Gerechtshof Amsterdam, 15-07-2010, BN1848, 08/00822

uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak no. AWB 08/215 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft met dagtekening 17 oktober 2007 aan belanghebbende voor het jaar 2004 ambtshalve een definitieve aanslag opgelegd in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 24.147.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraak, gedagtekend 13 december 2007, de aanslag gehandhaafd.

1.3. Bij uitspraak van 8 juli 2008, aan partijen verzonden op 15 juli 2008, heeft de rechtbank het door belanghebbende ingestelde beroep ongegrond verklaard.

1.4. Het tegen deze uitspraak gerichte hoger beroepschrift is door het Hof ontvangen op 28 juli 2008. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. De conclusie van repliek van belanghebbende is door het Hof ontvangen op 28 oktober 2008. De conclusie van dupliek van de inspecteur is bij het Hof binnengekomen op 15 december 2008.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 8 juni 2010. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2.Feiten

2.1. Bij het opleggen van de definitieve aanslag de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over 2004 heeft de inspecteur – conform de aangifte – als bestanddelen van het inkomen uit werk en woning van belanghebbende in aanmerking genomen een door de Gemeente Hoorn verstrekte uitkering ingevolge de Wet werk en bijstand van € 13.267 (de WWB-uitkering) alsmede een ingevolge de Nieuwe Werkloosheidswet toegekende uitkering van € 10.880 (de NWW-uitkering). De som van beide inkomensbestanddelen, en daarmee het belastbaar inkomen uit werk en woning, bedraagt € 24.147.

2.2. Tussen partijen is in hoger beroep niet in geschil dat het belastbaar inkomen uit werk en woning op basis waarvan de aanslag is opgelegd, verminderd moet worden met een bedrag van € 7.246 als negatief loon. Dit bedrag is door het UWV niet uitbetaald aan belanghebbende, maar aan de Gemeente H, omdat de door het UWV toegekende NWW-uitkering over de periode van 2 oktober 2001 tot en met 30 september 2002 in 2004 is verrekend met de in diezelfde periode door de Gemeente H verstrekte WWB-uitkering. Wettelijk bestaat geen recht op zowel een NWW-uitkering als een WWB-uitkering. Deze verrekening blijkt uit een brief van 21 juli 2008 van de Gemeente H die belanghebbende als bijlage bij het hoger beroepschrift heeft gevoegd.

2.3. Tussen partijen is voorts niet in geschil dat het belastbaar inkomen uit werk en woning op basis waarvan de aanslag is opgelegd, verminderd moet worden met een bedrag van € 493 vanwege de persoonsgebonden aftrek in verband met uitgaven voor zorgkosten.

2.4. Na aftrek van het negatieve loon en de persoonsgebonden aftrek bedraagt het belastbaar inkomen uit werk en woning nog € 16.408.

3. Geschil in hoger beroep

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Nu tussen partijen niet meer in geschil is dat het belastbaar inkomen uit werk en woning verminderd dient te worden, is het door belanghebbende ingestelde hoger beroep gegrond. Als hoofdregel heeft dan te gelden dat belanghebbende recht heeft op vergoeding van de kosten van het beroep bij de rechtbank en het hoger beroep bij het Hof op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht (HR 5 januari 2007, nr. 42548, BNB 2007/123).

4.2. De inspecteur stelt dat belanghebbende pas in hoger beroep de sub 2.2. genoemde brief van de Gemeente Hoorn heeft overgelegd, op basis waarvan de inspecteur de conclusie heeft getrokken dat de definitieve aanslag tot een te hoog bedrag is vastgesteld. De inspecteur stelt dat door het late tijdstip van verstrekking van de in deze brief vervatte informatie het aan belanghebbende is te wijten dat de definitieve aanslag onjuist is.

4.4. Gelet op het vorenoverwogene kan niet worden geoordeeld dat de noodzaak tot het instellen van beroep en hoger beroep in casu uitsluitend voortvloeide uit de handelwijze van belanghebbende (HR 12 mei 2006, nr. 42449, V-N 2006/25.7). Er is dan geen grond om een uitzondering op de sub 4.1. vermelde hoofdregel te maken.

5. Kosten

Het Hof acht termen aanwezig voor een kostenveroordeling op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. Het stelt het bedrag van deze kosten vast op 4,5 (tweemaal een beroepschrift, tweemaal verschijnen ter zitting en indiening van een conclusie van repliek) x € 322 x een wegingsfactor van 1 = € 1.449, + € 161 als vergoeding voor de kosten van de bezwaarprocedure, totaal € 1.610.

6. Beslissing