Gerechtshof Amsterdam, 18-02-2020, ECLI:NL:GHAMS:2020:435, 19/00559
Gerechtshof Amsterdam, 18-02-2020, ECLI:NL:GHAMS:2020:435, 19/00559
Gegevens
- Instantie
- Gerechtshof Amsterdam
- Datum uitspraak
- 18 februari 2020
- Datum publicatie
- 4 maart 2020
- ECLI
- ECLI:NL:GHAMS:2020:435
- Formele relaties
- Cassatie: ECLI:NL:HR:2020:1879
- Zaaknummer
- 19/00559
Inhoudsindicatie
Voortvarend handelen inspecteur, conservatoir beslag effect op waarde box 3?, arbeidskorting, onmiddellijke tegenprestatie voor verrichtte arbeid?
Uitspraak
kenmerk 19/00559
18 februari 2020
uitspraak van de vierde belastingkamer
op het hoger beroep van
[X] , wonende te [woonplaats] , belanghebbende,
tegen de uitspraak in de zaak met kenmerk HAA 18/3045 van de rechtbank Noord-Holland (hierna: de rechtbank) in het geding tussen
belanghebbende
en
de inspecteur van de Belastingdienst, de inspecteur.
1 Ontstaan en loop van het geding
De inspecteur heeft aan belanghebbende voor het jaar 2015 een aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd (hierna: IB/PVV), berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 25.244 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 8.845. De aanslag resulteert na verrekening van voorheffingen en voorlopige aanslag(en) en inclusief belastingrente in een te betalen bedrag van € 4.119.
Na daartegen gemaakte bezwaar heeft de inspecteur bij uitspraak op bezwaar van 1 juni 2018 de aanslag gehandhaafd.
Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar beroep ingesteld. De rechtbank heeft bij uitspraak van 19 februari 2019 op het tegen de hiervoor vermelde uitspraak op bezwaar ingestelde beroep als volgt beslist:
“De rechtbank:
- -
-
verklaart het beroep gegrond;
- -
-
vernietigt de uitspraak op bezwaar;
- -
-
vermindert het bedrag van de - over 2015 - verschuldigde ib/pvv tot € 10.053 en bepaalt dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde besluit;
- -
-
gelast verweerder het betaalde griffierecht ad € 46 aan eiser te vergoeden.”
Het tegen deze uitspraak door belanghebbende ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 5 april 2019. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 4 februari 2020. Aldaar zijn verschenen mr. T.V. van der Veen en mr. M. Gomes namens de inspecteur. Van de zijde van belanghebbende, die voor de zitting is uitgenodigd bij aangetekende brief met dagtekening 23 december 2019 verzonden naar zijn adres [adres] is niemand verschenen. Blijkens gegevens van PostNL is de brief op 30 december 2019 om 9:45 uur opgehaald bij de PostNL locatie en voor ontvangst getekend. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.
2 Tussen partijen vaststaande feiten
De rechtbank heeft de volgende feiten vastgesteld (in deze uitspraak is belanghebbende aangeduid als ‘eiseres’ en de inspecteur als ‘verweerder’):
“ Feiten
1. Bij beschikking van 15 mei 2015 heeft de voorzieningenrechter van de rechtbank Amsterdam op verzoek van [Y], advocaat, aan de verzoeker verlof verleend tot het leggen van conservatoir derdenbeslag op de bankrekeningen van eiser; hieraan is uitvoering gegeven op 1 en 2 juni 2015. De door eiser ingestelde vordering tot opheffing van het beslag is afgewezen bij vonnis in kort geding van 6 juli 2015.
2. Op verzoek van de ABN-AMRO Bank N.V. (hierna: ABN-AMRO) is de arbeidsovereenkomst tussen deze bank en eiser bij beschikking van de rechtbank Amsterdam van 20 oktober 2015 ontbonden met ingang van 1 december 2015, waarbij de ABN-AMRO aan eiser een vergoeding dient te voldoen van € 26.560. (…)
3. Eiser heeft in 2015 een bedrag van € 2.088 terugbetaald aan de gemeente Amsterdam in verband met een in het verleden - ten onrechte - genoten uitkering ingevolge de Participatiewet.
4. Blijkens een door verweerder verstrekt overzicht ‘Inkomstenverhoudingen per jaar’ heeft eiser van de ABN-AMRO € 26.560 ontvangen, alsmede over de periode 1 januari 2015 tot en met 30 november 2015 een bedrag van € 772. Volgens het overzicht heeft de ABN-AMRO hierop een bedrag van € 11.772 en een bedrag van € 1.017 aan loonheffing ingehouden. In een door verweerder verstrekt overzicht ‘Details inkomstenverhouding’ is een arbeidskorting van € 33 opgenomen.
5. De aangifte van eiser voor de ib/pvv voor het jaar 2015 is door verweerder ontvangen op 31 oktober 2016. In deze aangifte zijn de door de ABN-AMRO betaalde vergoeding en de terugbetaling aan de gemeente Amsterdam opgenomen als inkomsten uit tegenwoordige arbeid. Op grond van deze aangifte is met dagtekening 16 december 2016 een voorlopige aanslag opgelegd, waarbij de volledige arbeidskorting ad € 2.220 is toegekend, en aan eiser een bedrag van € 6.559 is uitbetaald.
De definitieve aanslag is gedagtekend 2 februari 2018. Op het bedrag van de berekende belasting is uitsluitend de algemene heffingskorting in mindering gebracht.”
Het Hof gaat van dezelfde feiten uit als de rechtbank voor zover die hierboven zijn geciteerd en voegt daar nog het volgende aan toe.
De kantonrechter heeft in zijn beschikking van 20 oktober 2015 het toekennen aan belanghebbende ten laste van ABN-AMRO van een vergoeding van € 26.560, als volgt gemotiveerd:
“18. Met betrekking tot de vraag of een billijke vergoeding moet worden toegekend en zo ja
welke, overweegt de kantonrechter dat de verstoring van de arbeidsverhouding aan
beide partijen is te wijten. Aan ABN AMRO door het onterechte ontslag op staande
voet, de langdurige procedures en vervolgens de gebrekkige afrekening daarvan, maar
ook aan [X] gezien diens opstelling, waarschijnlijk mede ingegeven door zijn
ziektebeeld. Een opstelling die gekenmerkt wordt door een voortdurende eenzijdige en
uitvoerige standpuntbepaling, met herhalingen en weinig inzicht in en relativering van
zijn eigen handelen, waardoor communicatie met hem moeizaam verloopt. Dat ABN
AMRO, zoals [X] heeft gesteld, ook overigens als een slecht werkgeefster
heeft gehandeld door bewust op deze beëindiging van de arbeidsovereenkomst aan te
sturen, door hem denigrerend te behandelen en in diskrediet te brengen en hem het
volledige personeelsdossier te onthouden, is niet met concrete gegevens onderbouwd
en zal daarom buiten beschouwing blijven.
19. Alles overziende en rekening houdend met de langdurige ziekteperiode en de lange
termijn waarover ABN AMRO het loon heeft doorbetaald zonder dat daar arbeid
tegenover heeft gestaan, acht de kantonrechter het billijk bij de vergoeding uit te gaan
van factor C is 0,5. Wat betreft het in aanmerking te nemen loon komt ABN AMRO
onderbouwd op een bedrag van € 3.494,17 bruto per maand (excl. vakantietoeslag en
emolumenten), terwijl [X] stelt aanspraak te hebben op laatstelijk € 4.477,57
bruto per maand. Bij zijn berekening is [X] onder meer uitgegaan van een
jaarlijkse verhoging van 3% voor elk functiejaar, hoewel hij onweerspoken in het
maximum van zijn schaal zat, en van alle voorheen genoten winstuitkeringen en
positieve beoordelingstoeslagen, hoewel aannemelijk is dat deze in de afgelopen tien
jaar versoberd zijn. Anderzijds zijn bij de berekening van ABN AMRO ook
kanttekeningen te plaatsen zoals hiervoor onder punt 13. is overwogen. Er vooralsnog
van uitgaande dat middels overgangsregelingen de 13e en 14e maand van ABN AMRO
en winstuitkering voor zittende werknemers grotendeels zijn gecompenseerd zal de kantonrechter daarom uitgaan van een salaris inclusief vakantietoeslag van afgerond
€ 4.250,= bruto per maand. Aan deze uitkomst kunnen partijen geen rechten ontlenen
voor hun geschil over de hoogte van het salaris over het verleden. De kantonrechter
stelt de billijke vergoeding vast op afgerond € 26.560, bruto. De kantonrechter gaat uit dat ABN AMRO dit bedrag zal vermeerderen met de geheel voor haar
rekening komende pensioenopbouw, indien dit gebruikelijk is voor dit soort
vergoedingen.”
In eerste aanleg heeft de inspecteur nader het standpunt ingenomen dat belanghebbende recht heeft op € 33 aan arbeidskorting. De rechtbank heeft hem daarin gevolgd.
3 Geschil in hoger beroep
In het hoger beroep van belanghebbende is in geschil of de aanslag moet worden vernietigd dan wel moet worden verminderd. In geschil is onder meer:
- -
-
of de aanslag moet worden vernietigd omdat de inspecteur onvoldoende voortvarend heeft gehandeld, en – in verband daarmee – of terecht belastingrente in rekening is gebracht;
- -
-
de hoogte van de arbeidskorting waarbij het geschil zich toespitst op de vraag of het door de ABN-AMRO betaalde bedrag van € 26.560 behoort tot het ‘arbeidsinkomen’ in de zin van artikel 8.1, lid 1, onderdeel e, Wet IB 2001, en
- -
-
of, en zo ja in hoeverre, de saldi van belanghebbendes bankrekeningen behoren tot het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen.
Belanghebbende neemt voorts het standpunt in dat ten onrechte invorderingsrente en aanmaningskosten in rekening zijn gebracht.
Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voor hetgeen zij daaraan ter zitting hebben toegevoegd verwijst het Hof naar het van de zitting opgemaakte proces-verbaal.