Gerechtshof Amsterdam, 16-01-2006, AV0588, 05/01059

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

Tweede Meervoudige Belastingkamer

UITSPRAAK

op het beroep - na verwijzing door de Hoge Raad der Nederlanden - van X te Z, belanghebbende,

tegen

de uitspraak van de inspecteur van de Belastingdienst te P, de inspecteur.

1. Loop van het geding

1.1. Belanghebbende heeft bij het Gerechtshof te ’s-Gravenhage op 21 mei 2003 een beroepschrift ingediend tegen de uitspraak van de inspecteur, gedagtekend 14 april 2003, betreffende de aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 2000. Na bezwaar tegen de aanslag heeft de inspecteur deze gehandhaafd.

1.2. Het Gerechtshof te ’s-Gravenhage heeft bij uitspraak van 4 juni 2004 het beroep gegrond verklaard, de uitspraak waarvan beroep vernietigd en de aanslag verminderd tot een aanslag naar een belastbaar inkomen van ƒ 57.282.

1.3. De Staatssecretaris van Financiën heeft op 12 juli 2004 tegen deze uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Bij arrest van 12 augustus 2005, nr. 41.044, heeft de Hoge Raad de uitspraak van het Gerechtshof te ’s-Gravenhage vernietigd, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, en het geding verwezen naar dit Hof ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van het arrest van de Hoge Raad.

1.4. Het Hof heeft partijen in de gelegenheid gesteld een schriftelijke toelichting met betrekking tot de voortgezette behandeling te geven. Beide partijen hebben daarop gereageerd; de inspecteur bij brief van 6 september 2005 en belanghebbende bij brief van 16 september 2005. De griffier heeft een afschrift van deze brieven aan de desbetreffende wederpartij gezonden.

1.5. De inspecteur concludeert uiteindelijk tot ongegrondverklaring van het beroep en belanghebbende tot gegrondverklaring van het beroep en vermindering van de aanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen van ƒ 57.282.

1.6. Ter zitting van 5 december 2005 zijn verschenen A als gemachtigde alsmede namens de inspecteur B. Van het ter zitting verhandelde heeft de griffier een proces-verbaal opgemaakt, welk proces-verbaal aan deze uitspraak is gehecht.

2. Het arrest van de Hoge Raad

De Hoge Raad heeft in voormeld arrest onder meer het volgende overwogen:

3. Tussen partijen vaststaande feiten

3.1. Het Hof neemt over en beschouwt als ingelast al hetgeen omtrent de feiten door het Gerechtshof te ’s-Gravenhage is vastgesteld.

3.2. In aansluiting daarop is het volgende komen vast te staan.

Bij de selectie van de aangifte van de heer Y (broer belanghebbende) was bekend dat een correctie van f 20.000 diende te worden aangebracht in verband met de winst door bestemmingswijziging van de grond. Besloten is niettemin de aangifte te volgen daar deze correctie niet zou leiden tot een wijziging van het belastbaar inkomen. Op de belastbare stakingswinst was immers de stakingsvrijstelling van toepassing. Een kopie van het selectieformulier gelieve u bijgaand aan te treffen (…).

Bij de selectie van de aangifte van de heer X was bekend dat een correctie van f 20.000 diende te worden aangebracht in verband met de winst door bestemmingswijziging van de grond. Op het moment van selectie was tevens bekend dat de opgebouwde oudedagsreserve van f 52.478 door de staking vrij zou vallen. Op basis van deze gegevens is de aangifte geselecteerd voor een inhoudelijke behandeling daar de voorziene correcties zouden leiden tot een wijziging van het belastbaar inkomen. Immers, de stakingsvrijstelling was minder dan de correcties grond en vrijval oudedagsreserve. Een kopie van het selectieformulier gelieve u bijgaand aan te treffen (...).”

De inspecteur stelt in zijn schrijven (…) dat bij de selectie van de aangifte van de heer Y bekend was, dat een correctie van ƒ 20.000 diende te worden aangebracht (…) maar dat besloten werd de aangifte te volgen, (…) daar op deze winst (…) de stakingsvrijstelling van toepassing was.

De inspecteur kan deze kennis niet anders verkregen hebben dan door een verdergaande beoordeling van de aangifte en moet dan ook kennis hebben genomen van voornoemde notitie (…).”

4. Geschil

Uiteindelijk is nog in geschil of de inspecteur ten aanzien van belanghebbende heeft gehandeld in strijd met het gelijkheidsbeginsel, hetgeen belanghebbende stelt doch de inspecteur betwist.

Indien het gelijk aan belanghebbende is, dient de aanslag te worden verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen van ƒ 57.282 en indien het gelijk aan de inspecteur is, is het beroep ongegrond.

5. Standpunten van partijen

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding en het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal van het verhandelde ter zitting..

6. Beoordeling van het geschil

6.1. Vaststaat dat belanghebbende in zijn aangifte over het onderhavige jaar heeft aangegeven dat hij zijn onderneming heeft beëindigd en er een afname van de FOR heeft plaatsgevonden. De inspecteur heeft voorts onweersproken gesteld dat Y niet heeft aangegeven dat hij zijn onderneming heeft gestaakt, dat de desbetreffende behandelende ambtenaar ten tijde van de selectie zijn afweging slechts heeft gemaakt op basis van de aan de inspecteur bekend zijnde bestemmingswijzigingswinst en dat de aangifte van Y om die redenen administratief is afgedaan..

6.2. Naar ’s Hofs oordeel verkeerde, gelet op de hiervoor onder 6.1. vermelde omstandigheden, belanghebbende wat betreft de wijze van selectie en afdoening van de aangifte niet in een gelijke positie als Y. Reeds om deze reden faalt belanghebbende beroep op het gelijkheidsbeginsel.

6.3. Het Hof acht aannemelijk dat bij deze selectie en beoordeling geen sprake was van een oogmerk van de inspecteur om één van beide gevallen te bevoordelen ten opzichte van het andere. Een eventuele verkeerde beoordeling van het ene geval maakt op zichzelf niet dat deze handelswijze het beleid van de inspecteur wordt, dat toegepast zou moeten worden op het andere geval.

6.4. Het Hof acht de afweging van de behandelend ambtenaar, ertoe leidend dat de aangifte van Y zonder correctie administratief werd afgedaan te rechtvaardigen, aangezien de eventuele in aanmerking te nemen bestemmingswijzigingswinst weg zou vallen tegenover de stakingsvrijstelling.

6.5. Uit al het vorenoverwogene volgt dat het beroep niet gegrond is.

7. Proceskosten

Nu het beroep ongegrond is en zich geen bijzondere omstandigheden hebben voorgedaan, acht het Hof geen termen aanwezig een partij te veroordelen tot vergoeding van proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

8. Beslissing

Het Hof verklaart het beroep ongegrond

De uitspraak is vastgesteld op 16 januari 2006 door mr. D.B. Bijl, voorzitter, en mrs. E.M. Vrouwenvelder en J.W. Zwemmer, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. O. Jansen als griffier. De beslissing is op dezelfde dag ter openbare zitting uitgesproken.

Het Hof heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.