Gerechtshof Amsterdam, 25-04-2013, BZ9391, 11-00836

uitspraak van de tweede meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

[X] te [Z], belanghebbende,

tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk AWB 11/566 van de rechtbank Haarlem in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.3. Het tegen deze uitspraak ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 31 oktober 2011, aangevuld bij brief van 1 december 2011. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 2 april 2013. Het onderzoek in de onderwerpelijke zaak heeft gelijktijdig plaatsgevonden met het onderzoek in de zaak met kenmerk 11/00835 en het onderzoek in de zaak met kenmerk 12/00473. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

2.1. Belanghebbende is blijkens de kentekenregistratie houder van het kenteken [00-XX-XX]. Dit kenteken is afgegeven voor een motorrijtuig van het merk Mercedes Benz, type 112 cdi, kleur zwart.

2.2. Tot de stukken van het geding behoort een proces-verbaal van de politie Zaanstreek-Waterland van 19 mei 2010, waarin onder meer het volgende is opgenomen:

2.3. Tot de stukken van het geding behoren tevens een Duitse ‘zulassungsbescheinigung Teil I’ en een Duitse ‘zulassungsbescheinigung Teil II’. Uit deze documenten volgt dat het in het proces-verbaal van de politie vermelde motorrijtuig, merk Mercedes, type 111 cdi, kleur wit (hierna: de auto), tot 30 oktober 2009 met het kenteken [ZZZ-ZZ111] in Duitsland geregistreerd was.

2.4. De auto is in Nederland niet geregistreerd in het krachtens de Wegenverkeerswet 1994 aangehouden register van opgegeven kentekens.

3. Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard en daarbij het volgende overwogen:

“6. In artikel 1, vijfde lid (Hof: zesde lid), van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen (hierna: Wet BPM) is – voor zover hier van belang – bepaald dat ingeval een niet-geregistreerde personenauto feitelijk ter beschikking staat van een in Nederland wonende natuurlijk persoon, de belasting is verschuldigd ter zake van de aanvang van het gebruik met dat motorrijtuig in Nederland van de weg in de zin van de Wegenverkeerswet. Op grond van artikel 5, tweede lid, van de Wet BPM wordt met betrekking tot een niet-geregistreerde personenauto de belasting geheven van degene die het motorrijtuig feitelijk ter beschikking heeft. Op grond van artikel 12b van de Wet BPM kan ingeval van constatering van het gebruik van de weg met een personenauto of motorrijwiel waarvoor de belasting die is verschuldigd ter zake van het in artikel 1, vijfde lid, genoemde feit niet is betaald, de belasting worden nageheven van degene die het motorrijtuig feitelijk ter beschikking heeft. Het tijdstip van aanvang van het gebruik van de weg wordt daarbij gesteld op het tijdstip van constatering.

8. De rechtbank leidt uit de gedingstukken af dat eiser (Hof: belanghebbende) op 31 maart 2011 de bestelauto feitelijk ter beschikking had. Volgens het proces-verbaal (relaas) van 19 mei 2010 van de Politie Zaanstreek-Waterland is eiser op het onder 1. vermelde tijdstip en de onder 1. vermelde plaats aangetroffen in de bestelauto. De bewering van eiser dat niet hij maar een (Poolse) monteur uit eigen beweging en zonder eisers wetenschap de kentekenplaten van de zwarte Mercedes zou hebben geschroefd en op de bestelauto zou hebben gemonteerd en vervolgens met de bestelauto een proefrit zou hebben gemaakt, acht de rechtbank ongeloofwaardig. De verbalisant heeft de bestuurder van de bestelauto herkend naar aanleiding van eerdere aanhoudingen (volgens het proces-verbaal op onder andere 27 augustus 2009) en vervolgens gevraagd of deze nu wel in het bezit was van een geldig rijbewijs. De bestuurder heeft hierop en naar aanleiding van andere vragen een aantal verklaringen afgelegd die moeilijk aan een (Poolse) monteur kunnen worden toegeschreven. Bovendien kunnen de reclame-uitingen op de bestelauto alleen betrekking hebben op de eenmanszaak van eiser, een handel in versproducten.

9. Eiser heeft ook niet aannemelijk gemaakt dat de door de Hoge Raad vermelde uitzondering zich voordoet in de onderhavige zaak, namelijk dat eiser de bestelauto uitsluitend ten behoeve van een derde zou hebben bestuurd. De omstandigheid dat eiser de bestelauto op 20 januari 2011 aan zijn vader zou hebben verkocht, maakt dit vanwege de onder 8. genoemde feiten en omstandigheden niet anders. Artikel 5, tweede lid, van de Wet BPM merkt met betrekking tot een niet-geregistreerde personenauto degene die het motorrijtuig feitelijk ter beschikking heeft aan als de persoon die de bpm moet voldoen. Wie de houder van het motorrijtuig is, is niet van belang.

10. Eiser doet voorts een beroep op het herstelbeleid. Verweerder (Hof: de inspecteur) stelt zich op het standpunt dat het herstelbeleid niet op eiser van toepassing is omdat hij bewust de werking van de Wet BPM heeft proberen te ontlopen.

11. Uit de constatering van de politie kan worden afgeleid dat eiser in de bestelauto reed terwijl hij, gelet op de verklaring naar aanleiding van de daartoe gestelde vragen, wist dat de op de bestelauto aangebrachte kentekenplaten bij een andere auto hoorden. Tevens leidt de rechtbank uit door verweerder overgelegde schermprints af dat eiser in 2002 een Alfa Romeo uit Frankrijk heeft ingevoerd en hiervoor bpm heeft voldaan. Hieruit leidt de rechtbank af dat eiser bekend was met de werking van de Wet BPM en dat eiser bewust heeft geprobeerd om de heffing van BPM met betrekking tot de bestelauto te ontduiken. Onder deze omstandigheden vindt het herstelbeleid geen toepassing. De naheffingsaanslag is dan ook terecht aan eiser opgelegd.

12. Ingevolge artikel 67f, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) kan de inspecteur een vergrijpboete opleggen van ten hoogste 100% van de grondslag, indien het aan opzet of grove schuld van de belastingplichtige of de inhoudingsplichtige is te wijten dat de belasting welke op aangifte moet worden voldaan of afgedragen, niet, gedeeltelijk niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet voorziene termijn is betaald. Ingevolge het tweede lid van dat artikel wordt de grondslag gevormd door het bedrag van de belasting dat niet of niet tijdig is betaald, voor zover dat bedrag als gevolg van opzet of grove schuld van de belastingplichtige of de inhoudingsplichtige niet of niet tijdig is betaald. Ingevolge § 25, eerste lid, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998, kan, voor zover hier van belang, een vergrijpboete alleen worden opgelegd indien sprake is van opzet of grove schuld.

13. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiser, door de bestelauto met buitenlands kenteken bewust te voorzien van door hem opgevraagde duplicaat-kentekenplaten van een andere aan hem toebehorende auto, met listigheid en valsheid geprobeerd te bereiken dat voor de bestelauto geen bpm zou worden betaald. Gelet daarop is de opgelegde boete van 100% passend en geboden.

14. Gelet op het voorgaande heeft verweerder de naheffingsaanslag en de boetebeschikking terecht aan eiser opgelegd en is het beroep ongegrond verklaard.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.”

4. Geschil in hoger beroep

Evenals bij de rechtbank is bij het Hof in geschil of de naheffingsaanslag en de boete terecht aan belanghebbende zijn opgelegd. Het geschil spitst zich toe op de vraag of de auto belanghebbende feitelijk ter beschikking stond, zodat hij kan worden aangemerkt als belastingplichtige voor de belasting van personenauto’s en motorrijwielen.

5. Beoordeling van het geschil

Naheffingsaanslag

5.4. Evenmin kan belanghebbende worden gevolgd in zijn stelling dat uit het arrest Hoge Raad 18 maart 1998, nr. 32 627 (BNB 1998/134) volgt dat van feitelijke beschikkingsmacht geen sprake is indien een auto tijdelijk met toestemming van de eigenaar wordt gebruikt. In genoemd arrest heeft de Hoge Raad enkel geoordeeld dat van een persoon, die een aan een derde ter beschikking staande personenauto uitsluitend ten behoeve van die derde bestuurt, niet kan worden gezegd dat die auto (mede) aan hem ter beschikking staat. Gesteld noch gebleken is dat deze situatie zich in casu heeft voorgedaan.

5.5. Ten aanzien van de toepassing van het herstelbeleid zoals verwoord in de Leidraad BPM 2006 (besluit van 12 september 2006, CPP2006/1980M) overweegt het Hof als volgt. Het Hof is met de rechtbank van oordeel dat belanghebbende, blijkens de stukken van het geding en het ter zitting verhandelde, bekend was met de werking van de Wet BPM. Het Hof acht daarbij met name van belang dat belanghebbende in het verleden op aangifte BPM heeft voldaan ter zake van de registratie van een personenauto. Onder deze omstandigheden vindt het herstelbeleid geen toepassing. De naheffingsaanslag is terecht aan belanghebbende opgelegd.

6. Kosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de kosten op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

7. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mrs. E.M. Vrouwenvelder, voorzitter, B.A. van Brummelen en A.H.R.M. Denie, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. A.H. van Dapperen, als griffier. De beslissing is op 25 april 2013 in het openbaar uitgesproken.