Gerechtshof Amsterdam, 29-04-2010, BM5542, 08/00438

uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak AWB 07/3456 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) van 21 februari 2008 in het geding tussen

en

de heffingsambtenaar.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De heffingsambtenaar heeft bij beschikking (hierna: de WOZ-beschikking) met dagtekening 28 februari 2007 op de voet van artikel 22 van de Wet waardering onroerende zaken de waarde van de onroerende zaak […] 29 te Y (hierna: het object) naar de waardepeildatum 1 januari 2005 voor het tijdvak 1 januari 2007 tot 1 januari 2008 vastgesteld op € 305.000. Met dezelfde dagtekening heeft de heffingsambtenaar aan belanghebbende een aanslag onroerende-zaakbelasting (hierna: de aanslag OZB) opgelegd.

1.2. Na tegen de WOZ-beschikking en de aanslag OZB gemaakt bezwaar heeft de heffingsambtenaar bij uitspraak, gedagtekend 16 april 2007, het bezwaar ongegrond verklaard en de WOZ-beschikking gehandhaafd.

1.3. Bij uitspraak van 21 februari 2008, verzonden op 10 maart 2008, heeft de rechtbank het door belanghebbende ingestelde beroep tegen de uitspraak op bezwaar niet-ontvankelijk verklaard en gelast dat de heffingsambtenaar het door belanghebbende betaalde griffierecht aan hem vergoedt.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 5 maart 2010. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft het volgende overwogen:

3. Feiten

Het Hof stelt de volgende feiten vast:

3.1. Belanghebbende was niet ter zitting bij de rechtbank aanwezig of vertegenwoordigd.

3.2. De heffingsambtenaar heeft ter zitting bij de rechtbank verklaard dat hij de WOZ-beschikking en de aanslag OZB intrekt (hierna: de verklaring). De rechtbank heeft ter zitting mondeling uitspraak gedaan.

3.3. Na de zitting bij de rechtbank heeft de heffingsambtenaar de intrekking niet (schriftelijk) bevestigd aan belanghebbende en/of aan de rechtbank.

3.4. De heffingsambtenaar heeft ter zitting bij het Hof verklaard dat de gedachte dat hij de verklaring ten onrechte had afgelegd “vrij snel” na de zitting bij de rechtbank bij hem was opgekomen.

4. Geschil in hoger beroep en standpunten van partijen

4.1. In geschil is of de WOZ-beschikking en de aanslag OZB ondanks de verklaring ter zitting in stand zijn gebleven dan wel kunnen blijven en zo ja, of de objectafbakening juist is en of de heffingsambtenaar de waarde van het object niet te hoog heeft vastgesteld.

4.3. Belanghebbende stelt dat de heffingsambtenaar ter zitting bij de rechtbank heeft verklaard dat hij de WOZ-beschikking en de aanslag OZB verkeerd heeft vastgesteld en dat hij beide intrekt. Hij neemt, naar het Hof begrijpt, het standpunt in dat de heffingsambtenaar niet tegen zijn eigen beslissing in hoger beroep kan gaan. Zo dat wel het geval is, bepleit hij een waarde van de woning van € 267.000.

5. Beoordeling van het geschil

5.1. Het Hof stelt voorop dat een beschikking op grond van artikel 1:3, eerste en tweede lid, van de Awb schriftelijk moet worden genomen. De heffingsambtenaar heeft ter zitting van de rechtbank verklaard de WOZ-beschikking en de aanslag OZB in te trekken. Het Hof kan deze verklaring niet anders duiden dan als een mondelinge intrekking ter zitting. Vaststaat echter dat de heffingsambtenaar in aansluiting op hetgeen hij heeft verklaard, geen schriftelijke bevestiging van de intrekking heeft gezonden aan belanghebbende en/of aan de rechtbank. Dit houdt naar het oordeel van het Hof in dat de WOZ-beschikking en de aanslag OZB niet overeenkomstig de daarvoor vereiste schriftelijke vorm ter zitting van de rechtbank dan wel daarna zijn ingetrokken.

5.2. Nu de WOZ-beschikking en de aanslag OZB ten tijde van de mondelinge uitspraak niet schriftelijk waren ingetrokken, heeft de rechtbank ten onrechte geoordeeld dat belanghebbende geen belang meer had bij het ingestelde beroep. De rechtbank heeft het beroep daarom ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard. Om die reden is het hoger beroep van de heffingsambtenaar gegrond.

5.3. Met betrekking tot de stelling van de heffingsambtenaar dat hij ter zitting bij de rechtbank is overvallen doordat de rechtbank de objectafbakening aan de orde stelde en dat hij om die reden terug kan komen van zijn verklaring ter zitting, overweegt het Hof als volgt. De heffingsambtenaar heeft te gelden als een professionele procespartij die behoort te weten wat de gevolgen zijn van een onvoorwaardelijke mededeling ter zitting. Bij een gerezen onduidelijkheid of bij twijfel over de juistheid van de beantwoording van een gestelde vraag tijdens de mondelinge behandeling kan hij om schorsing van het onderzoek verzoeken. De gedingstukken in eerste aanleg, waaronder het verweerschrift en het taxatierapport, konden aanleiding geven de objectafbakening aan de orde te stellen, zodat de heffingsambtenaar hierop voorbereid had kunnen zijn. Een en ander brengt het Hof tot de conclusie dat hetgeen de rechter ter zitting van de rechtbank aan de heffingsambtenaar heeft gevraagd geen strijd oplevert met een goede procesorde. Dat de heffingsambtenaar niet was voorbereid op de vraag, brengt daarom niet reeds met zich dat de heffingsambtenaar niet meer zou zijn gehouden aan zijn verklaring ter zitting.

5.4. Het Hof leest in het verweerschrift een beroep van belanghebbende op het vertrouwensbeginsel en overweegt daarover als volgt. Nu de heffingsambtenaar kort na de zitting tot de conclusie kwam dat hij de verklaring op onjuiste gronden had afgelegd, had het op zijn weg gelegen om belanghebbende vóór de ontvangst van het proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de rechtbank, of onverwijld daarna, daarvan in kennis te stellen. Dat is niet gebeurd. Belanghebbende heeft door middel van de uitspraak van de rechtbank, verzonden op 10 maart 2008, kennis genomen van hetgeen door de heffingsambtenaar ter zitting is verklaard. Belanghebbende heeft van het gewijzigde standpunt van de heffingsambtenaar kennis genomen door middel van het hoger beroepschrift van 18 april 2008, waarvan het Hof hem bij brief van 29 mei 2008 een kopie heeft toegezonden. Belanghebbende heeft derhalve omstreeks elf weken in de veronderstelling verkeerd dat de WOZ-beschikking en de aanslag OZB zouden worden vernietigd. Om deze redenen honoreert het Hof belanghebbendes beroep op het vertrouwensbeginsel.

5.5. In verband met het voorgaande komt het Hof niet toe aan de objectafbakening en het geschil over de waarde van de woning.

5.6. De slotsom is dat het hoger beroep van de heffingsambtenaar gegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank moet worden vernietigd, met uitzondering van haar beslissing omtrent het griffierecht. Doende wat de rechtbank na de toezegging ter zitting had behoren te doen vernietigt het Hof de uitspraak op bezwaar, de WOZ-beschikking en de aanslag OZB.

6. Kosten

7. Beslissing

De uitspraak is gedaan door mrs. O.B. Onnes, voorzitter, J.P.F. Slijpen en A.P.M. van Rijn, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. S.K. Grando als griffier. De beslissing is op 29 april 2010 in het openbaar uitgesproken.