Gerechtshof Amsterdam, 24-02-2005, AS8571, 03/04060

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

Eerste Meervoudige Belastingkamer

Ter zitting van 20 januari 2005 zijn verschenen A en zijn kantoorgenoot mr. B, eveneens gemachtigde, en mw. mr. D namens de ontvanger, tot bijstand vergezeld van mw. mr. E en F.

B en de ontvanger hebben ter zitting ieder een pleitnota voorgedragen en overgelegd. B heeft bij zijn pleitnota een rapport van (onder meer) F overgelegd, uitgebracht op 9 januari 2001. De ontvanger heeft een checklist onderzoek inlenersaansprakelijkheid C overgelegd.

2.3. Op 27 juli 1999 heeft de Belastingdienst een boekenonderzoek aangekondigd bij C en dit onderzoek is aangevangen op 13 september 1999. Het rapport, gedateerd op 9 januari 2001, maakt melding van zwarte loonbetalingen, het ontbreken van personeelsleden op de verzamelloonstaat, het ontbreken van aansluiting van de aangiften omzetbelasting op de omzet, de ontvangst van gelden op een rekening bij de ABN-AMRO-bank waarvoor geen facturen aanwezig waren en buitenproportionele opnames door de directeur-aandeelhouder. Het rapport maakt voorts melding van strafvervolging tegen C.

De inspecteur van de Belastingdienst Particulieren/Ondernemingen Haarlem heeft naheffingsaanslagen loon- en omzetbelasting berekend tot een totaal bedrag van ruim f 2.100.000.

Op 4 januari 2000 heeft de ontvanger voor belastingschulden van C beslag gelegd onder derden. Daarvoor had hij al beslag gelegd op roerende zaken van C.

2.6. Op 4 februari 2003 heeft F telefonisch contact gehad met G, aangeduid als administrateur van belanghebbende en als gevolmachtigde vermeld in het Handelsregister. Van dit contact zijn aantekeningen gemaakt (opgenomen in het stuk dat de ontvanger ter zitting heeft overgelegd).

Op 25 april 2003 heeft de ontvanger belanghebbende aansprakelijk gesteld.

Op 26 mei 2003 heeft de ontvanger de gemachtigde gehoord op het bezwaar. Van de zijde van belanghebbende is onder meer gevraagd om inzicht in de berekening van de omvang van de aansprakelijkstelling en zijn de aanwezigen ingegaan op de rol van H, de voormalige bedrijfsleider in de winkel van belanghebbende.

Op 11 juni 2003 heeft belanghebbende gereageerd op het concept-verslag van het hoorgesprek en daarbij zijn visie gegeven op de feitelijke gang van zaken in de winkel.

2.7. Met het oog op het inwinnen van informatie over de exacte feitelijke gang van zaken in de winkel van belanghebbende heeft mw. E contact gezocht met H. Bij brief van 13 augustus 2003 heeft zij hem gevraagd zijn medewerking te verlenen aan het invorderingsonderzoek naar C, met daarbij de toevoeging: “Ik wijs u er nogmaals op dat u niet verplicht bent om de vragen te beantwoorden”. Op 15 augustus 2003 heeft H een met deze brief meegezonden vragenlijst van de ontvanger ingevuld en aan de ontvanger geretourneerd. Op 4 september 2003 heeft mw. E nog telefonisch contact gehad met H en H heeft een verslag van dit contact ondertekend.

Op 18 september 2003 heeft de ontvanger uitspraak op het bezwaar gedaan en daarbij heeft hij nadrukkelijk verwezen naar de bevindingen uit het contact met H.

In geschil is:

- of de ontvanger bij de behandeling van het bezwaar heeft gehandeld in strijd met de bepalingen van afdeling 7.2 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb);

- of de ontvanger belanghebbende terecht en tot het juiste bedrag aansprakelijk heeft gesteld;

- of belanghebbende recht heeft op vergoeding van de werkelijke kosten in

bezwaar en beroep.

4.2. Namens belanghebbende:

Ik heb ook inmiddels met H gesproken en hij is beïnvloedbaar. De ontvanger heeft van hem onder valse voorwendselen een verklaring gekregen: de ontvanger heeft niet gezegd dat het ging om de aansprakelijkstelling van belanghebbende. Mogelijk had H dan geen verklaring afgelegd. H is juist ontslagen omdat hij geen leiding gaf aan het personeel, laat staan aan personeel van C. H is in dienst van belanghebbende geweest in de periode 8 maart 1999 tot en met 7 maart 2000; dat blijkt uit het contract dat ik bij me heb. De directeur van belanghebbende stond er niet bij stil dat C een exotische rechtspersoon was met alle risico's van dien. Ik kan het bedrag van de uiteindelijke aansprakelijkstelling niet traceren. Terugwijzen naar de bezwaarfase levert belanghebbende wel hogere kosten op maar de directeur van belanghebbende vindt dit een principiële zaak. Tot op heden heeft deze procedure belanghebbende ongeveer 40 tot 50 uren á € 200 gekost. Ik kies nadrukkelijk voor terugwijzing van het geschil naar de ontvanger om alsnog een goede bezwaarprocedure te kunnen volgen.

4.3. Namens de ontvanger:

Ik stel (subsidiair) dat aansprakelijkheid op de voet van artikel 35 van de Invorderingswet 1990 wel degelijk in beeld is. De verklaringen van H zijn een onderbouwing van al bekende feiten en daarom is art. 7:9 Awb niet geschonden. Er is altijd een spanningsveld tussen mijn geheimhoudingsverplichting en de informatie aan betrokkenen. Er lopen nog andere aansprakelijkstellingen voor belastingschulden van C. Wij hebben het bedrag van de aansprakelijkstelling herleid op basis van de aan belanghebbende berekende omzet. Wij hebben meer informatie ter berekening van dit bedrag. Ik zie geen reden voor een eventuele hogere vergoeding van de proceskosten dan op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht.

5.5. Nu het Hof niet heeft beslist dat de verklaring van H buiten beschouwing moet blijven (zie 5.1), de ontvanger heeft gehandeld in strijd met het bepaalde in artikel 7:9 van de Awb en belanghebbende uitdrukkelijk heeft verzocht de zaak terug te wijzen naar de ontvanger, zal het Hof dienovereenkomstig beslissen.

Daarbij is nog van belang dat het Hof geen reden ziet de stelling van belanghebbende juist te achten dat de aansprakelijkstelling van belanghebbende zou moeten vervallen op de enkele grond dat de ontvanger niet eerst de bestuurder van C aansprakelijk heeft gesteld en niet voortvarend genoeg zou hebben gehandeld na de eerste aankondiging van het boekenonderzoek.

Nu het beroep gegrond is, zal het Hof de ontvanger veroordelen in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb. Het Hof ziet geen bijzondere omstandigheden om af te wijken van de normering van het Besluit proceskosten bestuursrecht en stelt het bedrag van deze kosten derhalve vast op € 966 (2 ? € 322 x 1,5).

Het Hof komt niet toe aan een beoordeling van de beschikking waartegen het bezwaar van belanghebbende zich richt, zodat een mogelijke veroordeling in de kosten in verband met de behandeling van het bezwaar niet aan de orde is. Bij de uitspraak op het bezwaar zal de ontvanger daarover alsnog een beslissing moeten nemen.

Het Hof:

- verklaart het beroep gegrond;

- vernietigt de uitspraak op bezwaar;

- draagt de ontvanger op opnieuw uitspraak te doen op het bezwaar van belanghebbende, met inachtneming van deze uitspraak;

- gelast de Staat het gestorte griffierecht ad € 232 aan belanghebbende te vergoeden en

- veroordeelt de inspecteur in de proceskosten van belanghebbende tot een beloop van € 966 en wijst de Staat aan dit bedrag aan belanghebbende te voldoen.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie ingesteld worden bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.