Gerechtshof Amsterdam, 28-05-2008, BD3240, 07/00332 en 07/00333

uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer

op de hoger beroepen van:

Belanghebbende 1 en belanghebbende 2 worden verder tezamen ook aangeduid als de belanghebbenden.

De beroepen zijn gericht tegen respectievelijk de uitspraak van de rechtbank Haarlem in de zaak met nummer AWB 06/5273 van 4 juni 2007 en die met nummer AWB 06/5200 van 29 mei 2007 in het geding tussen

belanghebbenden

en

1.4. De onder 1.1. en 1.2. vermelde zaken zijn tegelijk ter zitting van 7 mei 2008 behandeld. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is gehecht.

2. Overwegingen

2.2. Voor de rechtbank en het Hof is in geschil of de belanghebbenden in 2003 bedragen geschonken hebben die als aftrekbare giften als bedoeld in afdeling 6.9 van de Wet op de inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet) in mindering op het inkomen mogen worden gebracht.

2.3.1. De rechtbank heeft in beide zaken overwogen:

4.1. Ingevolge artikel 6.32, aanhef en onder b, in samenhang met artikel 6.35 van de Wet zijn giften aan in Nederland gevestigde instellingen aftrekbaar. Artikel 6.33 aanhef en onderdeel b, van de Wet bepaalt dat onder instellingen worden verstaan kerkelijke, levensbeschouwelijke, charitatieve, culturele, wetenschappelijke of het algemeen nut beogende instellingen.

4.2. Ingevolge artikel 6.39, eerste lid van de Wet worden giften in aanmerking worden genomen voor zover zij met schriftelijke bescheiden kunnen worden gestaafd en voor zover zij samen zowel € 60 als 1% van het verzamelinkomen vóór toepassing van de persoonsgebonden aftrek te boven gaan.

4.3. De rechtbank stelt voorop dat het in beginsel op de weg van [belanghebbende] ligt om aannemelijk te maken dat hij een gift aan een zodanige instelling heeft gedaan.

2.3.2. Daarna ging de rechtbank in de zaak van belanghebbende 1 als volgt verder:

4.4. [Belanghebbende 1] heeft daartoe de onder 2.3. genoemde kopieën van kwitanties overgelegd. [De inspecteur] heeft gesteld dat sprake is van valselijk opgemaakte kwitanties. Dit blijkt, aldus [de inspecteur], uit de onder 2.4. genoemde schriftelijke verklaring van de voorzitter van de moskee, waarin wordt gesteld dat door een derde valse kwitanties zijn afgegeven uit naam van de moskee. [Belanghebbende 1] heeft het vorenstaande niet weersproken, laat staan aannemelijk gemaakt dat de ingebrachte bescheiden authentieke dan wel originele kwitanties van de [A moskee] betreffen. Dit betekent dat de rechtbank ervan uit gaat dat de overgelegde kwitanties valselijk zijn opgemaakt.

2.3.3. In de zaak van belanghebbende 2 ging de rechtbank na rechtsoverweging 4.3 als volgt verder:

4.4. [Belanghebbende 2] heeft daartoe een kopie van de kwitantie met het nummer 2499, gedateerd op 16 mei 2003, overgelegd. [De inspecteur] stelt dat sprake is van een valse kwitantie. Dit blijkt, aldus [de inspecteur], uit een schriftelijke verklaring van de voorzitter van de moskee, waarin wordt gesteld dat door derden valse kwitanties zijn afgegeven uit naam van de moskee, uit de verklaring van de voorzitter van de moskee dat de op de kwitantie van [belanghebbende 2] geplaatste stempel in 2001 van de moskee is ontvreemd en sindsdien bij de moskee een andere stempel in gebruik is en uit de nummering van de kwitanties: de kwitanties met de nummers 2499 en 2501 zijn gedagtekend op 16 mei 2003 en de kwitantie met het nummer 2500 op 26 september 2003. [Belanghebbende 2] weerspreekt niet dat sprake is van een valse kwitantie met als gevolg dat de rechtbank ervan uitgaat dat de kwitantie valselijk is opgemaakt.

2.4. In onderhavige zaken kwam de rechtbank tot het oordeel dat nu de door belanghebbende 1 overgelegde kwitanties valse bescheiden betreffen en de door belanghebbende 2 overgelegde kwitantie valselijk is opgemaakt, deze kwitanties niet kunnen dienen als bewijs dat belanghebbenden recht zouden hebben op de aftrek van giften in de zin van artikel 6.32 van de Wet. Naar het oordeel van de rechtbank hebben belanghebbenden ook overigens op geen enkele wijze aannemelijk gemaakt dat zij in aanmerking komen voor aftrek van giften in voornoemde zin.

2.5. Tegen de uitspraak van de rechtbank voeren de belanghebbenden, samengevat weergegeven, aan dat zij niet wisten dat degene die de giften in ontvangst genomen heeft geen bestuurslid was, dat je er bij een schenking aan een moskee niet van uit gaat dat er valse kwitanties worden uitgegeven, dat zij niet de dupe mogen worden van – naar het Hof begrijpt – fraude en dat zij daadwerkelijk geschonken hebben met de bedoeling arme mensen te helpen.

2.6. De inspecteur is van mening dat de uitspraak van de rechtbank juist is en verwijst voor de onderbouwing van zijn standpunt naar zijn verweerschrift in eerste aanleg.

2.7.1. Het Hof oordeelt als volgt. Belanghebbenden hebben in hun aangiften een of meer aftrekbare giften in mindering op hun belastbare inkomens gebracht. Gelijk de rechtbank heeft overwogen rust alsdan op hen de last aannemelijk te maken dat zij giften hebben gedaan die voldoen aan de voorwaarden die in afdeling 6.1, meer in het bijzonder in artikel 6.39, van de Wet staan vermeld. Belanghebbende 2 heeft daartoe een ‘kwitantie’ van 16 mei 2003, met een ontvangen bedrag van € 2.000, genummerd 2499, ingebracht; belanghebbende 1 heeft daartoe een ‘kwitantie’ van 16 mei 2003 en een van 26 september 2003, met ontvangen bedragen van (beiden) € 1.500 ingebracht, genummerd 2501 respectievelijk 2500.

2.7.2. De inspecteur heeft gesteld dat voormelde ‘kwitanties’ niet als bewijs kunnen dienen omdat ze vals zijn. Hij heeft er daarbij op gewezen dat de stempelafdruk ‘[A moskee, a-straat 1, te Z Tel.: 000 – 0000000]’ op de kwitanties volgens een verklaring van [B] de voorzitter van de stichting [A moskee], welke stichting blijkens het handelsregister gevestigd is in de [a-straat 1, te Z ](hierna: de Stichting), de afdruk is van een stempel die ontvreemd is en sinds eind 2001 niet meer in gebruik is bij de Stichting.

2.7.3. Op basis van het voorgaande is het Hof – met de rechtbank - van oordeel dat de door belanghebbenden ingebrachte ‘kwitanties’ valse bescheiden zijn en niet kunnen dienen als bewijs dat sprake is van aftrekbare giften als bedoeld in afdeling 6.9 van de Wet, meer in het bijzonder als bedoeld in artikel 6.39, eerste lid, van de Wet. Daaraan kan niet afdoen dat belanghebbenden gesteld hebben dat zij – naar het Hof begrijpt – te goeder trouw in een kantoortje van de moskee aan een onbekende persoon van wie zij meenden dat die de Stichting in rechte mocht vertegenwoordigen, betaald hebben. Vast is komen te staan dat de persoon die de bedragen ontvangen zou hebben, de Stichting - op dat moment – niet mocht vertegenwoordigen. In dit verband is niet relevant of belanghebbenden te goeder trouw meenden dat die persoon daartoe wel bevoegd was. Het Hof acht het zonder verificatie en identificatie overhandigen van relatief grote bedragen in een kantoortje van de moskee aan een onbekende persoon zo ongebruikelijk, dat het risico van betaling aan een onbevoegde persoon geheel voor rekening van belanghebbende dient te komen.

2.7.4. Ook overigens hebben belanghebbenden op geen enkele wijze aannemelijk gemaakt dat zij in aanmerking komen voor aftrek van giften in voornoemde zin.

2.7.5. Naar het oordeel van het Hof heeft de rechtbank derhalve op goede gronden een juiste beslissing genomen.

2.7.6. De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Aldus vastgesteld door mrs. J. den Boer, voorzitter P.F. Goes en H.N. van der Kolk, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. L.B.M. van Bakel als griffier. De beslissing is op 28 mei 2008 in het openbaar uitgesproken.