Gerechtshof Amsterdam, 20-09-2012, BZ1623, 11/00257 en 11/00258

20 september 2012

uitspraak van de eerste enkelvoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

tegen de uitspraak in de zaken met kenmerknummers AWB 10/1081 en 10/1083 van de rechtbank Haarlem in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

Bij uitspraak van 18 februari 2011 heeft de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) het door belanghebbende tegen de hiervoor vermelde uitspraken op bezwaar ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 5 september 2012. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

2.1. De rechtbank heeft in haar uitspraak de navolgende feiten vastgesteld. Belanghebbende wordt daarin, evenals in verderop in deze uitspraak geciteerde delen van de uitspraak van de rechtbank, aangeduid als ‘eiser’, de inspecteur als ‘verweerder’.

2.1. Eiser is directeur en 100%-aandeelhouder van [Y] B.V. (hierna: de vennootschap). De vennootschap houdt een belang van 33,3% in [W] N.V.

2.2. De vennootschap heeft aan eiser van 1 januari 2004 tot en met 14 april 2005 een Audi A8 met kenteken [AA-BB-01] (bouwjaar 2001) ter beschikking gesteld. De cataloguswaarde van deze Audi bedraagt € 97.000.

2.3. De vennootschap heeft aan eiser van 15 april 2005 tot en met 31 december 2005 een Audi A8 met kenteken [AA-BB-02] (bouwjaar 2005) ter beschikking gesteld. De cataloguswaarde van deze Audi bedraagt € 152.000.

2.5. Eiser heeft in zijn aangifte 2004 en 2005 geen bijtelling privé-gebruik auto in aanmerking genomen.

2.6. Met betrekking tot het gebruik van de auto’s zijn rittenregistraties bijgehouden. Voor de beide Audi’s zijn de registraties bijgehouden gedurende de jaren 2004 en 2005 en voor de Aston Martin is een rittenregistratie bijgehouden gedurende een deel van 2004.

2.7. Zowel eiser, de chauffeurs van eiser alsook de secretaresse van eiser hebben gegevens in de rittenregistraties genoteerd. De oorspronkelijke rittenregistraties werden, behoudens voor het jaar 2004 ten aanzien van de Audi A8 met kenteken [AA-BB-01], op een later tijdstip verwerkt in een spreadsheet.

2.8. Verweerder heeft bij de aanslagregeling IB/PVV 2004 en 2005 de aangiften van eiser onder andere gecorrigeerd in verband met het privé-gebruik van deze auto’s.

2.9. Bij de uitspraak op bezwaar tegen de aanslagen IB/PVV 2004 en 2005 zijn voor zover van belang de volgende correcties gehandhaafd:

2004:

2005:

Nu tegen de feitenvaststelling door de rechtbank, als hiervoor vermeld, door partijen geen bezwaren zijn ingebracht, gaat ook het Hof van die feiten uit.

2.2. In aanvulling hierop stelt het Hof de volgende feiten vast.

2.2.1. Tot de stukken van het geding behoort een verklaring van de gemachigde [A] RA (hierna: de gemachtigde) met dagtekening 7 juni 2011. Deze verklaring is ondertekend door de gemachtigde en zijn handtekening is door mr. B.J.M. Gehlen, Notaris te Lopik, gelegaliseerd. In deze verklaring is onder meer het volgende opgenomen:

“In de zomer van 2004 heb ik met [belanghebbende] telefonisch en in persoon gesproken over de overdracht aan privé van de Aston Martin (…). [Belanghebbende] wilde niet langer een rittenregistratie bijhouden voor deze auto en wilde weten welke andere mogelijkheden er bestonden om de bijtelling voor het privé gebruik (…) zonder het bijhouden van een rittenregistratie. Ik heb met hem besproken dat de enige mogelijkheid was deze auto over te nemen in privé. Vervolgens is in juli 2004 met [belanghebbende] afgesproken dat de Aston Martin (…) begin augustus 2004 naar privé zou over[gaan], en dat [belanghebbende] in het kader van die overdracht zorg zou dragen voor het verkrijgen van een deugdelijke waardering op dat moment van deze auto.(…)

De samenloop van mijn uitvallen, het op orde brengen van mijn zakelijke belangen en de beëindiging van de samenwerking met mijn compagnon hebben er toe geleid dat ik onvoldoende toezicht en controle heb kunnen uitoefenen op een juiste verwerking in de administratie en de jaarrekening 2004 van [Y] B.V. (…) van de overname in privé van de Aston Martin (…), waardoor administratieve verwerking van de overdracht die feitelijk in 2004 heeft plaatsgevonden pas later is geformaliseerd.”

2.2.2. Tot de stukken van het geding behoort tevens een brief ondertekend door de secretaresse van belanghebbende namens belanghebbende met dagtekening 25 juli 2006 aan accountantskantoor [A], ter attentie van de gemachtigde. Hierin is voor zover van belang het volgende opgenomen:

3. Geschil in hoger beroep

3.1. In hoger beroep is in geschil of de inspecteur het belastbaar inkomen uit werk en woning van belanghebbende over de jaren 2004 en 2005 terecht heeft verhoogd in verband met het privé gebruik van een Aston Martin (hierna ook: de auto). De bijtelling in verband met het privé gebruik van een tweetal Audi’s is in hoger beroep, in tegenstelling tot bij de rechtbank, niet langer in geschil.

3.2. Belanghebbende heeft in hoger beroep evenals in eerste aanleg gesteld dat de Aston Martin reeds in augustus 2004 is overgegaan naar privé en dat de auto hem vanaf dat moment dus niet meer door [Y] B.V. (hierna: de vennootschap) ter beschikking werd gesteld. Voorts stelt belanghebbende zich, onder verwijzing naar de rittenregistraties, de spreadsheets en de daarop gegeven toelichting, op het standpunt dat hij overtuigend heeft aangetoond dat hij in de periode voorafgaand aan de door hem gestelde overdracht in augustus 2004 op jaarbasis minder dan 500 kilometer privé heeft gereden met de auto.

3.3. De inspecteur betwist de overdracht van de auto naar privé op enig tijdstip eerder dan in juli 2006 en stelt zich op het standpunt dat de rittenregistraties wegens een aantal geconstateerde gebreken niet betrouwbaar zijn en daarom verworpen dienen te worden. De inspecteur stelt zich voorts op het standpunt dat belanghebbende niet aan de op hem rustende bewijslast heeft voldaan dat hij op jaarbasis minder dan 500 kilometer privé heeft gereden met de auto.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. In de onderdelen 4.1. en 4.2. van haar uitspraak heeft de rechtbank de voor de onderhavige jaren relevante regelgeving weergegeven:

4.2. Met betrekking tot de door belanghebbende gestelde overdracht door de vennootschap van de auto aan hem in privé heeft de rechtbank in haar uitspraak als volgt overwogen:

Overdracht Aston Martin naar privé

4.10. Eiser heeft zich ten aanzien van de Aston Martin op het standpunt gesteld dat de vennootschap deze in augustus 2004 aan hem heeft overgedragen en dat de auto derhalve vanaf dat moment niet meer door de vennootschap aan hem ter beschikking is gesteld. Een bijtelling ter grootte van het autokostenforfait dient reeds daarom vanaf augustus 2004 achterwege te blijven. De overname in privé is in 2004 met de accountant besproken en de auto is naar aanleiding van dat gesprek destijds getaxeerd, aldus eiser. Dat de administratieve verwerking pas later heeft plaatsgevonden is gelegen in het feit dat de office manager een en ander niet tijdig ter hand heeft genomen en in de persoonlijke omstandigheden van de accountant.

4.3. In hoger beroep herhaalt belanghebbende zijn standpunten, zoals door de rechtbank in haar uitspraak weergegeven in bovenvermelde onderdelen 4.10 en 4.11. In aanvulling hierop stelt belanghebbende, zo begrijpt het Hof, dat er een combinatie van aanwijzingen is, onder meer het bewust stoppen met het bijhouden van een kilometeradministratie, de brief van 25 juli 2006 (zoals weergegeven onder 2.2.2.) en het veranderde gebruikspatroon van de auto na 25 augustus 2004, die tot de conclusie dienen te leiden dat de feitelijke overdracht wel degelijk in augustus 2004 heeft plaatsgevonden. Hierbij is volgens belanghebbende bovendien de onder 2.2.1. weergegeven schriftelijke verklaring van de gemachtigde een cruciaal aanvullend bewijsmiddel.

4.5. Met betrekking tot de door belanghebbende overgelegde rittenregistratie heeft de rechtbank als volgt geoordeeld.

Rittenregistratie

4.3. Tussen partijen is niet in geschil dat indien aan eiser meerdere auto’s tegelijkertijd mede voor privé-doeleinden ter beschikking worden gesteld het autokostenforfait op elk van die auto’s van toepassing is. Voorts is niet in geschil dat het autokostenforfait ter zake van volgtijdelijk ter beschikking gestelde auto’s naar tijdsgelang behoort te worden toegepast.

4.4. Op eiser rust de last om aan te tonen dat hij in de onderhavige jaren de auto’s, voor zover deze aan hem ter beschikking zijn gesteld, voor niet meer dan 500 kilometer op jaarbasis voor privé-doeleinden heeft gebruikt. De wetgever heeft gekozen voor een zware vorm van bewijslast voor degene die wil voorkomen dat zijn inkomen wordt verhoogd met een (forfaitaire) bijtelling wegens privé-gebruik. Het enkel aannemelijk maken dat er 500 of minder privé-kilometers gereden zijn is daartoe niet voldoende; de wetgever verlangt dat dit blijkt, dat wil zeggen dat het overtuigend wordt aangetoond.

4.5. De rechtbank stelt voorop dat een rittenregistratie niet bij voorbaat dient te worden verworpen indien deze niet aan alle onder 4.2 aangehaalde vereisten van de Uitvoeringsregeling voldoet, doch dat een administratie in combinatie met andere bewijsmiddelen ten minste zodanig sluitend dient te zijn dat daaruit eenduidig kan worden afgeleid hoeveel kilometers er met de auto zakelijk en privé is gereden.

4.9. Naar aanleiding van de als bijlagen 5, 7 en 16 bij het verweerschrift opgenomen constateringen van verweerder en in samenhang met hetgeen in dat verband aansluitend onder 4.6 tot en met 4.8 is overwogen met betrekking tot de rittenregistraties en de spreadsheets, komt de rechtbank tot het oordeel dat de rittenregistraties geen betrouwbare weergave geven van de werkelijk gereden (privé-)kilometers en mitsdien moeten worden verworpen. Alsdan heeft eiser niet voldaan aan de op hem rustende bewijslast te doen blijken dat er met de ter beschikking gestelde auto’s op jaarbasis niet meer dan 500 kilometer privé is gereden. De rittenregistraties zijn zelfs in combinatie met de spreadsheets daartoe onvoldoende betrouwbaar. Verweerder heeft derhalve terecht en tot de juiste bedragen het autokostenforfait bij het inkomen geteld voor de Audi’s over de jaren 2004 en 2005 en voor de Aston Martin in ieder geval over de periode 1 januari 2004 tot en met juli 2004.

4.6. Bij de beoordeling van de door belanghebbende overgelegde rittenregistratie, die voor de auto is bijgehouden tot augustus 2004, stelt het Hof voorop dat belanghebbende in hoger beroep heeft medegedeeld dat hij in de periode van augustus 2004 tot en met oktober 2004 meer dan 3.574 kilometer privé met de auto heeft gereden. Reeds hierdoor staat vast dat, nu het Hof heeft geoordeeld dat niet aannemelijk is dat de auto vóór het jaar 2006 aan belanghebbende is overgedragen, de inspecteur gelet op het aantal gereden privé kilometers voor het jaar 2004 terecht een bijtelling in verband met privé gebruik van de auto in aanmerking heeft genomen. Vast staat bovendien dat belanghebbende over het jaar 2005 geen rittenregistratie heeft bijgehouden en ook niet anderszins heeft doen blijken dat met de auto in 2005 voor minder dan 500 kilometer voor privé doeleinden is gereden, zodat ook over dit jaar de inspecteur het belastbaar inkomen uit werk en woning terecht heeft verhoogd in verband met het privé gebruik van de auto.

4.7. Ten overvloede verwijst het Hof voor de beoordeling van de rittenadministratie naar het oordeel van de rechtbank hierover in de onderdelen 4.6, 4.7 en 4.9 van haar uitspraak, bij welke oordelen het Hof zich aansluit. Het Hof is derhalve met de rechtbank van oordeel dat de rittenregistraties geen betrouwbare waargave zijn van de werkelijk gereden (privé) kilometers en dat belanghebbende niet heeft voldaan aan de op hem rustende bewijslast om te doen blijken dat op jaarbasis niet meer dan 500 kilometer privé met de auto is gereden.

4.8. Uit het voorgaande volgt, gelet op het oordeel van het Hof dat de auto zowel in 2004 als in 2005 door de vennootschap aan belanghebbende ter beschikking is gesteld, en nu belanghebbende er niet in is geslaagd te doen blijken dat de auto op jaarbasis voor niet meer dan 500 kilometer voor privé doeleinden is gebruikt, dat de inspecteur terecht een bijtelling voor het privé gebruik in aanmerking heeft genomen.

Slotsom

4.9. De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd.

5. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling van een partij in de proceskosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mr. H.E. Kostense, lid van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. L.B.M. van Bakel als griffier. De beslissing is op 20 september 2012 in het openbaar uitgesproken.