Gerechtshof Amsterdam, 29-09-2011, BV1611, 10/00225 en 10/00226

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

Derde Meervoudige Belastingkamer

1.2. Belanghebbende heeft cassatieberoep ingesteld tegen deze uitspraken. De Hoge Raad heeft bij arresten van 25 april 2008 (nr. 43.791 en 43.792, BNB 2008/162) iedere verdere beslissing aangehouden en het geding geschorst totdat het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen naar aanleiding van de verzoeken om een prejudiciële beslissing uitspraak heeft gedaan in de arresten van 21 maart 2008, nr. 43050, LJN BA8179, BNB 2008/159 en nr. 43670, LJN BC7249, BNB 2009/160.

Bij arrest van 11 juni 2009, C-155/08 en C-157/08 (BNB 2009/222) heeft het Hof van Justitie uitspraak gedaan.

Daarop heeft de Hoge Raad bij arresten van 9 april 2010 (nr. 43.791bis en nr. 43.792bis) het beroep in cassatie gegrond verklaard, de uitspraak van het Arnhemse gerechtshof vernietigd en het geding ter verdere behandeling en beslissing van de zaak verwezen naar dit Hof, het Gerechtshof te Amsterdam (hierna: het Hof).

1.5. Van de zijde van de inspecteur is een brief van 22 juni 2010 binnengekomen met daarbij gevoegd:

- de integrale versie van het Draaiboek, inclusief 60 bijlagen, uitsluitend ter kennisneming van de Derde Meervoudige Belastingkamer, en

- de (meest recente) zogeheten WOB-versie van het Draaiboek, inclusief bijlagen maar met uitzondering van de bijlagen 50 en 55 tot en met 58, in welke versie (ook overigens) passages zijn weggelaten en waarin alle natuurlijke personen zijn aangeduid met de letters “NN” gevolgd door een nummer.

Bij brief van 27 juli 2010 is aan de wederpartij een kopie van voormelde brief van de inspecteur met de WOB-versie van het Draaiboek gezonden.

1.6. Ter zitting van de Derde Meervoudige Belastingkamer van 17 november 2010 is het beroep van belanghebbende betreffende de onder 1.1. vermelde navorderingsaanslagen behandeld in het kader van het bepaalde in artikel 8:29 Awb. Aldaar zijn verschenen, namens de inspecteur, [A], vergezeld van [B] en [C]. Belanghebbende en zijn gemachtigde zijn, met bericht daarvan aan het Hof, niet verschenen.

De door de inspecteur overgelegde pleitnota is bij brief van de griffier van 6 december 2010 in kopie aan (de gemachtigde van) belanghebbende gezonden.

Van het overigens ter zitting verhandelde is een proces-verbaal opgemaakt waarvan een afschrift aan deze tussenuitspraak is gehecht.

1. Inleiding

1.1. Aanleiding voor het project

1.2. Fiscaal-administratiefrechtelijke behandeling

1.3. Strafrechtelijke vervolging

1.4. Opdrachtgever en projectleiding

1.5. Opdracht

(…)

2. Organisatorische aspecten

2.1. Algemeen

2.2. Uitvoering/plan van aanpak

(...)

2.3. Voorlichting, in- en externe communicatie

(...)

2.4. Bijzondere onderwerpen

(…)

3. Feiten en kwalificatie

3.1. Bevoegd gebruik/rechtmatigheid

3.2. Buitenlandse bankrekeningen

(…)

3.3. Vermogen in buitenlandse rechtsvormen

(…)

3.4. Vastgoed in het buitenland

(…)

3.5. Overige gegevens

4. Heffing over buitenlands vermogen

4.1. Fiscaalrechtelijke aspecten

4.1.1.1. Buitenlandse spaartegoeden

4.1.2. Onroerende zaken gelegen in het buitenland

4.1.3. Aandeelhoudersbelang in buitenlandse vennootschappen

4.1.4. Trustvermogens en andere doelvermogens

4.1.5. Successie- en schenkingsrecht

4.2. Formeelrechtelijke aspecten

4.2.1. Informatieverplichtingen/omkering van de bewijslast

4.2.1.1. Weigeren medewerking

4.2.1.2. Ontkennen

4.2.1.3. Erkennen

4.2.1.4. Voor een derde aangehouden

4.2.1.5. Medewerking bij verplichting tot beschikbaarstelling gegevensdragers

4.2.1.6. Overige verplichtingen van administratieplichtigen

4.2.2. Aanslagtermijnen

(…)

4.2.3. Redelijk standpunt in geval van omkering van de bewijslast

4.2.4. Boeteoplegging

(…)

4.2.5. Sfeerovergang heffing-boete

(…)

4.2.6. Sfeerovergang heffing-strafrecht

4.2.7. Inkeerregeling (vrijwillige verbetering)

(…)

4.2.8. Tips en klikbrieven

4.2.9. Vaststellingsovereenkomsten

5. Invordering

5.1. Algemeen

5.2. Verhaal in Nederland

5.3. Geen verhaal in Nederland

(…)

5.4. Verjaring

6. Praktische aandachtspunten

6.1. Klantbehandeling

6.2. Brononderzoek

6.3. De applicatie “Buitenlands Vermogen”

6.4. Identificatie en kwalificatie

6.5. Dossiervorming

6.6. Historische gegevens

6.7. Spreadsheet

6.8. Correctie- en navorderingsbeleid

6.9. Geheimhouding

7. Strategie klantbehandeling

7.1. (…)

7.2. (…)

7.3. (…)

7.4. (…)

7.5. (…)

7.6. (…)”.

Ander (onderdeel van het) project:

Het Draaiboek zie[t] niet uitsluitend op de (behandeling van) de gegevensstroom vanuit de de [E]- Bank. Het bevat meerdere componenten. En zijn meerdere landen bij betrokken.

Voor zover andere gegevensstromen aan de orde zijn worden de betreffende passages niet verstrekt nu die teksten niet van belang zijn voor deze procedure.

Daar komt bij dat mogelijk door andere lidstaten verstrekte gegevens op basis van EEG richtlijn77/799 zijn gebonden aan de in artikel 7 van die richtlijn voorgeschreven geheimhouding en alleen ter kennis mogen worden gebracht aan die personen die bij de vaststelling van de belastingschuld rechtstreeks betrokken zijn. De belanghebbende is met betrekking tot deze gegevens niet een dergelijke persoon. Ook op deze grond mogen deze gegevens niet ter beschikking van de belanghebbende worden gesteld.

Methoden en systematiek

Op diverse plaatsen in het Draaiboek staan teksten waarin methoden, systematiek of behandelscenario's worden benoemd.

Soms betreft het de behandelstrategie op hoofdlijnen, andere keren wordt verwezen naar eerder genoemde en dus bekende methoden of wordt uitgebreider bij (onderdelen van) werkwijzen stilgestaan.

Ook komt het voor dat voortgangsinformatie verstrekt wordt over de plannen om bepaalde methodieken te hanteren of problemen op te lossen. De ene keer leidt dat op een later moment tot uitvoering van een methode terwijl een andere keer een idee uiteindelijk niet wordt omgezet in een behandelmethode welke binnen het project is gehanteerd.

Bij de beoordeling of de inspecteur aan belanghebbende informatie moet verstrekken over methoden en systematiek van de controle is van belang of die informatie relevant is voor de beoordeling van het geschil. Belanghebbende moet kunnen toetsen waarom de controle het uiteindelijke resultaat, te weten de opgelegde aanslag, heeft opgeleverd.

In de onderhavige casus zijn de aanslagen (met boete) ambtshalve opgelegd op basis van geschatte bedragen. In bezwaar heeft belanghebbende de gegevens verstrekt op basis waarvan de aanslagen zijn verminderd.

Per saldo zijn de aanslagen dus gebaseerd op door belanghebbende zelf verstrekte gegevens.

In het geschil zijn geen stellingen ingebracht welke in redelijkheid aanleiding geven om meer informatie over methoden, systematiek en behandelscenario's te verstrekken.

De diverse methodieken om aangiften en verklaringen te toetsen aan de feiten die zich hebben voorgedaan zijn veelal ook toepasbaar buiten het project Buitenlands Vermogen.

Verstrekking van de passages die daarop betrekking hebben is op grond van controlestrategische redenen, zoals genoemd in de belangenafweging van artikel 10, tweede lid, aanhef en onder d van de Wob, onwenselijk.

Het belang voor andere lopende en nog te starten projecten in combinatie met de mogelijkheid dat belanghebbenden bij verstrekking van die methoden kunnen anticiperen op de werkwijze van de inspecteur dan wel vroegtijdig kunnen herkennen hoe de inspecteur waarschijnlijk te werk zal gaan maakt dat het belang van geheimhouding zwaarder weegt dan het belang van verstrekking. Anticiperend gedrag van belanghebbenden is eveneens mogelijk indien informatie zou worden verstrekt waaruit kenbaar wordt waar het toezicht door de inspecteur toe wordt beperkt.

Privacy

Gegevens welke betrekking hebben op derden zijn niet van belang voor de zaak. Daarnaast hebben die derden vanuit privacyoverwegingen een gerechtvaardigd belang dat hun identiteit en hetgeen ten aanzien van hen vermeld is niet verstrekt wordt. Zo brengt eveneens de belangenafweging van artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e van de Wob, met zich dat verstrekking van dergelijke gegevens achterwege moet blijven.

1.1. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander onderdeel van het projekt.

Betreft vermelding van verkregen gegevens uit andere landen.

De weggelaten passages heeft geen betrekking op gegevens die een rol spelen in het

onderhavige geschil, waarbij het gaat om de van de [E]- Bank verkregen

gegevens.

Gezien het belang van de Belastingdienst bij de geheimhouding ervan met het oog op de andere projecten en het ontbreken van relevantie ervan voor de beslechting van het onderhavige geschil ben ik van mening dat er sprake is van een gewichtige reden als bedoeld in artikel 8.29 lid 1 Awb om deze passage niet openbaar te maken. Het belang bij kennisneming van deze passage door de belanghebbende moet namelijk ondergeschikt worden geacht aan de belangen van de Belastingdienst bij de geheimhouding van deze passage.

Indien en voorzover u van mening zou zijn dat er wel sprake is van enige relevantie voor de beslechting van het onderhavige geschil ben ik van mening, dat er sprake is van een zo betrekkelijk geringe relevantie dat bij een afweging van de belangen het vorenstaande onverkort geldt. (…)

1.3. Weggelaten is het aantal posten dat maximaal per jaar door het OM wordt geaccepteerd.

Kan worden vrijgegeven.

2.1. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander onderdeel van het projekt.

Betreft uit andere bronnen afkomstige gegevens. Zie ook onderdeel 1.1..

2.2.1. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander onderdeel van het projekt.

Betreft een voorgenomen pilot. Heeft geen betrekking op de door de [E]- Bank

verstrekte gegevens. Zie ook onderdeel 1.1..

2.2.2. Betreft het aantal per onderdeel geschatte behandelingsuren.

Kan worden vrijgegeven.

2.2.3. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander onderdeel van het projekt.

Bevat cijfers over andere onderdelen van het projekt. Zie ook onderdeel 1.1..

2.4.6.3. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander onderdeel van het projekt.

Bevat cijfers over andere onderdelen van het projekt. Zie ook onderdeel 1.1..

2.4.7. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Methoden en systematiek.

Betreft interne werkinstructie.

3.1. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander onderdeel van het projekt.

Weggelaten tekst betreft het noemen van buitenlandse instellingen waarvan gegevens zijn

verkregen, andere dan de [E]- Bank. Zie ook onderdeel 1.1..

3.2.1. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander onderdeel van het projekt.

Weggelaten tekst betreft het noemen van buitenlandse instellingen waarvan gegevens zijn

verkregen, andere dan de [E]- Bank. Zie ook onderdeel 1.1..

3.3.1. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander onderdeel van het projekt.

Betreft door andere landen verstrekte gegevens. Zie ook onderdeel 1.1..

3.5. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander onderdeel van het projekt.

Betreft voorgenomen actie met betrekking tot internationale uitwisseling van gegevens. Zie

ook onderdeel 1.1..

4.2.8. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Methoden en systematiek.

Betreft een interne organisatorische instructie om de tip nader te beoordelen. Deze ten

behoeve van het toezicht en de controlestrategie geheim te houden informatie geeft inzicht in

de wijze waarop de Belastingdienst de feiten achterhaalt en onderzoekt en bovendien haar

werkprocessen heeft ingericht.

6.2. Verwijst naar het onderdeel Strategie klantbehandeling”, welk onderdeel geheel is

verwijderd.

6.6. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Methoden en systematiek.

Deze passage geeft inzicht in de (historische) gegevens waarover de Belastingdienst nog wel

en veelal niet meer beschikt. Indien bekend wordt over welke gegevens de fiscus wel of niet

beschikt, kan dit anticiperend en calculerend gedrag uitlokken, niet alleen in dit concrete

project maar ook bij de heffing in het algemeen. Belastingplichtigen zullen in het algemeen

immers hun mate van medewerking aan het nakomen van de eigen verplichtingen mede

afhankelijk maken van hun inschatting van de wetenschap van de Belastingdienst.

Het algemene publieke belang van een - ook op het terrein van het toezicht en de controle -

adequaat functionerende Belastingdienst is van een groter gewicht dan het individuele belang

van de belanghebbende.

7. Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Methoden en systematiek.

De weggelaten tekst ziet op de klantbehandeling. In de tekst zijn de diverse keuzen in

klantbehandeling weergegeven. Het betreft interne instructies en behandelmethodieken welke inzicht geven in de wijze waarop de Belastingdienst de feiten achterhaalt, onderzoekt en haar werkprocessen inricht.

Deze tekst geeft inzicht in de controlestrategie en de modus operandi van de Belastingdienst.

Bovendien is deze werkwijze in beginsel ook toepasbaar buiten het project Buitenlands

Vermogen. Ook bij openbaar maken van deze passages/werkwijze bestaat het risico dat

belastingplichtigen op grond van deze informatie zouden kunnen anticiperen op

controlestrategieën en werkwijzen van de Belastingdienst. Kennis van deze passages zal

mogelijk leiden tot calculerend gedrag en minder compliance/minder bereidwilligheid mee te werken aan de vaststelling van de eigen belastingschuld.

Wederom geldt hiervoor dat het algemene publieke belang van een - ook op het terrein van

het toezicht en de controle - adequaat functionerende Belastingdienst van een groter gewicht

is dan het individuele belang van de belanghebbende. Voor zoveel nodig verwijs ik naar

rechtsoverweging 3.18 Hof Amsterdam en rechtsoverweging 12 Rb Breda.

Bijl.50 Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Methoden en systematiek

Betreft interne werkinstructie.

Bijl. 55 Betreft overzicht beleggingsfondsen KBLux.

Kan worden vrijgegeven.

Bijl. 56 Betreft overzicht valutacodes en rentepercentages KBLux.

Kan worden vrijgegeven.

Bijl. 57 Betreft Lijst van zgn. Sicavs.

Kan worden vrijgegeven.

Bijl. 58 Algemene beschrijving gronden voor het niet verstrekken van passages: Ander (onderdeel van het) projekt.

Betreft een overzicht van codes van een andere bank. Zie ook onderdeel 1.1.”

3.1 De uitspraken van het Gerechtshof te Arnhem zijn door de Hoge Raad bij zijn arresten van 25 april 2008 en 9 april 2010 (nrs. 43.791(bis) en 43.792(bis)) vernietigd omdat dat gerechtshof in onderdeel 5.26 van zijn uitspraken met betrekking tot de integrale overlegging van het Draaiboek heeft overwogen, kort gezegd, dat het belang van belanghebbende bij inzage in het Draaiboek niet opweegt tegen het prijsgeven van de strategie van de Belasting-dienst met betrekking tot een project als het onderhavige en dat niet valt in te zien welk belang belanghebbende bij kennisneming van die strategie heeft, een en ander zonder dat het gerechtshof kennis had genomen van de weggelaten passages uit het Draaiboek, terwijl de inspecteur had aangegeven tegen kennisneming daarvan door het hof geen bezwaar te hebben.

De Hoge Raad heeft de zaak ter verdere behandeling en beslissing naar dit Hof verwezen, alwaar het geschil in de 8:29-procedure derhalve in volle omvang aan (na verwijzing door de Eerste Meervoudige Belastingkamer voor dat doel) de Derde Meervoudige Belastingkamer ter beoordeling staat.

3.3. In deze 8:29-procedure is uitsluitend de vraag aan de orde of en in hoeverre de inspecteur terecht heeft geweigerd (al) die passages aan belanghebbende te openbaren.

De inspecteur heeft (de ‘ongeschoonde’ of integrale versie van) het Draaiboek ter beoordeling op de voet van artikel 8:29 Awb ter kennis van het Hof gebracht. Hij heeft daarbij steeds aangegeven ingevolge welke van de in 2.3 aangehaalde “gronden voor het niet verstrekken van passages” de door hem in het Draaiboek aangegeven passages niet aan belanghebbende zouden kunnen worden bekend gemaakt.

3.4. Het Hof stelt voorop dat uit artikel 8:42, eerste lid, van de Awb volgt dat de inspecteur gehouden is “de op de zaak betrekking hebbende stukken” aan het Hof te zenden. Onder de op de zaak betrekking hebbende stukken moet, gelet ook op de wetsgeschiedenis van artikel 8:42 van de Awb (MvA, Kamerstukken II 1992-1993, 22 495, nr. 6, p. 53), worden verstaan alle op de zaak betrekking hebbende stukken. Op de zaak betrekking hebbende stukken zijn stukken die, naar volgt uit onder meer de eerdergenoemde arresten van de Hoge Raad van 25 april 2008, bij de besluitvorming van de inspecteur een rol hebben gespeeld dan wel daarbij van enig belang kunnen zijn (geweest). Dit betekent niet dat elk ‘8:42-stuk’ voor een beslissing van het tussen partijen bestaande geschil daadwerkelijk relevant behoeft te zijn. Het is (uiteraard) evenmin zo dat uitsluitend ‘8:42-stukken’ voor een beslissing van het tussen partijen bestaande geschil relevant kunnen zijn.

De functie van artikel 8:42 Awb kan in dit verband niet worden losgezien van het bepaalde in artikel 8:45 Awb, aan welke bepaling de rechter de bevoegdheid ontleent om – ambtshalve dan wel op verzoek van (een der) partijen – stukken in het geding te (doen) brengen die (mogelijk) voor de beoordeling en beslissing van de voorliggende zaak relevant zijn.

Of sprake is van een ‘8:42’-stuk is een feitelijke vraag. Daarover beslist – in beginsel – de (belasting)kamer die de hoofdzaak behandelt. Dit laatste geldt ook voor de toepassing van art. 8:45 Awb.

"1. Partijen die verplicht zijn inlichtingen te geven dan wel stukken over te leggen, kunnen, indien daarvoor gewichtige redenen zijn, het geven van inlichtingen dan wel het overleggen van stukken weigeren of de rechtbank mededelen dat uitsluitend zij kennis zal mogen nemen van de inlichtingen onderscheidenlijk de stukken.

2. Gewichtige redenen zijn voor een bestuursorgaan in ieder geval niet aanwezig, voor zover ingevolge de Wet openbaarheid van bestuur de verplichting zou bestaan een verzoek om informatie, vervat in de over te leggen stukken, in te willigen."

3.10. Voorzover de gemachtigde zich erop heeft beroepen dat, nu in casu een bestuurlijke boete is opgelegd, - reeds - artikel 6 van het EVRM een algehele openbaarmaking van het Draaiboek vereist, althans een minder vergaande beperking van die openbaarmaking toestaat dan voorzien in artikel 8:29 van de Awb, verwerpt het Hof dat standpunt. Uit de arresten van het EHRM van 16 februari 2000, nr. 28901/95 en nr. 29777/96, BNB 2000/259 en 260 (zaak Rowe en Davis en zaak Fitt) volgt dat (overheids)belangen zoals de nationale veiligheid, de bescherming van getuigen tegen de dreiging van represailles, en de geheimhouding van opsporingsmethoden, moeten worden afgewogen tegen het recht van degene tegen wie een criminal charge is ingebracht om kennis te nemen van relevant bewijsmateriaal, dat dat recht van de verdediging niet verder mag worden beperkt dan strikt noodzakelijk is en dat de toetsing òf dwingende redenen bestaan om informatie voor de verdediging achter te houden, aan de nationale rechter is voorbehouden. Naar het oordeel van het Hof kan niet worden gezegd dat de in artikel 8:29 van de Awb voorziene procedure met de voorgaande, door het EHRM geformuleerde regels in strijd is. Hierbij is mede in aanmerking te nemen dat het Hof desnodig de 8:29-procedure in zoverre ook overeenkomstig die regels uitlegt.

De gemachtigde heeft in dit verband nog gesteld dat de Derde Meervoudige Belasting-kamer, in lijn met de rechtspraak van het EHRM, “middels [haar] motivering de Eerste Meervoudige Kamer tot een ‘sufficiently counterbalanced’ vervolgprocedure in staat [zou moeten stellen]”. Voor zover hij hiermede iets anders bedoelt dan dat de rechter erover moet waken dat, niettegenstaande de (gedeeltelijke) geheimhouding, een fair trial plaatsvindt en dat uit een eventuele geheimhouding geen (andere) beperkingen in belanghebbendes verdediging voortvloeien (dan strikt noodzakelijk), althans dat deze zo mogelijk door de rechter worden opgeheven, acht het Hof diens betoog onbegrijpelijk. Voor het overige volgt (de juistheid van) de stelling van de gemachtigde naar ’s Hofs oordeel reeds uit hetgeen hiervóór en (met name in 3.16) hierná is overwogen.

(i) het belang van de Belastingdienst bij een effectieve controle en controlestrategie, waaronder begrepen een effectieve en efficiënte interne werkwijze; en

(ii) het belang van de privacy, zowel van derden als van individuele ambtenaren of groepen van ambtenaren van de Belastingdienst .

3.17.1. Passages uit het Draaiboek aan welke belanghebbende (alsmede iedere belastingplichtige) inzichten kan ontlenen over de wijze waarop de Belastingdienst de feiten achterhaalt en onderzoekt, dan wel - mede in dit verband - haar werkprocessen inricht en logistiek organiseert, worden niet geopenbaard. Deze ten behoeve van het toezicht en de controle(strategie) geheim te houden informatie omvat bijvoorbeeld scenario’s betreffende de opsporing van belastingplichtigen en klantbehandeling, voorschriften en tips over de toe te passen tactiek en methodiek om aangiften en verklaringen van belastingplichtigen te toetsen, alsmede informatie betreffende dossiervorming en automatiseringssystemen. Deze strategieën en werkwijzen zijn in beginsel ook toepasbaar buiten het Project Buitenlands Vermogen en overstijgen daarmede de omvang van dit project, terwijl voorts voor de hand liggend is te achten dat zij ook daadwerkelijk worden gebruikt in andere, al dan niet vergelijkbare projecten en/of individuele gevallen.

In zoverre acht het Hof aannemelijk dat het risico van frustratie van (de uitvoering en handhaving van) de belastingwet manifest zou kunnen worden doordat belastingplichtigen op grond van deze informatie zouden kunnen anticiperen op de controlestrategieën en werkwijzen van de Belastingdienst. Het Hof acht te dezen het algemene publieke belang van een - ook op het terrein van het toezicht en de controle - adequaat functionerende Belastingdienst van een groter gewicht dan het individuele belang van belanghebbende.

Voorts heeft het Hof in aanmerking genomen dat evenzeer voor de hand liggend is te achten dat, nu de Belastingdienst ter zake van het Project Buitenlands Vermogen met andere opsporingsinstanties (heeft) samen(ge)werkt, de in het Draaiboek verwerkte strategieën en werkwijzen mede zijn gebaseerd op door die andere opsporingsinstanties gehanteerde en aangereikte tactieken en methodieken en dat openbaarmaking daarvan ook voor (de toekomstige taakuitoefening van) die instanties tot onaanvaardbare - en door de Belastingdienst noch het Hof goed te overziene - gevolgen zou kunnen leiden.

3.17.2. Om redenen van privacy worden persoonsnamen en andere persoonlijke (identiteits-) gegevens niet prijsgegeven.

Voorzover de gemachtigde in dit verband heeft gesteld dat de namen van de personen bij de Belastingdienst die leiding hebben gegeven aan of die anderszins betrokken zijn geweest bij het opstellen van het beleid en de marsroute van het Project Buitenlands Vermogen, bekend gemaakt moeten worden omdat belanghebbende daarbij belang heeft, bijvoorbeeld teneinde deze personen als getuigen te kunnen oproepen, overweegt het Hof als volgt.

Gelet op het Besluit van 15 juni 2001, nr. RTB 2001/1917M, BNB 2001/392, en op de omstandigheid dat het hier bedoelde beleid op landelijk niveau onder verantwoordelijkheid van de staatssecretaris van Financiën is voorbereid, gecoördineerd en aangestuurd, acht het Hof het niet aannemelijk dat in het Draaiboek namen van andere dan (in hoofdzaak) beleidsuitvoerende personen voorkomen. Voor het achterhalen van de namen van beleidsbepalende ambtenaren, zoals gemachtigde tracht te doen, acht het Hof het prijsgeven van de in het Draaiboek genoemde persoonsnamen dan ook een ongeschikt middel.

Aldus prevaleert naar het oordeel van het Hof het belang van de privacy van de in het Draaiboek genoemde personen om anoniem te blijven boven dat van belanghebbende. Daar komt nog bij dat de in het Draaiboek genoemde personen op een zodanig individualiseerbare wijze zijn geanonimiseerd (met de aanduiding “NN” gevolgd door een cijfer) dat zij op zich met deze anonieme aanduiding als “te horen personen” kunnen worden aangewezen.

- stelt vast dat de inspecteur terecht heeft geweigerd de integrale versie van het Draaiboek aan belanghebbende over te leggen en dat een beperking van de kennisneming daarvan tot de Amsterdamse versie, als bedoeld in 1.7 en aangevuld zoals bedoeld in 3.21 van deze uitspraak, door belanghebbende gerechtvaardigd moet worden geacht;

- bepaalt dat de inspecteur belanghebbende een kopie van de pagina’s van het Draaiboek toezendt zoals deze ten behoeve van de inspecteur bij deze uitspraak zijn gevoegd en waarin door het Hof is aangegeven in hoeverre een beperking van de kennisneming van die pagina’s door belanghebbende gerechtvaardigd is;

- stelt de termijn voor nakoming hiervan op één week na verzending van deze uitspraak;

- verzoekt de inspecteur het Hof over deze toezending te informeren door ook het Hof (ter attentie van de Derde Meervoudige Belastingkamer) binnen deze termijn een kopie van de aan belanghebbende toegezonden stukken toe te zenden;

- stelt het procesdossier, voorzover op de daartoe behorende stukken geen beperking van de kennisneming gerechtvaardigd is - dus inclusief de Amsterdamse versie van het Draaiboek nadat de inspecteur het Hof in de hiervoor bedoelde zin heeft geïnformeerd - ter beschikking van de Meervoudige Belastingkamer die de hoofdzaak behandelt;

- verzoekt de griffier de integrale versie van het Draaiboek in een verzegelde envelop te deponeren welke in die toestand tot het dossier blijft behoren; en

- houdt iedere verdere beslissing aan.