Gerechtshof Amsterdam, 10-01-2013, ECLI:NL:GHAMS:2013:508 BZ2274, 12/00711, 12/00712, 12/00713

10 januari 2013

uitspraak van de eerste enkelvoudige belastingkamer

op de verzoeken van

[X] te [Z], belanghebbende,

tot herziening van de uitspraak van de vijfde enkelvoudige belastingkamer van het Hof van 10 maart 2005 in de zaak met kenmerknummer 03/3426 en de uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer van het Hof van 18 juni 2009 in de zaken met kenmerknummers 07/00825 en 07/00826

in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.3. Bij zijn bovenvermelde uitspraak met kenmerknummers 07/00825 en 07/00826 heeft het Hof het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van de rechtbank van 11 september 2007 (gedeeltelijk) gegrond verklaard en de aanslagen IB/PVV over de jaren 2001 en 2002 verminderd.

1.4. Bij arrest van 18 juni 2010, nr. 09/02652, heeft de Hoge Raad het tegen de onder 1.3. bedoelde uitspraak ingestelde cassatieberoep van belanghebbende ongegrond verklaard.

1.6. Op 5 september 2012 heeft het onderzoek ter zitting voor het Hof plaatsgevonden waarbij, met instemming van partijen, naast de hiervoor genoemde hoger beroepen met betrekking tot de aanslagen IB/PVV over de jaren 2003 tot en met 2007 eveneens de onderhavige herzieningsverzoeken zijn behandeld. De in die hogerberoepszaken ingebrachte gedingstukken gelden als ingebracht in deze zaak en omgekeerd. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

1.7. Het Hof heeft de onderhavige herzieningsverzoeken op grond van artikel 8:14 van de Algemene wet Bestuursrecht (hierna: Awb) (af)gesplitst van de hoger beroepen betreffende de IB/PVV voor de jaren 2003 tot en met 2007.

2. Overwegingen

2.1. Wettelijk kader

Herziening is slechts mogelijk indien feiten of omstandigheden komen vast te staan die cumulatief voldoen aan de in artikel 8:88, eerste lid, onderdelen a tot en met c, Awb gestelde voorwaarden. De last om dergelijke feiten te stellen en bij betwisting aannemelijk te maken, rust op belanghebbende.

2.2. Herzieningsverzoeken

2.2.1. Belanghebbende heeft verzocht om herziening van de in onderdelen 1.1. en 1.3. genoemde uitspraken waar het betreft de hoogte van de aftrek wegens buitengewone lasten respectievelijk buitengewone uitgaven voor zover zij betrekking heeft op de extra vervoerskosten wegens ziekte of invaliditeit, meer specifiek op het onderdeel van de vaststelling van het aantal kilometers van de referentiegroep en de methode van afschrijving, namelijk lineair in plaats van degressief, bij het vaststellen van de werkelijke kosten van de auto.

2.2.2. Het Hof merkt ten aanzien van het verzoek om herziening van de uitspraak betreffende de IB/PVV over het jaar 2000 het volgende op. De inspecteur heeft zich, in de procedure die heeft geleid tot de uitspraak waarvan herziening wordt verzocht, bij de behandeling van het beroep ter zitting voor het Hof akkoord verklaard met het bedrag aan lineaire afschrijving zoals deze door belanghebbende in zijn aangifte was opgenomen en ook overigens was gesteld. Nu dit bedrag van de afschrijving tussen partijen niet langer in geschil was, heeft het Hof in zijn uitspraak over het jaar 2000 (waarvan herziening wordt verzocht) de afschrijving vastgesteld conform de aangifte van belanghebbende, waarin de afschrijving lineair was berekend. Het Hof gaat er derhalve vanuit dat het verzoek tot herziening van belanghebbende met betrekking tot de uitspraak over het jaar 2000 beperkt is tot het onderdeel van de vaststelling van het aantal kilometers van de referentiegroep.

2.3. Ontvankelijkheid herzieningsverzoek

De inspecteur heeft zich primair op het standpunt gesteld dat het door belanghebbende ingediende verzoek tot herziening wegens niet, althans onvoldoende motivering, niet-ontvankelijk moet worden verklaard. Het Hof is van oordeel dat belanghebbende zijn verzoek tot herziening voldoende heeft gemotiveerd (onder meer in zijn nadere stuk van 24 april 2012) en zal derhalve thans overgaan tot een inhoudelijke beoordeling van dit verzoek.

3. Beoordeling van het herzieningsverzoek

3.1. Gelet op de hiervoor vermelde cumulatieve voorwaarden voor herziening dient te worden vastgesteld of datgene wat belanghebbende als feiten of omstandigheden aandraagt die aan deze voorwaarden voldoen. Gelet op de totstandkomingsgeschiedenis van deze bepaling geldt hierbij dat nieuwe feiten die opkomen na de hofuitspraak, zelfs indien zij een nieuw licht zouden werpen op de zaak (zoals bijvoorbeeld nieuwe wetenschappelijke inzichten of nieuwe jurisprudentie) niet tot herziening van de uitspraak kunnen leiden (vgl. memorie van toelichting Wet herziening fiscaal procesrecht, Kamerstukken II 1996/97, 25 175, nr. 3, blz. 19). Het rechtsmiddel van herziening is dan ook niet gegeven om een partij de gelegenheid te bieden het debat te heropenen, nadat is gebleken dat de wel aangevoerde feiten en omstandigheden niet tot het gewenste resultaat hebben geleid.

3.2. Het Hof stelt vast dat over de als buitengewone lasten c.q. uitgaven in aanmerking te nemen extra vervoerskosten ook reeds inhoudelijk is gedebatteerd in de procedures die hebben geleid tot de hiervoor genoemde hofuitspraken. Belanghebbende voert de volgende feiten en omstandigheden aan die volgens hem tot toewijzing van zijn verzoek tot herziening moeten leiden.

Afschrijving lineair in plaats van degressief

3.3. Belanghebbende heeft, zo begrijpt het Hof, in het kader van zijn verzoek tot herziening met betrekking tot de afschrijving van de auto verwezen naar diverse publicaties op internet, een uitgave genaamd “Auto en fiscus” van dr. E.B. Pechler en mr. J.W. van de Merwe, en over dit onderwerp gewezen jurisprudentie. Voor zover deze gegevens niet reeds in de procedure welke heeft geleid tot de uitspraak waarvan herziening wordt gevraagd naar voren zijn gebracht, hetgeen in ieder geval zo is ten aanzien van de uitgave “Auto en fiscus”, had belanghebbende naar het oordeel van het Hof deze bronnen en bijbehorende argumentatie ten aanzien van de lineaire afschrijving destijds in de procedure naar voren kunnen brengen. Het rechtsmiddel van herziening is niet bedoeld om het debat tussen partijen ter heropenen. Belanghebbende heeft geen feiten en omstandigheden naar voren gebracht die zich hebben voorgedaan vóór het tijdstip van voornoemde uitspraak en die hem vóór dit tijdstip redelijkerwijs niet bekend konden zijn. Belanghebbende heeft zulks in elk geval tegenover de betwisting door de inspecteur niet aannemelijk gemaakt. Voor zover belanghebbende zich beroept op na de uitspraken gewezen nieuwe jurisprudentie en nieuwe publicaties en het debat naar aanleiding hiervan wil heropenen, geldt hetgeen hiervoor onder 4.1. is overwogen. Uit het voorgaande volgt dat de door belanghebbende gestelde feiten en omstandigheden geen grond kunnen vormen voor een herziening van de uitspraak.

Beperking aantal kilometers referentiegroep en kwaliteit door Belastingdienst gehanteerde rekenmodel

3.4. Belanghebbende heeft in het kader van zijn hoger beroep inzake de jaren 2003 tot en met 2007 in december 2011 opgestelde, verder gedifferentieerde maatwerktabellen van het CBS overgelegd. In deze tabellen is het gemiddeld aantal afgelegde kilometers dat in een huishouden per dag als autobestuurder wordt gereden naar huishoudsamenstelling, aantal auto’s in het huishouden, huishoudinkomen en aantal rijbewijzen opgenomen. Het Hof heeft in zijn uitspraken van 10 januari 2013 over de jaren 2003 tot en met 2007 het standpunt van belanghebbende ten aanzien van het gemiddeld aantal kilometers van de referentiegroep, onder verwijzing naar voornoemde CBS maatwerktabellen, gevolgd. Belanghebbende legt voornoemde maatwerktabellen ten grondslag aan zijn herzieningsverzoek.

3.5. Belanghebbende heeft aangegeven dat hij in de twee procedures die hebben geleid tot de hiervoor genoemde hofuitspraken destijds heeft gekozen voor een andere invalshoek. In die procedures was het de insteek van belanghebbende om de vergelijkingsmaatstaf voor de extra vervoerskosten rechtstreeks te bepalen met behulp van een CBS-percentage van het besteedbaar inkomen; de gegevens van de aangepaste CBS-maatwerktabellen, zoals deze op verzoek van belanghebbende in het kader van zijn hoger beroep betreffende de IB/PVV over de jaren 2003 tot en met 2007 in december 2011 door het CBS zijn opgesteld, waren daarom in die procedures nog niet relevant. Belanghebbende wilde met het CBS-percentage tevens de onjuistheid van de berekeningswijze van de Belastingdienst aantonen. Aangezien de Belastingdienst bleef vasthouden aan zijn rekenmodel, is belanghebbende zich naderhand (het Hof begrijpt: na het doen van de uitspraken waarvan herziening wordt gevraagd) gaan richten op de verschillende bestanddelen van dit rekenprogramma. Daardoor heeft belanghebbende ontdekt dat, naar hij stelt (en de inspecteur betwist) dit rekenmodel tal van onjuiste aannames en onnauwkeurigheden bevat. Belanghebbende noemt hier onder meer het onjuist classificeren van de auto en dubbeltellingen van het aantal kilometers binnen de referentiegroep. Belanghebbende stelt dat eerst nadat hij in 2011 een beroep had gedaan op de expertise van de heer [A] aan het licht is gekomen dat de Belastingdienst onjuiste gegevens van het CBS gebruikt. Belanghebbende verwijst in dit kader tevens naar de in december 2011 opgestelde aangepaste CBS-maatwerktabellen. Weliswaar had hij deze tabellen ook tijdens de procedures waarvan herziening wordt gevraagd kunnen laten opstellen, zoals de inspecteur naar voren heeft gebracht, maar met deze stelling miskent de inspecteur dat hij zelf reeds (veel) eerder dergelijke gegevens had moeten opvragen om een juiste maatstaf te ontwikkelen, aldus belanghebbende.

Slotsom

3.7. Het vorenstaande brengt het Hof tot de slotsom dat al hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd niet voldoet aan de in artikel 8:88, eerste lid, van de Awb neergelegde vereisten, zodat de verzoeken tot herziening moeten worden afgewezen.

4. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Awb.

5. Beslissing

Het Hof wijst de verzoeken tot herziening af.

De uitspraak is gedaan door mr. H.E. Kostense, lid van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. L.B.M. van Bakel, griffier. De beslissing is op 10 januari 2013 in het openbaar uitgesproken.