Gerechtshof Amsterdam, 16-08-2012, ECLI:NL:GHAMS:2012:BZ4818 BX7645, 11-00349

uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

[X] te [Z], belanghebbende,

tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk 10/778 WOZ van de rechtbank Alkmaar (hierna: de rechtbank) in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De heffingsambtenaar heeft bij beschikking, gedagtekend 28 februari 2009, de waarde van de onroerende zaak, plaatselijk bekend als [a-straat] 17 te [Z] (hierna: de woning) op de waardepeildatum 1 januari 2008 voor het kalenderjaar 2009 vastgesteld op € 563.053.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de heffingsambtenaar bij uitspraak, gedagtekend 8 februari 2010, de vastgestelde waarde van de woning gehandhaafd.

1.3. Bij uitspraak van 10 maart 2011 heeft de rechtbank het door belanghebbende ingestelde beroep ongegrond verklaard.

1.4. Het tegen deze uitspraak ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 20 april 2011 en aangevuld bij brief van 23 mei 2011. De heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend en aangevuld bij brief van 25 augustus 2011.

1.5. Belanghebbende heeft op 3 mei 2012 nadere stukken toegestuurd. Deze zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.6. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 14 mei 2012.

2. Feiten

2.1. Nu de uitspraak van de rechtbank geen afzonderlijke vaststelling van de feiten bevat, stelt het Hof de feiten als volgt vast.

2.2. Belanghebbende is eigenaar en gebruiker van de woning die hij in 2001 heeft gekocht en die in 2002 aan hem geleverd is voor (omgerekend in euro’s) € 453.780. Het betreft een vrijstaande woonboerderij (stolpmodel) waarin belanghebbende na de aankoop een verbouwing heeft uitgevoerd.

2.5. Alle vergelijkingsobjecten zijn van hetzelfde type bouwstijl (woon-/stolpboerderij) als de woning van belanghebbende.

3. Geschil in hoger beroep

3.1. In hoger beroep is evenals bij de rechtbank in geschil of de waarde van de woning op de waardepeildatum 1 januari 2008 te hoog is vastgesteld. Belanghebbende beantwoordt die vraag bevestigend, de heffingsambtenaar ontkennend.

3.2. Voor de standpunten van partijen in hoger beroep verwijst het Hof naar hetgeen in de gedingstukken en de pleitnota’s is vermeld.

4. Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard en daarbij voor zover van belang, als volgt overwogen. Belanghebbende wordt in deze overwegingen aangeduid als ‘eiser’ en de heffingsambtenaar als ‘verweerder’.

3. Eiser heeft in zijn beroepschrift gesteld dat de waarde te hoog is vastgesteld. Daartoe heeft hij erop gewezen dat voor het voorgaande belastingtijdvak 2005-2007 (Hof: -2006) de WOZ-waarde van zijn woning door tussenkomst van het Gerechtshof te Amsterdam is vastgesteld op € 480.000. Eiser stelt dat verweerder weigert zich te houden aan de uitspraak van het Gerechtshof. Uitgaande van de waarde zoals vastgesteld door het Gerechtshof en geïndexeerd naar de waardepeildatum is de waarde volgens eiser € 538.643. (….)

7.2. Aan eiser kan worden toegegeven dat verweerder slechts summier inzichtelijk heeft gemaakt hoe uit de verkoopprijzen van de referentiewoningen de WOZ-waarde van eisers woning is afgeleid. Verweerder heeft in het verweerschrift weliswaar een toelichting gegeven op de voor eisers woning vastgestelde WOZ-waarde, waarbij gebruik is gemaakt van een berekening met kubieke meterprijzen en vierkante meterprijzen, doch hiermee is door het ontbreken van een toelichting niet meteen inzichtelijk op welke wijze met (...) welke verschillen rekening is gehouden. Deze berekening is echter slechts een hulpmiddel, dat op zichzelf niet ter beoordeling staat.

7.3. Daarbij komt dat eiser tot de behandeling ter zitting geen gronden heeft aangevoerd die ertoe strekken dat onvoldoende rekening is gehouden met de verschillen tussen zijn woning en de referentiewoningen. De enkele verwijzing naar meergenoemde uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam is daartoe niet voldoende. Eiser heeft zich met verwijzing naar de uitspraak immers nadrukkelijk op het standpunt gesteld dat de in die uitspraak vastgestelde waarde als uitgangspunt moet dienen voor de onderhavige waardebepaling. Eiser heeft de geschilpunten die speelden in de zaak die diende voor het Gerechtshof direct noch indirect herhaald in de hier voorliggende zaak.

5. Beoordeling van het geschil in hoger beroep

5.1. Belanghebbende stelt dat de heffingsambtenaar de uitspraak van het Hof Amsterdam over de waarde van de woning voor het tijdvak 2005-2006 (waardepeildatum 1 januari 2003) moet volgen en deze waarde voor iedere volgende waardepeildatum zou moeten indexeren. Hierover heeft de rechtbank in onderdeel 5 van haar uitspraak terecht geoordeeld dat de door belanghebbende voorgestane methode van indexatie niet in overeenstemming is met de systematiek van de Wet WOZ. De heffingsambtenaar is op basis van de Wet WOZ gehouden om de jaarlijks vast te stellen waarde van de woning waar mogelijk te baseren op verkooptransacties van rond de waardepeildatum van vergelijkbare woningen. Hij kan de waarde in beginsel niet onderbouwen door aan te sluiten bij een indexatie van een eerder vastgestelde waarde. Dit brengt mee dat belanghebbende ter onderbouwing van een lagere waarde dan de vastgestelde waarde niet zonder meer met succes een beroep kan doen op de waarde die in een voorgaande procedure over het tijdvak 2005-2006 is vastgesteld. Anders dan belanghebbende stelt kan de uitkomst van een eerdere procedure geen vertrouwen wekken dat die uitkomst ook voor een later jaar bepalend is. Bovendien heeft de heffingsambtenaar geen specifieke uitlating in die zin gedaan.

5.2. Het is aan de heffingsambtenaar de vastgestelde waarde van de woning aannemelijk te maken. Naar het oordeel van het Hof zijn de objecten die de heffingsambtenaar heeft opgevoerd ter ondersteuning van de taxatie voldoende vergelijkbaar met de woning. De overwegingen in onderdeel 7.1-4 van de uitspraak van de rechtbank met betrekking tot de vergelijkingspanden [b-weg] 60 en [d-straat] 192 acht het Hof juist en het Hof maakt deze tot de zijne.

5.3. Het Hof constateert dat de door de heffingsambtenaar aan de woning van belanghebbende toegekende waarde van € 264 per m3 minder dan de helft bedraagt van de waarde per m3 die aan de vergelijkingsobjecten is toegekend. Het Hof neemt verder in aanmerking dat de heffingsambtenaar bij de waardering de vier dakkapellen van de woning abusievelijk buiten aanmerking heeft gelaten. Het door de heffingsambtenaar genoemde object [d-straat] 12 te [W] is naar het oordeel van het Hof niet geschikt ter ondersteuning van de waarde omdat de verkoopdatum van dit object te ver verwijderd is van de waardepeildatum 1 januari 2008.

5.4. De inhoud van de woning bedraagt volgens belanghebbende geen 1.336 m3 maar 1.073 m3. De heffingsambtenaar heeft de juistheid van de door belanghebbende voorgestane inhoud bestreden. Hij stelt dat voor de meting van de bruto-inhoud van de woning van belanghebbende, evenals voor andere woningen in de gemeente waarvoor metingen worden verricht, de NEN-norm 2580 wordt gebruikt. Het Hof heeft gelet op hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd en de gemotiveerde bestrijding daarvan door de heffingsambtenaar geen reden te twijfelen aan de juistheid van de door de heffingsambtenaar verdedigde inhoud.

5.5. Het Hof is van oordeel dat de prijs waarvoor belanghebbende het pand heeft gekocht en de door belanghebbende in zijn brief van 3 mei 2012 genoemde objecten […] te [Z], niet kunnen dienen ter ondersteuning van een lagere waarde dan de door de heffingsambtenaar vastgestelde waarde. De data van deze verkooptransacties (2001, 29 juni 2011 respectievelijk 13 oktober 2011) zijn te ver verwijderd van de waardepeildatum. Belanghebbende heeft twee alternatieve vergelijkingsobjecten voorgesteld. Het eerste object, [w-weg] 110, acht het Hof niet geschikt als vergelijkingsobject omdat van dit object de oppervlakte van het perceel en de inhoud van de woning aanzienlijk kleiner zijn dan het perceel en de woning van belanghebbende. Het tweede object, [d-straat] 179, is naar het oordeel van het Hof minder geschikt als vergelijkingsobject omdat de oppervlakte van het perceel aanmerkelijk kleiner is. Overigens is de woning van dit object, waaraan een opstalwaarde van € 274 per m3 is toegekend, wel geschikt om te vergelijken met de woning van belanghebbende doordat het object, zoals de heffingsambtenaar onweersproken heeft gesteld, is verkocht in een verouderde staat van onderhoud. Alle overige objecten waarvan belanghebbende verkoopinformatie heeft overgelegd, kunnen niet als vergelijkingsobject dienen omdat daarvan onder andere geen transactiedata en transactieprijzen bekend zijn.

5.7. In hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd ziet het Hof geen redenen om de waarde van de woning op een lager bedrag te stellen. Zoals in 5.3 is overwogen is er een aanzienlijk verschil in de waarde per vierkante meter zoals door de heffingsambtenaar is gehanteerd voor de woning van belanghebbende en die van de vergelijkingsobjecten. Dit verschil is zo groot dat daarmee alle door belanghebbende gestelde gebreken, beperkingen en overlast naar het oordeel van het Hof in voldoende mate worden gecompenseerd. Ook in de voor het object [d-straat] 179 gehanteerde prijs per m3 van € 274 ziet het Hof een bevestiging dat de door de heffingsambtenaar gehanteerde € 264 per m3 niet te hoog is. De heffingsambtenaar is er daarom naar het oordeel van het Hof in geslaagd de vastgestelde waarde aannemelijk te maken.

5.8. In hoger beroep stelt belanghebbende dat het op de weg van de rechtbank had gelegen om de stukken van de procedure die voor Hof Amsterdam is gevoerd over de waardering voor het tijdvak 2005-2006 en waarnaar hij in beroep heeft verwezen, vanwege het belang voor de onderhavige procedure op te vragen bij het Hof of bij hemzelf. Deze stelling faalt. Het is aan belanghebbende de informatie te overleggen waarop hij zich ter ondersteuning van zijn stellingen in een procedure over de woz-waarde wenst te beroepen. Er is geen rechtsregel die de belastingrechter verplicht de door belanghebbende bedoelde stukken op te vragen.

6. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

7. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mrs. A.P.M. van Rijn, voorzitter, J.P.A. Boersma en J.P. Kruimel, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van J. Couperus, als griffier. De beslissing is op 16 augustus 2012 in het openbaar uitgesproken.