Gerechtshof Amsterdam, 05-11-2003, AN7784, 02/05873

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

Derde Meervoudige Belastingkamer

UITSPRAAK

op het beroep van X, wonende te Z, belanghebbende,

tegen

een uitspraak van de inspecteur.

1. Loop van het geding

De aanslag was met dagtekening 12 april 2002 opgelegd naar een belastbaar inkomen van f 250.808, en is bij de bestreden uitspraak gehandhaafd.

Het beroep strekt tot vernietiging van de uitspraak en tot vermindering van de aanslag tot een naar een belastbaar inkomen van f 235.434.

De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend en concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

Belanghebbende heeft met toestemming van de voorzitter van de Belastingkamer een conclusie van repliek ingediend; daarop heeft de inspecteur een conclusie van dupliek ingediend.

De zaak is behandeld ter zitting van 20 augustus 2003. Bij brief van 5 augustus 2003, welke door het Hof als een nader stuk wordt aangemerkt, heeft de gemachtigde doen weten dat geen gebruik zal worden gemaakt van de gelegenheid die zitting bij te wonen. De inspecteur is verschenen in de persoon van Y. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat aan deze uitspraak is gehecht.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Belanghebbende, geboren in 1948, is gehuwd met A (hierna: de echtgenote). Belanghebbende is oogarts.

2.2. Belanghebbende is directeur en enig aandeelhouder van B B.V. (de B.V.). Belanghebbende oefent zijn werkzaamheden als oogarts onder meer uit in loondienst bij de B.V., welke deel uitmaakt van de Maatschap C. Ook de echtgenote is in loondienst bij de B.V. Zij verricht ondersteunende werkzaamheden ten behoeve van de praktijkuitoefening. In het onderhavige jaar betaalde de B.V. aan belanghebbende een salaris van f 193.830 en aan de echtgenote een salaris van f 24.456.

2.3. De B.V. heeft aan belanghebbende een auto ter beschikking gesteld. In de periode 1 januari tot en met 9 mei 1999 betrof dit een Saab 900 S 2.0 (hierna: de gezinsauto), na 9 mei 1999 betrof dit een Saab 9-3 SE FSP Cabrio 2.0 (hierna: de cabrio). De B.V. heeft de gezinsauto na 9 mei 1999 ter beschikking gesteld aan de echtgenote. Met de gezinsauto zijn in de periode 1 januari tot en met 9 mei 1999 meer dan 1000 privé-kilometers gereden. Ook na 9 mei 1999 zijn met de gezinsauto meer dan 1000 privé-kilometers gereden. Met de cabrio zijn nagenoeg uitsluitend zakelijke kilometers gereden.

2.4. In de aangifte van belanghebbende is het autokostenforfait aangegeven ter zake van de gezinsauto voor de periode 1 januari tot en met 9 mei 1999. In de aangifte van de echtgenote is het autokostenforfait aangegeven ter zake van de gezinsauto voor de periode 10 mei tot en met 31 december 1999.

2.6. In een telefoongesprek met de gemachtigde, gevoerd op 18 februari 2002, heeft de behandelende ambtenaar een voorstel ter afdoening van de met betrekking tot de aangifte van de echtgenote gerezen geschilpunten gedaan, welk voorstel door de gemachtigde zou worden voorgelegd aan belanghebbende en diens echtgenote.

2.7. In zijn brief van 26 februari 2002 aan de behandelende ambtenaar heeft de gemachtigde onder meer het volgende vermeld:

2.8. De behandelende ambtenaar heeft bij brief van 6 maart 2002 onder meer het volgende meegedeeld over de afhandeling van de aangiften.

2.9. Tegen de aanslag heeft belanghebbende bij brief van 3 mei 2002 bezwaar gemaakt. Daarbij is onder meer het volgende aangevoerd:

3. Geschil

In geschil is welke consequenties de gemaakte afspraak ter zake van de gezinsauto heeft voor de toepassing van het autokostenforfait ten aanzien van belanghebbende. Partijen zijn het daarbij erover eens dat het forfait ten aanzien van de gezinsauto voor het gehele jaar in aanmerking dient te worden genomen bij belanghebbende. Het geschil spitst zich toe op de vraag of daarnaast het (tijdsevenredig toe te passen) autokostenforfait ten aanzien van de cabrio in de heffing dient te worden betrokken.

5. Beoordeling van het geschil

5.1. Uit de wederzijdse gedingstukken maakt het Hof op dat partijen beoogd hebben een bindende afspraak te maken waarbij het privé-gebruik van de gezinsauto uitsluitend bij belanghebbende in de heffing zou worden betrokken. Zij verschillen slechts van opvatting over de uitleg van de gemaakte afspraak.

5.2. De inspecteur betoogt, kort gezegd, dat de afspraak slechts inhield de bijtelling ten aanzien van de gezinsauto, ook voor zover deze feitelijk aan de echtgenote ter beschikking stond, geheel bij belanghebbende in aanmerking te nemen. De toepassing van het autokostenforfait ten aanzien van de cabrio wordt niet door de afspraak geraakt.

5.3. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat de afspraak inhield dat de gezinsauto geacht werd ter beschikking te zijn gesteld aan belanghebbende. Dit brengt dan mee dat belanghebbende met ingang van 10 mei 1999 zowel de gezinsauto als de cabrio bezigde, met als gevolg dat voor de cabrio - waarmee minder dan 1000 privékilometers zijn gereden - geen bijtelling kan plaatsvinden.

5.4. Het gelijk in dit interpretatiegeschil is aan de inspecteur. Het Hof overweegt daartoe als volgt.

5.4.1. De aanleiding tot het telefoongesprek van 18 februari 2002 was de hoogte van de arbeidsbeloning van de echtgenote. Zoals de gemachtigde begrepen moet hebben, vond de inspecteur die arbeidsbeloning bovenmatig. Tegen die achtergrond kan het door de inspecteur gedane en door de gemachtigde in zijn in 2.7. weergegeven brief vervatte voorstel redelijkerwijs niet anders worden begrepen dan gericht te zijn op vermindering van de arbeidsbeloning van de echtgenote en dienovereenkomstige verhoging van de arbeidsbeloning van belanghebbende. De door de inspecteur gegeven verklaring dat dit een voorbeeld is van een wel vaker toegepaste praktische oplossing om te vermijden dat een (vermomde) uitdeling door de B.V. - met alle fiscale rompslomp vandien - in aanmerking moet worden genomen, komt het Hof aannemelijk voor. In dit kader acht het Hof aannemelijk dat de afspraak niet wilde fingeren dat de gezinsauto (ook na 9 mei 1999) feitelijk werd gebruikt door belanghebbende, maar uitsluitend ertoe strekte dat voor de toepassing van de fiscale bijtelling die auto geacht werd ter beschikking te zijn gesteld aan belanghebbende.

5.4.2. De tekst van de in 2.7. vermelde brief geeft geen enkel aanknopingspunt dat de gemachtigde het anders heeft begrepen. In ieder geval heeft de inspecteur uit die brief niet iets anders hoeven op te maken. In de lezing die belanghebbende thans verdedigt, zou het immers voor de hand hebben gelegen dat de gemachtigde - die op de hoogte was van het standpunt van de inspecteur dat bij belanghebbende een bijtelling ter zake van de cabrio diende plaats te vinden - in zijn brief uitdrukkelijk aan de orde zou hebben gesteld dat, en welke, gevolgen de afspraak zou hebben voor de toepassing van het autokostenforfait ter zake van de cabrio. De in deze procedure door belanghebbende voorgestane uitleg en gevolgen, komen voor het eerst kenbaar naar voren in het bezwaarschrift. Dat kan evenwel geen verandering meer brengen in de inhoud van de afspraak.

5.5. Het Hof merkt tenslotte nog op, de onderhavige afspraak niet zozeer in strijd te achten met een juiste wetstoepassing dat met die afspraak geen rekening zou moeten worden gehouden bij de aanslagregeling.

5.6. Op grond van al het vorenoverwogene luidt de slotsom dat het beroep ongegrond is.

6. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig een partij te veroordelen in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

7. Beslissing

Het Hof verklaart het beroep ongegrond.

De uitspraak is vastgesteld op 5 november 2003 door mrs. Den Boer, Faase en Slijpen, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. Schiltkamp als griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken.