Gerechtshof Amsterdam, 13-07-2005, AU7009, 04/04308

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

Negende Enkelvoudige Belastingkamer

UITSPRAAK

op het beroep van X te Z, belanghebbende,

tegen

een uitspraak van de heffingsambtenaar van de gemeente Zaanstad, verweerder.

1. Loop van het geding

1.1. Van belanghebbende is ter griffie een beroepschrift ingekomen op 2 november 2004, gericht tegen een uitspraak van verweerder, gedagtekend 23 september 2004, betreffende de heffing van leges ten bedrage van € 1.084,70.

1.2. Aan belanghebbende is met dagtekening 13 november 2003 een aanslag leges in verband met het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verkrijgen van een reguliere bouwvergunning opgelegd ten bedrage van € 2.820,30. Na bezwaar is het bedrag van de leges bij de bestreden uitspraak verminderd tot € 1.084,70.

1.3. Het beroep strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak en tot vermindering van de leges.

1.4. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend en concludeert tot bevestiging van de bestreden uitspraak.

1.5. Het beroep is op 14 juni 2005 ter zitting behandeld. Door belanghebbende is een pleitnota voorgedragen en een afschrift daarvan overgelegd. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is gehecht.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.2. Belanghebbende is tegen de weigering van de bouwvergunning in bezwaar gegaan. Nadat belanghebbende is gehoord is het bezwaar bij uitspraak van B&W van 8 september 2003 afgewezen.

2.3. Aan belanghebbende is vervolgens met dagtekening 13 november 2003 een aanslag leges in verband met het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verkrijgen van een reguliere bouwvergunning opgelegd (de bouwleges) ten bedrage van € 2.820,30. Bij hetzelfde aanslagbiljet (“nota” genoemd) is aan belanghebbende € 258,25 leges in rekening gebracht ter zake van het in behandeling nemen van een aanvraag tot het beoordelen van een bodemonderzoeksrapport inzake de gesteldheid van de bodem. Het bedrag van de bouwleges is bij de bestreden uitspraak verminderd tot € 1.084,70 (€ 54,45 + (€ 54.235 - € 2.723) x 2%).

2.4. Door de (potentiële) aannemer van belanghebbende, A, is op eigen initiatief een planologische vraag als bedoeld in paragraaf 17, onder j, van de Tarieventabel behorende bij de Verordening op de heffing en de invordering van leges 2002 van de gemeente Zaanstad, vastgesteld door de gemeenteraad op 20 december 2001 (hierna respectievelijk: de Tarieventabel en de Legesverordening) namens belanghebbende ingediend voor een bouwplan van drie bouwlagen (twee woonlagen met zadeldak). De vraag naar de haalbaarheid van het bouwplan is door de afdeling Frontoffice Bouwen, Wonen & Bedrijven van de gemeente mondeling, negatief beantwoord. Belanghebbende noch zijn architect waren van de vraag en het antwoord op de hoogte.

2.5.1. Vervolgens is door de architect van belanghebbende de onder 2.1 vermelde aanvraag voor een bouwvergunning ingediend. Die aanvraag betrof een bouwplan van twee bouwlagen (twee woonlagen waarvan de bovenste een mansardedak). Dat bouwplan was, behoudens het aantal bouwlagen en type dak, qua breedte en hoogte vrijwel identiek aan het door A ingediende en door de afdeling ‘Frontoffice’ terstond afgewezen bouwplan.

2.5.2. Blijkens het (in de bezwaarfase opgemaakte) advies van de afdeling Backoffice Bouwen, Wonen & Bedrijven van de gemeente is de bouwvergunning terecht geweigerd vanwege overschrijding van de maximaal toegestane hoogte van de aanbouw (tot boven de goothoogte van het hoofdgebouw) en de maximaal toegestane diepte- en breedtemaat van de aanbouw, alsmede vanwege het op grond van het bestemmingsplan niet toegestane dak.

Tussen partijen is in geschil of de heffing van leges terecht en tot het juiste bedrag is geschied.

4. Standpunten van partijen

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de gedingstukken en naar het aangehechte afschrift van het proces-verbaal van de zitting van 14 juni 2005.

5. Beoordeling van het geschil

5.1. Belanghebbende is het niet eens met het ter zake van de afgewezen vergunningaanvraag (sub 2.5.1) opgelegde bedrag aan bouwleges. Volgens belanghebbende stond op grond van het bestemmingsplan en het geldende vrijstellingsbeleid op grond van artikel 19, derde lid, van de Wet op de ruimtelijke ordening op voorhand al vast dat de verzochte bouwvergunning zou worden geweigerd omdat niet aan de daarvoor geldende voorwaarden werd voldaan en is hij, althans degene die namens hem de aanvraag heeft verzorgd, hierop ten onrechte niet gewezen in de aan het indienen daarvan voorafgaande gesprekken met een medewerker van de afdeling ‘Frontoffice’.

5.2. Het Hof begrijpt dat belanghebbende zijn standpunt met name doet steunen op de door hem gestelde omstandigheid dat voor de betrokken medewerker van de afdeling ‘Frontoffice’ aanstonds duidelijk moet zijn geweest dat het bouwplan niet voldeed aan de voorwaarde dat de aanbouw niet meer dan één bouwlaag mag betreffen, althans niet hoger dan de goothoogte van het hoofdgebouw mag zijn. Verweerder heeft deze stelling niet, althans niet (voldoende) gemotiveerd weersproken. Voorts stemt het een en ander overeen met de inhoud van de uitspraak op bezwaar van B&W van 8 september 2003 en het daaraan voorafgaande ongedateerde advies van de afdeling Backoffice Bouwen, Wonen & Bedrijven van de gemeente, alsmede met het feit dat de door A voor een op dit punt eveneens niet-toegestaan bouwplan ingediende planologische vraag onmiddellijk negatief is beantwoord. Het Hof gaat daarom uit van de juistheid van de stelling van belanghebbende dat de niet-kwalificatie van het bouwplan voor de afdeling ‘Frontoffice’ aanstonds kenbaar was.

5.4. Nu de aanvraag van belanghebbende - naar tussen partijen niet in geschil is - blijkens de letterlijke tekst een aanvraag om een reguliere bouwvergunning betrof, moet worden geoordeeld dat de leges van € 1.084,70 op grond van de Legesverordening in beginsel terecht aan belanghebbende in rekening is gebracht. Van verweerder als behoorlijk handelend overheidsorgaan mag naar het oordeel van het Hof echter worden verwacht dat hij in situaties waarin aanstonds vaststaat dat er voor de door de belastingplichtige gevraagde dienst een andere, aanzienlijk goed-kopere (gemeentelijke) dienst voorhanden is, de betrokken belastingplichtige daarop uitdrukkelijk wijst dan wel de aanvraag als een zodanige andere aanvraag in behandeling neemt. Naar het oordeel van het Hof is in het onderhavige geval van een dergelijke situatie sprake nu, gelet op het in 5.2 overwogene, aanstonds kenbaar was dat door belanghebbende had kunnen worden volstaan met het indienen van een planologische vraag waarvoor € 27,23 in rekening zou zijn gebracht. Het Hof zal de aanslag daarom dienovereenkomstig verminderen.

5.5. Op grond van het vorenstaande is het gelijk aan belanghebbende.

6. Proceskosten

Het Hof acht termen aanwezig voor een veroordeling van verweerder in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb. Overeenkomstig het Besluit proceskosten bestuursrecht komen de verletkosten voor en de reiskosten om de zitting in Amsterdam bij te wonen voor vergoeding in aanmerking, de laatste voor zover zij niet hoger zijn dan de reiskosten per openbaar vervoer, niet zijnde taxi, laagste klasse. Belanghebbende heeft onweersproken gesteld dat zijn verletkosten € 300 belopen. Het Hof begroot de verletkosten daarom op € 300 en de reiskosten op € 8, in totaal derhalve € 308. Andere voor vergoeding in aanmerking komende kosten zijn gesteld noch gebleken.

7. Beslissing

De uitspraak is vastgesteld op 13 juli 2005 door mr. E.F. Faase, lid van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. J. Couperus als griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken.

Het Hof heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van het proces-verbaal in geanonimiseerde vorm.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.