Gerechtshof Amsterdam, 03-03-2016, ECLI:NL:GHAMS:2016:1027, 13/00617 tot en met 13/00627

De rechtbank heeft de volgende feiten vastgesteld (in de uitspraak van de rechtbank wordt belanghebbende aangeduid als ‘eiser’ en de inspecteur als ‘verweerder ’):

Met dagtekening 31 december 2009 heeft verweerder de navorderingsaanslag VB 1998 opgelegd naar een geschat bedrag.

Op 8 januari 2010 heeft verweerder aan gemachtigde een verzoek om nadere inlichtingen ten aanzien van het buitenlandse vermogen gezonden.

Op 21 januari 2010 heeft eiser bezwaar gemaakt tegen de navorderingsaanslag VB 1998.

Op 28 januari 2010 heeft gemachtigde aangegeven meer tijd nodig te hebben om het vragenformulier in te vullen. Gemachtigde geeft aan uiterlijk 31 maart 2010 het ingevulde vragenformulier vergezeld met de gevraagde bescheiden aan verweerder te doen toekomen.

Op 29 maart 2010 heeft gemachtigde namens eiser een aantal van de gevraagde bankbescheiden verstrekt. Gemachtigde schrijft verder dat eiser er niet afwijzend tegenover staat om middels een vaststellingsovereenkomst en het opleggen van een enkele navorderingsaanslag de over de in het geding zijnde jaren verschuldigde belasting te doen vaststellen.

Op 21 oktober 2010 heeft gemachtigde, mede naar aanleiding van onder meer een drietal telefonische gesprekken die hij met verweerder heeft gevoerd, zo blijkt uit zijn brief, nadere gegevens verstrekt met betrekking tot de opbrengsten en het vermogen per bank per jaar.

Op 2 november 2010 heeft gemachtigde een niet-ondertekende verklaring van eiser verstrekt waarin hij enkele vragen van de vragenbrief van 8 januari 2010 beantwoordt.

In een brief met dagtekening 4 november 2010 wijst verweerder gemachtigde op het ontbreken van de handtekening van eiser op de verklaring, en merkt verweerder verder op dat gegevens ontbreken over de periode vanaf 1997. Aan gemachtigde wordt gevraagd hierover inlichtingen te verschaffen. Gemachtigde heeft niet gereageerd op deze brief.

Op 17 december 2010 heeft verweerder telefonisch contact met gemachtigde opgenomen in verband met de dreigende verjaring van de navorderingsaanslagen IB/PVV 1998 en VB 1999. Naar aanleiding van dit telefoongesprek heeft verweerder op dezelfde dag nog een brief gestuurd naar gemachtigde.

Op 23 december 2010 heeft verweerder telefonisch contact gehad met gemachtigde om een reactie van hem op de brief van verweerder van 17 december 2010 te krijgen.

Bij brief van 31 maart 2011 vraagt verweerder nogmaals om de ondergetekende verklaring van eiser en om de gegevens over de jaren 1997 en 1998.

In zijn brief van 7 april 2011 geeft gemachtigde onder meer aan dat hij het verzoek van 4 november 2010 met betrekking tot de gegevens van 1997 en 1998 onbegrijpelijk acht.

Bij brief van 29 juni 2011 heeft verweerder aan gemachtigde bericht dat eiser niet heeft voldaan aan zijn verplichtingen ingevolge de artikelen 47 en 49 van de Awr. Daarbij heeft verweerder een concept-vaststellingsovereenkomst meegezonden.

Op 8 juli 2011 bericht gemachtigde aan verweerder dat eiser bezwaar heeft tegen de toegezonden vaststellingsovereenkomst.

Op 21 juli 2011 heeft verweerder aangegeven niet akkoord te gaan met de eis van eiser om de berekening van de heffingsrente te beperken. Gemachtigde wordt ervan op de hoogte gebracht dat alle jaren middels separate navorderingsaanslagen zullen worden afgedaan.

De navorderingsaanslagen IB/PVV 1999 tot en met 2005 en VB 2000 zijn vastgesteld met dagtekening 5 augustus 2011. De navorderingsaanslagen IB/PVV 2006 en 2007 zijn vastgesteld met dagtekening 13 augustus 2011.”