Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 10-01-2017, ECLI:NL:GHARL:2017:131, 15/00182 en 15/00270

Belanghebbende, een besloten vennootschap, handelt in auto’s van verschillende exclusieve merken. Belanghebbende is geen erkende autodealer. Ten einde auto’s vanuit Duitsland naar Nederland te importeren, maakt belanghebbende onder meer gebruik van de in Gronau (Duitsland) gevestigde vennootschap [O] GmbH. Deze GmbH koopt de auto’s in die vervolgens via belanghebbende aan Nederlandse klanten worden doorverkocht.

Aan belanghebbende is krachtens artikel 8 van de Wet op de belastingen van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: de Wet BPM) vergunning verleend om de BPM per tijdvak van een kalendermaand aangifte te doen. Tegen de door haar gedane voldoeningen op aangifte heeft belanghebbende, voor zover hier van belang, sedert de tijdvakken 1993 maandelijks bezwaar aangetekend.

Voor het in geschil zijnde tijdvak december 2000 heeft belanghebbende ook bezwaar aangetekend. Belanghebbende heeft in deze maand vanuit Duitsland, de hierna te noemen personenauto’s (hierna: de auto’s) naar Nederland overgebracht en deze doen registreren in het krachtens de Wegenverkeerswet 1994 aangehouden kentekenregister. In verband hiermee heeft zij, aan de hand van de data van eerste toelating en de tabel bij artikel 10 van de Wet BPM, een kortingspercentage toegepast ter zake van de afschrijving en daarop de aangifte gebaseerd. Dit betreft de volgende kortingen en bedragen:

Ter onderbouwing van haar in bezwaar ingenomen stelling dat de door haar voldane BPM meer bedraagt dan het restant aan BPM dat nog drukt op vergelijkbare, reeds in Nederland geregistreerde personenauto’s, heeft belanghebbende een overzicht van de handelsinkoopwaarden van de auto’s overgelegd, afkomstig van [P] B.V. (hierna: [P] ).

De Inspecteur heeft het bezwaar bij uitspraak op bezwaar d.d. 26 augustus 2013 gegrond verklaard, de voldane BPM met een bedrag van € 884 verminderd en terugbetaald. Daarbij is voorts een bedrag aan heffingsrente vergoed.

In het kader van de beslechting van de geschillen tussen belanghebbende en de Inspecteur zijn diverse procedures gevoerd. In verband hiermee heeft de Inspecteur de afhandeling van de bezwaarprocedure van onder meer het in geschil zijnde tijdvak, op verzoek van belanghebbende, aangehouden. Bedoelde procedures zijn uitgemond in de hierna te noemen arresten van de Hoge Raad:

Tussen partijen is niet meer in geschil dat belanghebbende in afwachting van de uitkomst van de hiervoor onder 2.6 genoemde procedures, de Inspecteur heeft verzocht om aanhouding van de afhandeling van het bezwaar van onder meer het hier in geschil zijnde tijdvak en dat de Inspecteur aan dit verzoek van belanghebbende gehoor heeft gegeven.

Nadat de Hoge Raad in maart 2013 arrest (zie hiervoor onder 2.6) had gewezen, hebben vanaf eind maart 2013 diverse besprekingen tussen de Inspecteur en belanghebbende plaatsgehad, ten einde de nog lopende bezwaren in der minne te schikken. Hierbij is van de zijde van de Inspecteur een compromisvoorstel gedaan, welk voorstel door belanghebbende is afgewezen. Vervolgens heeft de Inspecteur belanghebbende uitgenodigd voor een hoorgesprek met het oog op de afdoening van de nog lopende bezwaarschriften.

Belanghebbende is in het kader van het bezwaar gehoord op 8 juli 2013. Hiervan is door de Inspecteur een hoorverslag opgemaakt, welk verslag aan belanghebbende is toegezonden.

Belanghebbende heeft vervolgens bij e-mailbericht van 14 juli 2013 verzocht om aanhouding van de uitspraak op bezwaar zodat zij een nadere motivering van haar bezwaren kon indienen. Bij brief van 15 juli 2013 heeft de gemachtigde van belanghebbende, in de persoon van [B] , een nadere aanvulling van het bezwaar ingediend.

Bij brief van 19 juli 2013 heeft belanghebbende, in de persoon van haar adviseur de heer drs. [Q] , schriftelijk gereageerd op het onder 2.9 genoemde hoorverslag van het hoorgesprek van 8 juli 2013.

Ten einde tot een gezamenlijke oplossing inzake (onder meer) het hier in geschil zijnde tijdvak te komen, heeft de Inspecteur, in de persoon van [M] , vanaf medio 2014 diverse besprekingen gevoerd met belanghebbende. In dat kader zijn onder meer e- mailberichten tussen belanghebbende (in de persoon van haar directeur, de heer [A] ), de gemachtigde van belanghebbende en [M] gewisseld. Voorts zijn er telefoongesprekken gevoerd tussen [A] en [M] . Een gedocumenteerde versie van de mailberichten en de telefoongesprekken zijn door belanghebbende ter zitting van het Hof van 17 november 2016 overgelegd. Daaronder bevindt zich bijlage F, zoals hierna weergegeven en een e-mailbericht van 21 oktober 2014, tijdstip 22:05 (bijlage bij tiendagenstuk overgelegd door de Inspecteur in hoger beroep met dagtekening 22 september 2016). In deze periode was bij de Hoge Raad een zaak aanhangig over de vraag of voor de toepassing van de Wet BPM een eerder in het buitenland gekentekend voertuig als ‘nieuw’ dan wel als ‘gebruikt’ dient te worden aangemerkt. Deze zaak heeft geleid tot het arrest van 29 januari 2016, nr. 14/01502, ECLI:NL:HR:2016:119.

-

zo voortvarend mogelijk zaken afdoen na uitspraak van de HR over gebruikt en nieuw;

-

overige argumenten tegen gebruikt/nieuw zo snel mogelijk uitprocederen, zonder de “zuivere zaken” te stagneren;

-

als blijkt dat de tabel niet mag, bij gebruikte auto’s de koerslijst [P] toepassen, bij onmogelijkheid dat te doen een goed taxatierapport overleggen;

-

de oude zaken tot 2004 zo snel mogelijk uitprocederen;

-

bij afdoen van liggende bezwaarschriften een paar typische zaken uitprocederen en de rest analoog afdoen.

(…)”

Belanghebbende heeft in deze procedure gesteld dat het vertrouwensbeginsel is geschonden door de Inspecteur. In dat kader heeft zij het Hof verzocht [M] ter zitting van het Hof als getuige te horen. De Inspecteur heeft betoogd dat [M] om medische redenen niet in staat is ter zitting te verschijnen. In verband hiermee heeft het Hof bepaald dat [M] kan volstaan met het opstellen van een op ambtseed of ambtsbelofte opgemaakte schriftelijke getuigenverklaring.