Gerechtshof Amsterdam, 02-05-2013, CA1775, 12-00191 t-m 12-00194

uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer

op de hogere beroepen van

tegen de uitspraak in de zaken met kenmerk AWB AWB 11/740, AWB 11/741, AWB 11/5622 en AWB 11/5623 van de rechtbank Haarlem (hierna: de rechtbank) in het geding tussen

belanghebbende

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.4. De inspecteur heeft met dagtekening 12 maart 2010 aan belanghebbende voor het jaar 2007 een aanslag IB/PVV opgelegd en berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 30.779 en een verlies uit aanmerkelijk belang van € 4.925. Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraak, gedagtekend 10 januari 2011, de aanslag gehandhaafd.

1.5.1. Bij uitspraak van 26 januari 2012, heeft de rechtbank de door belanghebbende tegen de uitspraak op bezwaar betreffende de navorderingsaanslagen IB/PVV 2004, 2005 en 2006, alsmede de aanslag IB/PVV 2007 en – voor zover nodig – de verliesherzieningsbeschikking 2005 – ingestelde beroepen ongegrond verklaard.

1.5.2. Bij diezelfde uitspraak heeft de rechtbank de door belanghebbende tegen de uitspraken betreffende de voor de jaren 2005 en 2006 opgelegde vergrijpboeten gegrond verklaard, de uitspraken op bezwaar voor zover die deze vergrijpboeten betreffen vernietigd, de desbetref-fende boetebeschikkingen vernietigd en bepaald dat haar uitspraak in de plaats treedt van de uitspraken op bezwaar voor zover deze zijn vernietigd.

1.6. Het tegen deze uitspraak ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 28 februari 2012 en aangevuld bij brief van 25 april 2012. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.7. Daartoe door het Hof in de gelegenheid gesteld, heeft belanghebbende een conclusie van repliek ingediend, waarop door de inspecteur is gereageerd bij conclusie van dupliek.

1.8. Bij brief van 15 maart 2013 heeft belanghebbende een als pleitnota aangeduid nader stuk, met bijlagen, toegezonden. Een kopie hiervan is toegezonden aan de inspecteur.

1.9. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 27 maart 2013. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

2. Feiten

2.1. De rechtbank heeft in de onderdelen 2.1 tot en met 2.8 van haar uitspraak de navolgende feiten vastgesteld. Belanghebbende wordt daarin aangeduid als ‘eiser(es)’, de inspecteur als ‘verweerder’:

2.3. In 2008 is eiser gestart met de [G] (hierna: [G]). De activiteiten in [G] behelzen het geven van trainingen en seminars op het gebied van informatica en beleggen. De kosten die gemaakt zijn in 2007 zien op deze activiteiten die gestart zijn in mei 2008.

2.7. In de in geschil zijnde jaren heeft eiser cursussen en seminars (hierna: cursussen) gevolgd bij Anthony Robbins. Het gaat hierbij onder meer om de cursussen “Date with destiny”, ”Life mastery”, “Unleash the Power Within”en “Wealth mastery”. Op de officiële website van Anthony Robbins in het Nederlands dan wel in promotiemateriaal worden enkele van deze cursussen als volgt omschreven:

If you know where you want [to] go, but you don’t know where you are, it’s worthless. In this 6-day journey, Tony will help you discover what really motivates and drives your behaviour. You will learn Tony’s latest technologies for creating a richer sense of passion, joy and fulfilment in your relationships. You will also clarify your mission in life while aligning your beliefs, values and patterns into one self-empowering force.”

Als de ultieme fysieke metafoor voor je nieuw herrezen innerlijke kracht, zul je probleemloos, blootsvoets lopen over een bed gloeiendhete kolen (de zogeheten FireWalk).”

De kosten van deze cursussen heeft eiser in de onderhavige jaren op zijn inkomen in mindering gebracht. Verder heeft eiser in het kader van zijn VIP partnership bij Anthony Robbins van 10 tot en met 16 mei 2005 een reis gemaakt met de [M] om relaties en contacten te onderhouden en er meer uit te halen. Deze cursussen volgde eiser onder meer in [Q], [R], [S], [T] en op [U]. Verder heeft eiser in het kader van de door hem bij Anthony Robbins gevolgde cursussen nog diverse reizen gemaakt, onder meer naar [V], [W], [Y] en [PP].

2.8. Op 22 juli 2009 is een boekenonderzoek aangekondigd. Naar aanleiding van het controlerapport met dagtekening 21 december 2009 heeft verweerder eiser over de jaren 2004, 2005 en 2006 navorderingsaanslagen IB/PVV opgelegd, alsmede over de jaren 2005 en 2006 een 50% vergrijpboete. Bij het opleggen van de definitieve aanslag IB/PVV 2007 is door verweerder ook gebruik gemaakt van dit rapport.”

2.3. Belanghebbende woont sedert 1990 samen met [H] (hierna: [H]).

2.4. Vanaf 2001 heeft belanghebbende onder de naam [J] activiteiten verricht op het gebied van de verkoop van onroerend goed. Deze activiteiten zijn sedert medio 2003 door en op naam van [H] voortgezet.

2.5. Tot de stukken behoort een controlerapport van de Belastingdienst, gedagtekend 21 december 2009, waarin onder meer het volgende is vermeld:

Gecorrigeerd verzamelinkomen € 15.103 € 25.854”

“A revolutionary three-day program designed by world-renowned business adviser and life coach Anthony Robbins, Wealth Mastery will equip you with proven strategies and insights from the world’s top investors, traders and business experts. [Robbins] has distilled the collective knowledge of these experts and converted it into straightforward strategies and tools you can use to immediately enhance the quality of your life.”

Over ‘Business Mastery” is onder meer het volgende vermeld:

Over ‘Leadership Mastery’ is onder meer het volgende vermeld:

“As a Leadership Academy participant, you will gain right insight into the leadership skills that Tony has used to help empower millions of people to improve their lives. (…) Day 1: Psychology of a Leader (…) Day 2: Changing Navigation (…) Day 3: Creating Transformation (…) Day 4: Making Change Last (…) Day 5: Integration and Closing”.

3. Geschil in hoger beroep

In hoger beroep zijn evenals voor de rechtbank de volgende vragen in geschil:

(a) beschikt de inspecteur over het voor het opleggen van de navorderingsaanslagen over de jaren 2004 – 2006 vereiste nieuwe feit;

(b) zijn de activiteiten uit hoofde waarvan belanghebbende voor de jaren 2004 tot en met 2007 verliezen heeft verantwoord een bron van inkomen;

(c) indien sprake is van een bron van inkomen, of belanghebbende als ondernemer kan worden beschouwd en of hij voor (onder meer) de toepassing van zelfstandigenaftrek aan het urencriterium heeft voldaan;

(d) heeft de inspecteur, door voor de kosten van de door belanghebbende gevolgde cursussen geen aftrek toe te staan, in strijd gehandeld met het gelijkheidsbeginsel, en

(e) komt belanghebbende ter zake van door hem gevolgde cursussen/trainingen in aanmerking voor aftrek van scholingsuitgaven als bedoeld in artikel 6.27 van de Wet op de inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet).

De opgelegde vergrijpboetes zijn in hoger beroep niet meer in geschil.

4. Beoordeling van het geschil

“4.1. Eiser stelt dat ten aanzien van de navorderingsaanslagen er geen sprake is van een voor het opleggen van navorderingsaanslagen vereist nieuw feit omdat verweerder bij de primitieve aanslagregeling de ingediende aangiftes, waarin alles stond vermeld, ongewijzigd heeft gevolgd. Bovendien heeft verweerder bij het opleggen van de navorderingsaanslag 2006 ten onrechte geen rekening gehouden met het op dat moment aan de gang zijnde onderzoek bij eiser.

4.2. Deze stellingen van eiser slagen niet. Een inspecteur mag bij het vaststellen van een aanslag IB/PVV uitgaan van de juistheid van de gegevens die een belastingplichtige bij zijn aangifte heeft verstrekt. Tot een nader onderzoek is hij in beginsel niet gehouden. Dit uitgangspunt geldt in het bijzonder met betrekking tot aangiften die op het eerste gezicht een verzorgde indruk maken en is slechts anders indien verweerder, na met een normale zorgvuldigheid kennis te hebben genomen van de inhoud van de aangifte, aan de juistheid van enig daarin opgenomen gegeven behoort te twijfelen (vergelijk Hoge Raad 9 januari 2009, LJN BG9068). Hiervan is geen sprake met betrekking tot de door eiser gedane aangiften IB/PVV 2004, 2005 en 2006. Hetgeen eiser heeft aangevoerd, behoefde naar het oordeel van de rechtbank geen reden te zijn voor verweerder om aan de aangiften te twijfelen. Na de vaststelling van de primitieve aanslagen vormde het door de controlemedewerker uitgevoerde onderzoek en de uitkomst daarvan voor verweerder het nieuwe feit dat navordering rechtvaardigde. Gesteld noch gebleken is dat het onderzoek is gestart voordat de primitieve aanslagen 2004-2006 zijn opgelegd.”

4.1.3. De inspecteur verwijst naar het oordeel van de rechtbank. De aanslag 2006 is volgens de inspecteur weliswaar gedagtekend 15 oktober 2009, maar de feitelijke aanslagoplegging vond volgens de inspecteur geautomatiseerd plaats op 18 september 2009; de voor dat jaar ingediende aangifte moet – zo begrijpt het Hof – enige tijd daarvoor voor geautomatiseerde aanslagoplegging zijn geselecteerd. In die fase kon nog geen rekening worden gehouden met het boekenonderzoek en daarna kon het proces dat leidde tot dagtekening en verzending van de aanslag niet meer worden gestopt.

4.1.4. Naar het oordeel van het Hof heeft de rechtbank terecht als uitgangspunt genomen dat de inspecteur in beginsel mag afgaan op een aangifte die op het eerste gezicht een verzorgde indruk maakt. Na met een normale zorgvuldigheid van de door belanghebbende ingediende aangiften te hebben kennis genomen, behoefde de inspecteur in redelijkheid niet aan de juistheid van die aangiften te twijfelen. Dat betekent dat de inspecteur zijn onderzoeksplicht niet heeft verzaakt door de aanslagen zonder nader onderzoek conform de ingediende aangiften op te leggen. Voor de inspecteur vormen de bevindingen van het boekenonderzoek het op grond van artikel 16, eerste lid, AWR vereiste nieuwe feit.

4.1.5. Nadere aandacht verdient de aanslag IB/PVV voor het jaar 2006, nu de dagtekening van deze aanslag ligt na het door belanghebbende gestelde – en door de inspecteur niet betwiste – tijdstip waarop het boekenonderzoek is aangevangen, te weten 14 september 2009. Volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad dient de inspecteur, indien hij bij het opleggen van de aanslag ermee bekend is dat een boekenonderzoek is ingesteld, alvorens een aanslag op te leggen de resultaten van dat onderzoek af te wachten, dan wel bij het opleggen van de aanslag rekening te houden met de op dat moment (redelijkerwijs) te verwachten uitkomst van dat onderzoek. In het onderhavige geval is het feitelijk aanslagregelend proces in wezen afgerond op het moment van selectie van de aangifte voor geautomatiseerde regeling. Gelet op het tijdsverloop van aanslagregeling en de aanvang van het boekenonder-zoek acht het Hof het aannemelijk dat het moment van selectie van de aangifte voor geautomatiseerde aanslagoplegging zich heeft voorgedaan vóór de aanvang van het boekenonderzoek. Van belang is voorts dat gemachtigde ter zitting van het Hof desgevraagd heeft verklaard dat de controlemedewerker van de Belastingdienst hem destijds heeft aangegeven dat belanghebbende ‘at random’ voor het boekenonderzoek is geselecteerd.

Nu bovendien niet is gesteld dat het instellen van het boekenonderzoek op overleg met de aanslagregelend ambtenaar is gebaseerd dan wel redelijkerwijs gebaseerd had moeten zijn, gaat het Hof ervan uit dat bij de selectie van de aangifte IB/PVV 2006 voor geautomatiseerde regeling redelijkerwijs geen rekening kon worden gehouden met de selectie van belangheb-bende voor het verrichten van een boekenonderzoek. Onder die omstandigheid kan de inspecteur niet worden verweten dat hij bij het opleggen van de aanslag IB/PVV 2006 zijn onderzoeksplicht heeft verzaakt. Ook voor dit jaar vormen de bevindingen van het boekenonderzoek het op grond van artikel 16, eerste lid, AWR vereiste nieuwe feit.

“4.3. In geschil is vervolgens of de activiteiten van eiser een bron van inkomen vormen. Daartoe is vereist (i) dat eiser zijn activiteiten verricht in het economische verkeer, (ii) dat eiser met zijn activiteiten geldelijk voordeel beoogt (subjectieve winstverwachting) en (iii) dat dit voordeel redelijkerwijs te verwachten is (objectieve winstverwachting). De rechtbank overweegt hierover als volgt.

4.4. Tussen partijen is niet in geschil dat eiser met zijn activiteiten beoogt geldelijk voordeel te behalen. Beslissend voor de vraag of eiser in de jaren 2004-2007 voldaan heeft aan het criterium van de objectieve winstverwachting is of op basis van de feiten en omstandigheden hij met betrekking tot zijn activiteiten redelijkerwijs kon verwachten dat deze hem in de toekomst per saldo, meer dan incidentele, positieve opbrengsten zouden opleveren.

4.5. Naar het oordeel van de rechtbank is niet voldaan aan genoemd vereiste van een objectieve voordeelsverwachting. Eiser heeft in de in geschil zijnde jaren telkens nauwelijks tot geen omzet behaald. De behaalde omzet heeft eiser behaald met activiteiten voor één opdrachtgever, te weten de onderneming van zijn partner. Weliswaar zijn er contracten afgesloten met meerdere opdrachtgevers, maar deze hebben in geen geval geleid tot een daadwerkelijke transactie. De omvang van de onder 2.4 en 2.5 genoemde opbrengsten is bovendien zeer wisselvallig geweest en in sommige jaren nihil. Verder maakt eiser geen reclame voor zijn activiteiten en is slechts een adres en telefoonnummer van [B] bekend. De door eiser voor de onderhavige jaren opgevoerde kosten zijn voorts vele malen hoger dan de omzetten in de onderhavige jaren, waardoor in de onderhavige jaren steeds verliezen zijn geleden. Naar het oordeel van de rechtbank kunnen ook feiten en omstandigheden van andere (dus ook latere) jaren licht werpen op de vraag of in de onderhavige jaren sprake is van een objectieve winstverwachting en deze jaren mogen daarom in casu mede in aanmerking worden genomen (zie arrest Hoge Raad van 24 juni 2011, 10/01299, LJN BP5707). Ook in de latere jaren zijn de omzetten beperkt en in 2010 zelfs nihil. Deze jaren bieden derhalve geen ander licht op de verwachtingen die eiser redelijkerwijs met zijn activiteiten kan hebben gehad en bevestigen voormeld oordeel. Eiser heeft ook niet aannemelijk gemaakt dat met zijn activiteiten in de toekomst positieve resultaten kunnen worden behaald of dat zijn activiteiten van dien aard zijn geweest dat dienaangaande een redelijke winstverwachting bestond. Dat eiser persoonlijk wel de verwachting en het verlangen heeft dat op enig moment positieve resultaten zullen worden behaald, brengt niet met zich dat deze verwachting ook objectief bezien kan hebben bestaan.

Er is derhalve geen sprake van een bron van inkomen en daarmee evenmin van een onderneming in fiscale zin.

4.6. Het beroep van eiser op de uitspraak van de rechtbank Leeuwarden van 17 februari 2011, AWB 10/602, LJN BS8689 maakt voormeld oordeel niet anders, nu in (…) dat geval - anders dan in de situatie van eiser - er sprake was van een stijgende lijn in de omzet, positieve jaarlijkse resultaten waren en belanghebbende in die zaak doorlopend werkte aan haar naamsbekendheid. Dat eiser in de jaren vóór 2004 ervaring in de handel in onroerende zaken heeft opgedaan en zijn activiteiten in de onderhavige jaren – naar hij stelt – ook daarmee verband houden, is voor de rechtbank evenmin aanleiding om tot een ander oordeel te komen. Ter zitting is duidelijk geworden dat in die periode eiser optrad als agent voor een onderneming van een derde. Een dergelijke activiteit is niet aan te merken als handelen als ondernemer en is bovendien niet goed vergelijkbaar met de activiteiten welke eiser in de in geschil zijnde jaren heeft ondernomen.

4.7. Op grond van het bepaalde in artikel 3.76, eerste lid van de Wet IB 2001 geldt de door eiser geclaimde zelfstandigenaftrek voor de ondernemer die voldoet aan het zogenoemde urencriterium. Nu de activiteiten van eiser niet als bron van inkomen kwalificeren, kan eiser niet als ondernemer aangemerkt worden en heeft hij derhalve reeds daarom geen recht op zelfstandigenaftrek.”

4.2.2. In hoger beroep stelt belanghebbende dat hij de investering in de cursussen van het instituut Anthony Robbins niet zou hebben gedaan als hij daarvan geen voordeel zou hebben verwacht. Voor louter ‘persoonlijke ontwikkeling’ heeft hij die uitgaven niet gedaan. Dat er na de gevolgde cursussen slechts een geringe omzet is gerealiseerd was op het moment van het inschrijven voor die cursussen niet te verwachten. Belanghebbende verwijst naar een grote hoeveelheid documentatie die tijdens het boekenonderzoek ter beschikking heeft gestaan, alsmede naar positieve verklaringen van diverse personen/mede-cursisten over de cursussen van Anthony Robbins. Dat de investeringen in de cursussen in de daarop volgende jaren weinig hebben opgeleverd acht belanghebbende niet relevant. De rechtbank heeft bij de beantwoording van de bronvraag ten onrechte ook gegevens van jaren na 2007 mee in aanmerking genomen. Voorts stelt belanghebbende dat de financiële crisis bij de aanvang van de in het kader van [B] ondernomen activiteiten niet te voorspellen was.

4.2.3. De inspecteur verwijst naar het oordeel van de rechtbank. Hetgeen belanghebbende daartegen in hoger beroep heeft aangevoerd leidt zijn inziens niet tot een ander oordeel.

4.2.6. De stelling van belanghebbende dat hij niet in de cursussen van Anthony Robbins zou hebben geïnvesteerd als hij daarvan geen voordeel zou hebben verwacht gaat voorbij aan het objectieve karakter van de winstverwachting die aan een bron van inkomen in fiscaalrech-telijke zin (mede) als voorwaarde wordt gesteld. De inhoud van de cursussen leidt evenmin tot het oordeel dat er een objectieve winstverwachting aanwezig was. Op grond van hetgeen over die cursussen is vermeld in bijlagen 16 en 17 bij het verweerschrift in eerste aanleg en in onderdeel 2.7 van de uitspraak van de rechtbank, is niet aannemelijk geworden dat het volgen van die cursussen, zoals onder meer de cursus ‘Wealth Mastery’, grond biedt aan een objectieve winstverwachting met betrekking tot de activiteiten die belanghebbende in het kader van de door hem gestelde onderneming heeft verricht. Ook hiervan vormen de vanaf

2004 verantwoorde resultaten een bevestiging. De door belanghebbende overgelegde –zonder uitzondering positieve – ervaringen van andere cursisten doet aan het hier overwo-gene niet af.

4.2.7. Aan de stelling van belanghebbende dat de financiële crisis hem parten zou hebben gespeeld moet worden voorbijgegaan, omdat deze crisis – hetgeen als een feit van algemene bekendheid mag worden beschouwd – zich niet vóór medio 2008 heeft gemanifesteerd. Bovendien heeft belanghebbende zelf aangegeven dat – met name de onroerend goedmarkt in Roemenië – in de jaren 2004 – 2007 ‘booming’ was.

4.2.8. Het vorenoverwogene leidt ertoe dat ook het Hof concludeert dat de door belangheb-bende in zijn aangiften over de jaren 2004 – 2007 verantwoorde verliezen niet als afkomstig uit een bron van inkomen kunnen worden aangemerkt. Mitsdien kunnen die verliezen niet tot het inkomen uit werk en woning worden gerekend. Dit oordeel houdt in dat de vraag naar de zakelijkheid van de door belanghebbende in dat kader in aanmerking genomen kosten geen beantwoording behoeft en dat belanghebbende geen recht heeft op zelfstandigenaftrek.

4.3.2. De inspecteur heeft aangevoerd dat alleen mevrouw [K] in de bestanden van de Belastingdienst is terug te vinden, dat ten aanzien van haar een andere inspecteur bevoegd is en dat zij ook niet met belanghebbende vergelijkbaar is, omdat zij coach van beroep is en kan worden aangenomen dat de inhoud van de cursussen nauwer verband houdt met dat beroep.

4.3.3. Het Hof wijst het beroep op het gelijkheidsbeginsel af. Niet gesteld is dat ten nadele van belanghebbende is afgeweken van enige vorm van begunstigend beleid van de inspecteur waaronder hij ressorteert dan wel van enige vorm van coördinatie binnen de Belastingdienst die de inspecteur ertoe had moeten nopen de activiteiten van belanghebbende als een onderneming te kwalificeren. Nu bovendien niet is betwist dat ten aanzien van mevrouw [K] een andere inspecteur bevoegd is dan die welke ten aanzien van belanghebbende bevoegd is, althans dat mevrouw [K] onder een andere inspecteur ressorteert, kan het gelijkheidsbeginsel (de meerderheidsregel) geen toepassing vinden. Daar komt nog bij dat de inspecteur – niet weersproken door belanghebbende – heeft betwist dat bij de heer [K] een kostenaftrek is toegestaan, zodat, zo al sprake zou zijn van een begunstiging ten aanzien van mevrouw [K], sprake is van een begunstiging in slechts één ander geval. In een dergelijke situatie kan niet met succes een beroep worden gedaan op het gelijkheidsbeginsel.

4.4.2 De inspecteur heeft dit standpunt betwist en verwijst naar zijn betoog in eerste aanleg en naar de uitspraak van de rechtbank.

4.4.3. De rechtbank heeft de vraag of sprake is van scholingsuitgaven als volgt beoordeeld:

“4.8. Wat betreft de aftrekbaarheid van de kosten van de door eiser gevolgde cursussen overweegt de rechtbank als volgt. Op grond van artikel 6.27, eerste lid, van de Wet IB 2001 is er sprake van scholingsuitgaven wanneer deze worden gemaakt voor het volgen van een opleiding of studie met het oog op het verwerven van inkomen uit werk en woning. Uit de wetsgeschiedenis volgt dat scholingsuitgaven direct verband moeten houden met een leertraject. Uit de stukken leidt de rechtbank af dat bij de door eiser gevolgde cursus de nadruk ligt op de persoonlijke interessesfeer en niet zozeer in het kader van een leertraject plaatsvinden. De rechtbank wijst hierbij op het arrest van de Hoge Raad van 21 november 2008, 43782, LJN BG4845. De door eiser overgelegde verklaringen van medecursisten wijzen niet in een andere richting. Onder deze omstandigheden is er volgens de rechtbank geen sprake van het volgen van een opleiding of een studie in de zin van artikel 6.27 Wet IB 2001. Eiser heeft dan ook voor de door hem gevolgde cursussen bij Anthony Robbins geen recht op aftrek van deze kosten als scholingsuitgaven.”

4.4.4. Tussen partijen is niet in geschil dat belanghebbende in het kader van zijn ‘platinum partnership’ de volgende cursussen bij het instituut Robbins heeft gevolgd: ‘Unleash the power within’, ‘Date with destiny’, ‘Wealth mastery’, ‘Life Mastery’, ‘Leadership mastery’ en ‘Business mastery’. Naar het oordeel van het Hof kan niet worden geoordeeld dat het bij deze cursussen aan een leertraject heeft ontbroken. Uit het door belanghebbende overgelegde documentatiemateriaal is af te leiden dat de cursussen planmatig zijn georganiseerd en dat (ambitieuze) leerdoelstellingen zijn geformuleerd. Onder deze omstandigheden kan aftrek van de kosten van de cursussen – anders dan de rechtbank heeft geoordeeld – niet worden afgewezen vanwege het ontbreken van een leertraject.

4.4.5. Gelet op de beschrijvingen van de door belanghebbende gevolgde cursussen zoals samengevat in de uitspraak van de rechtbank en hiervoor onder 2.6 acht het Hof het aannemelijk dat die cursussen zo breed van opzet zijn en in zo overwegende mate zijn gericht op het verkrijgen en verbeteren van algemene persoonlijke vaardigheden, dat in zoverre niet kan worden geoordeeld dat sprake is van uitgaven voor het volgen van een opleiding of studie met het oog op het verwerven van inkomen uit werk en woning, als bedoeld in artikel 6.27, eerste lid, van de Wet.

4.4.6. Het Hof acht het evenwel aannemelijk dat de gevolgde cursussen gedeeltelijk en in beperkte mate concreet betrekking hebben gehad op het aanleren en verbeteren van commerciële en financiële vaardigheden zodat in zoverre de daarmee gemoeide kosten als in artikel 6.27 bedoelde uitgaven zijn te beschouwen. Het gaat dan om de cursussen ‘Wealth mastery’ en ‘Business mastery’. Kennelijk heeft ook de controlerend ambtenaar hieraan gedacht, omdat de kosten van de gevolgde cursussen in onderdeel 4.3.1 van het controle-rapport (gedeeltelijk) als scholingsuitgaven aftrekbaar zijn geacht. Bij de cijfermatige uitwerking van het boekenonderzoek is hieraan overigens uitsluitend gevolg gegeven door alsnog de drempel van de scholingsuitgaven bij te tellen. Die uitwerking is – zoals de inspecteur desgevraagd ter zitting heeft erkend – voorts inconsistent, doordat bij het opleggen van de navorderingsaanslagen niet de verliezen van de [B]-activiteiten zijn gecorrigeerd, maar tot dat resultaat behorende kostenposten. Nu het, naar de inspecteur ter

zitting van het Hof heeft bevestigd, zijn bedoeling is geweest om evenbedoelde verliezen volledig bij te tellen, heeft hij – in lijn daarmee – verklaard dat de drempel van artikel 6.30, eerste lid, van de Wet ten onrechte is bijgeteld. Het Hof zal de inspecteur hierin volgen voor de jaren 2004, 2006 en 2007.

5. Kosten

6. Beslissing