Gerechtshof Amsterdam, 10-07-2014, ECLI:NL:GHAMS:2014:3009, 13/00594

De rechtbank heeft in haar uitspraak het volgende omtrent het geschil overwogen:

Op eiseres - die de zelfstandigenaftrek in aanmerking genomen wenst te zien - rust - gelet op de gemotiveerde betwisting door verweerder - de last om aannemelijk te maken dat zij in 2008 ten minste 1.225 uren aan haar onderneming heeft besteed.

Eiseres heeft daartoe twee achteraf opgestelde urenspecificaties overgelegd, alsmede een overzicht met door haar verrichte werkzaamheden. Ook heeft zij een agenda overgelegd. Ter zitting heeft eiseres voorts inzicht gegeven in de aard van de door haar voor de vof verrichte werkzaamheden.

Verweerder heeft gemotiveerd betwist dat eiseres ten minste 1.225 uren aan haar onderneming heeft besteed. Daartoe heeft hij onder meer aangevoerd dat de door eiseres overgelegde urenspecificaties en de in de agenda vermelde uren achteraf zijn opgesteld, beide urenspecificaties van elkaar verschillen, het een grove schatting van de uren betreft, dat een onderbouwing van de vermelde uren ontbreekt en dat het lezen van vakliteratuur geen uren besteed aan de onderneming betreft, maar zag op de dienstbetrekking.

De rechtbank is van oordeel dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij in het onderhavige jaar ten minste 1.225 uren aan haar onderneming heeft besteed. Daartoe overweegt de rechtbank als volgt. Niet in geschil is dat eiseres met betrekking tot haar werkzaamheden voor de vof geen urenregistratie heeft bijgehouden en zij erkent dat de urenspecificaties achteraf zijn opgemaakt. Deze urenspecificaties berusten op niet onderbouwde schattingen. In de door eiseres overgelegde agenda van het onderhavige jaar is geen steun te vinden voor de gemaakte schattingen. Daarin staan immers, naar eiseres ter zitting ook heeft erkend, weinig uren vermeld die betrekking hebben op werkzaamheden ten behoeve van de onderneming. Bovendien verschillen de door eiseres overgelegde specificaties aanmerkelijk van elkaar en vermeldt de één dat eiseres in het onderhavige jaar minder dan 1.225 uren aan de onderneming heeft besteed, terwijl de andere specificatie vermeldt dat zij in het onderhavige jaar meer dan 1.225 uren aan de onderneming heeft besteed. Een verklaring voor dit verschil heeft eiseres desgevraagd niet kunnen geven. Hier komt nog bij dat in laatstbedoelde urenspecificatie uren zijn opgenomen die betrekking hebben op het lezen van vakliteratuur. Hieromtrent heeft verweerder onbetwist gesteld dat de vakliteratuur gelezen is ten behoeve van de dienstbetrekking en niet ten behoeve van de onderneming. Voorts is ter zitting vast komen te staan dat de in de urenspecificatie vermelde cursussen en seminars zijn gevolgd in het kader van de dienstbetrekking van eiseres en niet in het kader van de onderneming. Met de door eiseres overgelegde stukken en de door haar gegeven verklaringen heeft zij niet aan de op haar rustende bewijslast voldaan. De rechtbank acht ook overigens niet aannemelijk dat eiseres naast haar dienstbetrekking - waaraan zij blijkens de vaststaande feiten in het onderhavige jaar 1.561 uren heeft besteed - meer dan 1.225 uren aan werkzaamheden voor de onderneming heeft besteed.

Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard. Met betrekking tot de beschikking heffingsrente heeft eiseres geen afzonderlijke grieven aangevoerd. Nu het beroep tegen de aanslag ib/pvv ongegrond is, zal het beroep tegen de beschikking heffingsrente eveneens ongegrond worden verklaard.”

Het Hof verenigt zich met deze beslissing van de rechtbank en maakt de gronden waarop deze beslissing berust tot de zijne. Daarbij tekent het Hof aan dat – anders dan de rechtbank onder 4.5 heeft overwogen – belanghebbende (ook in eerste aanleg) de stelling van de inspecteur dat zij de door haar vermelde vakliteratuur uitsluitend ten behoeve van haar dienstbetrekking heeft gelezen, heeft betwist.

Tevens nuanceert het Hof het oordeel van de rechtbank dat de twee door belanghebbende in de aanslagfase overgelegde specificaties “aanzienlijk” van elkaar verschillen. Deze twee specificaties verschillen uitsluitend van elkaar voor zover aan de tweede specificatie een schatting is toegevoegd van het aantal volgens belanghebbende als ondernemer aan het lezen van vakliteratuur gewijde uren. Ook met inachtneming van deze toevoeging is het Hof van oordeel dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij in het onderhavige jaar tenminste 1.225 uren aan haar onderneming heeft besteed. Zoals de rechtbank terecht heeft overwogen, zijn de door belanghebbende overgelegde specificaties en overzichten achteraf opgesteld en berusten zij op een (in feitelijke zin) onvoldoende onderbouwde schatting. Zo is in de door belanghebbende overgelegde kopieën uit de agenda onvoldoende steun te vinden voor een schatting welke op meer dan 1.225 uren uitkomt aan voor de onderneming bestede uren, ook indien veronderstellenderwijs ervan wordt uitgegaan dat zij in 2008 vakliteratuur heeft gelezen ten behoeve van haar onderneming.

De door belanghebbende in hoger beroep overgelegde stukken brengen in dit oordeel geen wijziging. Weliswaar heeft de inspecteur naar aanleiding van de door belanghebbende overgelegde betalingsbewijzen van door haar aangeschafte boeken (voornamelijk managementboeken) verklaard niet meer te betwisten dat de in deze betalingsbewijzen vermelde boeken (op één boek na) niet door de werkgever van belanghebbende zijn vergoed, maar de inspecteur heeft wél betwist dat hieruit volgt dat belanghebbende in 2008 99 uren heeft besteed aan het lezen van vakliteratuur ten behoeve van haar onderneming.

Ook de door belanghebbende bij haar beroepschrift in hoger beroep gevoegde overzichten van werkzaamheden en bewijsstukken zijn door de inspecteur betwist wat betreft de daarin gemaakte c.q. daarop gebaseerde schatting van het aantal aan de onderneming bestede uren. Ook op dit punt heeft belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat zij in 2008 ten minste 1.225 uren aan haar onderneming heeft besteed; ter zake van de in hoger beroep overgelegde overzichten is sprake van achteraf gemaakte schattingen – belanghebbende heeft ter zitting in hoger beroep verklaard dat zij deze overzichten ten tijde van het opstellen van haar beroepschrift in hoger beroep, in 2013, heeft opgesteld – die onvoldoende steun vinden in de overige door haar overgelegde bewijsstukken.

Ook met hetgeen zij voor het overige heeft aangevoerd, heeft belanghebbende niet aannemelijk gemaakt dat zij in 2008 voldoet aan het urencriterium.

De slotsom van het hiervoor overwogene is dat het hoger beroep van belanghebbende geen doel treft en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd.