Gerechtshof Amsterdam, 19-11-2008, BG5154, 07/00658

vijfde enkelvoudige belastingkamer

proces-verbaal

van de mondelinge uitspraak op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak nummer AWB 06/701 van de rechtbank Alkmaar (hierna: de rechtbank) van 3 augustus 2007 in het geding tussen

belanghebbende

en

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 5 november 2008. Belanghebbende is aldaar, in het bijzijn van zijn echtgenote, in persoon verschenen. Namens de heffingsambtenaar is met bericht van verhindering niemand verschenen.

Beslissing

Gronden

1. Belanghebbende is eigenaar van de onroerende zaak [A-weg 1A] te [Z].

2. Het geschil betreft de vraag of de heffingsambtenaar bij de bestreden uitspraak op bezwaar de WOZ-waarde van de woning op de peildatum 1 januari 2003 terecht heeft gehandhaafd op € 306.982 en de omvang van de te vergoeden van proceskosten.

3. De rechtbank heeft het door belanghebbende ingestelde beroep gegrond verklaard met in stand blijven van het rechtsgevolg van de vernietigde uitspraak.

5. De rechtbank heeft voorts het volgende overwogen:

“4. De rechtbank stelt voorop dat op grond van artikel 7:12 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) de beslissing op het bezwaar dient te berusten op een deugdelijke motivering, die bij de bekendmaking van de beslissing wordt vermeld. De rechtbank is van oordeel dat de uitspraak op bezwaar van 20 februari 2006 niet voldoet aan dit motiveringsvereiste. Daartoe wordt overwogen dat volgens de uitspraak op bezwaar de WOZ-waarde is gebaseerd op de verkoopcijfers van de in het taxatieverslag genoemde woningen en de twee in de uitspraak op bezwaar genoemde woningen. Van de in het taxatieverslag genoemde woningen is echter alleen het aantal vierkante meters grond bekend, terwijl de verweerder (Hof: de heffingsambtenaar) van de in de uitspraak op bezwaar genoemde woningen volstrekt geen objectkenmerken heeft verstrekt. De rechtbank is van oordeel dat verweerder hierdoor niet inzichtelijk heeft gemaakt in hoeverre de door verweerder gehanteerde referentiewoningen verschillen van eisers (Hof: belanghebbendes) woning en dat daarmee rekening is gehouden bij de waardevaststelling. Eisers beroep is daarom gegrond en de uitspraak op bezwaar moet worden vernietigd omdat hij is genomen in strijd met artikel 7:12 van de Awb.

14. Gezien het voorgaande concludeert de rechtbank dat verweerder afdoende heeft bewezen dat de WOZ-waarde van eisers woning niet te hoog is vastgesteld. De rechtbank zal daarom de rechtsgevolgen van de uitspraak op bezwaar in stand laten. Dit betekent dat verweerder niet opnieuw op het bezwaar van eiser hoeft te beslissen.”

6. Naar het oordeel van het Hof heeft de rechtbank – nu de WOZ-waarde juist is vastgesteld en in het belastingrecht veelal sprake is van gebonden beschikkingen – ten onrechte de uitspraak op bezwaar vernietigd en het beroep gegrond verklaard. Het Hof zal om die reden het beroep bij de rechtbank alsnog ongegrond verklaren.

7. Het Hof sluit zich aan bij het door de heffingsambtenaar niet betwiste oordeel van de rechtbank dat de motivering van de uitspraak op bezwaar onvolledig is. Het Hof zal daarom niet terugkomen op de beslissing van de rechtbank dat belanghebbende recht heeft op een vergoeding van de proceskosten en het griffierecht.

8. Het hoger beroep van belanghebbende richt zich uitdrukkelijk tegen de omvang van de aan hem toegekende proceskostenvergoeding in eerste aanleg. De rechtbank heeft hieromtrent het volgende overwogen:

“18. (…) De rechtbank stelt de door eiser gemaakte reiskosten vast op € 252,21. Dit bedrag is samengesteld uit € 53,47 (retour van £ 39,00 per Eurochannel) en € 198,74 (uitgaande van de door eiser opgegeven € 0,19 per kilometer en 1046 kilometer retour per auto van [Y] naar Alkmaar). Hierbij heeft de rechtbank in aanmerking genomen dat, omdat eiser beroep heeft ingesteld en niet zijn echtgenote, slechts de door eiser gemaakte reiskosten voor vergoeding in aanmerking kunnen komen.

19. De verletkosten heeft de rechtbank vastgesteld op € 90,80. Nu eiser zijn verletkosten niet met bewijsstukken heeft onderbouwd is de rechtbank uitgegaan van het laagste tarief genoemd in artikel 2, eerste lid, onder d, van het Bpb (Hof: Besluit proceskosten bestuursrecht), namelijk € 4,54 per uur, en een tijdsbestek van 20 uur.”

9. Met inachtneming van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit) berekent het Hof de reiskosten op € 300, bestaande uit de geschatte reiskosten per openbaar vervoer 2e klasse [Y]-Alkmaar vice-versa om de zitting bij de rechtbank op 12 juli 2007 bij te wonen. Belanghebbende heeft ter zitting in hoger beroep verklaard daarmee akkoord te gaan.

11. Op grond van het vorenoverwogene heeft belanghebbende recht op proceskostenvergoeding in eerste aanleg van in totaal € 457,20.

12. De slotsom is dat het hoger beroep gegrond is. De uitspraak van de rechtbank dient te worden vernietigd.

13. Belanghebbende heeft recht op vergoeding van het griffierecht in hoger beroep en op vergoeding van proceskosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. Met inachtneming van het Besluit wordt de vergoeding gesteld op € 101,20 in hoger beroep, zijnde de geschatte reiskosten per openbaar vervoer van € 22,60 en de verletkosten van (4 uren maal € 19,65 =) € 78,60 voor het bijwonen van de zitting.

14. Het totaal van de te vergoeden proceskosten komt dan uit op € 535,80, zijnde € 457,20 + € 78,60. Het totaal bedrag aan griffierechten op € 143, zijnde € 37 + € 106.

De mondelinge uitspraak is gedaan op 19 november 2008 door mr. J.P.A. Boersma, lid van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. M.H. Hogendoorn als griffier. De beslissing is op die datum in het openbaar uitgesproken. Hiervan is dit proces-verbaal opgemaakt, ondertekend door het lid van de belastingkamer en de griffier.