Gerechtshof Amsterdam, 09-06-2011, BQ9591, 10/00365

GERECHTSHOF AMSTERDAM

kenmerk P10/00365

2.3. Op 22 januari 2008 om 9.25 uur is door medewerkers van de Belastingdienst een controle ingesteld. In het naar aanleiding van deze controle op 13 maart 2008 opgemaakte rapport staat, onder meer:

“(...)

De controleopdracht luidde als volgt:

Een BPM controle instellen bij de [ naam firma belanghebbende], [adres].

(...)

Als toelichting op de controleopdracht stond in DFC nr. 16 vermeld:

Informatie van Douane Zuid, aangiftepunt BPM Den Bosch. Op 19-9-2007 is aldaar door de [ naam firma belanghebbende] te [X] een BPM aangifte gedaan van een omgebouwde auto met het kenteken 81-VJT-6. (...) Het is mogelijk dat de achterbank vrij eenvoudig gemonteerd kan worden en de auto voor personenvervoer gebruikt gaat worden. Op dat moment voldoet de auto niet meer aan de inrichtingseisen voor een grijs kenteken.

Op datum en tijd voornoemd zagen wij dat, in de [adres], zijnde openbare weg, ter hoogte van [huisnummer], binnen de gemeente [X], een zwart gekleurde bestelauto geparkeerd stond:

Gegevens van het voertuig:

(...).

Hierna hebben wij aangebeld bij woonhuis [adres]. (...)

Hierna hebben wij de bewoonster van [adres] gevraagd of zij de bestelauto met kenteken [nummer] voor ons wilde openen voor onderzoek. Zij voldeed aan dit verzoek door de sleutels uit het woonhuis te pakken en de portieren van de bestelauto te openen.

(...)

Bij het daarop volgende onderzoek van de bestelauto (...) namen wij het volgende waar:

In de cabine van de bestelauto zagen wij 7 zitplaatsen: Twee luxe uitgevoerde voorstoelen, daarachter nog twee luxe uitgevoerde stoelen, daarachter een drie-persoons zitbank. Verder was de bestelauto van voorruit tot achterruit geheel open (een open ruimte, zonder tussenschot), en was er door de geplaatste passagiersstoelen en de drie-persoonsbank vrijwel geen ruimte meer over in de cabine, om nog benodigdheden van een schildersbedrijf te plaatsen en te vervoeren. De bestelauto was van binnen volledig bekleed, en vertoonde geen sporen van bedrijfsmatig gebruik.

(...)

De vrouw verklaarde dat de extra zitplaatsen demonteerbaar zijn. Desgevraagd vertelde de bewoonster van [adres] dat de bestelauto destijds zonder de extra zitplaatsen bij het BPM aangiftepunt in Den Bosch, ter keuring was aangeboden. Verder verklaarde zij dat de extra zitplaatsen zijn geplaatst voor het vervoeren van het gezin, en dat als de eigenaar de auto voor zijn werk gebruikt, hij dan de extra zitplaatsen er weer uithaalt.”

2.6. Blijkens het proces-verbaal van het verhandelde ter zitting bij de rechtbank heeft de inspecteur met betrekking tot de hoogte van de opgelegde boete het volgende verklaard:

“Omdat eiser gedurende een periode van 2 maanden niet de beschikking had over een andere auto is verdedigbaar om de boete te relateren aan 2 maanden. Dat betekent dat de boete wordt gematigd tot 34 %. Immers er is over 6 maanden nageheven”.

2.7. Tot de stukken van het geding behoort een door de inspecteur bij zijn hogerberoepschrift overgelegde ongedateerde en niet ondertekende brief afkomstig van belanghebbende, op briefpapier van diens schildersbedrijf, waarin deze onder meer stelt:

“ Betreft controle; 22-01-2008

(...)

Toelichting op de controle van ons voertuig;

Ter keuring aangeboden; kantoor Den Bosch

Op 12-09-2007

[belanghebbende] heeft de auto ter keuring aangeboden.

De banken waren niet gemonteerd.

De banken zijn eenvoudig te verwijderen en terug te plaatsen.

Altijd zonder banken, alleen tijdens mijn verblijf in Tunesië had mijn vrouw nog geen eigen auto dus heb ik toen voor haar de banken gemonteerd als noodoplossing om de kinderen te kunnen vervoeren. En juist tijdens deze week in Tunesië vond de controle van uw collega’s plaats. (...)”.

De relevante overwegingen van de rechtbank, waarin belanghebbende wordt aangeduid als ‘eiser’ en de inspecteur als ‘verweerder’, luiden als volgt:

“ 6. Verweerder heeft met het op 13 maart 2008 opgemaakte proces-verbaal aannemelijk gemaakt dat het motorrijtuig op de datum van controle, 22 januari 2008, niet in overeenstemming was met het voorschrift inzake bestelauto’s. Eiser ontkent ook niet dat het motorrijtuig op die datum niet in overeenstemming was met het voorschrift inzake bestelauto’s. Verweerder heeft daarom de verschuldigde motorrijtuigenbelasting met toepassing van artikel 33 van de Wet MRB terecht van eiser nageheven.

Belanghebbende, woonachtig te [X], valt onder de jurisdictie van ressort Den Haag.

Naar het oordeel van het Hof was derhalve in de onderhavige zaak niet de rechtbank Haarlem maar de rechtbank Den Haag bevoegd om van het onderhavige geschil in eerste aanleg kennis te nemen. Gelet op de verklaring van partijen, gedaan ter zitting van het Hof, dat zij met het oog op de proceseconomie wensen dat het Hof deze zaak in hoger beroep behandelt en de zaak niet wordt teruggewezen naar de rechtbank Den Haag, wordt met toepassing van artikel 27s van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) de onbevoegdheid van de rechtbank Haarlem voor gedekt verklaard en zal het Hof die uitspraak als bevoegdelijk gedaan aanmerken.

Het Hof tekent hierbij nog aan dat het op grond van het bepaalde in artikel 60, eerste lid, van de Wet op de rechterlijke organisatie bevoegd is kennis te nemen van hoger beroepen die zijn ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank Haarlem.

De stelling van belanghebbende dat de Belastingdienst deze zaak te laat aanhangig heeft gemaakt moet worden verworpen nu de wettelijke termijnen in acht zijn genomen.

Het Hof heeft evenmin andere procesrechtelijk verzuimen vastgesteld, die in de weg staan aan het opleggen van de onderhavige naheffingsaanslag en boete.

5.3.3. Het Hof leidt uit voormelde brief af dat belanghebbende de stoelen en bank zelf heeft geplaatst in het voertuig en dat hij zijn partner toestemming heeft gegeven gebruik te maken van de auto voor personenvervoer. De verklaring van belanghebbende dat hij met “ ik” in deze context zijn hele familie bedoelt, komt het Hof niet geloofwaardig voor.

Zo dit al anders mocht liggen dan geldt dat belanghebbende zijn partner, zoals hij ter zitting desgevraagd heeft bevestigd, niet expliciet had verboden gebruik te maken van de auto voor personenvervoer en dat zij bovendien over sleutels van het voertuig beschikte.

Het Hof concludeert dat er geen sprake is van omstandigheden die zijn ontstaan buiten toedoen van belanghebbende waarop hij geen invloed kon uitoefenen.

Slotsom

5.5. De slotsom is dat het hoger beroep gegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden vernietigd, behoudens voor zover de uitspraak de naheffingsaanslag betreft, de vergoeding van het griffierecht en de proceskosten.

Het Hof:

-vernietigt de uitspraak van de rechtbank behoudens voor wat betreft de naheffingsaanslag, het griffierecht en de proceskosten;

-verklaart het beroep inzake de boete gegrond;

-vernietigt de uitspraak op bezwaar voor zover het de boete betreft;

-vermindert de boete tot een bedrag van € 299,88.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2. het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.