Gerechtshof Amsterdam, 23-12-2010, BP2701, 09/00581

uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaak no. AWB 08/7387 van de rechtbank Haarlem in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 20 oktober 2010. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

2.1. De rechtbank heeft in de onderdelen 2.1. tot en met 2.4. van haar uitspraak de navolgende feiten vastgesteld, waarvan ook het Hof uit zal gaan nu daartegen door partijen geen bezwaren zijn ingebracht:

“2.1. [Belanghebbende] dreef tot maart 2005 een horeca-onderneming onder de naam Restaurant [Y] te Amsterdam. Op 28 februari 2005 is deze onderneming gestaakt.

2.2. In 2005 heeft [B] een gedeelte ter grootte van € 82.188 van de door hem aan [belanghebbende] verstrekte lening aan [belanghebbende] kwijtgescholden.

2.3. Het bij beschikking vastgestelde te verrekenen verlies [Hof: uit voorafgaande jaren] bedraagt € 132.795.

2.4. [Belanghebbende] heeft het bedrag van € 82.188 in haar aangifte aangemerkt als vrijgestelde kwijtscheldingswinst. [De inspecteur] heeft dit bedrag gecorrigeerd.”

3. Geschil in hoger beroep

Evenals voor de rechtbank, is in hoger beroep in geschil of de kwijtscheldingswinst van € 82.188 is vrijgesteld op grond van artikel 3.13, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001).

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Primair stelt belanghebbende zich, evenals voor de rechtbank, op het standpunt dat de schuld ad € 82.188 door de schuldeiser [B] pas is kwijtgescholden nadat de onderneming werd gestaakt en dat om die reden eerst de stakingswinst dient te worden verrekend met de nog te verrekenen verliezen ad € 132.795 uit voorgaande jaren en dat pas daarna de regeling van de kwijtscheldingswinstvrijstelling moet worden toegepast. Dit zou in de zienswijze van belanghebbende ertoe leiden dat de kwijtscheldingswinst van € 82.188 geheel is vrijgesteld omdat, na verrekening van de stakingswinst met de verliezen uit voorgaande jaren, er geen verlies resteert zodat wordt voldaan aan de voorwaarden voor toepassing van de vrijstelling als bedoeld in artikel 3.13, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet IB 2001.

4.2. De rechtbank heeft in de onderdelen 4.1. tot en met 4.3. van haar uitspraak als volgt overwogen:

“4.1. Artikel 3.13, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet IB 2001 bepaalt dat niet tot de winst behoren voordelen verkregen door het prijsgeven van niet voor verwezenlijking vatbare rechten door schuldeisers, voor zover de voordelen de som van het verlies uit werk en woning dat overigens mocht zijn geleden en de volgens afdeling 3.13 te verrekenen verliezen uit het verleden overtreffen.

4.2. Tussen partijen is niet in geschil dat de prijsgegeven schuld niet voor verwezenlijking vatbaar was.

4.3. Het Hof is van oordeel dat de rechtbank op goede gronden een juiste beslissing heeft genomen. De stelling van belanghebbende dat eerst na de verkoop van de onderneming in februari 2005, later in datzelfde jaar een vaststellingsovereenkomst met schuldeisers over de afwikkeling van de schulden zou zijn gesloten, leidt, wat er van die stelling verder ook zij, gelet op het voorgaande niet tot een andere beslissing.

4.4. In hoger beroep heeft belanghebbende subsidiair aangevoerd dat bij de verkoop van de onderneming alle op dat moment nog aanwezige bezittingen en schulden zijn overgegaan naar het privévermogen. De schuld aan [B] is aldus onderdeel gaan uitmaken van box 3, en vervolgens heeft in box 3 een kwijtschelding plaatsgevonden, aldus belanghebbende.

4.5. Het Hof verwerpt deze stelling van belanghebbende. Indien een ondernemingsschuld bij de staking van de onderneming van de schuldenaar (nog) niet kan worden voldaan, kan deze schuld niet naar het privévermogen van de schuldenaar worden overgebracht, doch blijft zij tot diens te vereffenen ondernemingsvermogen behoren (vlg. Hoge Raad 17 januari 2003, nr. 36 510, VN 2003/6.15). De winst ten gevolge van de kwijtschelding van die schuld dient derhalve als (nagekomen) bedrijfsbate te worden aangemerkt, welke bedrijfsbate als winst uit onderneming in box 1 in aanmerking wordt genomen.

De uitspraak is gedaan door mrs. E.F. Faase, voorzitter, J. den Boer en H.N. van der Kolk, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. G.J.H.M. Milder-Wolbers, als griffier. De beslissing is op 23 december 2010 in het openbaar uitgesproken.