Gerechtshof Amsterdam, 28-07-2011, BR5252, 09/00801

28 juli 2011

uitspraak van de vierde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

dr. [X], te [Z], belanghebbende,

tegen de uitspraak met kenmerk AWB 09/2991 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) in het geding tussen

belanghebbende

en

de inspecteur van de Belastingdienst Utrecht-Gooi/ kantoor Utrecht, de inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft met dagtekening 23 oktober 2008 aan belanghebbende voor het jaar 2008 een voorlopige aanslag opgelegd in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna IB/PVV) berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 490.000. Gelijktijdig met deze voorlopige aanslag is bij beschikking heffingsrente in rekening gebracht ten bedrage van € 3.993.

1.2. Na tegen de beschikking heffingsrente gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraak, gedagtekend 24 maart 2009, de beschikking heffingsrente gehandhaafd.

1.3. Bij uitspraak van 10 december 2009, verzonden op 11 december 2009, heeft de rechtbank het daartegen door belanghebbende ingestelde beroep niet-ontvankelijk verklaard.

1.4. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij beroepschrift van 14 december 2009, bij de rechtbank ingekomen op 17 december 2009. De rechtbank heeft het hoger beroepschrift doorgezonden naar het Hof op de voet van artikel 6:15 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Belanghebbende heeft het hoger beroep aangevuld bij brieven van 10 en 19 januari 2010. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. Belanghebbende heeft hierop gereageerd in een brief van 10 maart 2010.

1.6. Na hiervoor door partijen verleende toestemming heeft het Hof op grond van artikel 8:57 van de Awb besloten het onderzoek ter zitting achterwege te laten en vervolgens het onderzoek gesloten.

2. Feiten

Het Hof vindt aanleiding de feiten zelfstandig vast te stellen.

2.1. Op 24 november 2008 ontving belanghebbende een eenmalige uitkering uit een lijfrenteverzekering van Nationale Nederlanden. Voorafgaand aan deze uitkering heeft belanghebbende verzocht om een voorlopige aanslag IB/PVV 2008 op te leggen.

2.2. De op grond van de voorlopige aanslag verschuldigde IB/PVV is in november 2008, na ontvangst van de onder 2.1. genoemde uitkering, voldaan.

3. Geschil in hoger beroep

In hoger beroep is in geschil of belanghebbende ontvankelijk is in zijn beroep bij de rechtbank. Indien belanghebbende ontvankelijk is in zijn beroep bij de rechtbank is in geschil of terecht heffingsrente in rekening is gebracht.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Ingevolge artikel 6:7 Awb bedraagt de termijn voor het indienen van een beroepschrift zes weken. Ingevolge artikel 6:9, eerste lid, Awb is een beroepschrift tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen.

4.3. De uitspraak op bezwaar is gedagtekend 24 maart 2009. Niet gesteld of gebleken is dat de dagtekening is gelegen vóór de dag van bekendmaking, zodat de beroeptermijn is aangevangen op woensdag 25 maart 2009 en is geëindigd op woensdag 6 mei 2009 (met toepassing van de Algemene termijnenwet; in artikel 3 van deze wet is 5 mei aangewezen als een algemeen erkende feestdag).

4.4. Anders dan de inspecteur is het Hof van oordeel dat het onder 2.3. opgenomen schrijven door de inspecteur had moeten worden onderkend als een bij een onbevoegd bestuursorgaan ingediend beroepschrift en hij dit schrijven op de voet van 6:15 Awb had moeten doorzenden aan de rechtbank. Het in de aanhef van het schrijven genoemde nummer (van de onderhavige voorlopige aanslag), de formuleringen in de brief “waartegen ik dan ook hierbij bezwaar aanteken” en “ U krijgt van mij nog steeds geen “carte blanche”, kunnen bezwaarlijk anders worden opgevat dan dat belanghebbende in deze brief (ook) bezwaren tegen de uitspraak op bezwaar van 24 maart 2009 maakt. Dat belanghebbende in hetzelfde schrijven (kennelijk) ook bezwaren formuleert tegen een andere beschikking doet daar niet aan af. Dit brengt mee, nu het schrijven is gedateerd op 11 april 2009 en gesteld noch aannemelijk is geworden dat de ontvangst bij de Belastingdienst buiten de onder 4.3. genoemde termijn is gelegen, dat belanghebbende tijdig in beroep bij de rechtbank is gekomen.

4.5. Het vorenoverwogene leidt ertoe dat het Hof het hoger beroep gegrond acht in zoverre dit is gericht tegen de niet-ontvankelijkverklaring door de rechtbank. In beginsel heeft dit op de voet van artikel 27q, eerste lid, aanhef en onderdeel a, AWR te leiden tot een terugwijzing naar de rechtbank teneinde het beroep met inachtneming van de uitspraak van het Hof nogmaals te beoordelen. Met toepassing evenwel van artikel 27r AWR zal het Hof deze zaak in hoger beroep zelf afdoen, omdat de zaak naar het oordeel van het Hof geen nadere behandeling door de rechtbank behoeft en zowel belanghebbende als de inspecteur, desgevraagd, niet de voorkeur gaven aan terugwijzing.

4.7. Naar het Hof begrijpt acht belanghebbende het in strijd met de ratio van artikel 30f AWR dat hem ter zake van de over de uitkering uit de lijfrenteverzekering verschuldigde inkomstenbelasting heffingsrente in rekening wordt gebracht over een periode waarin deze voordelen nog niet aan belanghebbende waren uitbetaald (te weten 1 juli 2008 tot 24 november 2008), en hij daarover dus ook geen rendement kon behalen.

4.8. De door belanghebbende gewraakte heffingsrenteberekening vloeit evenwel voort uit de duidelijke tekst van artikel 30f AWR, waaraan de inspecteur is gebonden. De wetgever heeft, zoals onder 4.6. is overwogen, de mogelijkheid van pieken en dalen in de inkomstenstroom vóór dan wel na 1 juli van enig jaar, en de daarmee samenhangende onevenwichtigheden bij een heffingsrenteberekening die aanvangt op 1 juli van enig jaar, uitdrukkelijk onder ogen gezien en om uitvoeringstechnische redenen aanvaardbaar geacht. Het is niet aan de rechter om deze keuze op billijkheid te toetsen. Een rechter dient op grond van artikel 11 van de Wet van 15 mei 1829, Stb. 28, houdende algemeene bepalingen der wetgeving van het Koninkrijk, volgens de wet recht te spreken en mag in geen geval de innerlijke waarde of billijkheid der wet beoordelen.

Slotsom

De slotsom is dat, nu belanghebbende ontvankelijk is in zijn beroep bij de rechtbank, het hoger beroep gegrond is en de uitspraak van de rechtbank moet worden vernietigd. Doende wat de rechtbank had moeten doen zal het Hof het beroep ongegrond verklaren.

5. Kosten

Van ingevolge het Besluit proceskosten bestuurskosten voor vergoeding in aanmerking komende proceskosten is niet gebleken.

6. Beslissing

De uitspraak is gedaan door mrs. M.J. Leijdekker, voorzitter, J.P.A. Boersma en F.J.P.M. Haas, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. J. Couperus, als griffier. De beslissing is op 28 juli 2011 in het openbaar uitgesproken.