Gerechtshof Amsterdam, 05-07-2012, BX1529, 10-00661

5 juli 2012

uitspraak van de vierde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

[X], wonende te [Z], belanghebbende,

tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk AWB 10/895 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) in het geding tussen

belanghebbende

en

de inspecteur van de Belastingdienst Holland-Noord/kantoor Zaandam, de inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft met dagtekening 13 november 2009 aan belanghebbende voor het jaar 2006 een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB) opgelegd berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 88.360 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 67.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraak, gedagtekend 9 februari 2010, de aanslag gehandhaafd.

1.3. Bij uitspraak van 27 augustus 2010 heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard.

1.4. Het tegen deze uitspraak door belanghebbende ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 7 oktober 2010, aangevuld bij brief van 4 november 2010. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 29 mei 2012. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is gehecht.

2. Feiten

2.1. De rechtbank heeft de volgende feiten vastgesteld (in de uitspraak wordt belanghebbende aangeduid als ‘eiser’ en de inspecteur als ‘verweerder’):

2.2. Eiser heeft aangifte IB/PVV 2006 gedaan naar een box 1-inkomen van € 79.600 en een box 3-inkomen van € 67. In deze aangifte heeft eiser onder meer een bedrag van € 33.960 wegens uitgaven voor onderhoudsverplichtingen in aanmerking genomen.

2.3. Bij het opleggen van de aanslag heeft verweerder de aftrek wegens uitgaven voor onderhoudsverplichtingen gecorrigeerd met € 8.760.”

2.2. In aanvulling hierop stelt het Hof nog het volgende vast:

2.2.1. In het beroepschrift van belanghebbende van 9 april 2010 is, voor zover van belang, vermeld:

“Aangezien [B] (vooralsnog) geen toestemming kreeg om zich in Nederland te vestigen, hebben [belanghebbende] en [B] een woning gehuurd in [C]. [B], is in afwachting van die toestemming, gaan wonen in dat huis.”

2.2.2. [B] heeft in Nederland een visum en een verblijfsvergunning aangevraagd, welke verzoeken zijn afgewezen. Zij heeft een Nederlandse inburgeringscursus (in [land A]) gevolgd.

3. Geschil in hoger beroep

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat een bedrag van € 8.760 in aftrek kan worden gebracht als onderhoudsverplichting, meer in het bijzonder als periodieke uitkering in de zin van artikel 6.3, eerste lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001.

4.2. Ingevolge artikel 6.3, eerste lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001 (tekst 2006) worden als onderhoudsverplichtingen aangemerkt periodieke uitkeringen en verstrekkingen op grond van een rechtstreeks uit het familierecht voortvloeiende verplichting, tenzij deze worden gedaan aan bloed- of aanverwanten in de rechte lijn of in de tweede graad van de zijlijn.

4.3. In de Memorie van Toelichting staat (voor zover van belang) over artikel 6.3 van de Wet IB 2001 het volgende vermeld:

Over de uitleg van artikel 45 van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (verder Wet IB 1964) heeft de Hoge Raad in BNB 1977/21 overwogen:

4.4. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat [B] en hij na hun huwelijksvoltrekking enige tijd (als gehuwden) hebben samengeleefd en dat hij er vervolgens in 2006 voor koos om terug te gaan naar Nederland en de samenleving te verbreken. Zijns inziens leefde hij in 2006 derhalve duurzaam gescheiden van [B], zodat sprake is van een aftrekbare familierechtelijke periodieke uitkering, hetgeen de inspecteur betwist.

4.5. Met betrekking tot de vraag of belanghebbende in 2006 duurzaam gescheiden van [B] leefde overweegt het Hof als volgt. In zijn arrest van 10 februari 1960, nr. 14, LJN AY0692, BNB 1960/77 onderscheidde de Hoge Raad twee situaties waarin sprake was duurzaam gescheiden leven. Hij overwoog (nummering Hof):

4.6. Vaststaat dat belanghebbende op 3 augustus 2006 in [land A] met [B] in het huwelijk is getreden, dat hij aansluitend daarop enige tijd in [land A] bij [B] heeft verbleven, dat belanghebbende op enig moment daarna zonder haar naar Nederland is teruggegaan en dat [B] - vanwege het niet-beschikken over een verblijfsvergunning - nooit naar Nederland is geëmigreerd.

4.7. Indien het samenwonen - dat in [land A] gedurende een betrekkelijk korte periode tussen belanghebbende en [B] na de huwelijksvoltrekking plaatsvond - niet als een ‘echtelijke samenleving’ als bedoeld in BNB 1960/77 wordt gezien, kan er naar het oordeel van het Hof ook geen sprake zijn van de ‘verbreking van de echtelijke samenleving’. Hetgeen logischer wijze tot het oordeel leidt dat in 2006 niet van een duurzaam gescheiden leven sprake kan zijn geweest.

4.9. Aan het voorgaande doet niet af dat - zoals belanghebbende ter zitting verklaarde - hem achteraf is gebleken dat [B] na haar beoogde emigratie naar Nederland niet met hem getrouwd wenste te blijven. Immers die wens - wat daar overigens van zij - is niet relevant voor het beoordelen van de situatie in 2006.

4.10. Ook is in het onderhavige jaar geen sprake van een verbreking van de samenleving doordat een niet gewenste toestand is ingetreden (zijnde de tweede door de Hoge Raad in BNB 1960/77 genoemde situatie). Immers niet gezegd kan worden dat gedurende de samenleving ‘een toestand is ingetreden’. De oorzaak van de verbreking van de samenleving (de afwezigheid van een verblijfsvergunning voor [B]) was van meet af aan aanwezig.

4.11. Hetgeen is overwogen onder 4.6 tot en met 4.10 brengt mee dat er geen sprake is van duurzaam gescheiden leven in de zin van het onder 4.5 aangehaalde arrest en er derhalve geen grond is voor het in aanmerking nemen van periodieke uitkeringen in de zin van artikel 6.3, eerste lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001.

4.12. Voor zover belanghebbende zich in hoger beroep op het standpunt stelt dat een bedrag van € 8.760 in aftrek kan worden gebracht als onderhoudsverplichting in de zin van artikel 6.3, eerste lid, onderdeel f, van de Wet IB 2001, is het Hof van oordeel dat belanghebbende onvoldoende feiten en omstandigheden heeft gesteld op grond waarvan geoordeeld kan worden dat sprake is van een in rechte vorderbare periodieke uitkering of verstrekking die berust op een dringende morele verplichting tot voorziening in het levensonderhoud.

5. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mrs. P.F. Goes, voorzitter, F.J.P.M. Haas en M.J. Leijdekker, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. M.H. Hogendoorn als griffier. De beslissing is op 5 juli 2012 in het openbaar uitgesproken.