Gerechtshof Amsterdam, 22-07-2010, BN2549, 08/00990

uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak no. AWB 08/41 van de rechtbank Haarlem in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 16 juni 2010. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

2.1. De rechtbank heeft de volgende feiten vastgesteld (waarbij belanghebbende als eiser en de inspecteur als verweerder is aangeduid), waarvan ook het Hof zal uitgaan nu daartegen in hoger beroep geen bezwaren zijn ingebracht:

“2.1. Eiser is geboren op 19 januari 1955. Eiser is vanaf 2003 actief als artiest. Het instrument dat eiser bespeelt is de luit. Voor het jaar 2003 heeft eiser geen zelfstandigenaftrek geclaimd.

2.2. Eiser heeft in 2004 een parttime dienstverband bij het ROC Midden Nederland van 13,67 uur per week. Eiser heeft daarnaast in 2004 tot 15 september een parttime dienstverband bij het ROC van Amsterdam van 18,42 uur per week.

2.4. Door verweerder is in een brief van 21 mei 2007 aan eiser verzocht om een gespecifi-ceerd overzicht van de door eiser aan de onderneming bestede uren en een gespecificeerd overzicht van de uren welke eiser heeft besteed aan zijn overige werkzaamheden. Bij brief van 11 juli 2007 heeft Schoenmaker op dit verzoek gereageerd. Als bijlage bij zijn brief aan verweerder is “een urenspecificatie voor de zelfstandigenaftrek” over het jaar 2004 gevoegd.

2.6. Als bijlage bij een brief van 30 augustus 2007 aan verweerder zendt Schoenmaker een overzicht waarin de overlegmomenten in 2004 van eiser zijn opgenomen. In een schrijven van 19 september 2007, ontvangen door verweerder op 21 september 2007, dient Schoen-maker bezwaar in tegen de aanslag.

2.7. Op 8 oktober 2007 zendt eiser nadere informatie aan verweerder over zijn overige werkzaamheden als docent.

2.8. Op 15 oktober 2007 wordt er door verweerder een voornemen tot afwijzing van het bezwaar aan eiser verzonden.

2.9. Op 30 oktober 2007 vindt een hoorgesprek plaats. Na dit hoorgesprek zendt eiser op 31 oktober 2007 een brief aan verweerder met als bijlage een kopie van een deel van de agenda van eiser uit 2004 (periode 5 februari 2004 tot 1 maart 2004 en van 7 augustus 2004 tot 3 oktober 2004).

2.10. Bij het beroepschrift van eiser, dat is ingediend door zijn gemachtigde, is een (tweede) urenspecificatie als bijlage opgenomen.”

2.2. Ter zitting in hoger beroep is komen vast te staan dat belanghebbende met zijn werkzaamheden in 2004 een basis heeft gelegd voor zijn huidige carrière. Belanghebbende heeft in 2004 gewerkt aan twee theatervoorstellingen te weten ‘[Q]’ en ‘[R]’. De opdracht voor het theaterstuk ‘[Q]’ heeft hij rond februari 2004 gekregen en de opdracht voor het theaterstuk ‘[R]’ heeft hij in maart/april 2004 gekregen.

3. Geschil in hoger beroep

In hoger beroep is evenals bij de rechtbank in geschil of belanghebbende recht heeft op toepassing van zelfstandigen- en startersaftrek als bedoeld in artikel 3.76 van de Wet IB 2001 en meer specifiek of belanghebbende heeft voldaan aan het urencriterium.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. De rechtbank heeft het beroep van belanghebbende ongegrond verklaard en heeft daarbij het volgende overwogen:

4.3. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiser niet aannemelijk gemaakt dat hij tenminste 1225 uren in de onderneming werkzaam is geweest in 2004. De verstrekte urenoverzichten leveren niet het vereiste bewijs op nu deze achteraf zijn opgemaakt. Voorts wijken de twee overgelegde urenstaten [Hof: zowel] voor wat betreft het totaal aantal uren als het aantal uren per week van elkaar af en zijn ze bovendien te globaal van opzet en niet controleerbaar omdat eiser geen bewijsstukken heeft kunnen overleggen waaruit de besteding van de vermelde uren kan worden afgeleid. Zo onderbouwt het “overzicht van overlegmomenten 2004” de urenstaten onvoldoende omdat er alleen een datum, locatie en naam of activiteit wordt genoemd. Het is daardoor niet of onvoldoende duidelijk wat de overlegmomenten inhouden en hoeveel uren daaraan zijn besteed. Voorts kan de agenda van eiser niet als onderbouwing dienen omdat deze agenda’s slechts een beperkt gedeelte van zijn uren bevatten.”

4.3. Het Hof sluit zich aan bij de overwegingen van de rechtbank en bij het oordeel dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij in 2004 ten minste 1225 uren in de onderneming werkzaam is geweest. Hetgeen in hoger beroep aan de orde is gekomen heeft geen nieuw of ander licht op de zaak geworpen. Het Hof vindt bevestiging voor dit oordeel in de omstandigheid dat belanghebbende ter zitting in hoger beroep desgevraagd niet heeft kunnen verklaren op welke wijze hij vanuit de in zijn agenda van het jaar 2004 genoteerde (globale en deels summiere) gegevens de veel specifiekere urenoverzichten heeft kunnen opstellen en evenmin op welke wijze hij tot twee verschillende urenstaten is gekomen waarbij (bijvoorbeeld) op de ene urenstaat een totaal van 53 uren aan optredens is vermeld en op de andere urenstaat 89,5 uren aan optredens. Tenslotte kan ook uit de ter zitting door belanghebbende getoonde ‘waslijst’, die overigens niet ziet op 2004, niet worden afgeleid dat belanghebbende in 2004 ten minste 1.225 uren aan zijn onderneming heeft besteed.

4.4. De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd.

5. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mrs. E.F. Faase, voorzitter, J. den Boer en H.E. Kostense, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van G.J.H.M. Milder-Wolbers, als griffier. De beslissing is op 22 juli 2010 in het openbaar uitgesproken.

Bij afwezigheid van de voorzitter is de uitspraak ondertekend door de oudste raadsheer.