Gerechtshof Amsterdam, 15-07-2010, BN1843, 09/00484

uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

M. te O, belanghebbende,

tegen de uitspraken in de zaak no. AWB 08/6170 van de rechtbank Haarlem in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft met dagtekening 6 februari 2008 aan belanghebbende over het tijdvak 22 november 2007 tot en met 17 januari 2008 een naheffingsaanslag motorrijtuigenbelasting (nr. 195883512.Y7.13) opgelegd ten bedrage van € 111, alsmede een verzuimboete van € 111.

1.2. Belanghebbende heeft bij brief van 3 maart 2008, bij de inspecteur ingekomen op 5 maart 2008, een bezwaarschrift tegen de sub 1.1.vermelde beschikkingen ingediend.

1.3. Bij in een geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 1 september 2008 heeft de inspecteur de naheffingsaanslag en de verzuimboete gehandhaafd.

1.4. Belanghebbende heeft bij brief van 15 september 2008, bij de rechtbank ontvangen op 19 september 2008, tegen de sub 1.3 vermelde uitspraken van de inspecteur beroep ingesteld bij de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank).

1.6. Het tegen deze uitspraken ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 17 juli 2009. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.7. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 19 januari 2010. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

De bestuurder kon niet voldoen aan de vordering van het kentekenbewijs en het APK keuringsbewijs.”

2.3. Tot de gedingstukken behoort een kopie van de bekeuring die de politie A eiser heeft aangezegd voor het rijden in een voertuig waarvan de APK-vervaldatum is verlopen en het niet op eerste vordering kunnen tonen van het kentekenbewijs. Op de bekeuring is in het vakje “kleur” vermeld “paars”.

3. Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft belanghebbendes beroep ongegrond verklaard, waarbij zij heeft overwogen als volgt:

“4.1. Ingevolge artikel 1, eerste lid, aanhef en onder a, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: Wet MRB), voor zover hier van belang wordt onder de naam motorrijtuigenbelasting een belasting geheven ter zake van het houden van een personenauto. Ingevolge artikel 6 van de Wet MRB wordt de belasting geheven van degene die bij aanvang van het tijdvak het motorrijtuig houdt. Ingevolge artikel 7, eerste lid, aanhef en onder a van de Wet MRB wordt een motorrijtuig gehouden door degene op wiens naam het voor het motorrijtuig opgegeven kenteken is gesteld in het kentekenregister als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel i, van de Wegenverkeerswet 1994.

4.3. Ingevolge artikel 14 van de Wet MRB moet de motorrijtuigenbelasting op aangifte worden voldaan. Ingevolge artikel 15, eerste lid, van de Wet MRB moet in afwijking van artikel 19 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen 1959 (de AWR) de belasting zijn betaald bij aanvang van het tijdvak. Indien de belastingplichtige de belasting welke op aangifte moet worden voldaan niet, gedeeltelijk niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet gestelde termijn heeft betaald, vormt dit ingevolge artikel 37 van de Wet MRB in samenhang met artikel 67c, eerste lid, van de AWR een verzuim ter zake waarvan inspecteur hem een boete van ten hoogste € 4.537 kan opleggen. Ingevolge paragraaf 33, eerste lid, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst (BBBB) is sprake van een verzuim als bedoeld in artikel 67c van de AWR indien het bedrag niet uiterlijk op de uiterste betaaldatum is voldaan, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen een eerste, tweede, derde, respectievelijk vierde/volgend verzuim. Van een dergelijk verzuim is sprake indien belanghebbende in de periode van twee jaren voorafgaand aan het tijdstip waarop belanghebbende in verzuim is, eerder in verzuim is geweest. De boete bij een vierde verzuim bedraagt € 113, doch nooit meer dan het bedrag van de verschuldigde belasting.

4.4. Op basis van het door verweerder (Hof: de Inspecteur) gestelde, hetgeen door eiser niet is weersproken, neemt de rechtbank aan dat eiser voor ten minste de vierde maal in twee jaar de verschuldigde motorrijtuigenbelasting niet (tijdig) heeft betaald. De boete heeft tot doel een gebod tot nakoming van fiscale verplichtingen in te scherpen. Opzet of grove schuld is niet vereist. De rechtbank acht geen omstandigheden aanwezig die aanleiding geven tot matiging van de boete.”

4. Geschil in hoger beroep

In geschil is of de naheffingsaanslag en de boete terecht zijn opgelegd.

5. Standpunten van partijen

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de gedingstukken. Voor het verhandelde ter zitting wordt verwezen naar het proces-verbaal van zitting.

6. Beoordeling van het geschil

6.1. Het Hof is van oordeel dat de rechtbank op goede gronden een juiste beslissing heeft genomen.

6.2. In hoger beroep zijn door belanghebbende geen nieuwe grieven bijgebracht.

7. Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

8. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraken van de rechtbank.

Aldus gedaan door mrs. A. Bijlsma, voorzitter, B.A. van Brummelen en K. Kooijman, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van de griffier. De beslissing is op 15 juli 2010 in het openbaar uitgesproken.