Gerechtshof Amsterdam, 10-05-2012, BW6120, 10/00798 t/m 10/00800

uitspraak van de zeventiende enkelvoudige belastingkamer

op de hogere beroepen van

[X] te [Z], belanghebbende,

tegen

in de gedingen tussen

belanghebbende

en

de inspecteur van de Belastingdienst Holland-Noord/kantoor Alkmaar, de inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft met dagtekening 9 december 2008 aan belanghebbende voor de jaren 2003, 2004 en 2005 navorderingsaanslagen in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd en ter zake daarvan boetebeschikkingen en beschikkingen heffingsrente genomen. De bij beschikking opgelegde boeten belopen 50% van het te betalen belastingbedrag ad respectievelijk € 1.408, € 3.020 en € 679. De in rekening gebrachte heffingsrente beloopt respectievelijk € 628, € 1.136 en € 187.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraken, elk gedagtekend 9 januari 2010, de navorderingsaanslagen en beschikkingen gehandhaafd.

1.3. Aan de tegen deze uitspraken ingestelde beroepen heeft de rechtbank de kenmerken 10/842, 10/843 en 109/844 toegekend voor respectievelijk de jaren 2003, 2004 en 2005. De rechtbank heeft ter zake van elk kenmerk afzonderlijk uitspraak gedaan op 6 oktober 2010. Daarbij zijn de beroepen betreffende de navorderingsaanslagen en de beschikkingen heffingsrente ongegrond verklaard en de beroepen betreffende de boetebeschikkingen gegrond.

1.6. Na een telefonisch verzoek van de griffier heeft de inspecteur bij faxbericht van 16 april 2012 een afschrift ingezonden van de navorderingsaanslag IB/PVV voor het jaar 2003.

1.7. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 24 april 2012. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

(…) Eiser woonde tot 28 mei 2003 op het adres [a-straat 1] te [P]. Op genoemde datum is hij verhuisd naar het adres [b-straat 1] te [Q]. Eiser heeft de woning in [P] verhuurd totdat hij hem eind 2006 heeft verkocht.

(…) Eiser heeft aangifte 2003 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 14.745. In de aangifte is een negatief voordeel eigen woning opgenomen. (…) In het kader van de aanslagregeling verzoekt verweerder aan eiser bij brief van 1 oktober 2004 een specificatie op te sturen van de spaartegoeden en de effectenportefeuille. Bij brief van 7 oktober 2004 heeft eiser de gevraagde gegevens verstrekt.

(…) Eiser heeft (…) aangifte 2004 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 14.173 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 789. In de aangifte is een eigenwoningforfait van € 2.240 vermeld en als aftrekpost eigen woning € 18.046 in aanmerking genomen. (…) Verweerder heeft de aanslag IB/PVV 2004 vastgesteld conform de ingediende aangifte.

(…) Eiser heeft aangifte 2005 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 421 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 401. In de aangifte is een eigenwoningforfait van € 1.866 vermeld en als aftrekpost eigen woning € 16.145 in aanmerking genomen.(…)Verweerder heeft de aanslag IB/PVV 2005 vastgesteld conform de ingediende aangifte.

(…) Op 19 februari 2007 ontvangt verweerder de aangifte IB/PVV 2006 van eiser. Hierin wordt melding gemaakt van de verkoop van de eigen woning in december 2006.

2.2. In aanvulling hierop stelt het Hof de volgende feiten vast:

2.2.1. Belanghebbende is geboren in 1939.

De belastingdienst beschikt op basis van wetgeving over alle relevante informatie (GBA etc.) om tot een juiste aanslag te komen.

In verband hiermede dienen de aanslagen over 2003 tot en met 2005 als definitief te worden beschouwd aangezien er geen nieuwe feiten tot herziening aan ten grondslag kunnen liggen.

2.2.5. In de bij brief van 25 september 2009 opgenomen motivering van de uitspraak op bezwaar heeft de inspecteur het standpunt ingenomen dat sprake is van grove schuld en dat de boete in dat verband dient te worden bepaald op 25% van de nagevorderde belasting. Bij de uitspraak op bezwaar is deze vermindering niet overgenomen. De rechtbank heeft in haar uitspraken deze omissie hersteld.

3. Geschil in hoger beroep

Evenals bij de rechtbank is bij het Hof in geschil of de navorderingsaanslagen zijn opgelegd ter zake van een feit dat de inspecteur bekend was of kon zijn en zo dit niet het geval is of het aan belanghebbendes schuld is te wijten dat aanvankelijk te weinig belasting is geheven.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Ingevolge de voor de jaren 2003, 2004 en 2005 van toepassing zijnde regelingen komt de rente ter zake van een met betrekking tot de eigen woning afgesloten lening (hierna: de rente) voor aftrek in aanmerking. Ingevolge artikel 3.111, lid 1 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (Wet IB 2001) is sprake van een eigen woning in de zin van de Wet indien en voor zover thans van belang – de woning de belastingplichtige anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking staat.

4.2. Indien als gevolg van een verhuizing een woning op een ander adres als hoofdverblijf ter beschikking staat, kan de woning op het oude adres Ingevolge artikel 3.111, lid 2 Wet IB 2001 nog gedurende twee jaar na een verhuizing als eigen woning worden aangemerkt, indien deze sinds de verhuizing leegstaat in afwachting van de verkoop. Dit brengt mee dat het vermelden van een ander woonadres in de aangiften voor de IB/PVV voor de jaren 2003, 2004 en 2005 voor de inspecteur geen reden behoefde te zijn voor onderzoek naar de door belanghebbende in die aangifte in aanmerking genomen renteaftrek ter zake van de eigen woning. Het Hof verwerpt mitsdien hetgeen belanghebbende daaromtrent heeft aangevoerd.

4.3. De inspecteur heeft gesteld dat hij pas na het regelen van de aanslagen 2003, 2004 en 2005 op de hoogte raakte van de verhuur van de voormalige eigen woning. De rechtbank heeft dit aannemelijk geacht en het Hof sluit zich daarbij aan. De op verzoek van de inspecteur verstrekte informatie zag niet op de verhuur van de woning en gaf ook anderszins geen aanleiding voor een nader onderzoek naar mogelijke verhuur, zodat de andersluidende stelling van belanghebbende wordt verworpen.

4.4. Voor het overige onderschrijft het Hof het oordeel van de rechtbank over de navorderingsaanslagen.

4.5. Met betrekking tot de boete heeft de rechtbank geoordeeld dat het aan belanghebbendes schuld is te wijten dat aanvankelijk te weinig belasting is geheven en daarbij verwezen naar de door belanghebbende ingevulde aangiften waarin geen melding is gemaakt van verhuur van een niet meer tot hoofdverblijf dienende woning. Het Hof acht dit oordeel juist en neemt het daarom over. Het Hof acht de boetes, zoals deze door de rechtbank zijn verminderd tot 25%, ook overigens passend en geboden. De leeftijd van belanghebbende geeft geen aanleiding tot het vernietigen of matigen van de boetes.

Slotsom

4.8. Het vorenoverwogene voert tot de slotsom dat de hogere beroepen ongegrond zijn. Hetgeen belanghebbende overigens nog heeft aangevoerd doet daar niet aan af en kan mitsdien buiten beschouwing blijven.

5. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraken van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mr. J.P.F. Slijpen, lid van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. E.G. van der Laan als griffier. De beslissing is op 10 mei 2012 in het openbaar uitgesproken.