Gerechtshof Amsterdam, 04-06-2009, BJ1924, 08/00006

uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

M, te B, belanghebbende,

tegen de uitspraak in de zaak met nummer AWB 07/76 van de rechtbank Haarlem in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft met dagtekening 21 december 2005 aan belanghebbende voor het jaar 2002 een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd, berekend naar een inkomen uit werk en woning van € 31.880 en naar een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 5.429. Belanghebbende heeft tegen deze aanslag een bezwaarschrift ingediend. Tegelijkertijd met het opleggen van de aanslag heeft de inspecteur bij voor bezwaar vatbare beschikking een verlies verrekend van € 16.015, waardoor het belastbaar inkomen uit werk en woning is vastgesteld op € 15.865.

1.3. Belanghebbende heeft tegen deze uitspraak hoger beroep ingesteld, bij het Hof ingekomen op 3 januari 2008. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 20 april 2009. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

Het Hof neemt hier de door de rechtbank vastgestelde feiten over.

“2.1. Eiser (Hof: belanghebbende) is vrij gevestigd architect. Eiser is onder huwelijkse voorwaarden getrouwd met B, kunstenares/galeriehoudster. In 2001 heeft eiser het pand L te X alsmede de daarop rustende hypothecaire schuld in zijn onderneming ingebracht. Op de begane grond van het pand is het atelier/de galerie van de echtgenote gevestigd en op de eerste etage het architectenbureau van eiser.

2.2. In de periode van 28 mei 2002 tot 16 maart 2004 was eiser wethouder in de gemeente X.

2.4. Verweerder (Hof: de inspecteur) heeft bij de aanslagregeling het standpunt ingenomen dat geen sprake is van een bron van inkomen en heeft in verband daarmee het pand en de daarvoor afgesloten hypothecaire lening als bezittingen en schulden van box 3 aangemerkt. Uitgaande daarvan heeft verweerder het belastbare inkomen (hof: inkomen uit werk en woning) in box 1, onder correctie van het verlies uit onderneming ad € 15.418 naar nihil, vastgesteld op € 31.880.

2.5. Verweerder heeft in zijn verweerschrift het volgende overzicht gegeven van de door eiser in het kader van zijn architectenbureau behaalde omzet en resultaten in de jaren 1995 tot en met 2004:

2.6. Volgens de gegevens van de aangiften omzetbelasting is de omzet over 2005 nihil. In het laatste kwartaal van 2006 is een omzet aangegeven van € 29.200.

3. Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft het beroep van belanghebbende ongegrond verklaard.

4. Geschil in hoger beroep

In hoger beroep is in geschil of belanghebbende in 2002 winst uit een onderneming heeft genoten als bedoeld in artikel 3.8 Wet inkomstenbelasting 2001 zodat een verlies van € 15.418 in mindering kan worden gebracht op zijn inkomen uit werk en woning.

5. Standpunten van partijen

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding. Voor hetgeen partijen ter zitting hebben aangevoerd, wordt verwezen naar het proces-verbaal van zitting.

6. Beoordeling van het geschil

6.1. Voor de vraag of het door belanghebbende in zijn aangifte over het jaar 2002 vermelde verlies van € 15.418 terecht door verweerder niet in aftrek is gebracht, is doorslaggevend of belanghebbende in 2002 een onderneming heeft gedreven. Hiervan is sprake als belanghebbende als ondernemer door middel van een organisatie van kapitaal en arbeid heeft deelgenomen aan het maatschappelijk verkeer met het oogmerk om geldelijk voordeel te behalen. Daarbij moet dit geldelijk voordeel redelijkerwijs verwacht kunnen worden.

6.2. Belanghebbende heeft ter zitting verklaard dat hij zich bezighoudt met architectuur voor een specifiek deel van de markt, waarbij hij er naar streeft om architectuur te combineren met kunst. Uit de hiervoor onder 2.5 vermelde feiten volgt echter dat belanghebbende vanaf 1995 slechts in twee jaren, te weten 1996 en 1999 geringe winsten uit onderneming heeft behaald. De resultaten van de zeven voorafgaande jaren, in hun totaliteit bezien, rechtvaardigen het oordeel dat de wijze waarop wordt deelgenomen aan het maatschappelijk verkeer redelijkerwijs niet tot een geldelijk voordeel kan leiden. Dit oordeel wordt bevestigd door het feit dat in 2002 tot en met 2004 zelfs in het geheel geen omzet is behaald. Alsdan breekt er een moment aan waarop niet langer sprake is van het drijven van een onderneming en de inspecteur heeft dit moment naar het oordeel van het Hof terecht gesteld op 1 januari 2002.

6.3. Ter zitting is door belanghebbende aangevoerd dat de stille reserve van het pand per 1 januari 2002 negatief kan zijn geweest. Belanghebbende heeft deze stelling echter niet nader onderbouwd. Gelet hierop en op het feit dat het pand korte tijd vóór 1 januari 2002 is aangekocht, heeft belanghebbende naar het oordeel van het Hof de aanwezigheid van een negatieve stille reserve niet aannemelijk gemaakt.

6.4. Ten aanzien van belanghebbendes stelling dat hij er op mocht vertrouwen dat hij in 2002 als ondernemer zou worden aangemerkt, overweegt het Hof dat de rechtbank op juiste gronden heeft geoordeeld dat in het onderhavige geval geen sprake is van in rechte te beschermen vertrouwen.

6.5. Tussen partijen is niet in geschil dat de activiteiten van de echtgenote van belanghebbende in 2002 niet zijn aangemerkt als het drijven van een onderneming. Evenmin is gesteld of gebleken dat het pand door de echtgenote van belanghebbende wordt aangewend voor het behalen van resultaat uit overige werkzaamheden. De subsidiaire stelling, dat het pand L in X ter beschikking wordt gesteld aan belanghebbendes echtgenoot, faalt reeds hierom.

6.6. Uit het voorgaande volgt dat de uitspraak van de rechtbank in stand moet blijven.

7. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

8. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Aldus gedaan door mrs. A.P.M. van Rijn, voorzitter, A. Bijlsma en B. Emmerig, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van de griffier. De beslissing is op 4 juni 2009 in het openbaar uitgesproken.