Gerechtshof Amsterdam, 07-05-2009, BI3414, 08-00674

uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep – na verwijzing door de Hoge Raad der Nederlanden – van

de inspecteur van de Belastingdienst/P, de inspecteur,

tegen de uitspraak in de zaak no. AWB 05/7006 van de rechtbank ‘s-Gravenhage in het geding tussen

X-Y te Z, belanghebbende,

en

de inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.2. Op het beroep in cassatie van de staatssecretaris van Financiën heeft de Hoge Raad bij arrest van 13 juni 2008, nr. 43.977, het beroep in cassatie gegrond verklaard, de uitspraak van het Gerechtshof te ’s-Gravenhage vernietigd behoudens de beslissing omtrent het griffierecht en het geding verwezen naar het Gerechtshof te Amsterdam ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest.

1.3. De inspecteur en belanghebbende hebben bij brieven van respectievelijk 3 juli en 11 september 2008 op voormeld arrest gereageerd. Afschriften hiervan zijn aan de wederpartij gezonden.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 31 maart 2009. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Geding na cassatie

De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 13 juni 2008 het volgende overwogen:

3. Feiten

3.1. Het Hof verwijst voor de feiten naar de punten 3.1.1 tot en met 3.1.3 van het arrest van de Hoge Raad 13 juni 2008. In aanvulling hierop staat tussen partijen het navolgende vast.

3.2. De gemeente Rotterdam heeft de uitkering betaald door storting op een gezamenlijke bankrekening van belanghebbende en haar echtgenoot (en/of rekening).

4. Geschil in hoger beroep

Na cassatie door de Hoge Raad is in geschil of belanghebbende in 2003 een uitkering volgens de IOAW heeft genoten.

5. Beoordeling van het geschil

5.1. Artikel 15, tweede lid, van de IOAW bepaalt dat de uitkering door de werkloze werknemer en de echtgenoot gezamenlijk wordt aangevraagd, dan wel door één van hen met schriftelijke toestemming van de ander.

5.2. Belanghebbende stelt dat haar echtgenoot de aanvraag tot de in geding zijnde uitkering heeft gedaan en dat zij bij die aanvraag niet betrokken was, noch door aan die aanvraag mede te werken noch door haar schriftelijke toestemming voor die aanvraag te geven. De inspecteur heeft dienaangaande gesteld dat hij geen navraag heeft gedaan bij de gemeente Rotterdam en dat hij ook overigens geen kennis draagt van het verzoek om uitkering. Onder de door de rechtbank en het Gerechtshof te ’s-Gravenhage in de uitspraken vermelde feiten is niet opgenomen dat de belanghebbende en haar echtgenote het verzoek gezamenlijk hebben gedaan. Evenmin is aldaar vermeld dat de aanvraag met schriftelijke toestemming van belanghebbende door haar echtgenoot is gedaan.

5.3. Het ligt op de weg van de inspecteur bij betwisting door belanghebbende aannemelijk te maken dat door haar inkomen is genoten. Gelet op de onder 5.2. vermelde feiten en omstandigheden heeft de inspecteur tegenover de betwisting door belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat de aanvraag om een uitkering mede door belanghebbende dan wel met haar schriftelijke toestemming is gedaan. Vaststaat dat de toekenningsbeschikking van de gemeente Rotterdam inzake de uitkering is geadresseerd aan de echtgenoot van belanghebbende. Voorts blijkt uit die beschikking op geen enkele wijze dat de uitkering mede aan belanghebbende is toegekend. De omstandigheid dat de uitkering op de grondslag voor gehuwden is verleend is daartoe naar het oordeel van het Hof op zichzelf niet voldoende, aangezien bij een toekenning van een enigerlei uitkering rekening kan worden gehouden met de persoonlijke omstandigheden van de gerechtigde, zonder dat dit betekent dat die uitkering daarmee ook aan anderen dan de gerechtigde is verleend.

5.4. Gelet op het vorenoverwogene komt de stelling van de inspecteur erop neer dat de uitkering mede aan belanghebbende is toegekend omdat de wetgeving voorziet in een uitkering aan belanghebbende en haar echtgenoot, ieder voor de helft. Nu blijkens het vorenoverwogene niet aannemelijk is gemaakt dat belanghebbende haar rechten dienaangaande geldend heeft gemaakt, kan naar het oordeel van het Hof niet worden gezegd dat belanghebbende de in geding zijnde uitkering heeft genoten. Daaraan doet naar het oordeel van het Hof niet af dat de toegekende uitkering is gestort op een bankrekening waartoe belanghebbende mede gerechtigd is, en evenmin dat, naar de inspecteur stelt doch belanghebbende betwist, belanghebbende voor het jaar 2002 – kennelijk naar aanleiding van een haar verstrekte jaaropgave – een deel van de uitkering zou hebben aangegeven voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen. In dit verband merkt het Hof nog op dat de inspecteur heeft afgezien van het inwinnen van inlichtingen omtrent de aanvraag bij de gemeente Rotterdam, zodat de mogelijkheid open blijft dat de gemeente Rotterdam de uitkering heeft toegekend op basis van een wettelijk gezien ontoereikende aanvraag. Als dat het geval is, gaat het te ver aan te nemen dat belanghebbende de in geding zijnde inkomsten heeft genoten.

5.5. Uit al het vorenoverwogene volgt dat de in geding zijnde aanslag moet worden vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van nihil.

6. Kosten

Het Hof acht termen aanwezig voor een veroordeling van de inspecteur in de kosten die belanghebbende heeft moeten maken op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. Voor vergoeding komt in aanmerking 3 (proceshandelingen Hof ’s-Gravenhage en Hof Amsterdam) x 1 (gewicht van de zaak) x € 322, ofwel € 966.

7. Beslissing

Aldus gedaan door mrs. D.B. Bijl, voorzitter, E.M. Vrouwenvelder en A.P.M. van Rijn, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. V.M. Maat als griffier. De beslissing is op 7 mei 2009 in het openbaar uitgesproken.

Bij ontstentenis van de voorzitter is de uitspraak getekend door het eerste lid van de belastingkamer.