Gerechtshof Amsterdam, 07-07-2020, ECLI:NL:GHAMS:2020:3954, 18/00728 tot en met 18/00739

2.1.

De rechtbank heeft de volgende feiten vastgesteld:

2. Met dagtekening 15 december 2014 heeft verweerder in verband met niet aangegeven vermogen in het buitenland en met het oog op het verlopen van de voor het opleggen van een aanslag verlopende termijnen een navorderingsaanslag IB/PVV 2002 en een aanslag IB/PVV 2011 vastgesteld.

3. Op 12 juni 2015 heeft de officier van justitie overeenkomstig het bepaalde in artikel 55 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) toestemming gegeven om de informatie uit het strafrechtelijk onderzoek ook voor fiscale doeleinden te gebruiken. Na bestudering van de ontvangen informatie heeft verweerder contact opgenomen met de gemachtigde en heeft bij brieven van 8 juli en 15 september 2015 aangekondigd (navorderings)aanslagen vast te zullen stellen over de jaren 2003 tot en met 2010, 2012 en 2013.

4. Eiser heeft verzocht de behandeling van de bezwaarschriften aan te houden totdat meer duidelijkheid bestaat over de aard en omvang van de ontnemingsvordering van de officier van justitie. Bij brief van 20 juni 2016 heeft verweerder eiser bericht geen aanleiding meer te zien om de bezwaarprocedure langer aan te houden omdat hij vernomen heeft dat partijen niet tot overeenstemming zijn gekomen in de ontnemingsprocedure. In deze brief heeft verweerder eiser voorts verzocht de bezwaarschriften inhoudelijk te motiveren.

5. In reactie hierop heeft eiser bij brief van 24 juni 2016 te kennen gegeven dat de officier van justitie desgevraagd niet inhoudelijk heeft gereageerd op zijn vraag of hij het reeds door verweerder over de jaren 2002 tot en met 2013 nagevorderde fiscale nadeel eveneens in de ontnemingsvordering wenst te betrekken, terwijl de inspecteur in geval van ontneming over deze jaren moet terugtreden. Eiser heeft hierbij opgemerkt dat hij niet begrijpt waarom verweerder de behandeling van de bezwaarschriften bij deze voortdurende onduidelijkheid niet wil aanhouden. In deze brief worden voorts de gronden van het bezwaar uiteengezet.

6. Verweerder heeft eiser bij brief van 2 augustus 2016 bericht tot afhandeling over te zullen gaan en hem verzocht aan te geven of er behoefte bestaat aan een mondelinge toelichting. Bij mail van 21 september 2016 heeft eiser dit aanbod aangenomen. Bij brief van verweerder van 6 oktober 2016 is eiser om data en tijdstippen voor een hoorgesprek verzocht. Bij gebreke van een voorstel heeft verweerder op 17 november een hoorgesprek bepaald op 2 december 2016. Eiser heeft bij e-mail van 28 november 2016 te kennen gegeven in afwachting te zijn van de uitkomst van afstemmingsoverleg tussen het OM en verweerder en daarom geen data te kunnen verstrekken. Eiser is zonder afmelding niet verschenen op het hoorgesprek. Verweerder heeft op 21 december 2016 en 12 januari 2017 uitspraken op bezwaar gedaan.”

2.2.