Gerechtshof Amsterdam, 14-12-2004, AR8579, 01/90168 DK

in de zaak nr. 01/90168 DK (voorheen: nr. 0168/2001)

de dato 14 december 2004

1.5. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgevonden tijdens de zitting van de Douanekamer van 24 juni 2003. De zaak is gelijktijdig behandeld met de zaak geregistreerd onder nummer 01/90169 DK. Daar zijn verschenen namens belanghebbende E alsmede mr. F en mr. G, beiden verbonden aan H, Advocaten Notarissen Belastingadviseurs te Y.

Namens de inspecteur zijn verschenen mr. I en mr. J. Beide partijen hebben ter zitting een pleitnota overgelegd en voorgelezen, waarvan de inhoud als hier opgenomen geldt. De pleitnota van belanghebbende is voorzien van bijlagen. De inspecteur heeft van deze bijlagen kennis kunnen nemen en zich erover kunnen uitlaten.

2.2. M, ook gevestigd in Michigan, vormt de zogeheten ‘sourcing division’ van K. Tot de gedingstukken behoort een brief, gedateerd 6 december 2000, afkomstig van K, waarin de werkzaamheden van M zijn vermeld. Deze brief luidt, voorzover relevant:

“M, Inc. (“M”), a Michigan, USA company and wholly owned subsidiary of K, provides a variety of services in the Far East relating to locally produced footwear. These services are provided through M’s Taiwan branch and include the following:

- Developing and commercializing technical and non-technical aspects of footwear.

- Coordinating the order and production process including all steps from reservation of factory space through shipping.

- Arranging delivery of footwear products.

- Reporting as necessary to purchasers.

- Establishing raw material standards and requirements and coordinating purchases and interaction between vendors and factories.

- Negotiating specification and cost sheets for footwear products.

- Evaluation and assuring the quality of major components in pre-production.

- Inspecting finished production and verifying quality.

- Establishing standards for packaging and box artwork and monitoring compliance.

- Providing technical production assistance.

In return for these services M receives a fee based on the FOB price. This fee is included in cost sheets paid by N to factories producing certain footwear for N and the factories remit this amount to K.”.

M wordt door de procespartijen ook wel aangeduid als WFE.

2.3. K heeft op 31 december 1993 een distributie- en licentieovereenkomst gesloten met N (voorheen: N Shoes Ltd), hierna aangeduid als N, gevestigd te Londen (Verenigd Koninkrijk). N is groothandelaar in schoenen, met name werk- en veiligheidschoenen en –laarzen, alsmede laarzen en schoenen voor sportieve doeleinden. Ingevolge deze overeenkomst mag N met goedkeuring van K geproduceerd schoeisel onder de merknaam L in bepaalde landen binnen de Europese Unie (met name het Verenigd Koninkrijk en Nederland), in de handel brengen. De overeenkomst geldt vanaf 1 januari 1994.

In deze overeenkomst is ondermeer het volgende opgenomen:

“SECTION 1. DEFINITIONS. In this agreement:

1.1 “Authorized manufacturer” means a company, firm, or corporation that K designates to N from whom N may purchase Products during the term of this Agreement.

(...)

1.9 “First Cost” of a Product shall mean 105% of the Factory Cost of the Product.

(...)

1.14 “Service Fee” has the meaning specified in Section 5.1.

(...)

SECTION 2. PURCHASE AND SALE OF PRODUCTS

2.1. K grants to N the exclusive right during the term of this Agreement to:

A. Sell Products to Retailers and wholesalers located in the United Kingdom and Ireland;

B. Sell Products to Sub-Distributors located in the Territory, for resale to Retailers and end-users located in the Territory;

C. (...)

D. (...)

on the term and subject to the conditions set forth in this Agreement.

5.1 Payment Of Service Fees. With respect to each Product purchased by N, N will pay to K an amount equal to fifteen percent (15%) of the First Cost of the Product (“Service Fees”). K will invoice N for Service Fees with respect to Products purchased by N when a freight forwarder of freight consolidator issues an FCR with respect to shipment of the products by the Authorized Manufacturer.

(...)

10.2. Orders And Productions. Although N shall purchase all Products directly from an Authorized Manufacturer and although each purchase order shall be made out to an Authorized Manufacturer, N shall send or deliver each purchase order to K for K’s review and approval. If K approves the purchase order, it shall send or deliver it to the Authorized Manufacturer. N shall submit a separate purchase order for each model number of a Product that it orders. If K assigns to a purchase order a production number identifying the order, then N shall include that production number on all correspondence and accounting entries relating to that order. An order shall be considered “confirmed” when the Authorized Manufacturer issues a pro forma invoice containing the price, quantity, and delivery date.

(...)”.

4.2. Anders dan de Engelse douane bestrijdt de Nederlandse douane dat sprake is van betaling ter zake van een inkoopcommissie. Niet wordt begrepen waarom de Nederlandse douane een ander standpunt inneemt.

WFE treedt wel degelijk op als inkoopagent voor N. WFE gaat in het Verre Oosten op zoek naar fabrikanten, zij plaatst orders voor N, houdt toezicht op het fabricageproces, zij controleert de kwaliteit van de schoenen en dergelijke en verzorgt de verzending, opslag en aflevering aan N. Dit zijn werkzaamheden die behoren tot het werkpakket van een inkoopagent.

N betaalt deze inkoopcommissie, WFE ontvangt deze betaling. De overeenkomst is mondeling gesloten, maar niet schriftelijk vastgelegd. De betaling vindt indirect plaats. Voor commercieel gemak en met goedkeuring van partijen wordt de inkoopcommissie eerst aan de fabrikant van de goederen overgemaakt die vervolgens het bedrag doorgeeft aan WFE. Een gedeelte van de betaling van N aan de leverancier van de schoenen vormt in feite geen onderdeel van de betaalde of de werkelijk betaalde prijs.

4.3. De rol van WFE is grondig onderzocht door de Engelse douane. Op grond van dat onderzoek heeft deze geconcludeerd dat sprake is van een inkoopcommissie. Dit is in 1997 door de Engelse douane in een brief aan N bevestigd. Ook een latere verhoging van de inkoopcommissie tot 4,7% vanaf 1 januari 1998 heeft de Engelse douane geaccepteerd. De Engelse douane heeft haar standpunt aan de Nederlandse douane meegedeeld. Gewezen wordt tevens op de bij de stukken gevoegde Decision van het VAT and Duties Tribunal, Londen, van 24 maart 2000, waarin onder de ‘overeengekomen feiten’ de kwalificatie inkoopcommissie niet wordt betwist. Ook recent op 16 juni 2003 heeft de Engelse douane herhaald dat 4% van het N betaalde bedrag wordt aangemerkt als een inkoopcommissie. Het is belanghebbende niet bekend dat de Engelse douane dit standpunt - zoals de inspecteur stelt - zou hebben herzien.

Gelet op artikel 250 CDW moet de Nederlandse douane dit besluit van de Engelse douane respecteren en in Nederland bij de douaneregeling ‘brengen in het vrije verkeer’ toepassen.

4.5. Tijdens de zitting hebben mr. F alsmede E meegedeeld niet over een machtiging te beschikken waaruit blijkt dat zij in deze procedure namens C B.V. mogen optreden. Beiden deelden mee deze machtiging ook niet meer te kunnen verkrijgen. Het beroep, geregistreerd onder nummer 01/90169 DK, wordt daarop door mr. F ingetrokken. De inspecteur heeft bevestigd dat het uiteindelijke resultaat van de procedure in zaak nr. 01/90168 DK ook zal gelden voor het verzoek om terugbetaling in de zaak nr. 01/90169 DK.

Belanghebbende licht desgevraagd het onder 2.8 van de pleitnotitie opgenomen schema toe. WFE verricht services aan N in de vorm van activiteiten bij de verschillende fabrikanten. N draagt elke fabrikant op om een bepaald percentage aan WFE te betalen. Dit laatste gebeurt op basis van commerciële overwegingen. Er is daarvan geen overeenkomst. Er bestaat een goede onderlinge samenwerking tussen de betrokken partijen.

5.2. Uit ontvangen informatie blijkt dat WFE verschillende diensten verleent in relatie met het aldaar gefabriceerde schoeisel. Een deel van die activiteiten gaat echter verder dan taken die gebruikelijk zijn voor een inkoopagent. Zo zijn het ontwerpen en samenstellen van technische specificaties voor de schoenen en het verlenen van ondersteuning aan een klant of afnemer, geen taken die voor een inkoopagent gebruikelijk zijn.

Tussen N en WFE zijn geen schriftelijke contracten opgemaakt. Uit de distributie- en licentieovereenkomst van K en N blijkt dat K de eindverantwoordelijkheid heeft. Uit dat contract blijkt dat alle leesten, ontwerpen, stijlen en patronen en productspecificaties eigendom worden van K. WFE behartigt de belangen voor K, namelijk het belang van licentiehouder van het merk “L”. Deze gegevens alsmede de ongebruikelijke wijze van betaling leiden tot de conclusie dat de diensten van WFE geen diensten van een inkoopagent vormen.

5.4. Tijdens de zitting heeft de inspecteur verder aangevoerd dat belanghebbende ter zake van de door WFE verrichte diensten geen onderscheid heeft gemaakt tussen de diensten die tot de ‘inkoop’ kunnen worden gerekend en andere diensten.

Artikel 250 CDW is niet van toepassing. Wij hebben de Engelse douane gegevens verstrekt over de activiteiten van WFE, die bij haar niet bekend waren. Ook als de Engelse douane zou zijn uitgegaan van dezelfde gegevens dan nog is artikel 250 CDW niet van toepassing.

6.1.1. In het onderhavige geval is de douanewaarde vastgesteld met toepassing van artikel 29 CDW, dat wil zeggen volgens de methode van waardebepaling op basis van de transactiewaarde van de goederen. De transactiewaarde wordt in genoemd artikel gedefinieerd als de voor de goederen werkelijk betaalde of te betalen prijs indien zij voor uitvoer naar het douanegebied van de Gemeenschap worden verkocht, in voorkomend geval na aanpassing overeenkomstig de artikelen 32 en 33 CDW.

Ingevolge artikel 29, lid 3, onderdeel a, CDW is de werkelijk betaalde prijs of te betalen prijs de totale betaling die door de koper aan de verkoper of ten behoeve van de verkoper voor de ingevoerde goederen is of moet worden gedaan en omvat alle betalingen die als voorwaarde voor de verkoop van de ingevoerde goederen, hetzij door de koper aan de verkoper, hetzij door de koper aan een derde ter nakoming van een verplichting van de verkoper, werkelijk zijn of moeten worden gedaan.

N heeft de goederen van O gekocht en N heeft - zo heeft belanghebbende als weergegeven sub 4.2. bevestigd - aan deze leverancier een geldbedrag voldaan dat overeenkomt met de prijs zoals vermeld op de door de leverancier opgemaakte factuur. Dit rechtvaardigt naar het oordeel van de Douanekamer in beginsel de conclusie dat die betaling is gedaan als voorwaarde voor de verkoop van de goederen, en dat deze derhalve valt onder de termen van het vorenbesproken artikel 29 CDW. Alsdan rust op de betrokkene, aangever of importeur, de last te bewijzen dat die betaling of een deel daarvan een ander karakter draagt.

6.1.3. Dat door de leverancier een lagere prijs zou zijn bedongen, kan ook niet uit andere omstandigheden of uit de gedingstukken worden afgeleid. Belanghebbende heeft niet aannemelijk gemaakt dat tussen N en WFE een overeenkomst is gesloten op grond waarvan WFE namens en voor rekening van N dan wel op eigen naam maar voor rekening van N optreedt bij de aankoop van de onderhavige goederen. Uit de sub 2.3. vermelde distributie- en licentieovereenkomst concludeert de Douanekamer veeleer dat WFE de diensten genoemd in de sub 2.2. vermelde brief verricht uit hoofde van een overeenkomst met K, met het oog op uitvoering van de licentieovereenkomst tussen K en L. In genoemde brief staat ook niet WFE doch K vermeld als degene die uiteindelijk van de fabrikanten een bedrag ter zake van de in die brief genoemde diensten (“services”) ontvangt.

Er zijn ook verder geen feiten of omstandigheden gesteld en gebleken die aannemelijk maken dat in het onderhavige geval O aan WFE een bedrag zou hebben betaald namens of voor rekening van N.

Gelet op het vorenstaande is derhalve niet aannemelijk gemaakt dat in de vastgestelde douanewaarde elementen zijn begrepen, in het bijzonder inkoopcommissies, die op grond van artikel 33, onderdeel e, CDW geen deel hoeven uit te maken van de douanewaarde.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van de uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1. Het instellen van beroep in cassatie geschiedt door het indienen van een beroepschrift bij dit gerechtshof (zie voor het adres de begeleidende brief).

2. Bij dit beroepschrift wordt een afschrift van de bestreden uitspraak overgelegd.

3. Het beroepschrift wordt ondertekend en bevat ten minste: a) de naam en het adres van de indiener;

b) de dagtekening;

c) de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep is een griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ont-vangt U een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.