leidt daaruit af dat er geen belemmering was om het pand te verkopen.

5.4. Belanghebbende en haar broer hebben er echter voor gekozen de onderneming voort te zetten. Het Hof is van oordeel dat (de onverdeelde helft van) het pand alleen dan voor belanghebbende verplicht bedrijfsvermogen vormde, indien belanghebbende op het moment dat zij besloot de onderneming die haar moeder in het pand had gedreven voort te zetten, de intentie had het pand uitsluitend voor de exploitatie van die onderneming en niet mede voor zelfbewoning te gaan gebruiken.

5.5. Belanghebbende heeft ter zitting onweersproken gesteld dat zij en haar broer hadden besloten dat belanghebbende de eerder door haar moeder gedreven onderneming in het pand zou gaan voortzetten. Vaststaat dat er in het pand woonruimte was voor belanghebbende, namelijk de tevoren door haar moeder gebruikte kamers, dat belanghebbende deze kamers feitelijk is gaan bewonen en dat zij haar huis in G heeft verkocht. Belanghebbende heeft onweersproken gesteld dat zij de exploitatie van het pension ter hand heeft genomen nadat zij in het pand was gaan wonen. Deze feiten en omstandigheden, in onderling verband bezien, laten naar `s Hofs oordeel geen andere conclusie toe dan dat belanghebbende op het moment dat belanghebbende besloot de onderneming voort te zetten, vaststond dat zij het pand zelf zou gaan bewonen. Daaruit blijkt dat het haar vrijstond het pand tot haar privévermogen te rekenen. Het gelijk is aan belanghebbende.

5.6. Niet in geschil is dat het belastbaar inkomen dan moet worden verminderd met ¦ 216.357 tot ¦ 80.047.

6. Proceskosten

Het Hof acht termen aanwezig voor een veroordeling van de inspecteur in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. Op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht worden de proceskosten gesteld op € 966 (2 punten voor proceshandelingen à € 322 maal factor 1,5 wegens het gewicht van de zaak).

7. Beslissing

De uitspraak is vastgesteld op 20 januari 2003 door mrs. Bijl, Van Hilten en Beukers-van Dooren, in tegenwoordigheid van mr. Thijssen als griffier. De beslissing is op dezelfde dag ter openbare zitting uitgesproken.

Het Hof heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

Voor het instellen van beroep is een griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt U een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.