Gerechtshof Amsterdam, 10-10-2013, ECLI:NL:GHAMS:2013:3993, 12/00488
Gerechtshof Amsterdam, 10-10-2013, ECLI:NL:GHAMS:2013:3993, 12/00488
Gegevens
- Instantie
- Gerechtshof Amsterdam
- Datum uitspraak
- 10 oktober 2013
- Datum publicatie
- 15 november 2013
- Annotator
- ECLI
- ECLI:NL:GHAMS:2013:3993
- Formele relaties
- Cassatie: ECLI:NL:HR:2014:1070
- Zaaknummer
- 12/00488
Inhoudsindicatie
Er zijn terecht kosten in rekening gebracht voor de betekening van drie dwangbevelen met bevel tot betaling. Niet aannemelijk is geworden dat de ontvanger uitstel van betaling had verleend. Ten tijde van de betekening was belanghebbende derhalve in gebreke gebleven de verschuldigde belasting tijdig te betalen.
Uitspraak
Kenmerk 12/00488
10 oktober 2013
uitspraak van de vierde meervoudige belastingkamer
op het hoger beroep van
[X BV], gevestigd te [Z], belanghebbende,
tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk AWB 11/3084 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) in het geding tussen
belanghebbende
en
de ontvanger van de Belastingdienst Amsterdam, de ontvanger.
1 Ontstaan en loop van het geding
De belastingdeurwaarder heeft op 17 december 2010 aan belanghebbende bij drie afzonderlijke beschikkingen een bedrag van in totaal € 17.430 aan vervolgingskosten in rekening gebracht ter zake van de betekening van drie dwangbevelen met bevel tot betaling.
Na tegen die beschikkingen ingesteld administratief beroep heeft de ontvanger bij in één geschrift vervatte uitspraken van 19 april 2011 de totale vervolgingskosten verminderd tot € 11.026.
Belanghebbende heeft tegen deze uitspraken beroep ingesteld bij de rechtbank. Bij uitspraak van 24 mei 2012 heeft de rechtbank als volgt beslist:
“De rechtbank:
- verklaart zich onbevoegd voor zover het beroep is gericht tegen de tenuitvoerlegging van het dwangbevel;
- verklaart het beroep voor het overige ongegrond.”
Het tegen de uitspraak van de rechtbank door belanghebbende ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 4 juli 2012, aangevuld bij brief van 20 juli 2012. De ontvanger heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 1 oktober 2013. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.
2 Feiten
Op 30 november 2010 is door de belastingdeurwaarder ten laste van belanghebbende beslag gelegd op de roerende zaken, welke zich bevinden op [A-straat 1] te [Z]. Dit beslag is gelegd voor een openstaande schuld op de belastingaanslag vennootschapsbelasting met nummer [...] ten bedrage van € 88.900.
De onderhavige op 17 december 2010 betekende drie dwangbevelen zijn op 9 december 2010 uitgevaardigd, omdat - aldus die dwangbevelen - de ontvanger op die datum heeft geconstateerd dat belanghebbende achter is met de betaling van de belastingaanslag vennootschapsbelasting 2006, gedagtekend 14 augustus 2010, nummer [...] (€ 220.635), de belastingaanslag vennootschapsbelasting 2008, gedagtekend 20 november 2010, nummer [...] (€ 94.639), en de belastingaanslag loonheffingen september 2010, dagtekening 23 november 2010, nummer [...] (€ 412).
Op 17 december 2010 heeft de belastingdeurwaarder ten laste van belanghebbende (nogmaals) beslag gelegd op de roerende zaken, welke zich bevinden op [A-straat 1] te [Z]. Ditmaal is het beslag gelegd ter zake van de onder 2.2 gemelde - nog openstaande - belastingschulden (inclusief kosten).
Bij dezelfde gelegenheid zijn de litigieuze beschikkingen aan belanghebbende betekend.
Tegen de tenuitvoerlegging van de dwangbevelen is belanghebbende niet in verzet gekomen.
In december 2010 is er van de zijde van belanghebbende (in de persoon van [A]) een telefoongesprek gevoerd met de ontvanger (in de persoon van [B]).
Tot de stukken behoort een brief d.d. 24 december 2010 van [A] aan [B] waarin namens belanghebbende wordt verzocht om een betalingsregeling voor de onder 2.1 en 2.2 gemelde belastingaanslagen vennootschapsbelasting en voorts voor een belastingaanslag met het nummer [...].
De inhoud van deze brief is als volgt:
“Hierbij verzoeken wij u namens belastingplichtige om een betalingsregeling
voor bovenvermelde aanslagen.( Totaal Euro 457.703 )
Gezien de totale omvang van het verschuldigde is het voor belastingplichtige
onmogelijk deze schuld ineens te voldoen.
In verband met een boekenonderzoek door de belastingdienst over de jaren
2004 tot en met 2006, welke in totaal 2 jaar in beslag heeft genomen en is
afgerond met het opleggen van een navorderingsaanslag VPB 2006 op
14 augustus 2010, zijn de jaarstukken over de jaren 2007/2008/2009 nog niet
afgerond, vooral omdat er onduidelijkheid bestond over de afloop van het onderzoek en
de fiscale gevolgen daarvan, welke ook verwerkt dienden te worden in de latere
boekjaren.
Tevens heeft ons kantoor ultimo september 2010 alle werkzaamheden op fiscaal en
administratief gebied overgenomen van de voormalig adviseur, die per direct
al haar activiteiten heeft gestaakt op 16 september 2010.
Wij zijn thans bezig met de afronding van de jaarstukken over de afgelopen jaren,
waarbij gezien de voorlopige cijfers duidelijk is dat het jaar 2009 tot een fiscaal verlies
zal leiden, waardoor de VPB-aanslag over 2008 door de verliesverrekening tot nihil
zal worden gereduceerd.
In dat geval zal de totale belastingschuld uitkomen op Euro 363.064
Na een moeizaam begin van het exploitatiejaar 2010 heeft zich vanaf dit najaar een
herstel in de omzetten afgetekend, waardoor wij menen dat bovenvermelde schuld
middels maandelijkse termijnbetalingen geheel voldaan zou kunnen worden.
Wij stellen derhalve hierbij namens belastingplichtige voor om op
15 januari 2011 een betaling te verrichten van Euro 35.000
en vervolgens iedere maand op de 15e een betaling van Euro 30.000
In dat geval zal op 15 december 2011 na betaling van de laatste termijn
de gehele schuld zijn voldaan.
In afwachting van uw berichten, verblijven wij,”
De ontvanger stelt deze brief niet per post te hebben ontvangen doch pas als bijlage bij een
e-mail van 4 januari 2011.
Bij het onderzoek ter zitting van de rechtbank waren [A] en [B] beiden aanwezig. Blijkens het proces-verbaal van het verhandelde ter zitting van de rechtbank is daar door hen onder meer het volgende verklaard:
“[A]:
Ik heb het in mijn e-mail van 4 januari 2011 over een mogelijke betalingsregeling. Het ging
om de hoogte van het bedrag en wat in dat opzicht de mogelijkheden waren. [...]
[B] heeft gezegd, doe maar een voorstel. Zet het maar op papier.
[B]:
Ik heb gezegd, doe maar een concreet voorstel. Er was nog geen bedrag genoemd. Wat mij
betreft was het puur een informeel contact over de mogelijkheden die er waren om een executoriale verkoop te voorkomen.
Er is gezegd dat eiseres een schriftelijk voorstel moest doen. Er is geen termijn gesteld voor
het doen van dat schriftelijke voorstel. Ik heb wel gezegd dat het moet gaan om een concreet
voorstel.
[A]:
Daar ben ik het niet mee eens. [B] heeft gezegd, dat hij een concreet voorstel
wilde voor 1 januari 2011.
[B]:
Dat zegt mij niets. Er was beslag gelegd, en er was een verkoopdatum vastgesteld. Het kan
ook zo zijn dat [A] gezegd heeft dat het voor 1 januari 2011 binnen zou zijn. Het
lijkt mij niet dat ik dat gezegd heb.”,
en:
“[B]:
Het telefoongesprek was geen reden om met invorderingsmaatregelen te wachten. Ik wilde
voor alle aanslagen beslag leggen. Anders verviel het eerste beslag binnen enkele maanden.
Dit was onze vorm van zekerheid.
Er stond ruim € 400.000 open en het eerste beslag bedroeg € 88.000. Gezien de geschiedenis
was een voortvarende uitvoering gewenst.
[A]:
Ik heb niet gevraagd of ik tot 1 januari 2011 de tijd kreeg. Het telefoontje was bedoeld om te
kijken of [B] open stond voor een betalingsregeling. In mijn ogen reageerde hij
positief. Toen heb ik het op papier gezet, na overleg met mijn cliënt. Ik denk dat [...]
[B] de datum van 1 januari 2011 heeft genoemd. Ik heb vaker contact met de ontvanger.
Vaak wordt dan een termijn van 8 of 14 dagen gegeven. Het gesprek is de eerste week van
december 2010 geweest. Ik wilde er voor mijn cliënt een betalingsregeling uitslepen. Dan
kijk je of er een mogelijkheid is. Als er dan gezegd wordt ‘zet maar op papier’ dan ga je er
vanuit dat de wederpartij er positief tegenover staat.”
3 Geschil in hoger beroep
Evenals bij de rechtbank is bij het Hof in geschil of terecht kosten in rekening zijn gebracht voor de betekening op 17 december 2010 van drie dwangbevelen met bevel tot betaling.
Dat de belastingrechter niet bevoegd is te oordelen over de gerechtelijke tenuitvoerlegging van het dwangbevel is niet meer in geschil.
Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voor hetgeen zij daaraan ter zitting hebben toegevoegd wordt verwezen naar het van het verhandelde ter zitting opgemaakte proces-verbaal.