Gerechtshof Amsterdam, 09-07-2007, BB4247, 00466

uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk AWB 06/599 van de rechtbank Haarlem (verder: de rechtbank) van 5 oktober 2006 in het geding tussen

de inspecteur

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft met dagtekening 11 juli 2005 onder nummer 000.00.000.Y4.00000 aan belanghebbende over het tijdvak 7 april 2004 tot en met 6 april 2005 een naheffingsaanslag in de motorrijtuigenbelasting opgelegd ten bedrage van € 1.063. Gelijktijdig met het vaststellen van de aanslag heeft de inspecteur bij beschikking een verzuimboete opgelegd van € 1.063.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij in één geschrift vervatte uitspraken van 16 november 2005 de naheffingsaanslag en de boete gehandhaafd. Bij uitspraak van 5 oktober 2006, verzonden op 9 oktober 2006, heeft de rechtbank het daartegen door belanghebbende ingestelde beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd en de naheffingsaanslag verminderd tot € 20 en de boete eveneens verminderd tot € 20. Tegen deze uitspraak heeft de inspecteur hoger beroep ingesteld bij beroepschrift van 3 november 2006, ingekomen op 3 november 2006.

1.3. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 18 juni 2007. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende en de gemachtigde, vergezeld van A, alsmede namens de inspecteur P. Beide partijen hebben ter zitting een pleitnota voorgedragen en overgelegd.

2. Overwegingen

2.1. De feiten

Op grond van de stukken van het geding, de uitspraak van de rechtbank, en het verhandelde ter zitting stelt het Hof de volgende feiten vast.

2.1.1. Belanghebbende exploiteert een reparatiebedrijf voor boten dat is gevestigd aan de a-straat te Z. Belanghebbende is sinds 2 juni 2003 houder van een motorrijtuig met kenteken AA-BB-00 (verder: het motorrijtuig). Het kentekenbewijs deel I van de auto is afgegeven op 7 januari 2003.

2.1.2. Belanghebbende heeft vanaf het begin van zijn houderschap aangifte motorrijtuigenbelasting gedaan naar het tarief voor bestelauto’s, met brandstof dieselolie.

2.1.4. Naar aanleiding van de controle is door de inspecteur het standpunt ingenomen dat het motorrijtuig ingevolge de bepalingen van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 in de destijds geldende tekst (hierna: de Wet) als een personenauto moet worden aangemerkt.

2.1.5. Aan belanghebbende is op 31 mei 2005 een vooraankondiging gezonden van een naheffingsaanslag in de motorrijtuigenbelasting, berekend naar het verschil tussen het bedrag naar het zogenoemde bestelautotarief en het personenautotarief over de periode 7 april 2004 tot en met 6 april 2005.

2.1.7. Aan belanghebbende is op 11 juli 2005 de onderhavige naheffingsaanslag opgelegd overeenkomstig de vooraankondiging.

2.2. Het geschil

In hoger beroep is in geschil of de rechtbank de na te heffen belasting met toepassing van artikel 33, derde lid, van de Wet terecht heeft beperkt tot een tijdvak van een week, hetgeen de inspecteur bestrijdt. Het geschil spitst zich daarbij toe op het antwoord op de vraag of in casu gebleken is dat de verandering aan het motorrijtuig, bestaande uit het verwijderd zijn van het tussenschot, gedurende 51 weken in de periode waarop de naheffing betrekking heeft niet was aangebracht, zodat over dat gedeelte van het tijdvak de belasting niet wordt nageheven.

2.3. Het oordeel van de rechtbank

6. Nu vast is komen te staan dat de belasting gedeeltelijk niet is betaald, kon verweerder ingevolge artikel 67c, Algemene wet inzake rijksbelastingen, juncto, artikel 37, Wet Mrb een boete opleggen. Verweerder is voor de hoogte van de boete aangesloten bij de nageheven belasting. Gelet op het overwogene onder 5 dient de boete overeenkomstig de vermindering van de naheffingsaanslag te worden verminderd tot € 20.”

2.4. Standpunten van partijen

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding en het proces-verbaal van het verhandelde ter zitting, dat aan deze uitspraak is gehecht.

2.5. Relevante bepalingen

Bij de beoordeling van het geschil heeft het Hof de volgende bepalingen in aanmerking genomen.

2.5.1. Op grond van artikel 2, aanhef en onderdelen b en c, van de Wet wordt onder personenauto verstaan – voor zover hier van belang – een motorrijtuig op drie of meer wielen, ingericht voor personenvervoer en wordt als bestelauto aangemerkt een motorrijtuig op drie of meer wielen niet zijnde een personenauto of een autobus, met een toegestane maximum massa van 3500 kg of minder. Ingevolge artikel 3, eerste lid, aanhef en onderdeel b, ten eerste en ten tweede, van de Wet wordt onder een personenauto mede verstaan een motorrijtuig op drie of meer wielen met een toegestane maximum massa van 3500 kg of minder met een laadruimte, zulks met uitzondering – voor zover hier van belang – van een motorrijtuig met een laadruimte die in haar geheel is voorzien van een vlakke laadvloer en die, ingeval de laadruimte minder dan 25 cm hoger is dan de cabine, een lengte heeft van ten minste 125 cm en over ten minste 125 cm van de lengte en over ten minste 20 cm van de breedte een hoogte heeft van ten minste 98 cm en van de bestuurderszitplaats is afgescheiden door een vaste wand over ten minste de gehele breedte van de cabine, welke wand direct achter de zitplaats is aangebracht en tenminste dezelfde hoogte heeft als de bestuurderscabine.

2.5.2. Ingevolge artikel 6 van de Wet wordt de belasting geheven van degene die bij de aanvang van een tijdvak het motorrijtuig houdt. De belasting dient op aangifte te worden voldaan (artikel 14 van de Wet), waarbij krachtens artikel 17, eerste lid, van de Wet heeft te gelden dat de aanvraag om afgifte van een kentekenbewijs dan wel om wijziging van de tenaamstelling van het kentekenbewijs wordt aangemerkt als het doen van aangifte. De aangifte geldt, zolang het motorrijtuig niet van houder wisselt, voor alle tijdvakken waarin het motorrijtuig wordt gehouden.

2.5.3. Op grond van artikel 33, eerste lid, van de Wet kan bij constatering van het feit dat voor een motorrijtuig geen aanvullende aangifte is gedaan in verband met een verandering aan het motorrijtuig waardoor de belasting hoger wordt, de ter zake van die verandering te weinig geheven belasting worden nageheven. De na te heffen belasting wordt ingevolge het tweede lid, berekend over een tijdsduur van vier aaneensluitende tijdvakken van drie maanden met als laatste tijdvak dat waarin het in het eerste lid bedoelde feit blijkt. Op grond van het derde lid, onderdeel c, van artikel 33 wordt, indien blijkt, dat wil zeggen overtuigend kan worden aangetoond, dat de verandering aan het motorrijtuig niet was aangebracht over een gedeelte van de tijdsduur van vier tijdvakken over dat gedeelte de belasting niet nageheven.

2.6. Overwegingen

2.6.1. Tussen partijen is niet in geschil dat het motorrijtuig door de, door een ambtenaar van de Belastingdienst op 14 januari 2005 geconstateerde, afwezigheid van het tussenschot aangemerkt dient te worden als een personenauto. Het Hof zal partijen hierin volgen nu dit oordeel geen blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting en ook wordt gedragen door de hiervoor vermelde feiten. Tussen partijen is evenmin in geschil dat belanghebbende ter zake geen aanvullende aangifte heeft gedaan. Gelet op artikel 33, eerste lid, van de Wet heeft de inspecteur de belasting nageheven over het tijdvak 7 april 2004 tot en met 6 april 2005.

2.6.2. Indien belanghebbende overtuigend kan aantonen dat het tussenschot gedurende een gedeelte van het tijdvak van de naheffingsaanslag niet was verwijderd wordt de belasting, gelet op het derde lid van artikel 33 van de Wet, over dat gedeelte van het tijdvak niet nageheven. De inspecteur stelt zich op het standpunt dat belanghebbende niet aan deze bewijslast heeft voldaan.

2.6.3. Tussen partijen is niet in geschil dat het motorrijtuig standaard is voorzien van een tussenschot. Belanghebbende heeft ter zitting niet, althans onvoldoende, weersproken verklaard dat hij de auto bezigde voor zijn bedrijf om motorblokken, scheepsonderdelen en dergelijke mee te vervoeren en dat hij derhalve belang had bij de aanwezigheid van een tussenschot voor zijn eigen veiligheid. Belanghebbende heeft niet, althans onvoldoende, weersproken gesteld dat het tussenschot beschadigd is ten gevolge van het maken van een noodstop op de snelweg waardoor de lading ging schuiven. De inspecteur heeft ter zitting aangegeven dat deze beschadiging van het tussenschot op zichzelf niet meebracht dat het motorrijtuig niet (meer) kon worden aangemerkt als een bestelauto.

2.6.4. Belanghebbende heeft ter zitting niet weersproken gesteld dat hij, omdat de schade ten gevolge van deze noodstop niet gedekt werd door enige verzekering en hijzelf de benodigde expertise bezat, besloten heeft de schade aan het tussenschot zelf te herstellen. Vaststaat voorts dat aan de a-straat te Z, bij het bedrijf van belanghebbende, door de belastingdienst op 14 januari 2005 is geconstateerd dat het tussenschot ontbrak.

2.6.5. Belanghebbende heeft voor de reparatie de hulp van C. ingeroepen, een zelfstandig ondernemer die belanghebbende ook anderszins van tijd tot tijd bijstond bij het verrichten van reparatiewerkzaamheden. Belanghebbende stelt de reparatie te hebben verricht in januari 2005, doch kan doordat hij deze reparatie zelf heeft verricht en het voor de reparatie benodigde polyester in voorraad had, geen nota’s of andere stukken tonen ter onderbouwing van deze stelling. Ten overstaan van de rechtbank heeft C. verklaard dat de reparatie van het tussenschot enkele dagen heeft geduurd.

2.6.6. Gelet op de onder 2.6.3 tot en met 2.6.5 vermelde feiten en omstandigheden, in hun onderling verband bezien, en hetgeen dienaangaande is overwogen, acht het Hof door belanghebbende overtuigend aangetoond dat het tussenschot niet het gehele tijdvak van de naheffingsaanslag uit de auto verwijderd is geweest. Het Hof neemt daarbij mede in aanmerking dat belanghebbende de auto in het kader van zijn bedrijf gebruikte en dat de aard van dit gebruik met zich bracht dat een tussenschot in de auto noodzakelijk is.

2.6.7. Naar het oordeel van het Hof heeft belanghebbende niet overtuigend aangetoond dat het tussenschot slechts een week uit de auto verwijderd is geweest. Hoewel het Hof aannemelijk acht dat de reparatie van het schot niet meer dan enkele dagen heeft geduurd, leiden de verklaringen van belanghebbende met betrekking tot het tijdstip waarop de schade zich heeft voorgedaan, het moment waarop daadwerkelijk het tussenschot is verwijderd en na reparatie weer is aangebracht, niet tot een eenduidige conclusie inzake de precieze tijdspanne waarin het tussenschot uit de auto verwijderd is geweest. Gelet op al hetgeen onder 2.6.1 tot en met 2.6.6 is overwogene, acht het Hof wel overtuigend aangetoond dat het tussenschot niet langer dan een maand uit de auto verwijderd is geweest.

2.6.8. Uit het onder 2.6.7 overwogene volgt dat de naheffingsaanslag dient te worden verminderd tot een bedrag van € 88.

2.7. Slotsom

De slotsom is dat het hoger beroep gegrond is, dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden vernietigd en dat de naheffingsaanslag dient te worden verminderd tot een bedrag van € 88. Nu naar ter zitting is gebleken niet in geschil is dat de inspecteur terecht een boete van 100% heeft opgelegd moet deze worden verminderd tot een bedrag van € 88.

2.8. Proceskosten

3. De beslissing

Aldus vastgesteld door mrs. E.M. Vrouwenvelder, voorzitter, D.B. Bijl en J.P.A. Boersma, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. L.B.M. van Bakel als griffier. De beslissing is op 9 juli 2007 in het openbaar uitgesproken.