Gerechtshof Amsterdam, 10-04-2007, BA4397, 06/00282

tweede meervoudige belastingkamer

proces-verbaal

van de mondelinge uitspraak op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk AWB 05/5791 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) van 14 juni 2006 in het geding tussen

en

de inspecteur.

Belanghebbende heeft incidenteel hoger beroep ingesteld.

Het hoger beroep is behandeld ter zitting van 26 maart 2007.

Beslissing

Van de Staat zal een griffierecht van € 422 worden geheven.

Gronden

1. Belanghebbende is tot 18 november 2003 gehuwd geweest met P. (hierna ook: de man). Op die datum is het huwelijk tussen belanghebbende en de man door echtscheiding ontbonden. Met hun beider drie minderjarige kinderen bewoonde belanghebbende gedurende het gehele jaar 2003 de echtelijke woning aan de a-straat 14 te P. (hierna: de woning). Bij voorlopige voorziening van de rechtbank van 14 april 2003 is - voor zover hier van belang - bepaald dat belanghebbende bij uitsluiting gerechtigd zal zijn tot het gebruik van de woning met bevel dat de man die woning dient te verlaten en deze verder niet mag betreden.

2. Onweersproken is namens belanghebbende ter zitting nader verklaard dat het de wens van belanghebbende was dat de man niet meer in de woning zou komen, dat de man ook na 14 april 2003een sleutel van de woning had, regelmatig in de woning kwam, daar contact onderhield met de kinderen, zijn post ophaalde en administratieve werkzaamheden verrichtte maar daar niet de avondmaaltijd gebruikte en daar evenmin ontbeet. Voorts heeft belanghebbende verklaard dat de man niet in de woning, maar op het adres van zijn vriendin de nacht doorbracht.

4. In geschil is of belanghebbende recht heeft op de verhoging van de gecombineerde heffingskorting als bedoeld in artikel 8.9 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (tekst 2003; hierna: de Wet). Belanghebbende stelt daarvoor in aanmerking te komen, terwijl de inspecteur die stelling betwist.

5. Bij de uitspraak van de rechtbank is het beroep van belanghebbende ongegrond verklaard.

6. In het door hem ingestelde hoger beroep heeft de inspecteur geconcludeerd dat de uitspraak van de rechtbank moet worden bevestigd, maar op grond van een andere feitenvaststelling, daar de door de rechtbank vastgestelde feiten niet de conclusie toelaten dat aan belanghebbende de verhoging van de gecombineerde heffingskorting niet toekomt. Namens belanghebbende is bij incidenteel hoger beroep het tegendeel bepleit.

7. Daar de rechtbank het beroep van belanghebbende ongegrond heeft verklaard, heeft de inspecteur geen belang bij het instellen van het hoger beroep. Het ingestelde hoger beroep is derhalve niet-ontvankelijk.

8. Ten aanzien van het incidentele hoger beroep overweegt het Hof als volgt.

8.1.Op grond van artikel 8.8 van de Wet bedraagt de gecombineerde heffingskorting maximaal het bedrag van de gecombineerde inkomensheffing.

8.3. Voor het onderhavige geschil is derhalve van belang of er voor het jaar 2003 sprake was van fiscaal partnerschap van belanghebbende en de man.

8.5. Uit de op verzoek van belanghebbende getroffen voorlopige voorziening alsmede de onder 1. vermelde feiten en hetgeen belanghebbende daaromtrent ter zitting heeft verklaard, als onder 2. weergegeven, leidt het Hof af dat de echtelijke samenleving niet alleen feitelijk verbroken was, maar dat zowel de wil van belanghebbende als het handelen van de man gericht was op een duurzaam gescheiden leven van belanghebbende. Onder deze omstandigheden kan niet worden gezegd dat belanghebbende, althans na 14 april 2003, niet duurzaam gescheiden van haar man leefde. Van partnerschap in de zin van artikel 1.2, eerste lid, onderdeel a, van de Wet was mitsdien, althans na 14 april 2003, geen sprake De overgelegde verklaring van de man van 18 maart 2005 dat hij met belanghebbende tot 18 november 2003 gehuwd was en dat zij fiscale partners waren, doet aan het voorgaande niet af, evenmin als de omstandigheid dat belanghebbende kennelijk – ook nadat de voorlopige voorziening was getroffen – geen stappen heeft ondernomen om de man daadwerkelijk en eventueel onder politiedwang de toegang tot de woning te ontzeggen.

8.6. Nog afgezien van het feit dat op grond van dezelfde feiten belanghebbende en de man vanaf 14 april 2003 naar ’s Hofs oordeel geen gezamenlijke huishouding als bedoeld in artikel 1.2, eerste lid, onderdeel b, 1°, juncto artikel 1.2, vierde lid, van de Wet voerden, kan er ook in dat opzicht geen sprake zijn van fiscaal partnerschap, aangezien belanghebbende in haar aangifte geen verzoek heeft gedaan de man en haarzelf als zodanig aan te merken.

8.7. Gelet op het vorenoverwogene is het Hof van oordeel dat het door belanghebbende ingestelde incidenteel hoger beroep ongegrond is. Dit leidt ertoe dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd.

9. Nu belanghebbende geen hoger beroep had willen instellen tegen de uitspraak van de rechtbank, maar zij als gevolg van het door de inspecteur ingestelde hoger beroep genoodzaakt werd zich te verweren en daartoe rechtskundige hulp heeft moeten inroepen, acht het Hof termen aanwezig voor een veroordeling van de inspecteur in de kosten die belanghebbende voor de procedure voor het Hof heeft moeten maken. Voor vergoeding komt alsdan in aanmerking 2 (proceshandelingen) x 1 (gewicht van de zaak) x € 322 = € 644.