Gerechtshof Amsterdam, 28-01-2021, ECLI:NL:GHAMS:2021:109, 19/00841

De heffingsambtenaar heeft bij beschikking krachtens artikel 22 van de Wet waardering onroerende zaken (hierna: Wet WOZ) met dagtekening 28 februari 2017 de waarde van de onroerende zaak [adres woning] te [plaats] (hierna: de woning) voor het kalenderjaar 2017 vastgesteld op € 69.000. In hetzelfde geschrift is de aanslag onroerendezaakbelastingen 2017 (hierna: OZB) bekendgemaakt.

Belanghebbende heeft met dagtekening 29 april 2018 bezwaar gemaakt tegen de beschikking Bij uitspraak van 12 december 2018 heeft de heffingsambtenaar het bezwaar niet-ontvankelijk verklaard. Belanghebbende heeft daartegen beroep bij de rechtbank ingesteld.

In haar uitspraak van 17 mei 2019 heeft de rechtbank het door belanghebbende ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Het tegen deze uitspraak van de rechtbank ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 1 juli 2019.

Op 30 december 2019 heeft het Hof bij uitspraak als bedoeld in artikel 8:54 AWB het hoger beroep niet-ontvankelijk verklaard. Tegen deze uitspraak heeft belanghebbende verzet aangetekend. Bij uitspraak van 23 juni 2020 heeft het Hof het verzet gegrond verklaard, waarna het onderzoek is voortgezet in de stand waarin het zich bevond.

Op 9 juli 2020 heeft de heffingsambtenaar een verweerschrift ingediend.

Van de zijde van belanghebbende is op 22 december 2020 een nader stuk ontvangen. Dit stuk is in afschrift aan de heffingsambtenaar verstrekt.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 19 januari 2021. Belanghebbende en de heffingsambtenaar zijn hiervoor bij aangetekende brief uitgenodigd. Belanghebbende heeft op 18 januari 2021 per telefoon aan de griffie medegedeeld dat hij niet ter zitting zou verschijnen en dat hij toestemming gaf de zitting buiten zijn aanwezigheid te laten doorgaan. Namens de heffingsambtenaar is verschenen mr. [Y]. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.