Gerechtshof Amsterdam, 20-12-2004, AS6995, 03/03657

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

Tweede Meervoudige Belastingkamer

UITSPRAAK

op het beroep van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid X B.V., domicilie kiezende te Z ten kantore van A, belanghebbende,

tegen

een uitspraak van de inspecteur van de Belastingdienst te P, de inspecteur.

1. Loop van het geding

1.1. Van belanghebbende is ter griffie een beroepschrift ontvangen op 19 september 2003, ingediend door mr. B als gemachtigde en aangevuld bij op 26 november 2003 ingekomen brief.

1.2. Het beroep is gericht tegen de uitspraak van de inspecteur van 17 september 2003 betreffende de aan belanghebbende met dagtekening 29 juli 2002 onder nummer 8025.11.922.F01.7506 opgelegde naheffingsaanslag in de omzetbelasting over het tijdvak 1 januari 1997 tot en met 31 december 1997, alsmede de daarbij opgelegde verhoging. De naheffingsaanslag is opgelegd tot een bedrag van € 178.675 aan omzetbelasting met een verhoging van 25% van de nageheven belasting ofwel € 44.668. Bij de bestreden uitspraak heeft de inspecteur het bezwaar ongegrond verklaard. Het beroep strekt tot vernietiging van de uitspraak en van de naheffingsaanslag. Subsidiair concludeert belanghebbende tot vermindering van de naheffingsaanslag tot € 133.445 aan omzetbelasting, zonder verhoging.

1.3. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. Van belanghebbende is op 12 mei 2004 een conclusie van repliek ingekomen. De inspecteur heeft hierop gereageerd bij conclusie van dupliek, ingekomen op 7 juli 2004. De inspecteur heeft uiteindelijk geconcludeerd tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de bestreden uitspraak en vermindering van de nageheven belasting tot € 133.445 met een verhoging van 25%.

2. De vaststaande feiten

2.1. Belanghebbende, opgericht bij notariële akte van 12 november 1993, houdt zich onder meer bezig met het adviseren en ondersteunen van bedrijven in de voetbalbranche inzake werving en selectie van topsporters, gericht op het tot stand komen van arbeidsovereenkomsten c.q. transfers voor onbepaalde of bepaalde tijd. Als zodanig is zij ondernemer in de zin van artikel 7 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet). Directeur en, althans tot 8 april 1997, enig aandeelhouder van belanghebbende is M, ook wel aangeduid als N en O. Met ingang van 8 april 1997 zijn de aandelen van belanghebbende alle in handen van Y te U, Italië.

2 De hoogte van de vergoeding, als bedoeld in het eerste lid van dit artikel, bedraagt tien jaarlijkse termijnen van elk f 250.000 (…) te vermeerderen met BTW.

3. V B.V. zal de eerste termijn van f 250.000 (…) vóór 1 juli 1997 voldoen aan X B.V.. (…)”

Belanghebbende heeft op een factuur van 30 juni 1997 een bedrag van f 250.000, vermeerderd met f 43.750 aan omzetbelasting gedeclareerd aan V B.V.. Het op deze factuur vermelde omzetbelastingbedrag is door belanghebbende op aangifte voldaan.

2.5. Belanghebbende viel, in ieder geval tot 1 januari 1998, onder de competentie van de eenheid te P van de belastingdienst (hierna: de eenheid P1).

2.6. Op 24 augustus 1998 heeft de Belastingdienst te P2 (hierna: de eenheid P2) belanghebbende een brief gezonden waarin, voor zover van belang, is aangegeven dat sedert 1 januari 1998 de eenheid P2 bevoegd is voor de branche Betaald Voetbal, waaronder alle zaakwaarnemers met FIFA-licentie.

2.8. De litigieuze naheffingsaanslag is door de eenheid P2 opgelegd op 29 juli 2002. Ook in de bezwaar- en beroepsfase was de zaak in behandeling bij deze eenheid (sinds 1 januari 2003: Belastingdienst P2) en heeft belanghebbende met deze eenheid gecorrespondeerd.

3. Het geschil

Tussen partijen is niet in geschil dat de naheffingsaanslag moet worden verminderd tot € 133.445 indien geoordeeld wordt dat belanghebbende ter zake van bedoelde diensten in Nederland omzetbelasting verschuldigd is over het totaal van de in de overeenkomst van 27 juni 1997 vermelde “termijnbetalingen”.

4. De standpunten van partijen

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding en het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal van het verhandelde ter zitting.

5. De rechtsoverwegingen

I. Rechtsgeldigheid naheffingsaanslag

5.1. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat de naheffingsaanslag niet rechtsgeldig is opgelegd omdat deze door een niet voor haar bevoegde inspecteur is vastgesteld. Dit beroep treft geen doel. De naheffingsaanslag is opgelegd op 29 juli 2002. Ingevolge artikel 26, derde lid, van de Algemene wet rijksbelastingen (tekst tot 1 januari 2003) kan het beroep niet betreffen de toepassing van de wettelijke bepalingen betreffende de vraag welke inspecteur bevoegd is.

5.2. Voor zover belanghebbende met haar onder 5.1 vermelde stelling heeft bedoeld te betogen dat algemene beginselen van behoorlijk bestuur, en meer in het bijzonder het rechtszekerheidsbeginsel, zich ertegen verzetten dat de naheffingsaanslag is opgelegd door de eenheid P2, nu haar contacten met de fiscus altijd via de eenheid P1 liepen, faalt dit beroep. Als weergegeven onder 2.7 heeft de eenheid P1 bij brief van 20 februari 2001 belanghebbende geïnformeerd dat zij de competentie inzake belanghebbendes fiscale aangelegenheden overdroeg aan de eenheid P2. Gelet op deze brief, alsmede gelet op de context en verdere inhoud van de brief van de eenheid P2 van 11 juni 2001, kan naar het oordeel van het Hof in redelijkheid niet anders worden geconcludeerd dan dat in de onder 2.7. geciteerde passage uit laatstvermelde brief het woord “overgedragen” is weggevallen. Belanghebbende had dan ook uit deze brieven moeten begrijpen dat de eenheid P2 de competentie inzake belanghebbendes fiscale aangelegenheden van de eenheid P1 had overgenomen. Nu voorts de eenheid P2, conform het gestelde in vorenvermelde brieven, de litigieuze naheffingsaanslag heeft opgelegd en de verdere afwikkeling daarvan in de bezwaar- en beroepsfase heeft verzorgd, kan naar het oordeel van het Hof niet worden gezegd dat de naheffingsaanslag in strijd met algemene beginselen van behoorlijk bestuur is vastgesteld.

II. Plaats van de dienstverlening/ vestigingsplaats belanghebbende

5.3. Partijen hebben zich eenstemmig op het standpunt gesteld dat voor de beantwoording van de vraag of belanghebbende ter zake van de door haar jegens V B.V. verrichte diensten in Nederland omzetbelasting is verschuldigd, doorslaggevend is dat belanghebbende ten tijde van het verrichten van de diensten in Nederland gevestigd was. Het Hof acht dit standpunt juist. Nu de afnemer van de bedoelde diensten een in Nederland gevestigde ondernemer is, is belanghebbende immers, ongeacht of de desbetreffende diensten onder het bepaalde in artikel 6, eerste lid, dan wel onder het bepaalde in 6, tweede lid, onderdeel d, vallen, ter zake van bedoelde diensten uitsluitend Nederlandse omzetbelasting verschuldigd indien zij ten tijde van het verrichten van deze diensten in Nederland gevestigd was.

5.5. Het Hof hecht geloof aan de verklaringen van K en van de broer, als aangehaald onder 2.3, inhoudende dat de directeur tot begin mei 1997 in R op het adres Q-straat 1 woonachtig was en vervolgens, in ieder geval tot februari of maart 1998, over woonruimte in ........ beschikte en daar ook regelmatig was. Het Hof acht voorts aannemelijk, gelet op de overige gedingstukken vermeld onder 2.3., dat de directeur na begin mei 1997 voornamelijk buiten Nederland verbleef. Bovendien heeft het Hof geen reden te twijfelen aan de verklaring van gemachtigde ter zitting dat zowel K als de directeur het grootste deel van hun tijd reizend in verschillende landen doorbrengen. Deze omstandigheden zijn evenwel naar het oordeel van het Hof niet voldoende om het in 5.4 weergegeven vermoeden dat belanghebbende in Nederland gevestigd was, te ontzenuwen. In dit verband merkt het Hof nog op dat in de gegeven omstandigheden aan de feitelijke verblijfplaats van de directeur bezwaarlijk doorslaggevend belang kan worden toegekend voor de bepaling van de plaats waar belanghebbende is gevestigd, nu vaststaat dat de aard van de activiteiten van belanghebbende de directeur ertoe noopt vrijwel voortdurend op reis te zijn.

5.6. Uit het onder 5.4 en 5.5 overwogene volgt dat belanghebbende ten tijde van het verrichten van de litigieuze diensten aan V B.V. in Nederland gevestigd was. Daaruit vloeit gelet op hetgeen onder 5.3 is overwogen voort dat belanghebbende ter zake van deze diensten in Nederland omzetbelasting verschuldigd is.

III. Maatstaf van heffing

5.7. Uit de in 2.2 geciteerde passages uit het contract van 27 juni 1997 tussen belanghebbende en V B.V., in samenhang met het feit dat eveneens op 27 juni 1997 een contract tussen V B.V. en G Ltd. tot stand is gekomen, leidt het Hof af dat het door V B.V. te betalen bedrag de vergoeding vormt voor diensten van belanghebbende welke ten tijde van het sluiten van het contract tussen V B.V. en belanghebbende al waren verricht. Anders dan belanghebbende is het Hof dan ook van oordeel dat belanghebbende niet een zogeheten doorlopende dienst aan V B.V. heeft verleend. De omstandigheid dat de overeenkomst die door tussenkomst van belanghebbende tot stand is gekomen wellicht een doorlopende dienst betreft doet daaraan niet af, evenmin als de omstandigheid dat V B.V. belanghebbende in jaarlijkse termijnen dient te betalen.

5.8. Uit artikel 1, tweede lid, van de overeenkomst tussen belanghebbende en V B.V., als geciteerd onder 2.2. blijkt dat de vergoeding welke belanghebbende voor haar diensten aan V B.V. in rekening brengt f 2.500.000 (tien termijnen van f 250.000) is. Dit bedrag vormt de maatstaf van heffing voor de door belanghebbende verrichte dienst.

5.9. Het gelijk is derhalve ook op dit punt aan de zijde van de inspecteur. Alsdan is tussen partijen niet in geschil dat de naheffingsaanslag moet worden verminderd tot een bedrag van € 133.445 aan omzetbelasting.

IV. Verhoging

5.10. Belanghebbende heeft in dit geding het standpunt ingenomen dat gelet op de verblijfplaats van de directeur ervan uit dient te worden gegaan dat belanghebbende niet in Nederland gevestigd was. Voor dit standpunt - hoewel door het Hof onjuist bevonden - zijn zodanige argumenten aan te voeren dat niet kan worden gezegd dat belanghebbende door dit standpunt in te nemen dermate lichtvaardig heeft gehandeld dat het aan haar opzet of grove schuld is te wijten dat te weinig belasting is geheven. Naar het oordeel van het Hof is het dan ook niet te wijten aan opzet of grove schuld van belanghebbende dat te weinig belasting is geheven. De nageheven belasting is derhalve ten onrechte verhoogd. De overige stellingen van belanghebbende tegen de verhoging behoeven geen behandeling meer.

6. De Proceskosten

In de omstandigheid dat het beroep gegrond is, vindt het Hof aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten van het geding als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb. Met inachtneming van de bijlage bij het Besluit proceskosten bestuursrecht stelt het Hof het bedrag van de proceskosten op 2,5 (punten per proceshandeling) x € 322 (waarde per punt) x 1,5 (gewicht van de zaak) is € 1.207,50.

7. De beslissing

De uitspraak is vastgesteld op 20 december 2004 door mrs. D.B. Bijl, voorzitter, en M.E. van Hilten en A.F.M.Q. Beukers – Van Dooren, leden van de Belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. H.W. de Rijk als griffier.

Het Hof heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van de uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

Voor het instellen van beroep is een griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt U een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.