Gerechtshof Amsterdam, 15-11-2012, BY4571, 11-00861

15 november 2012

uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen

de uitspraak in de zaak met kenmerk AWB 11/1390 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) in het geding tussen

belanghebbende

en

de inspecteur van de Belastingdienst/Utrecht-Gooi/kantoor Amersfoort,.

de inspecteur.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft met dagtekening 13 november 2009 aan belanghebbende voor het jaar 2007 een aanslag opgelegd in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 8.162 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 2.105. Tevens heeft de inspecteur bij beschikking het verlies uit werk en woning van het jaar 2007 vastgesteld op nihil.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraak, gedagtekend 1 februari 2011, de aanslag en de beschikking vaststelling verlies gehandhaafd.

1.3. Bij uitspraak van 11 oktober 2011 heeft de rechtbank het door belanghebbende daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard.

1.4. Het tegen deze uitspraak ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 15 november 2011. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

2. Feiten

2.1.1. De rechtbank heeft in haar uitspraak in de onderdelen 2.1 t/m 2.7 de navolgende feiten vastgesteld. Belanghebbende wordt daarin aangeduid als ‘eiseres’, de inspecteur als ‘verweerder’.

2.1. Eiseres is directeur en enig aandeelhouder in [A] B.V. (hierna ook: de vennootschap). Deze vennootschap houdt alle aandelen in [B] & Partners B.V.

2.4. [B] & Partners B.V. heeft in 2007 een netto winst behaald van € 1.276. [B] & Partners B.V. had in 2007 een netto-omzet van € 61.221 en een totaal aan activa ultimo 2007 van € 15.162, waaronder € 9.219 aan banktegoeden.

2.7. In bezwaar neemt eiser het standpunt in dat de ingediende aangifte juist was, behoudens het in aftrek gebrachte bedrag van € 8.297 wegens negatief ROW in verband met een stamrechtverplichting.

2.2. Nu tegen de feitenvaststelling door de rechtbank, als hiervoor vermeld, door partijen geen bezwaren zijn ingebracht, gaat ook het Hof van die feiten uit.

2.3. Het Hof voegt hieraan nog toe de volgende feiten, welke het ontleent aan de in beroep overgelegde stukken.

2.3.1. Belanghebbende had per 31 december 2066 een rekening-courantschuld aan [A] BV van € 48.372. Deze rekening-courantschuld was per 31 december 2007 afgenomen tot € 14.199.

2.3.2. In een brief aan de gemachtigde van 13 december 2010 heeft de inspecteur onder meer het volgende geschreven:

Per saldo nog te belasten € 6.232.

Bovenstaande wijzigingen zouden leiden tot een navorderingsaanslag in plaats van een vermindering van de aanslag. Ik ben daarom van plan de definitieve aanslag te handhaven.”

3. Geschil in hoger beroep

Evenals bij de rechtbank is in hoger beroep in geschil of belanghebbende in het onderhavige jaar een vroegpensioenuitkering van in totaal € 12.444 heeft genoten.

4. Beoordeling van het geschil

4.1.1. De rechtbank heeft in onderdeel 4.1 van haar uitspraak het volgende opgenomen:

4.1.2. De rangorde van de in deze bepaling opgenomen voorwaarden brengt mee dat indien is voldaan aan een van deze voorwaarden niet meer wordt toegekomen aan de vraag of aan een van de daarop volgende voorwaarden is voldaan.

4.2. Vast staat dat de in het onderhavige jaar tot uitkering gekomen pensioentermijnen zijn bijgeboekt in de rekening-courant en dat dientengevolge de rekening-courantschuld van belanghebbende aan [A] B.V. is afgenomen. Daaruit volgt dat deze pensioentermijnen ingevolge artikel 3.146, eerste lid, onderdeel b, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet) door verrekening zijn genoten. De stelling van belanghebbende dat de boeking in rekening-courant een 'vergissing' betrof, die in 2008 is hersteld. doet daar niet aan af, wat er overigens van die stelling zij.

4.3. Ten overvloede overweegt het Hof dat, als geen sprake zou zijn geweest van verrekening, de pensioentermijnen in het onderhavige jaar ingevolge artikel 3.146, eerste lid, onderdeel d, van de Wet zijn genoten doordat zij rentedragend zijn geworden. De inspecteur heeft in eerste aanleg immers onweersproken gesteld dat de pensioentermijnen rentedragend zijn bijgeschreven op de vordering in rekening-courant van belanghebbende op [A] B.V. Ook aan dit oordeel doet de onder 4.2 vermelde stelling van belanghebbende dat de boeking in rekening-courant op een vergissing berustte, niet af.

4.4. Gelet op de in 4.1.2 vermelde rangorde, komt het Hof , anders dan de rechtbank, niet toe aan beoordeling van de vraag of de pensioentermijnen ad € 12.444 vorderbaar en inbaar waren.

4.5. De gemachtigde heeft ter zitting verklaard zich erdoor overvallen te voelen dat het Hof zich voorneemt de beslissing te baseren op de bijboeking in rekening-courant. Het Hof passeert dat verweer, aangezien het in zijn beoordeling slechts feiten heeft betrokken die zonder meer blijken uit de gedingstukken.

4.6. Belanghebbende heeft, mede in verband met een over het jaar 2011 lopende discussie met de Belastingdienst, de vraag aan de orde gesteld tot welke box een tot haar vermogen behorende Zwitserlevenpolis gerekend dient te worden. Aan beantwoording van die vraag komt het Hof niet toe aangezien beide partijen zich voor het onderhavige jaar op het standpunt stellen dat die polis in box 3 hoort.

4.7. Ter zitting is komen vast te staan dat de door de rechtbank in haar uitspraak onder 2.8 weergegeven opstelling van het inkomen na bezwaar feitelijke onjuistheden bevat. Om die reden heeft het Hof die opstelling niet van de rechtbank overgenomen en onder 2.3.2 de relevante overwegingen van de inspecteur over de na bezwaar gehandhaafde aanslag opgenomen. Uit deze overwegingen volgt dat de aanslag niet te hoog is vastgesteld.

Slotsom

4.8. De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd, zij het met verbetering van gronden, als hiervoor aangegeven.

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mrs. H.E. Kostense, voorzitter, J. den Boer en D. Hund, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. E.G. van der Laan als griffier. De beslissing is op 15 november 2012 in het openbaar uitgesproken.