Gerechtshof Amsterdam, 04-08-2003, ECLI:NL:GHAMS:2003:BV4037 AI1326, 02/01827

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

Tiende Enkelvoudige Belastingkamer

UITSPRAAK

Van belanghebbende is ter griffie een beroepschrift ontvangen op 11 maart 2002.

Het beroep is gericht tegen:

1. een uitspraak van verweerder, gedagtekend 1 februari 2001, betreffende de aan belanghebbende opgelegde aanslag roerende-ruimtebelastingen (eigenarenbelas-ting) voor het jaar 1997;

2. een uitspraak van verweerder, gedagtekend 1 februari 2001, betreffende de aan belanghebbende opgelegde aanslag roerende-ruimtebelastingen (gebruikers-belasting) voor het jaar 1997;

3. het niet-tijdig doen van een uitspraak op bezwaar betreffende de aan belangheb-bende opgelegde aanslag roerende-ruimtebelastingen (eigenarenbelasting) gedagtekend 28 februari 1999, voor het jaar 1998;

4. een uitspraak van verweerder, gedagtekend 1 februari 2001, betreffende de aan belanghebbende opgelegde aanslag roerende-ruimtebelastingen (gebuikersbelas-ting) voor het jaar 1998;

5. een uitspraak van verweerder, gedagtekend 1 februari 2001, betreffende de aan belanghebbende opgelegde aanslag roerende-ruimtebelastingen (eigenarenbelas-ting) voor het jaar 1999; en

6. een uitspraak van verweerder, gedagtekend 1 februari 2001, betreffende de aan belanghebbende opgelegde aanslag roerende-ruimtebelastingen (gebruikers-belasting) voor het jaar 1999.

Belastingplicht en belastingobject.

Art. 1

1. Onder de naam belastingen op roerende woon- en bedrijfsruimten worden ter

zake van de binnen de gemeente gelegen woon- en bedrijfsruimten twee directe belastingen geheven, te weten:

a een gebruikersbelasting (…)

b een eigenarenbelasting van degene die bij het begin van het kalenderjaar van een roerende woon- of bedrijfsruimte het genot heeft krachtens eigendom, bezit of beperkt recht. (…)

Belastingobject.

Art. 2

Als één roerende woon- of bedrijfsruimte wordt aangemerkt:

a een binnen de gemeente gelegen, niet onroerende woon- of bedrijfsruimte, welke duurzaam aan een plaats is gebonden en dient tot permanente bewoning of permanent gebruik; (…)

Maatstaf van heffing.

Art. 3

1. De heffingsmaatstaf van de belastingen is de waarde van de roerende woon- of bedrijfsruimte. De waarde wordt bepaald op de waarde die aan de ruimte dient te worden toegekend, indien de volle en onbezwaarde eigendom daarvan zou worden overgedragen en de verkrijger de ruimte in de staat waarin deze zich bevindt, onmiddellijk en in volle omvang in gebruik zou kunnen nemen. (…)

Waardepeildatum.

Art. 4

1. De waarde van een roerende woon- of bedrijfsruimte wordt bepaald naar de waarde die de zaak op de waardepeildatum heeft naar de staat waarin die zaak op die datum verkeert.

2. De waardepeildatum is 1 januari 1992. Deze waardepeildatum behoort bij het tijdvak 1997 tot en met 2000. (…)

Belastingtarieven.

Art. 5

1. Voor elke volle ¦ 5.000 van de heffingsmaatstaf bedraagt:

a voor roerende ruimten die in hoofdzaak tot woning dienen:

1. (…)

2. de eigenarenbelasting: ¦ 10,32 (…)

2. Geen belasting wordt geheven indien de heffingsmaatstaf van de ruimte beneden ¦ 25.000 blijft.

Artikel 221 van de Gemeentewet bepaalt dat voor de toepassing van de roerende ruimten belastingen, overeenkomstig de Wet waardering onroerende zaken, de waarde in het economische verkeer als heffingsgrondslag geldt.

De basis voor het taxatieverslag ligt in artikel 20, lid 2 van de Wet waardering onroerende zaken. In de bij deze wet behorende Waarderingsinstructie worden regels gesteld voor de onderbouwing en de uitvoering van de waardebepaling. Het door u ontvangen taxatieverslag is gebaseerd op het voorgeschreven model-taxatieverslag en voldoet derhalve aan de wettelijke normen.

Vastgestelde waarde Waardepeildatum Peildatum objectsituatie Dagtekening

26.000 01-01-1992 01-01-1997 10-08-2000

Aanduiding object

Objectomschrijving

Y-straat 28 (Woonwagen)

Objectgegevens

soort object Grootte (m²) Bouwjaar Bijzondere kenmerken

woonwagen 60

Bij het bepalen van de waarde wordt rekening gehouden met de waarde van de woonwagen zelf en met de waarde van de locatie. Daarbij wordt het feit dat deze wagen op een terrein met meerdere woonwagens (Hof: staat,) meegenomen.

Voor de waardebepaling wordt aansluiting gezocht bij het bedrag dat belanghebbende moet betalen voor het gebruik van de grond waarop de wagen staat (staangeld). De waarde van eigendommen op de staanplaats die belanghebbende niet in eigendom heeft worden buiten de waardebepaling gelaten.

Voor de wagen zelf wordt onderscheid gemaakt in het type. Uitgangspunt zijn levensduur per type en de afschrijvingsmethode.

Rekeninghoudend met een restwaarde van 10% wordt het eerste jaar 20% afgeschreven en de volgende jaren lineair.

5.3. Belanghebbende:

Ik ga ermee akkoord het geschil te beperken tot de zogenoemde eigenarenbelasting voor het jaar 1997. Ik trek het beroep betreffende de overige aanslagen hierbij in.

Ik wil weten hoe verweerder getaxeerd heeft.

Ik vraag mij af of de woonwagen roerend is. De woonwagen is niet meer van de standplaats weg te rijden. Alleen door sloop kan de wagen worden verwijderd. Daarvoor is een sloopvergunning vereist.

5.4.1. Verweerder:

Woonwagens worden veelal niet verkocht. Als er al woonwagens worden verkocht dan zijn daarvan geen verkoopcijfers bekend, althans die zijn niet traceerbaar. Bovendien is de diversiteit aan woonwagens groot door verschil in bouwkosten, woonwagens met of zonder aanbouw.

5.4.2. Namens verweerder door taxateur D:

Met het feit dat de woonwagen minder waard is geworden in de loop der tijd, zoals belanghebbende stelt, is rekening gehouden. In casu is de woonwagen afgeschreven.

De restwaarde valt te stellen op 10% van de bouwkosten. Voor de bepaling van de waarde ga ik uit van twee componenten, te weten de waarde van de locatie, dat is de recente jaarhuurprijs, en van de restwaarde van de woonwagen.

Voor de locatiewaarde ben ik uitgegaan van een huurbedrag per maand van ¦ 130 daar ik uit de huursom die belanghebbende betaalt (¦ 229 per maand in 1992) het gedeelte heb geëlimineerd dat betrekking heeft op het stenen gebouwtje. Gekapitaliseerd kom ik dan - uitgaande van een factor van 12 - uit op circa ¦ 18.900. Ik had die waarde eerder moeten onderbouwen, maar dat mag ik ook in de beroepsfase doen.

6.3. Uit rechtsoverweging 6.1. vloeit voort dat de onderhavige belasting niet geheven kan worden ter zake van onroerende zaken. Uit hetgeen belanghebbende ter zitting heeft opgemerkt, leidt het Hof af dat zij zich primair op het standpunt stelt dat de woonwagen onroerend is.

Voor de betekenis van het begrip "onroerende zaak" moet worden aangesloten bij artikel 3:3 van het Burgerlijk Wetboek. Als onroerend hebben volgens die bepaling onder meer te gelden de gebouwen en werken die duurzaam met de grond, hetzij rechtstreeks, hetzij door vereniging met andere gebouwen, zijn verenigd.

Een gebouw kan - gelet op Hoge Raad 31 oktober 1997, nr. 16 404, NJ 1998/97 - duurzaam met de grond verenigd zijn doordat het naar aard en inrichting bestemd is om duurzaam ter plaatse te blijven. Niet van belang is dan meer dat technisch de mogelijkheid bestaat om het bouwsel te verplaatsen. Bij de beantwoording van de vraag of een gebouw of een werk bestemd is om duurzaam ter plaatse te blijven moet worden gelet op de bedoeling van de bouwer of degene in wiens opdracht het bouwwerk wordt aangebracht, voorzover deze naar buiten kenbaar is.

6.4. Uit de gedingstukken en dan met name uit de door verweerder ingebrachte foto, alsmede uit hetgeen partijen ter zitting hebben verklaard, leidt het Hof af:

- dat de eerdergenoemde aanbouw duurzaam met de grond is verenigd en dusdanig met de woonwagen is verbonden dat deze verbinding niet kan worden verbroken zonder de woonwagen of de aanbouw te beschadigen;

- dat aan de onderzijde van de woonwagen een constructie is aangebracht die tot of tot in de grond reikt, zodat de woonwagen visueel één geheel met de grond vormt; en

- dat het perceel waarop de woonwagen staat gedeeltelijk is ommuurd en is voorzien van een ijzeren toegangspoort, welke mede gebruikt kan worden om met een auto het perceel op te rijden.

6.7. Omdat - volgens verweerder - transactiecijfers van woonwagens in Amsterdam ontbreken, heeft hij de waarde van de woonwagen op een theoretische wijze bepaald. Uit de gedingstukken leidt het Hof af dat het uitgangspunt voor verweerder daarbij is geweest dat de waarde wordt weergegeven door de som van twee componenten, te weten:

A. de historische kostprijs van de woonwagen, verminderd met de afschrijvingen (waarbij verweerder de afschrijvingen bepaald heeft door uit te gaan van een restwaarde van 10% van de aanschaffingskosten, een afschrijving van 20% in het eerste jaar en een lineaire afschrijving gedurende de resterende levensduur van de woonwagen); en

B. de locatiewaarde, welke verweerder bepaald heeft op (¦ 130 x 12 x 12 = circa) ¦ 18.900. [In het verweerschrift staat ¦ 113 in plaats van ¦ 130. Het Hof veronderstelt dat dit een vergissing is.]

6.8. Naar het oordeel van het Hof is bovenstaande berekeningswijze niet in overeenstemming met de Verordening. Voor wat betreft component A is niet aannemelijk dat een potentiële koper bij het uitbrengen van zijn bod - uitsluitend - met de door verweerder genoemde factoren rekening zal houden. En voorts geldt dat verweerder niets althans te weinig omtrent de hoogte van de historische kostprijs, de totale en de op 1 januari 1992 nog te verwachten levensduur van de woonwagen, alsmede het afschrijvingsverloop gesteld en/of aannemelijk heeft gemaakt.

Voor wat betreft component B heeft verweerder niet aannemelijk gemaakt dat de toenmalige jaarhuur van het perceel grond een juiste indicatie vormt voor de waardeverhogende factor (per 1 januari 1992) als bedoeld in 6.6 en dat een 'kapitalisatiefactor' van 12 (zie 5.4.2) daarbij in aanmerking moet worden genomen.

Verweerder heeft derhalve niet aannemelijk gemaakt dat de waarde, als bedoeld in artikel 3, eerste lid, van de Verordening, tenminste ¦ 25.000 bedraagt. Onverminderd het onder 6.5 overwogene zou ook om die reden de aanslag moeten worden vernietigd.

Het Hof:

- verklaart het beroep gegrond;

- vernietigt de uitspraak van verweerder;

- vernietigt de aanslag; en

- gelast verweerder het gestorte griffierecht ad € 29 aan belanghebbende te vergoeden.

1. Het instellen van beroep in cassatie geschiedt door het indienen van een beroepschrift bij dit gerechtshof (zie voor het adres de begeleidende brief).

2. Bij het beroepschrift wordt een afschrift van de bestreden uitspraak overgelegd.

3. Het beroepschrift wordt ondertekend en bevat ten minste:

a) de naam en het adres van de indiener;

b) de dagtekening;

c) een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d) de gronden van het beroep in cassatie.