Gerechtshof Amsterdam, 28-04-2011, BQ7218, 09/00299

uitspraak van de meervoudige douanekamer

op het hoger beroep van

A. BV B, belanghebbende, gemachtigde mr. C,

tegen de uitspraak in de zaak no. AWB 07/6546 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) van 10 maart 2009 in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft aan belanghebbende op 14 december 2006 een uitnodiging tot betaling (hierna: UTB) uitgereikt voor een totaalbedrag van € 14.121,19 aan douanerechten.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraak, gedagtekend 13 september 2007, de UTB gehandhaafd.

1.3. Bij uitspraak van 10 maart 2009, heeft de rechtbank het door belanghebbende ingestelde beroep ongegrond verklaard. Het tegen deze uitspraak ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 21 april 2009 en aangevuld bij brief van 5 juni 2009. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. Van belanghebbende is op 1 september 2009 een conclusie van repliek ingekomen. De inspecteur heeft op 6 november 2009 een conclusie van dupliek ingediend. Op 31 december 2009 heeft het Hof een nader stuk van belanghebbende ontvangen. Bij schrijven van 1 februari 2010 heeft de inspecteur op dit nadere stuk gereageerd.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 29 maart 2011. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

De feiten zijn door de rechtbank als volgt vastgesteld, waarbij belanghebbende is aangeduid als ‘eiseres’ en de inspecteur als ‘verweerder’.

2.2. Na het indienen van de aangifte is op 19 mei 2006 een monsteronderzoek ingesteld. In de brief van 13 september 2006 is de uitslag van het monsteronderzoek aan eiseres medegedeeld. In de brief staat – voorzover hier van belang – het volgende vermeld:

Beschouwing tbv. tariefindeling:

2.3. Op verzoek van eiseres is op 15 september 2006 een heronderzoek ingesteld. In de brief van 4 december 2006 wordt de uitslag van het heronderzoek aan eiseres medegedeeld. Hierin staat – voor zover van belang – het volgende vermeld:

2.4. Naar aanleiding van de uitslag van voormeld onderzoek heeft verweerder de knoflooktenen ingedeeld in onderverdeling 0703 20 00 van de Gecombineerde Nomenclatuur (GN) en de in geschil zijnde utb uitgereikt.

Nu daartegen door partijen geen bezwaren zijn ingebracht, gaat ook het Hof van die feiten uit.

3. De overwegingen van de rechtbank

De rechtbank heeft het volgende overwogen, voor zover hier van belang en waarbij belanghebbende is aangeduid als “eiser”.

5.1. Voor de indeling zijn wettelijk bepalend de bewoordingen van de posten en de aantekeningen op de afdelingen of op de hoofdstukken. Blijkens de bewoordingen van de posten 0703 en 0710 en de stellingen van partijen is in dit geschil van belang of de knoflooktenen als zijnde ‘bevroren’ dan wel als ‘gekoeld’ kunnen worden aangemerkt. De GS-toelichting, hoofdstuk 7, algemene opmerkingen, tweede en derde alinea, luidt hierover als volgt:

“Onder gekoeld wordt verstaan dat de temperatuur gewoonlijk tot om en nabij 0ºC is verlaagd, zonder dat het product bevriest. Bepaalde producten, zoals aardappelen, kunnen echter als gekoeld worden aangemerkt wanneer zij zijn afgekoeld tot 10ºC en op deze temperatuur wordt gehouden. Onder bevroren wordt verstaan dat een product is afgekoeld tot onder het vriespunt, totdat het door en door bevroren is.”

5.2. Knoflooktenen, welke zijn afgekoeld tot een temperatuur van – 1½ºC, kunnen niet als (door en door) bevroren worden aangemerkt. De rechtbank hecht hierbij waarde aan de uitslag van het monsteronderzoek zoals geciteerd in onderdeel 2.3 alsmede de verklaringen ter zitting van de medewerker van het laboratorium. Zo heeft deze, niet althans onvoldoende weersproken, gemotiveerd verklaard dat de knoflooktenen pas bevriezen bij een temperatuur van ongeveer -9ºC à -10ºC. Gelet hierop kan niet worden gezegd dat de knoflooktenen reeds bij een temperatuur van -1½ºC door en door bevroren zijn.

5.4. Voor zover eiseres heeft willen stellen dat de knoflooktenen ingedeeld dienen te worden onder een post in hoofdstuk 20 (bereidingen van groenten), oordeelt de rechtbank als volgt. De GS-toelichting hoofdstuk 7, algemene opmerkingen luidt – voor zover hier van belang – als volgt:

5.5. De aantekeningen bij hoofdstuk 20 luiden, voor zover hier van belang, als volgt:

5.6. Dat de knoflooktenen met ozon zijn behandeld en zijn verpakt onder een gemodificeerde atmosfeer betekent, gelet op de onder 5.4. genoemde GS-toelichting, dat zij ingedeeld blijven onder hoofdstuk 7 en niet kunnen worden ingedeeld onder hoofdstuk 20. De behandeling die de knoflooktenen hebben ondergaan is enkel gedaan om bederf tegen te gaan.

5.7. Eiseres’ beroep op de door de Duitse en Zweedse douaneautoriteiten afgegeven bindende tariefinlichting kan evenmin slagen. Afgezien van het feit dat alleen de rechthebbende van de bindende tariefinlichting daarop een beroep kan doen wanneer het om dezelfde producten gaat, hetgeen niet is komen vast te staan, zijn deze verstrekt op een datum gelegen na de datum van invoer. Eiseres’ stellingen met betrekking tot invoerbeperkingen en handelsnormen slagen evenmin, daar deze niets afdoen aan de indelingsregels.

4. Geschil in hoger beroep

In hoger beroep is in geschil of de onder 2.1. in de uitspraak van de rechtbank genoemde goederen moeten worden ingedeeld onder post 0703 20 00 van de Gecombineerde Nomenclatuur (GN), zoals de inspecteur bepleit, dan wel onder GN-post 0711 90 80, zoals belanghebbende voorstaat.

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding, waaronder het proces-verbaal van de zitting.

5. Relevante bepalingen

5.1. De relevante GN-posten luidden in 2006, voor zover hier van belang:

6. Beoordeling van het geschil

6.1. Gelet op het ter zitting door belanghebbende nader ingenomen standpunt dat de ingevoerde knoflooktenen uitsluitend als ‘voorlopig verduurzaamde groente’ onder post 0711 kunnen worden ingedeeld, is tussen partijen niet meer in geschil dat het product niet kan worden aangemerkt als een ‘bevroren groente’ van post 0710. Het Hof zal partijen hierin volgen, nu dit standpunt geen blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting en ook gedragen wordt door de feiten.

6.2. Belanghebbende betoogt dat het onderwerpelijke product als ‘voorlopig verduurzaamd’ in de zin van post 0711 van de GN moet worden aangemerkt, nu de koflooktenen na het pellen zijn behandeld met natriumhypochloriet, afgespoeld met schoon water, bevroren bij een temperatuur van -3ºC (waarbij op enigerlei wijze ozon (O3) wordt gebruikt om de lucht te ontsmetten) en tot slot met stikstof (N2) zijn verpakt in een plastic zak. De inspecteur heeft gesteld dat bij laboratoriumonderzoek geen conserveringsmiddel is aangetroffen, dat natriumhypochloriet weliswaar een ontsmettende, maar geen conserverende werking heeft en dat het natriumhypchloriet bovendien meteen na de behandeling weer wordt weggespoeld. Het Hof overweegt te dier zake als volgt.

6.4. Post 0711 heeft blijkens de bewoordingen van de post betrekking op voorlopig verduurzaamde groenten, welke als zodanig – dus in voorlopig verduurzaamde staat – niet geschikt zijn voor dadelijke consumptie. Uit deze bewoordingen volgt dat genoemde post uitsluitend ziet op produkten die door de gebruikte conserveringsmethode niet als zodanig zonder gevaar voor de gezondheid kunnen worden geconsumeerd (HvJ 20 maart 1980, nr. 87/79, 112/79 en 113/79, Bagusat e.a., Jur. 1980, p.1159, r.o. 11 en 12 en HvJ 8 juli 1981, nr. 170/80, Einkaufsgesellschaft der Deutschen Konservenindustrie, Jur. 1981, p.1865, r.o. 9). Gesteld noch gebleken is dat het product dat is ingevoerd niet zonder gevaar voor de gezondheid kan worden geconsumeerd als gevolg van enig toegevoegd conserveringsmiddel. Belanghebbende heeft enkel gesteld dat het product niet voor dadelijke consumptie geschikt is vanwege mogelijkerwijs aanwezige bacteriën en vanwege de producttemperatuur (op het moment van invoer) van -1,5 ºC.

6.5. Gelet op het vorenoverwogene komt het Hof tot het oordeel dat het product niet is verduurzaamd in de zin van post 0711 en dat – zo dit anders zou zijn – niet is voldaan aan de voorwaarde dat het product niet als zodanig geschikt is voor dadelijke consumptie. Indeling onder post 0711 is daarom niet mogelijk.

6.6. De onderwerpelijke knoflooktenen dienen als ‘gekoeld’ te worden aangemerkt. Het Hof maakt de overwegingen van de rechtbank dienaangaande (r.o. 5.1. en 5.2.) tot de zijne. Gekoelde knoflook wordt met name genoemd in post 0703. Anders dan belanghebbende betoogt staat aan indeling onder post 0703 niet in de weg dat sprake is van gepelde knoflooktenen en niet van ongepelde knoflookbollen. In de bewoordingen van de post wordt de algemene term ‘knoflook’ gebruikt en uit de IDR-toelichting op hoofdstuk 7 volgt dat groenten van dit hoofdstuk, voor zover niet anders is bepaald, ook in schijven of in stukken gesneden, tot pulp geplet, geraspt, geschild, gepeld of ontbolsterd mogen zijn. Noch uit Verordening 2288/97, noch uit Verordening 902/2007 kan worden afgeleid dat gepelde knoflook niet onder post 0703 moet worden ingedeeld. Indeling dient derhalve te geschieden met toepassing van indelingsregel 1 en 6 onder postonderverdeling 0703 20 00 als ‘knoflook’.

6.7. Belanghebbende heeft een beroep gedaan op het gelijkheidsbeginsel, onder verwijzing naar een veronderstelde afwijkende behandeling van andere importeurs in andere lidstaten in de periode 2004 tot en met 2006. Dit beroep kan belanghebbende niet baten, reeds omdat volgens vaste rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen een met de gemeenschapsregeling strijdige praktijk van een lidstaat nooit tot het ontstaan van een door het gemeenschapsrecht beschermde rechtspositie kan leiden (HvJ 15 december 1982, zaak 5/82, Maizena, Jurispr. 1982 blz. 04601) alsmede HvJ 26 april 1988, zaak 316/86, Krücken, Jurispr. 1988 blz. 02213).

Slotsom

6.8. De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd.

7. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

8. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mrs. A. Bijlsma, voorzitter, B.A. van Brummelen en B. Emmerig, leden van de douanekamer, in tegenwoordigheid van de griffier. De beslissing is op 28 april 2011 in het openbaar uitgesproken.