Gerechtshof Amsterdam, 17-01-2017, ECLI:NL:GHAMS:2017:332, 15/00880
Gerechtshof Amsterdam, 17-01-2017, ECLI:NL:GHAMS:2017:332, 15/00880
Gegevens
- Instantie
- Gerechtshof Amsterdam
- Datum uitspraak
- 17 januari 2017
- Datum publicatie
- 15 februari 2017
- ECLI
- ECLI:NL:GHAMS:2017:332
- Zaaknummer
- 15/00880
Inhoudsindicatie
Aanslag forensenbelasting van de gemeente Bergen is in strijd met de meerderheidsregel én in strijd met het aan het besluit van de raad van de gemeente Bergen van 1 oktober 2015 te ontlenen vertrouwen, opgelegd.
Uitspraak
kenmerk 15/00880
17 januari 2017
uitspraak van derde meervoudige belastingkamer
op het hoger beroep van
[X] te [Z] , belanghebbende,
tegen
de uitspraak in de zaak met kenmerk ALK 14/578 van de rechtbank Noord-Holland (hierna: de rechtbank) van 18 november 2015 in het geding tussen
belanghebbende,
en
de heffingsambtenaar van de gemeente Bergen, de heffingsambtenaar,
gemachtigde: mr. R.H. Wiegeraad (Wiegeraad De Cloe) te Vleuten.
1 Ontstaan en loop van het geding
De heffingsambtenaar heeft met dagtekening 15 augustus 2013 aan belanghebbende voor het jaar 2012 een aanslag opgelegd in de forensenbelasting ten bedrage van € 1.321,24 (hierna: de aanslag).
Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de heffingsambtenaar bij uitspraak, gedagtekend 11 februari 2014, de aanslag gehandhaafd.
In haar uitspraak heeft de rechtbank het door belanghebbende ingestelde beroep ongegrond verklaard.
Het tegen deze uitspraak ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 24 december 2015. De heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend.
Bij brief van 8 juli 2016 en bij e-mailbericht van 18 juli 2016 heeft belanghebbende nadere stukken ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 20 juli 2016. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.
Bij brief van 26 juli 2016 heeft het Hof de heffingsambtenaar verzocht om inlichtingen te verstrekken. Tevens is bij deze brief het proces-verbaal van de zitting toegezonden.Een kopie van deze brief en van het proces-verbaal is aan belanghebbende toegezonden.
Bij brieven van 7 oktober 2016 en 21 oktober 2016 hebben respectievelijk gemachtigde en de heffingsambtenaar inlichtingen verstrekt. Afschriften hiervan zijn aan belanghebbende toegezonden. Bij brief van 1 november 2016 heeft belanghebbende hierop gereageerd.
Een (nadere) zitting heeft plaatsgevonden op 23 november 2016. Partijen zijn vooraf en bij aanvang van de zitting geïnformeerd over de gewijzigde samenstelling van de zetel.
In de zitting van 23 november 2016 zijn – met instemming van partijen – gelijktijdig behandeld de zaken betreffende de aanslagen forensenbelasting 2012 ten name van belanghebbende, [W] (kenmerk 15/00883) en [T] (kenmerk 15/00890).
Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met de uitspraak wordt meegezonden.
2 Feiten
De rechtbank heeft de volgende feiten vastgesteld (in de uitspraak van de rechtbank wordt belanghebbende aangeduid als ‘eiser’, de heffingsambtenaar als ‘verweerder’):
“1.1 Eiser is eigenaar van de gemeubileerde recreatiewoning [adres] (hierna: de woning). De woning is gelegen op het Bungalowpark “ [park B] . Eiser heeft zijn hoofdverblijf in Utrecht.
Eiser verhuurt via verhuurbemiddelaar [FOV] (hierna: FOV). Daartoe is hij op 27 maart 2012 met FOV een verhuurbemiddelingsovereenkomst aangegaan.
In de verhuurbemiddelingsovereenkomst met FOV is het volgende bepaald.
“Artikel 1 VERHUURBEMIDDELING
De eigenaar verleent hierbij met ingang van 1 januari 2012 aan FOV, die verklaart te aanvaarden, het exclusieve recht om op naam van FOV en voor rekening en risico van de eigenaar de recreatiewoning voor verhuur aan te bieden en te verhuren aan derden voor minimaal 276 (tweehonderd zesenzeventig) dagen per kalenderjaar
Bij Variant 2 heeft de eigenaar het recht om de recreatiewoning gedurende maximaal 90 (negentig) (of minder) dagen per kalenderjaar zelf te gebruiken, met inachtneming van het in deze overeenkomst bepaalde. Onder `eigen gebruik` wordt verstaan het gebruik van de recreatiewoning door de eigenaar zelf, anders dan voor verhuur.
(…)
Reserveren voor eigen gebruik van de recreatiewoning door de eigenaar bij Variant 2 is mogelijk voor zover de recreatiewoning voor de periode van het beoogde eigen gebruik nog niet is gereserveerd, al dan niet in optie, voor verhuur aan derden. De eigenaar kan de reservering voor eigen gebruik invoeren in het reserveringssysteem “ [naam] ”, dan wel schriftelijk of per e-mail aan FOV kenbaar maken.
(…..).
Artikel 2 Taak FOV
De werkzaamheden die FOV zal verrichten zijn opgenomen in bijlage 4 van de Overeenkomst Dienstverlening en bestaan onder andere uit:
(…)
FOV zal de schoonmaak van de recreatiewoning alsmede de controle daarop organiseren.
Artikel 5 Financiële Afwikkeling
Zo spoedig mogelijk, doch uiterlijk binnen (veertien) 14 dagen na het einde van ieder kwartaal verstuurt FOV aan de eigenaar een cumulatief overzicht van de stand van de verhuur in dat jaar, mede ten behoeve van de aangifte BTW door de eigenaar.
Artikel 8 Duur en opzegging
Deze overeenkomst gaat in op 27 maart 2012 en eindigt op 31 december 2014.
Na het verstrijken van de duur wordt de overeenkomst stilzwijgend verlengd met telkens 1 (één) jaar behoudens rechtsgeldige opzegging zoals hierna bepaald.
(…).”
Aldus overeengekomen en in tweevoud ondertekend, waarbij gekozen wordt voor Variant 2.
In het jaar 2012 heeft eiser de woning gedurende 54 dagen gebruikt. De woning is gedurende 124 dagen verhuurd geweest.”
Nu tegen de feitenvaststelling door de rechtbank, als hiervoor vermeld, door partijen geen bezwaren zijn ingebracht, gaat het Hof ook van die feiten uit. Het Hof voegt hier nog de volgende feiten aan toe.
In een ‘memo’ van 25 augustus 2015 van [D] , werkzaam bij de gemeente Bergen, aan het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergen (hierna: B&W) is onder meer het volgende vermeld:
“Onderwerp: Memo behorend bij collegevoorstel: Uitvoering forensenbelasting in relatie tot arrest Hoge Raad januari 2015In [dit] memo worden de twee mogelijke scenario’s beschreven welke zijn uitgewerkt in het onderzoek naar de gevolgen van het arrest van de Hoge Raad uit januari 2015 inzake de forensenbelasting (ECLI:NL:HR:2015:222).(…)Hoge Raad Ameland 2015: (…)Samengevat lijkt de uitspraak aan te geven dat het opnemen van een clausule in de overeenkomst met een [verhuurbemiddelingsorganisatie; hierna VBO], waarbij het eigen gebruik tot maximaal 90 dagen wordt uitgesloten, afdoende is om geen forensenbelasting te hoeven betalen.(…)Gevolgen voor Bergen: (…)Scenario A: In dit scenario wordt de uitspraak van de Hoge Raad niet van toepassing geacht voor de praktijk in Bergen.(…)Scenario B: Dit scenario gaat uit van een interpretatie die lijnrecht tegenover de interpretatie van scenario A staat. Bij keuze voor dit scenario wordt de uitspraak van toepassing geacht op zo goed als alle situaties waarbij eigen gebruik van de woning is ingeperkt via een clausule in een (bemiddelings)overeenkomst. (…)Gevolgen bij keuze scenario B:Bij keuze voor dit scenario zullen alle nog liggende bezwaarschriften 2011 t/m 2013 waarbij soortgelijke uitsluitingen aan de orde zijn gegrond worden verklaard. Voorwaarde blijft dat in deze gevallen niet aantoonbaar is dat het contract niet de werkelijke afspraken weergeeft. Ook de reeds lopende beroepszaken zullen met deze insteek worden beoordeeld en daar waar mogelijk door middel van schikking worden behandeld.(…)Risico’s bij keuze scenario B:(…)Daarnaast wordt aan genoemde nog liggende bezwaren 2011 t/m 2013 waarbij dit vraagstuk speelt een nadeel verbonden van € 450.000,-.(…)
Conclusie: Geadviseerd wordt om te kiezen voor scenario B. (…)”
In een stuk aan de raad van de gemeente Bergen van 25 augustus 2015, ten behoeve van de raadsvergadering van 1 oktober 2015, heeft B&W voorgesteld te kiezen voor scenario B, als beschreven in het hiervoor aangehaalde memo. Hierin is onder meer het volgende vermeld:
“1. Waar gaat dit voorstel over?(…) Voor het beperken of afwenden van de gevolgen [van het arrest ECLI:NL:HR:2015:222] is een scenario (A) denkbaar waarbij het arrest van de Hoge Raad niet toegepast wordt voor de heffingspraktijk in Bergen. (…)Tegenover genoemd scenario staat het scenario (B) waarbij geen verdere aanleiding wordt gezien om het arrest van de Hoge Raad te bestrijden. De heffingsambtenaar zal worden opgedragen het arrest van de Hoge Raad in voorkomende en overeenkomstige gevallen toe te passen. Keuze voor dit scenario houdt in dat het genoemd financieel risico als onafwendbaar wordt beschouwd.”
De raad van de gemeente Bergen heeft op 1 oktober 2015 het volgende besluit genomen:
“In te stemmen met het besluit van het college om de heffingsambtenaar op te dragen bij de uitvoering van de forensenbelasting het arrest (…) ECLI:NL:HR:2015:222 (…) in voorkomende en overeenkomstige gevallen toe te passen;
De bij dit besluit behorende begrotingswijziging vast te stellen.”
Op verzoek van het Hof heeft belanghebbende bij e-mailbericht van 18 juli 2016 een overzicht verstrekt van het eigen gebruik van de woning [adres] (hierna: de woning). Volgens dit overzicht is de woning in de periode 1 januari 2012 tot en met 26 maart 2012 twee dagen aan derden verhuurd en is de woning na 26 maart 2012 voor meer dan zes dagen geregistreerd voor eigen gebruik.
Als bijlage 2 bij het nader stuk van belanghebbende van 8 juli 2016 is een gedetailleerde beschrijving verstrekt van 19 gevallen van eigenaren van woningen op het park [park B] waarvan de aanslagen forensenbelasting nadat beroep was ingesteld zijn ingetrokken.
Na de zitting van 20 juli 2016 heeft het Hof het onderzoek heropend. Daartoe is in een brief van het Hof aan mr. Wiegeraad van 26 juli 2016 onder meer het volgende opgenomen:
“Belanghebbende heeft gemotiveerd gesteld dat eigenaren van recreatiewoningen bij de heffing van forensenbelasting 2012 door de gemeente Bergen ongelijk worden behandeld en op die grond een beroep gedaan op toepassing van het gelijkheidsbeginsel. In verband daarmee en in vervolg op de zitting van het Hof van 20 juli 2016 heeft het Hof behoefte aan door of namens de heffingsambtenaar te verstrekken inlichtingen. Indien ervan wordt uitgegaan dat de door belanghebbende gestelde ongelijkheid van behandeling niet is terug te voeren op begunstigend beleid of een oogmerk van begunstiging van de heffingsambtenaar, spitst de vraag of het gelijkheidsbeginsel is geschonden zich toe op de zogenoemde meerderheidsregel.
Bij de toepassing van de meerderheidsregel is het van belang om te bepalen welke gevallen tot de groep behoren waartoe ook belanghebbende behoort. Dit moet dan in ieder geval gaan, zo leert de jurisprudentie van de Hoge Raad, om gevallen die hetzelfde jaar van heffing gemeen hebben. Het moet derhalve gaan om personen die voor het jaar 2012 een aanslag forensenbelasting van de gemeente Bergen hebben gekregen.
Voorts moet het (nu dat in het onderhavige geval een voor de toepassing van de Verordening forensenbelasting relevante omstandigheid is) gevallen betreffen waarin de eigenaar van een vakantiewoning een huurbemiddelingsovereenkomst heeft gesloten op grond waarvan voor (een groot deel van) het jaar 2012 een clausule geldt die het recht van de eigenaar om de recreatiewoning zelf te gebruiken beperkt tot maximaal 90 dagen.
Het Hof gaat ervan uit dat tot de voor de toepassing van de meerderheidsregel relevant te achten vergelijkingsgroep in ieder geval de eigenaren behoren van een recreatiewoning op het park [park B] aan wie voor het jaar 2012 een aanslag forensenbelasting is opgelegd.
Het Hof verzoekt u aan te geven hoe groot deze groep is, hoeveel tot deze groep behorende personen zijn aangeslagen voor de forensenbelasting, in hoeveel gevallen die aanslag is verminderd tot nihil, in hoeveel gevallen er (eventueel) nog een bezwaarschrift in behandeling is en in hoeveel gevallen er een (hoger)beroepsprocedure loopt.
Indien in een meerderheid van de gevallen, behorend tot de als hiervoor gedefinieerde groep, (uiteindelijk) geen heffing plaatsvindt, dan lijkt de meerderheidsregel te moeten worden toegepast en slaagt belanghebbendes beroep op het gelijkheidsbeginsel.
Dit zou anders kunnen zijn indien heffing van de forensenbelasting achterwege is gebleven vanwege een gering financieel belang of ten gevolge van een tik- of schrijffout. Indien en voor zover zich deze omstandigheden hebben voorgedaan, dan dient u dat aannemelijk te maken.
Indien u vindt dat de voor de toepassing van de meerderheidsregel (heffing forensenbelasting Bergen 2012) relevant te achten vergelijkingsgroep een andere is dan die welke hiervoor is gedefinieerd, dan dient u dat te stellen en te onderbouwen (aannemelijk maken).
Dit laatste geldt ook voor het geval u stelt dat een onderscheid moet worden gemaakt tussen gevallen waarbij de wijziging van de verhuurbemiddelingsovereenkomst met FOV die heeft geleid tot een maximering van het gebruik door de eigenaar tot 90 dagen, reeds op of vóór 1 januari 2012 was tot stand gekomen en gevallen, zoals het onderhavige, waarin die wijziging (zoals ook de rechtbank heeft vastgesteld en zoals belanghebbende desgevraagd ter zitting heeft bevestigd) eerst op een later tijdstip in het jaar (in casu op 27 maart 2012) heeft plaatsgevonden.
In dit verband merkt het Hof ter toelichting op dat in een geval als het onderhavige voor de periode tot 27 maart 2012 dient te worden uitgegaan van de tot dat moment geldende bemiddelingsovereenkomst (zonder maximering van het gebruik tot 90 dagen). Het Hof zal derhalve niet de stelling van belanghebbende volgen dat de huurbemiddelingsovereenkomst op 27 maart 2012 terugwerkende kracht heeft tot 1 januari 2012. Dit betekent dat belanghebbende – gelet ook op de inlichtingen die hij aan het Hof heeft verstrekt – in de periode 1 januari 2012 tot en met 26 maart 2012 over de recreatiewoning heeft beschikt. Gecombineerd met het feitelijk gebruik dat hij in de periode 27 maart 2012 – 31 december 2012 van de recreatiewoning heeft gemaakt, betekent dit dat belanghebbende meer dan 90 dagen over de recreatiewoning heeft beschikt en dat de aanslag forensenbelasting 2012, behoudens het beroep op beginselen van behoorlijk bestuur, terecht is opgelegd.
Hiervoor is ervan uitgegaan dat de door belanghebbende gestelde – en door u ter zitting van het Hof op zichzelf niet weersproken – verminderingen forensenbelasting die de gemeente Bergen heeft verleend, niet het gevolg zijn van begunstigend beleid of een oogmerk tot begunstiging. Helemaal duidelijk is dat echter niet, reden waarom het Hof u/de heffingsambtenaar verzoekt om ook op de navolgende punten (nadere) inlichtingen te verstrekken.
In een tot de stukken behorend memo aan het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergen (b&w) van [D] (naar het Hof begrijpt: de heffingsambtenaar) dat door b&w als bijlage bij agendavoorstel 10-055 voor de raadsvergadering van 1 oktober 2015 is gevoegd, is onder meer het volgende vermeld:
“Gevolgen bij keuze scenario B:Bij keuze voor dit scenario zullen alle nog liggende bezwaarschriften 2011 t/m 2013 waarbij soortgelijke uitsluitingen aan de orde zijn gegrond worden verklaard. (…) Ook de reeds lopende beroepszaken zullen met deze insteek worden beoordeeld en daar waar mogelijk door middel van schikking worden behandeld.(…)Geadviseerd wordt om te kiezen voor scenario B. Keuze voor dit scenario zal zorgen dat duidelijkheid wordt gecreëerd voor de toekomstige heffing van forensenbelasting en de nog lopende procedures.”
In het ter zitting van het Hof door belanghebbende overgelegde besluit van de raad van de gemeente Bergen van 1 oktober 2015 is het volgende vermeld:
“besluit:In te stemmen met het besluit van het college om de heffingsambtenaar op te dragen bij de uitvoering van de forensenbelasting het arrest van de Hoge Raad (ECLI:NL:HR:2015:222) in voorkomende en overeenkomstige gevallen toe te passen.”
Het Hof merkt hierbij op dat een besluit om de rechtspraak van de Hoge Raad toe te passen op zichzelf weinig toegevoegde waarde heeft, omdat dat toepassen reeds in ons staatsrechtelijk systeem besloten ligt. Het besluit van de raad krijgt echter meer betekenis in samenhang met het toelichtende memo van de heffingsambtenaar. Waar nu in dat memo uitdrukkelijk ook de afdoening van lopende zaken in beeld is gebracht, rijst het vermoeden dat het besluit van de raad ook een afdoening ten gunste van belanghebbende impliceert. Ter zitting van het Hof is uitvoerig toegelicht hoe het is gegaan met de behandeling van lopende zaken. Een eenduidig beeld heeft dat echter niet opgeleverd. Bovendien rijst de vraag of de opvattingen van de gemachtigde van de heffingsambtenaar, die – dat is het Hof wel duidelijk – over de heffing van forensenbelasting een andere mening heeft dan die welke door de raad is gevolgd, geheel congruent zijn aan het door de raad vastgestelde beleid.
Het Hof stelt u in de gelegenheid het vermoeden te onzenuwen dat het besluit van de raad van 1 oktober 2015 een tegemoetkoming aan het standpunt van belanghebbende impliceert. In dit verband merkt het Hof op dat de hiervoor onder 2.2.2 in beeld gebrachte nuancering niet in de stukken van/namens de heffingsambtenaar is aangetroffen en dat het Hof er dan ook niet zonder meer vanuit zal gaan dat die nuancering geacht moet worden te zijn begrepen in het besluit van de raad.
4. Voorts is niet geheel duidelijk op welke gronden aanslagen zijn vernietigd; ter zitting kwam zowel het niet kunnen beschikken over dossiers als een opdracht tot vernietiging van de heffingsambtenaar ter sprake. Het Hof verzoekt u/de heffingsambtenaar de gronden van dit vernietigen nader toe te lichten en (ervan uitgaande dat daarvan iets op schrift staat) een kopie van de opdracht van de heffingsambtenaar om aanslagen te vernietigen in kopie te verstrekken.”
Hierop heeft mr. Wiegeraad bij brief van 7 oktober 2016 onder meer de volgende inlichtingen verstrekt:
“In referte aan uw schrijven van 5 september 2016 en de daarbij behorende brief van 26 juli
2016, doe ik u hierbij de antwoorden toekomen op de door u gestelde vragen.
Ter zake zal ik op de door uw hof gestelde punten nader ingaan en daarbij de volgorde van uw schrijven van 26 juli 2016 volgen.(…)
De excelwerklijsten van zowel bezwaar als beroep kennen geen aparte vermelding naar park dan wel contract of meer bijzonder met welke organisatie het contract is afgesloten.
Het werd vanaf het begin niet zinvol geacht deze gegevens eveneens te noteren nu de
heffing van de forensenbelasting in de gemeente Bergen zonder voorbehoud geschiedt
en het er niet toe doet op welk park men is gesitueerd of welke organisatie de contracten
heeft verzorgd.
Op basis van het bovenstaande kan ik er niet zonder meer vanuit gaan dat alle eigenaren van het park [park B] een contract hebben afgesloten met een zogenaamde ‘90 dagen clausule’ in casu FOV. De informatie die mij ter beschikking staat laat die veronderstelling niet toe omdat niet is uit te sluiten, en dat komt toch regelmatig voor, dat binnen een cluster toch eigenaren zijn die op eigen inzicht een afwijkend contract hebben waarin die ‘90 dagen clausule’ niet voorkomt dan wel op eigen titel verhuren.
Nu ken ik wel alle contracten waarin een ‘90 dagen clausule’ is opgenomen en ook de
parken waar dit in grote mate voor komt. Van alle parken zijn er slechts vier die met zekerheid de clausule in hun contracten kennen. Bij het park [park W] en [park K] mag niet verhuurd worden zonder tussenkomst van de exploitant van het park. Alle eigenaren die verhuren hebben het standaard bedrijfscontract waar de ‘90-dagen clausule’ in is opgenomen. Voor het park [park S] heeft men in 2011 de verhuurorganisatie overgedragen aan Verhuurbemiddeling [park S] die in dat jaar nieuwe contracten liet ondertekenen waarin de ‘90-dagen clausule’ standaard was opgenomen. Voor park [park B] , zoals bekend, heeft FOV het merendeel van de contracten in handen.
Om niet te vervallen in een buitengewoon intensieve administratieve exercitie om te achterhalen wie op het park nu wel of niet het contract hebben afgesloten en mutatis mutandis ook niet te onderzoeken wie buiten die bewuste parken op andere wijze toch een contract hebben met de ‘90 dagen clausule’. Kan ik mij er vinden de vier parken als in zijn geheel te beschouwen de clausule te hebben toegepast in 2012.
A. Zover niet betwist kan van het volgende feit worden uitgegaan: op 1.448 verzonden aanslagen FB in 2012 hadden er 265 betrekking op een onderliggend contract met
de ‘90 dagen clausule’.
|
[park W] |
[park K] |
[park S] |
[park B] |
Totaal |
|
|
[adres] |
[adres] |
[adres] |
[adres] |
||
|
Aanslagen |
132 |
58 |
23 |
52 |
265* |
*) De aanslagen zijn opgelegd volgens de query: woning, waarvan de eigenaar niet
in de Basisregistratie Personen van de gemeente Bergen voor komt.
B. In bezwaar zijn gegaan:
|
[park W] |
[park K] |
[park S] |
[park B] |
Totaal |
|
|
[adres] |
[adres] |
[adres] |
[adres] |
||
|
Bezwaarsch. |
105 |
49 |
21 |
46 |
221 |
C. Afhandeling bezwaar:
|
[park W] |
[park K] |
[park S] |
[park B] |
Totaal |
|
|
[adres] |
[adres] |
[adres] |
[adres] |
||
|
Gegrond |
27 |
11 |
10 |
8 |
56 |
|
Ongegrond |
78 |
38 |
11 |
38 |
155 |
|
105 |
49 |
21 |
46 |
221 |
D. Buiten de lopende zaken die wij thans kennen bij uw hof zijn er, zover mijn kennis reikt, geen lopende procedures meer bij de rechtbank noch in bezwaar.
Om die vraag goed te kunnen beantwoorden, moet eerstens duidelijk zijn ten aanzien
van wie de aanslagen vernietigt zijn en of daarin een relatie bestaat tot de door uw hof
gedefinieerde groep, zijnde die waar het contract een ‘90 dagen clausule’ kent. Het
gaat hier dan om de door mij vernietigde aanslagen die op dat moment onder de recht
bank lagen. Het is ook dit punt waar u hof later (3.1) om een nadere toelichting vraagt.
Thans beperk ik mij tot koude cijfers.
Aangezien ik zelf, en niet de gemeente Bergen, de brieven heb opgesteld en verstuurd
waarin ik de rechtbank aangeef welke procedures van de rol af kunnen omdat ik de
aanslag vernietig, is de administratie op dit punt volledig.
Ik heb exact 52 aanslagen FB 2012 vernietigt in de lopende procedures. Nader gespecificeerd geeft dat de volgende cijfers:
|
Overig |
[park W] |
[park K] |
[park S] |
[park B] |
Totaal |
|
Gem. Bergen |
[adres] |
[adres] |
[adres] |
[adres] |
|
|
36 |
2 |
7 |
4 |
13 |
52 |
Nu 36 overige niet tot de gedefinieerde groep behoren, zijn er in totaal 26 intrekkingen geweest die deel uitmaken van de meerderheidsregel. Dat veranderd de opgave zoals onder ‘C. Afhandeling bezwaar’ is opgegeven. Gecorrigeerd:
|
Gedefinieerde groep, gecorrigeerd |
|||||
|
[park W] |
[park K] |
[park S] |
[park B] |
Totaal |
|
|
[adres] |
[adres] |
[adres] |
[adres] |
||
|
Nihil |
29 |
18 |
14 |
21 |
82 |
|
Ongegrond |
76 |
31 |
7 |
25 |
139 |
|
105 |
49 |
21 |
46 |
221 |
(…)
Die omstandigheden hebben zich niet voorgedaan.
De door uw hof gedefinieerde vergelijkingsgroep gaat, gelet op de onderhavige casus, uit van een juridisch juist te achten uitgangspunt zodat ik mij hieraan conformeer.
Voor zowel het park [park W] als [park K] heeft te gelden dat de clausule
eerst in 2012 zijn beslag heeft gekregen waarbij is opgenomen dat het bewuste artikel
geacht wordt met terugwerkende kracht in te gaan. Voor park [park S] zijn de contracten vóór aanvang van 2012 gewijzigd en getekend. Dit zou betekenen dat park [park S] uit de gedefinieerde groep zou vallen. Gelet op uw eerdere vraag onder 1.2 komt het mij voor dat eliminatie van park [park S] niet aan de orde is.
(…)
Het is juist dat op geen enkel wijze een begunstigend beleid heeft bestaan. Met
gepaste tegenzin zijn sommigen van de vernietigingsbrieven geschreven aan de rechtbank.
Onder 4. zal ik de nadere onderbouwing hiervan geven.
3.2, 3.3, 3.4.1
Uw hof heeft met juistheid kunnen constateren dat ik weinig gelukkig was met het besluit van de raad. Op verzoek van de heffingsambtenaar heb ik advies uitgebracht aan deze over de vraag hoe de raad om zou moeten gaan met het arrest ‘Ameland’. In mijn advies heb ik onverkort gesteld dat het arrest ‘Ameland’ niet gevolgd diende te worden. Mijn stelling was en is nog steeds dat in die procedure te veel zaken kleven die onvoldoende zijn gemotiveerd en in zijn algemeenheid te casus afhankelijk is om zondermeer als sjabloon te kunnen dienen. Daarbij heb ik in mijn advies aan de heffingsambtenaar er op gewezen dat er naar mijn interpretatie, ongeacht het arrest ‘Ameland’, sprake is van fraus legis waar de HR zich in kwestie niet over heeft kunnen uitspreken.
Dit neemt niet weg dat ik als adviseur van de gemeente Bergen direct dien te schakelen naar de nieuw ontstane situatie. Uit die praktische opstelling heb ik de heffingsambtenaar verzocht naar zijn interpretatie van het raadsbesluit. Kort gezegd: welke uitwerking heeft dit op de praktijk en de lopende zaken? Immers, de heffingsambtenaar had het raadsvoorstel geschreven zodat deze de eerst aangewezen persoon was hier uitsluitsel over te geven.
Dat heeft geresulteerd in de visie, het beleid, dat ik in het verweerschrift heb opgenomen. Om nu alle schijn weg te nemen, zal ik de heffingsambtenaar verzoeken uw hof te berichten aangaande het beleid. Nu is het zo dat de heffingsambtenaar op het moment van dit schrijven al enige tijd ziek is. Naar ik begrepen heb - gelukkig - niet ernstig, maar evenwel ben ik niet in staat om aan te geven op welke termijn de heffingsambtenaar zal reageren.
De nuancering begrijp ik zo dat mij gevraagd wordt hoe om te gaan met contracten die eerst ná 2012 de ‘90 dagen clausule’ hebben opgenomen. Meer in het bijzonder is dan
aan de orde of de raad met haar besluit die nuancering mede heeft inbegrepen.
Op 3 mei 2015, derhalve voor het raadsbesluit van oktober 2015, schreef ik in de zaak
14/726 (Rechtbank Noord-Holland) ten aanzien van het contract van FOV:
“(...) 4. Ten aanzien van 2012
Nu is komen vast te staan dat het contract waarde contractwijziging voor het eerst is opgenomen pas van kracht werd op 27 maart 2012, ligt het in de reden dat de beperking tot 90 dagen tijdsgelang toepassing dient te vinden.
Dit betekent 7,5 dagen per maand maal 9 maanden = 67,5 dagen nog te besteden in het jaar 2012. De periode van 1 januari 2012 tot 27 maart 2012 beslaat 87 dagen. Daar vanaf gaan 12 dagen (10 nachten verhuur + 2 dagen aankomst én
vertrek) en resteert derhalve 77 dagen. 77 dagen + 67,5 dagen maakt 144,5 dagen die ter beschikking stonden van de eigenaar.(...)”
Die door mij beschreven feitelijkheid komt redelijk overeen met de nuancering die uw hof aanbrengt onder 2.2.2. De vraag nu of de raad met haar besluit hier een streep door heen heeft willen zetten beantwoord ik, zoals ik in het verweerschrift heb aangegeven, met neen. Maar ook dit is een punt wat ik gaarne overlaat aan de heffingsambtenaar die u daar zo spoedig mogelijk over zal berichten.
(…)”
In de brief van de heffingsambtenaar aan het Hof van 21 oktober 2016 is onder meer het volgende vermeld:
“Ten aanzien van de nuance onder 2.2.2 kan ik mij niet herinneren dat wij het daar ooit eerder over hebben gehad. Het lijkt mij onredelijk om het raadsbesluit ook van toepassing te
verklaren voor het gedeelte van het jaar dat geen sprake was van een contract in de zin van
de Hoge Raad. Mijn beleid is om daar een knip te leggen.”
3 Geschil in hoger beroep
In geschil is of de aanslag forensenbelasting 2012 materieelrechtelijk terecht is opgelegd en, indien dat het geval is, of deze aanslag moet worden vernietigd omdat de heffingsambtenaar het gelijkheidsbeginsel en/of het vertrouwensbeginsel heeft geschonden.