Gerechtshof Amsterdam, 18-04-2013, ECLI:NL:GHAMS:2013:1205 CA0589, 11/00972

18 april 2013

uitspraak van de vierde meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

[X], wonende te [Y], belanghebbende,

tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk AWB 11/779 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft met dagtekening 22 mei 2010 aan belanghebbende voor het jaar 2007 een aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB) opgelegd berekend tot een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 53.007.

1.2. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraak op bezwaar, gedagtekend 11 december 2010, de aanslag verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 51.078.

1.3. De inspecteur heeft op 25 januari 2011 een brief van belanghebbende ontvangen en heeft deze brief doorgezonden aan de rechtbank op grond van artikel 6:15 van de Algemene wet bestuursrecht.

1.3. Bij uitspraak van 10 november 2011 heeft de rechtbank het door belanghebbende ingestelde beroep ongegrond verklaard.

1.4. Het tegen deze uitspraak door belanghebbende ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 22 december 2011 en aangevuld bij brief van 25 januari 2012. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. Op 26 februari 2013 is van belanghebbende een nader stuk ontvangen dat in afschrift naar de inspecteur is gezonden.

1.6. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 19 maart 2013. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

2.1. De rechtbank heeft de volgende feiten vastgesteld (in de uitspraak van de rechtbank wordt belanghebbende aangeduid als ‘eiser’ en de inspecteur als ‘verweerder’):

2.2. Verweerder heeft van eiser een aangifte IB/PVV 2007 ontvangen naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 45.086. In deze aangifte heeft eiser onder meer een bedrag van € 6.706, betreffende een restitutie aan het UWV, als negatief inkomen opgegeven. Voorts heeft eiser € 1.215 als negatief resultaat uit overige werk[z]aamheden vermeld. Dit bedrag betreft de kosten gemaakt in verband met campagne- en/of politieke activiteiten ten behoeve van (de verkiezingen voor) de Provinciale Staten.

2.3. Verweerder heeft met dagtekening 11 juli 2008 aan eiser conform de ingediende aangifte een voorlopige teruggaaf IB/PVV 2007 verleend.

2.4. Bij de aanslagregeling heeft verweerder het vermelde negatieve inkomen van € 6.706 alsmede het negatieve resultaat uit overige werkzaamheden geheel gecorrigeerd.

2.5. In de bezwaarfase heeft verweerder het loon verlaagd naar € 52.674, hetgeen na toepassing van de aftrek levensonderhoud kinderen ten bedrage van € 1.596 resulteerde in een aanslag berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 51.078.

2.1.2. Nu de hiervoor vermelde feiten door partijen op zichzelf niet zijn bestreden zal ook het Hof daarvan uitgaan.

3. Geschil in hoger beroep

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voor hetgeen zij daaraan ter zitting hebben toegevoegd wordt verwezen naar het van het verhandelde ter zitting opgemaakte proces-verbaal.

4. Beoordeling van het geschil

4.1.2. Het Hof is van oordeel dat de rechtbank op goede gronden terecht beslist heeft dat belanghebbende geen enkel bedrag als negatief loon in aanmerking kan nemen. Het Hof vult de eerste alinea van bovenstaande rechtsoverweging aldus aan dat belanghebbende niet alleen met geen document, maar ook niet op andere wijze aannemelijk heeft gemaakt dat hij in 2007 betalingen aan het UWV heeft gedaan.

“4.2. Eiser heeft kosten in aftrek gebracht voor het voeren van een campagne in verband met zijn kandidaatstelling als lid van de Provinciale Staten. Voor de vraag of recht bestaat op kostenaftrek, is bepalend of deze kosten kunnen worden toegerekend aan een bron van inkomen. Nu voor eiser de verkiezingscampagne niet tot een verkiezing als lid van de Provinciale Staten heeft geleid, betekent dit dat de met de campagne gemoeide kosten voor eiser niet hebben geleid tot een bron van inkomen. Reeds op die grond zijn deze kosten van aftrek uitgesloten.”

6. Kosten

Voor een kostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht vindt het Hof geen termen aanwezig.

7. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door mrs. P. F. Goes, voorzitter, M.J. Leijdekker en E. van Waaijen, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. S.K. Grando als griffier. De beslissing is op 18 april 2013 in het openbaar uitgesproken.