Gerechtshof Amsterdam, 17-10-2013, ECLI:NL:GHAMS:2013:3582, 11.00333

In de onder 1.2 vermelde brief van de griffier van 18 maart 2013 is onder meer het volgende opgenomen:

Op 20 oktober 2011 heeft het Hof met kenmerk 11/00248 uitspraak gedaan in het beroep van P. Scharwachter inzake de aan hem in het kader van het Rekeningenproject opgelegde navorderingsaanslagen in de vermogensbelasting (VB) voor de jaren 1992 t/m 2000 en de aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (IB/PV) voor het jaar 2001.

In deze uitspraak wordt verwezen naar de uitspraak van het Hof van 27 januari 2011 met kenmerknummer 04/02856 en 05/00645 in de beroepen van deze belanghebbende inzake de aan hem in het kader van het Rekeningenproject opgelegde navorderingsaanslagen IB/PV en de daarbij genomen kwijtscheldingsbesluiten en boetebeschikkingen, welke uitspraak wordt aangehaald als de “Uitspraak”.

In de uitspraak van 20 oktober 2011 is onder meer het volgende opgenomen:

In de onder 1.2 vermelde brief van de inspecteur van 25 maart 2013 is onder meer volgende opgenomen:

Ten aanzien van de belanghebbende zijn twee pagina’s (...) ontvangen waarop door hem aangehouden rekeningen vermeld staan.

Bekend is dat hij op 31 januari 1994 onder rekeningnummer[123456] tenminste twee rekeningen aanhield: een vue-rekening met een saldo van f 96,27 en een termijndeposito met een saldo van f 155.003,18. Het minimaal bij KBL aangehouden saldo op 31 januari 1994 bedraagt dus f 155.099,50. (...).

Zeker is dat de belanghebbende op 31 januari 1994 beschikt over tenminste één termijndeposito. Een termijndeposito wijst er op dat een rekeninghouder voor een langere periode geld tegen een bepaald rendement wil wegzetten.

(...)

Bewijs boete zonder gebruikmaking alsnog verstrekte gegevens

Indien voor beboetingsdoeleinden geen rekening gehouden zou mogen worden met de na de uitspraak van 27 januari 2011 verstrekte informatie en gegevens betekent dit, dat over de looptijd van de rekening geen gegevens bekend zijn.

(...)

Het bekende microfichesaldo heeft een dermate omvang dat van de belanghebbende een verklaring verwacht mag worden dan wel vereist is, zowel ten aanzien van het ontstaan van het vermogen als van het aanhouden of verbruiken van het vermogen. Nu deze verklaring ontbreekt kan aan het gegeven omtrent het bestaan van de rekeningen op 31 januari 1994 het volgende bewijs over de periode waarin het buitenlands vermogen werd aangehouden worden ontleend.

Gelet op de omvang van het minimaal aanwezige saldo op 31 januari 1994 (ruim f 155.000) en hetgeen bekend is omtrent de inkomens- en vermogenspositie van de belanghebbende kan dit saldo niet na 1 januari 1994 en voor 31 januari 1994 zijn ontstaan. Ik wijs er op dat het saldo op de termijnrekening een gebroken saldo is; dit duidt er op, dat op deze rekening rente is bijgeschreven. En dit duidt er weer op, dat de rekening al langer dan een maand is aangehouden.

De inkomensgegevens van de belanghebbende vanaf 1991 zijn overgelegd (...). Daaruit blijkt dat het bruto-inkomen van de belanghebbende in de, in het onderhavige geschil betrokken, jaren voor 31 januari 1994 rond f 55.000,-- lag. Zijn echtgenote had ook inkomen, dat gelet op de gegevens van volgende jaren, rond f 27.500,-- bruto lag. Uit een dergelijk inkomen is het onmogelijk om in 1993 f 155.000 te sparen. Het is ook onmogelijk om dit bedrag geheel in de periode 1991-1993 te sparen (belanghebbende zou dan meer dan f 51.500 per jaar moeten sparen, hetgeen ongeveer evenveel zou zijn als het volledige netto besteedbaar inkomen). Andere vermogensbestanddelen dan de woning (zie hierboven), waaruit de rekening zou kunnen zijn opgebouwd, zijn mij over deze periode niet bekend. Dat betekent dat de rekening en het geld al voor het eerste jaar van de thans in geschil zijnde periode in het buitenland werden aangehouden.

De bekende gegevens wijzen uit dat de belanghebbende gekozen heeft voor een vorm van sparen of beleggen waarbij het geld gedurende een langere termijn wordt vastgezet. Het bedrag is te groot om in een kort tijdsbestek consumptief te zijn besteed. Gelet op de omvang van het op 31 januari 1994 minimaal aanwezige bekende saldo, de gekozen beleggingsvorm en de aangifte inkomstenbelasting 1995 is het geld noch in de loop van 1994 noch in de loop van 1995 in het binnenlands vermogen terechtgekomen. Uit de aangiftegegevens over 1995 tot en met 2001 kan over de volgende jaren dezelfde conclusie worden getrokken. In geen van de aangiften noch afzonderlijk noch in combinatie komt een stijging van banksaldi voor waaruit zou kunnen worden afgeleid dat een bedrag van minimaal f 155.000, afkomstig van de KBLux-rekening, in het verantwoorde binnenlandse vermogen zijn terechtgekomen.

Bovendien is consumptief besteden niet logisch voor in het buitenland gehouden gelden. Die zijn in het algemeen bedoeld als “appeltje voor de dorst.” Dit wordt ook bevestigd door de aard en de omvang en samenstelling van het rekeningenpakket (ten minste één termijndeposito). Dat wijst er op, dat het gaat om gelden die niet bedoeld zijn om consumptief te worden besteed of kortstondig te worden aangehouden, maar gedurende een langere periode.

(...)

Voor beboetingsdoeleinden moet dan over de hele periode, waarvoor het bewijs van het bestaan van de rekening is geleverd, ervan worden uitgegaan dat minimaal het via het fiche bekende saldo (f 155.099,50) in het buitenland is aangehouden. Hierover is in alle jaren ook daadwerkelijk belasting verschuldigd. Ik verwijs daarvoor naar hetgeen ik hierboven heb opgemerkt over de omvang van dit saldo in relatie tot het bekende overig vermogen en de belastingvrije som resp. de rendementsgrondslag.

Ik ben van mening dat ik met het voorgaande voor de vermogensbelasting voor de volledige in geschil zijnde periode en voor de inkomstenbelasting 2001 het voor beboetingsdoeleinden vereiste bewijs heb geleverd.